ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Νίκος Παπακωνσταντίνου
Hθοποιός και δάσκαλος του Θεάτρου, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου , μαζί με τον δίδυμο αδελφό του, τον ξεχωριστό Σωκράτη, που γεννήθηκαν στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας το 1920, αποτελούσαν εν ζωή δύο από τις ευγενέστερες φυσιογνωμίες που γνώρισε το Αγρίνιο. Με ιδιαίτερη επίδοση στα γράμματα και στην εκμάθηση ξένων γλωσσών σπούδασαν στην Αθήνα, ο μεν Νίκος στην σχολή του Θεάτρου ο δε Σωκράτης στη Νομική. Ο Νίκος μετά από μια σύντομη παραμονή στο Αγρίνιο κατά την διάρκεια της κατοχής, σταδιοδρόμησε και καταξιώθηκε στο Εθνικό Θέατρο ως ηθοποιός του κλασσικού ρεπερτορίου αλλά και ως καθηγητής της ορθοφωνίας στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παράλληλα επιδόθηκε και στην μεταφορά σπουδαίων ποιητικών έργων ξένων ποιητών, όπως ο Πούσκιν ("Η μπαλάντα της φυλακής του Ρίντιγκ"), στα Ελληνικά. Με την γυναίκα του την ηθοποιό Άννα Πολυτίμου αποδύθηκαν σε ένα δύσκολο αγώνα να κτίσουν ένα θέατρο, αντίγραφο του αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου στο χωριό Άνω Σέττα στην Εύβοια, σε κτήμα που είχαν εκεί. Το κατάφεραν και ο Νίκος Παπακωνσταντίνου αξιώθηκε, στις τελευταίες μέρες της ζωής του, να στήσει και να παρακολουθήσει παράσταση στο Θέατρο αυτό. Ήταν το έργο "Ο Ηρακλής και το Λιοντάρι". Το θέατρο αυτό μετά τον θάνατο του Νίκου Παπακωσταντίνου, εξακολουθεί να λειτουργεί και αποτελεί, κάτω από την καθοδήγηση της Άννας Πολυτίμου - Παπακωνσταντίνου, τον σημαντικότερο πνεύμονα της πνευματικής ζωής της περιοχής, αληθινό αισθητικό κόσμημα, που μαζί με τις άλλες καλλιτεχνικές δημιουργίες διατηρούν ζεστή την μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη. Επίσης μόνος του έχτισε με τα χέρια του, ένα μικρό καλλιμάρμαρο θέατρο (αντίγραφο του θεάτρου της Επιδαύρου), ανάμεσα στα έλατα του χωριού Άνω Σέττα στην Εύβοια. Πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1993.
Φιλμογραφία
Φανουρόπιττα (1991)
Ο χαρτοπαίχτης (1990)
Μοίρα (1990)
Το τελευταίο στοίχημα (1989)
Στη σκιά του φόβου (1988)
Τεριρέμ (1987)
Η σκιάχτρα (1985)
Αντίστροφη μέτρηση (1984) [(;) Στράτος]
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)
Ο φαλακρός μαθητής (1979) [Ιάσων Περδεμές]
Έξοδος του Μεσολογγίου (1979)
Θρίαμβος (1962)
Η μάχη των Θερμοπυλλών (1962)
Τα κανόνια του Ναβαρόνε (1961)

Το νησί των γενναίων (1959)
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.epoxi.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: