Λ ΣΥΡΙΑΝΟΥ

Λ. Συριανού

Φιλμογραφία

Τα ντερβισόπαιδα (1960)
 

ΑΝΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Άννα Βασιλείου

Φιλμογραφία

Το ραντεβού της Κυριακής (1960)

 

ΠΕΤΡΟΣ ΧΟΙΔΑΣ

Πέτρος Χοϊδάς

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1914 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 30/09/1977. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο με την Ειρήνη Σκέπερς. Το 1940 προσλήφθηκε στη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου. Το 1941 πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο ως Δούκας του Γιορκ [Ερρίκος Ε΄/Henry V] (1941). Κατά την περίοδο 1940-64 εμφανίστηκε στην ΕΛΣ σε περίπου 110 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών, οι περισσότερες εξ αυτών πρώτες παρουσιάσεις έργων. Ερμήνευσε βασικούς και βοηθητικούς ρόλους βαθυφώνου σε 37 όπερες όπως: Ράμφις (Αΐντα), Κήρυκας (Άλκηστη, Ηρώδειο, 1950), Μπάρτολο (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Ντάλαντ (Ο ιπτάμενος Ολλανδός), Θουνίγα (Κάρμεν), Ντον Μπαζίλιο (Ο κουρέας της Σεβίλλης), Ραϊμόντο (Λουτσία ντι Λαμμερμούρ), Κολλίνε (Μποέμ), Ζαχαρίας (Ναμπούκκο, Ηρώδειο 1959, 1960), Σπαραφουτσίλε (Ριγολέττος), Φερράντο (Ο τροβαδούρος), Μεφιστοφελής (Φάουστ), Μπαλτασσάρε (Η ευνοουμένη), Πατέρας Γκουαρντιάνο (Η δύναμη του πεπρωμένου), Ερημίτης (Ο ελεύθερος σκοπευτής), Κόμης ντε Γκριέ (Μανόν), Κρεσπέλ (Τα παραμύθια του Χόφμαν), Κόντσακ (Πρίγκιπας Ίγκορ), Γέρος (Ο Πρωτομάστορας), Χέρμαν (Τάνχωυζερ) κ.ά. Εμφανίστηκε επίσης σε οπερέτες όπως Η εύθυμη χήρα, Ο ζητιάνος φοιτητής κ.ά. Τραγούδησε σε συμφωνικές συναυλίες και ορατόρια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Εμφανίστηκε σε κινηματογραφικές ταινίες όπως Μέρες του ΄36 (1972) και Αναπαράσταση (1970) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Ορέστης (1969) του Βασίλη Φωτόπουλου, Μια ζωή ξαναρχίζει (1947) του Κώστα Γαζιάδη κ.ά. Στο διαδίκτυο βρίσκονται αναρτημένες πλήρεις ταινίες στις οποίες συμμετέχει. Συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και διετέλεσε σύμβουλος του ΣΗΜΟ.

Φιλμογραφία

Μια ζωή ξαναρχίζει (1947)

Ορέστης (1969)]ιερέας]

Αναπαράσταση (1970)

Για μια χούφτα τουρίστριες (1971)[παππάς]

Σουλιώτες (1972)[Κουτσονίκας]

Μέρες του '36 (1972)[εισαγγελέας]

ΑΠΟ ΤΟ https://virtualmuseum.nationalopera.gr/

 

ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ

Δόρα Στράτου

Η Δόρα (Δωροθέα) Στράτου γεννήθηκε το 1903 στην Αθήνα. Μητέρα της η Μαρία Κορομηλά, κόρη του δημοσιογράφου και θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Κορομηλά (“Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας”, “Η τύχη της Μαρούλας”), από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Πατέρας της ο Νικόλαος Στράτος, δικηγόρος από το Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας.

Μεγάλωσε στο μεγαλοαστικό περιβάλλον της Αθήνας των αρχών του αιώνα. Πήγαινε στους χορούς των ανακτόρων, μάθαινε ξένες γλώσσες και τραγούδι, έκανε παρέα με τους γόνους των ισχυρών οικογενειών. Στο πιάνο είχε δάσκαλο το Δημήτρη Μητρόπουλο. Παρακολουθούσε τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες, ένα πάθος που διατήρησε σε όλη της τη ζωή.

Ο Νικόλαος Στράτος διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη, ενώ κατόπιν προσεχώρησε στο κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου και έγινε Υπουργός Ναυτικών. Το 1913 πέρασε στους αντιβενιζελικούς, και διετέλεσε πρωθυπουργός για λίγες ημέρες μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Τότε καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία και τουφεκίστηκε.

Η μητέρα της, μαζί με τη Δόρα και το μικρότερο αδελφό της Ανδρέα, έφυγαν από την Ελλάδα. Από μια πλούσια ζωή, βρέθηκαν απότομα στο κατώφλι της φτώχειας, εφόσον η περιουσία τους είχε δημευθεί. Η Δόρα υπέστη το ψυχικό τραύμα της εκτέλεσης του πατέρα της και του κοινωνικού υποβιβασμού. Εμεινε δέκα χρόνια στο εξωτερικό – Βερολίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη – με τη μητέρα της.

Ξαναγύρισε το 1932. Ο αδελφός της Ανδρέας είχε σπουδάσει νομικά και είχε εκλεγεί βουλευτής. Η Δόρα αρχίζει να συναναστρέφεται τη νέα γενιά πνευματικών ανθρώπων του Μεσοπολέμου. Παίρνει δραστήρια μέρος στο φιλανθρωπικό έργο της Αρχιεπισκοπής κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Βοηθάει τον Κάρολο Κουν να ιδρύσει το Θέατρο Τέχνης και γίνεται το δεξί του χέρι στα διοικητικά θέματα.

Το 1952 έτυχε να δει το 100μελές κρατικό φολκλορικό συγκρότημα της Γιουγκοσλαβίας που περιόδευε τις διάφορες χώρες προβάλοντας τους δημοτικούς χορούς, τις μουσικές και τις φορεσιές της χώρας του. Ηταν κάτι το πρωτοφανές για την Ελλάδα. Τα συγκροτήματα που υπήρχαν τότε εδώ ήταν ελάχιστα, με πρωτοπόρο το Λύκειο των Ελληνίδων, και έδιναν 2-3 παραστάσεις το χρόνο περιστασιακά με φορεσιές Αμαλίας. Σκοπός τους ήταν κυρίως να ικανοποιήσουν τα μέλη του ίδιου του συγκροτήματος, κυρίως νεαρά κορίτσια αθηναϊκών οικογενειών.

Ο καθηγητής της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Γεώργιος Μέγας πρότεινε την δημιουργία εθνικού συγκροτήματος στην Ελλάδα. Η Δόρα Στράτου ζήτησε βοήθεια από το Σοφοκλή Βενιζέλο, αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης Πλαστήρα. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα μόνιμο συγκρότημα, ικανό να δίνει καθημερινές παραστάσεις, να κάνει περιοδείες στο εξωτερικό, με μεγάλο ρεπερτόριο, με πλούσια ιματιοθήκη από όλη την Ελλάδα, και γενικά με ένα πρόγραμμα που να κερδίζει το θεατή. Ετσι ίδρυσε το σωματείο “Ελληνικοί χοροί – Δόρα Στράτου” το 1953.

Ολα αυτά τα χρόνια είχε συνδεθεί φιλικά και είχε βοηθήσει αμέτρητους ανερχόμενους καλλιτέχνες και διανοούμενους – τώρα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει σαν επιτελείο της. Μερικά μόνο από τα ονόματα: Σπύρος Βασιλείου, Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Τσαρούχης, Φοίβος Ανωγειανάκης, Σίμων Καράς, Γιάννης Μόραλης, Οδυσσέας Ελύτης, Νέστορας Μάτσας, Αλέκος Λιδωρίκης, Δημήτρης Χορν, Δημήτρης Λουκάτος, Αγγελική Χατζημιχάλη, Τζίνα Μπαχάουερ.

Σε ηλικία 50 ετών αρχίζει με ορμή μια νέα ζωή δουλεύοντας εξαντλητικά. Ο Τσαρούχης φτιάχνει φορεσιές με ζωγραφιστά κεντήματα για το ξεκίνημα. Εκείνη γυρίζει στα χωριά μαζεύοντας χορούς, τραγούδια, φορεσιές και κοσμήματα, συγκεντρώνοντας έτσι τη μεγαλύτερη συλλογή στην Ελλάδα. Επιλέγει τους καλύτερους χορευτές και οργανοπαίχτες για να πλαισιώσουν το συγκρότημα. Δίνει παραστάσεις στην Ελλάδα και περιοδεύει θριαμβευτικά σε 21 χώρες.

Το 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δίνει εντολή να κατασκευαστεί ειδικά για το συγκρότημα ένα θέατρο στο Λόφο Φιλοπάππου. Το 1967 συλλαμβάνεται γιατί έκρυβε στο σπίτι της το Χρήστο Λαμπράκη. Η Μελίνα Μερκούρη κάνει θόρυβο στο εξωτερικό και πετυχαίνει την αποφυλάκισή της. Την ίδια χρονιά παίρνει το Παγκόσμιο Βραβείο Θεάτρου, τη σημαντικότερη διεθνή διάκριση, ενώ βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών και παίρνει επιχορήγηση από το Ιδρυμα Φορντ.

Εγραψε τρία βιβλία: “Μια παράδοση, μια περιπέτεια”, “Ελληνικοί χοροί, ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν” και “Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί”.

Εξέδωσε μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο σειρές δημοτικής μουσικής: 45 δίσκους.

Το 1983 αποσύρθηκε για λόγους υγείας. Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 1988.

Φιλμογραφία

Αυτή είναι η Ζωή (1935)

Tintin et le mystere de la Toison D' or (1967)

The day the fish came out (1967)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.grdance.org/dora-stratou/

 

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

Κώστας Σταμάτης

Φιλμογραφία

Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)

Με τη λάμψη στα μάτια (1966)

 

ΛΕΝΑ ΣΠΑΘΑΡΙΩΤΟΥ

Λένα Σπαθαριώτου

Φιλμογραφία

Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Χρήστος Κρητικός

Φιλμογραφία

Οι εραστές του ονείρου (1974)

 

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΚΑΥΚΑΡΙΔΗΣ

Βλαδίμηρος Καυκαρίδης

Ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης ήταν Κύπριος ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1931. Ασχολήθηκε με το θέατρο και ανέλαβε επίσης την διοίκηση τουΘεατρικού Οργανισμού Κύπρου και εργάστηκε στην Κύπρο και Ελλάδα. Έπαιξε σε διάφορες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραγωγές. Πέθανε το 1983.

Φιλμογραφία

Οι εκδικητές της Κύπρου (1974)

Ειρηνού και Βάσος (1974)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Γιώργος Σαρρής

Ο Γιώργος Σαρρής (πραγματικό ονοματεπώνυμο Γεώργιος Ρουπάκας, ήτανΈλληνας λαϊκός τραγουδιστής. Γεννήθηκε στη Θήβα στις 22 Σεπτεμβρίου1948 και ήταν ο κατά 2 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός της Χαρούλας Αλεξίου. Όταν ήταν πολύ μικρός η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στο τραγούδι πρωτοεμφανίστηκε το 1973 όμως το τραγούδι το οποίο τον έκανε γνωστό, ήταν οι περίφημες ''Νταλίκες'' σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη το 1982. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης το 1976 χρέωσε σε αυτόν ύστερα από παρότρυνση της αδερφής του Χαρούλας Αλεξίου, τη μουσική τριών τραγουδιών τα οποία ερμήνευσε η πρώτη και συμπεριλήφθηκαν στο δεύτερο μεγάλο προσωπικό δίσκο της με τίτλο ''Χάρις Αλεξίου 2'' ο οποίος κυκλοφόρησε εκείνο το έτος. Αυτό έγινε επειδή ο Μούτσης είχε αποκλειστικό συμβόλαιο με την εταιρεία Collumbia και δεν μπορούσαν να βάλουν το ονοματεπώνυμό του. Απεβίωσε στις 12 Οκτωβρίου 2017 στη Νέα Σμύρνη.

Φιλμογραφία

Το μπλόκο (1965)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ