Γαλλίδα ηθοποιός. Πρώτη σύζυγος του Δημητρη Κολλάτου.
Φιλμογραφία
Αθήνα (1962)
Οι Ελιές (1964)
Θάνατος του Αλέξανδρου (1966) [γυναίκα του Αλέξανδρου]
Συμπόσιο (1973) [Ελένη]
Η Γαλλία του Ζισκάρ (1978)
Νίκος Μερτής (1978)
Ψάχνοντας για την Πηνελόπη (1981)
Σόδομα και Γόμορα (1986)
Η Ζωή με τον Άλκη (1988) [μητέρα]
Κόκκινο Τριαντάφυλλο Σου Έκοψα (1993)
Στιχουργός. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αδελφή της η ηθοποιός Λίλα Δρούτσα.
Φιλμογραφία
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)[στην πορεία]
Πράκτωρ Κίτσος καλεί Γαστούνη (1967) [Πελαγία]
Γερμανός ηθοποιός που γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1944 και πέθανε στις 21 Απριλίου 2021.
Φιλμογραφία
Επιχείρησις Απόλλων (1968)(πρίγκηπας Jan)
Φιλμογραφία
Ο μισογύνης (1958)
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)
Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι (1959)
Η Φλέρυ Νταντωνάκη (πραγματικό όνομα: Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, 11 Μαΐου 1937 - 18 Ιουλίου 1998) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι και την ερμηνεία της στο δίσκο του Ο Μεγάλος Ερωτικός. Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1937 στην Αθήνα (κατ' άλλους στην Κρήτη) και από μικρή καταπιάστηκε με τις τέχνες και κυρίως με την υποκριτική, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται στο ότι ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Με την ενηλικίωσή της πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου σπούδασε ιστορία και φιλολογία ενώ σύντομα ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού, συμμετέχοντας σε παραστάσεις στη Νέα Υόρκη. Η ενασχόληση της με το τραγούδι ξεκίνησε μέσα από τυχαίες ευκαιρίες, στις οποίες τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια για τους φίλους της. Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλάμβανε λαϊκή μουσική της Ελλάδας, της Ισπανίας, αλλά ακόμη και της Βραζιλίας. Το 1965 κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος με τίτλο Fleury: The isles of Greece (μετάφραση: Φλέρυ, τα νησιά της Ελλάδας), που περιλάμβανε ένα ετερόκλητο ρεπερτόριο από λαϊκά άσματα του Απόστολου Καλδάρα, βραζιλιάνικες μπόσα νόβα και τρία κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη. Τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν το πραξικόπημα της χούντας, η Νταντωνάκη ήταν η πρώτη καλλιτέχνιδα που τοποθετήθηκε δημοσίως στην αμερικανική τηλεόραση ενάντια στη χούντα, κατηγορώντας την αμερικανική κυβέρνηση για τον ρόλο της. Έπειτα τάχθηκε υπέρ του αντιδικτατορικού κινήματος και έδειξε την υποστήριξή της τραγουδώντας σε συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Συνάμα γνωρίστηκε με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία μάλιστα αντικατέστησε σε μια από τις παραστάσεις του «Ilya darling» του Ζυλ Ντασέν. Το 1970 γνωρίστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος ακούγοντας τη φωνή της εντυπωσιάστηκε· ηχογράφησαν στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη μια σειρά από κλασικά ρεμπέτικα των Τσιτσάνη, Μάρκου Βαμβακάρη κ.ά. Πολλά χρόνια αργότερα, η ηχογράφηση αυτή κυκλοφόρησε ως δίσκος με τίτλο Η Φλέρυ Νταντωνάκη στα Λειτουργικά του Μάνου Χατζιδάκι και αποτελεί την τελευταία δισκογραφική ενασχόληση του Χατζιδάκι με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Στο σημείωμά του, στο εξώφυλλο του δίσκου, ο συνθέτης ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: "Η Φλέρυ είναι ανεπανάληπτη ακόμα και όταν δοκιμάζει... Της είχα πει πως μια αληθινή τραγουδίστρια περιέχει την τεχνική τελειότητα της Σβάρτσκοπφ και τη γήινη αμεσότητα της Νίνου και η Φλέρυ αποδεικνύει περίτρανα πως είναι μια αληθινή τραγουδίστρια". Στο μεσοδιάστημα οι δύο καλλιτέχνες συνεργάστηκαν στο δίσκο «Κύκλο του C.N.S.» (1971), στον οποίο η Φλέρυ τραγουδά έξι τραγούδια σε επανεκτέλεση μετά τον Γιώργο Μούτσιο (πρώτη εκτέλεση, 1959), σε ποίηση του συνθέτη. Δύο χρόνια πριν την πτώση της Χούντας, ο Μάνος Χατζιδάκις και η Νταντωνάκη επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το 1972 αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα της Νταντωνάκη, με πιο σημαντικό γεγονός την έκδοση του δίσκου Ο Μεγάλος Ερωτικός, που περιλαμβάνει μελοποιήσεις αρχαίας και νέας ελληνικής ποίησης με θέμα τον έρωτα. Στην ερμηνεία συμμετείχε και ο Δημήτρης Ψαριανός. Στα τέλη του ιδίου χρόνου η Νταντωνάκη επέστρεψε στο στούντιο με τον Χατζιδάκι για την ηχογράφηση του Καπετάν-Μιχάλη, ενώ συμμετείχε και στον δίσκο Δώδεκα τραγούδια του Γιώργου Ποταμιάνου, του Έλληνα εφοπλιστή, με τον οποίο τη συνέδεε μεγάλη φιλία από τον καιρό που ήταν στις Η.Π.Α. Ακολούθησε μια περίοδος άτονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Συμμετείχε φιλικά σε κάποιες ταινίες, ενώ γνωρίστηκε με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή. Η συνεργασία τους δεν τελεσφόρησε και η Φλέρυ εισήλθε σε μια περίοδο, για την οποία αργότερα δήλωσε δημόσια πως «χάνεται στα μονοπάτια του μυαλού της». Επέστρεψε στο προσκήνιο το 1984, ερμηνεύοντας τρία τραγούδια στον πρώτο δίσκο του Ηλία Λιούγκου με τίτλο Νυχτερινή δοκιμασία. Άρχισε τις εμφανίσεις της στους μουσικούς χώρους «Τιπούκειτος», «Καφέ-θέατρο» και στον Πύργο του Απόλλωνα. Συνοδευόμενη από τον πιανίστα Γιάννη (Μπαχ) Σπυρόπουλο, ερμήνευε κομμάτια του Χατζιδάκι, ελληνικά λαϊκά, αλλά και τραγούδια της τζαζ και σόουλ ανθολογίας. Το 1985, μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά, στην οποία συμμετείχε και η Δήμητρα Γαλάνη αποτέλεσε μια από τις τελευταίες της εμφανίσεις επί σκηνής. Στο ξεκίνημά της τρομαγμένη από την κοσμοσυρροή εγκατέλειψε το πάλκο, για να επιστρέψει τελικά και να αποθεωθεί για την ερμηνεία της. Η τελευταία της δισκογραφική εμφάνιση ήταν το 1986, όταν τραγούδησε το Τραγούδι της νύχτας στον δίσκο Τσιμεντένια Τρένα του συγκροτήματος «Τερμίτες» (Μαχαιρίτσας - Μιτζέλος). Συμμετείχε στην συναυλία του συγκροτήματος ''Τσιμεντένιο κονσέρτο'' στις 27/09/1986 στο θέατρο του Λυκαβηττού και ακολούθησαν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ Ζυγός στην Πλάκα όπου έγινε και η τελευταία της εμφάνιση επί σκηνής. Έκτοτε αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας. Έμεινε απομονωμένη με τη μητέρα της και την κόρη της Ζωή, ενώ μάταια αρκετοί καλλιτέχνες την προσέγγιζαν, με σκοπό την επανεμφάνισή της. Αποξενωμένη, με την ψυχική της υγεία διαταραγμένη, προσβλήθηκε από καρκίνο. Επί υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου, της δόθηκε ένα εφάπαξ ποσό 5.000.000 δραχμών. Πέθανε στις 18 Ιουλίου του 1998, σε μια κλίνη του νοσοκομείου Μεταξά, καταρρακωμένη και σε σύγχυση. Το μνήμα της βρίσκεται στο κοιμητήριο της Παιανίας, πλάι σ' αυτό του Μάνου Χατζιδάκι.
Φιλμογραφία
Ορέστης (1969)
Acropolis Express (1973)
Ο μεγάλος ερωτικός (1973)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.enimerotiko.gr/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Γεννήθηκε το 1930. Η Αντουανέττα Ροντοπούλου ξεκίνησε την καριέρα της ως μανεκέν, συμμετέχοντας μάλιστα στα επεισοδιακά καλλιστεία του 1953 όπου και απέσπασε τον τίτλο της Μις Ελλάς. Τα καλλιστεία πραγματοποιήθηκαν στις 27 Ιουνίου 1953, στο παραλιακό κέντρο «Αρτζεντίνα» στο Καλαμάκι. Η κατάσταση ήταν έκρυθμη μέρες πριν την διεξαγωγή τους, καθώς η Ιερά Σύνοδος -με υπόμνημά της προς τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο- εναντιώνονταν στον θεσμό, περιγράφοντάς τον ως «ειδωλολατρική και σαρκολατρική αρχή» που θίγει «το κοινόν αίσθημα της αιδούς». Την βραδιά των καλλιστείων, έξω από το κέντρο είχαν συγκεντρωθεί μέλη θρησκευτικών οργανώσεων και του κλήρου με σκοπό όπως έλεγαν «να ευλογήσωμε τα αμαρτωλά καλλιστεία!». Κρατούσαν μάλιστα πανό με μηνύματα όπως «Κάτω η σωματεμπορία των καλλιστείων». Η συγκέντρωση έληξε με επέμβαση της αστυνομίας αλλά επεισόδια εκτυλίχθηκαν κι εντός του κέντρου, για διαφορετικούς όμως λόγους. Διαφωνώντας με τις επιλογές της κριτικής επιτροπής, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, κάποια μέλη του κοινού εκσφενδόνισαν σάντουιτς και παγάκια. Έτσι χαριτωμένα έκλεισε αυτή η καλλιστειακή βραδιά του 1953, χωρίς όμως να πτοεί την Ροντοπούλου, η οποία εν συνεχεία δραστηριοποιήθηκε σε διάφορες πτυχές του μόντελινγκ. Πέρα από τη συμμετοχή σε πλήθος επιδείξεων και διαφημίσεων μόδας ως ένα από τα τότε κορυφαία μοντέλα, η Ροντοπούλου συμμετείχε και σε ελληνικές ταινίες, «Τα χέρια» (1962) του Τζον Κόντες και τις «Διπλοπεννιές» (1966) του Γιώργου Σκαλενάκη. Στη συνέχεια ίδρυσε μία από τις γνωστότερες σχολές μανεκέν της εποχής. Διασημότερη απόφοιτη της σχολής της η Κορίνα Τσοπέη, Μις Υφήλιος 1964. Η Ροντοπούλου ήταν μάλιστα εκείνη που εμπνεύστηκε το όνομα Κορίνα για την Τσοπέη, την οποία μέχρι τότε αποκαλούσαν Κούλα. Στο σπουδαστήριο μανεκέν της Αντουανέττας Ροντοπούλου, τα επίδοξα μανεκέν εκπαιδεύονταν στο savoir vivre, την κινησιολογία, το μακιγιάζ, την ορθοφωνία, την υποκριτική, το βάδισμα και τη φωτογραφία. Καθηγητής ενδυματολογίας στη σχολη διετέλεσε ένα χρονικό διάστημα και ο Μιχάλης Ασλάνης. Καθηγητές στη σχολή ήταν επίσης ο σπουδαίος ηθοποιός και καθηγητής του Εθνικού Θεάτρου Νίκος Παπακωνσταντίνου και η σύζυγός του -επίσης ηθοποιός- Άννα Πολυτίμου- Παπακωνσταντίνου. Μανεκέν της σχολής πλαισίωναν τους κεντρικούς πρωταγωνιστές στις σκηνές μιούζικαλ σε ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, όπως στο φινάλε του “Κορίτσια για φίλημα”. Εκτός από τη σχολή μοντέλων, η Ροντοπούλου διατηρούσε και τη μπουτίκ ρούχων “help” επί της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί, οι κοπέλες των 70s μπορούσαν να βρουν μερικές από τις πιο μοντέρνες δημιουργίες Ελλήνων δημιουργών αλλά και εισαγόμενους νεωτερισμούς. Η Ροντοπούλου συχνά πραγματοποιούσε επιδείξεις της μπουτίκ της σε μερικά από τα πιο σικ μέρη της Αθήνας, όπως το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, με τη συμμετοχή μοντέλων από τη σχολή της. Η Ροντοπούλου ήταν συνεργάτης και φίλη του σχεδιαστή Γιάννη Βούρου, ο οποίος αναφέρει ότι ακολούθησε τη συμβουλή της Ροντοπούλου και του συζύγου της να δημιουργήσει το δικό του ατελιέ στο Κολωνάκι. Στην προσωπική της ζωή, η Αντουανέτα Ροντοπούλου συμπορεύονταν με το δημοσιογράφο Χρήστο Οικονόμου, που μεταξύ άλλων διετέλεσε και παρουσιαστής των εθνικών καλλιστείων του 1989 μαζί με τη Ρούλα Κορομηλά και το 1964 συνόδευσε την Κορίνα Τσοπέη στο Μαϊάμι όπου πήγαινε να διεκδικήσει τον τίτλο της Μις Υφήλιος. Η Αντουανέτα Ροντοπούλου γνώρισε τον σύζυγό της το 1948 και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2011. O Χρήστος Οικονόμου ήταν αρχισυντάκτης του μοναδικού τεύχους του περιοδικού Αντί που κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της Χούντας με εξώφυλλο σχεδιασμένο από την Ηρώ Κανακάκη. Το περιοδικό δεν ξανακυκλοφόρησε παρά μετά τη λήξη της Χούντας, καθώς οι συνέπειες ήταν ορατές όχι μόνο στους συντελεστές αλλά και στα μέλη του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Όπως αναφέρει σε επιστολή της στην πρώτη μεταχουντική έκδοση του Αντί η Ροντοπούλου: «Δύο πολυμελή συνεργεία του Κώδικος Φορολογικών Στοιχείων εισέβαλαν μια βδομάδα μετά την πρώτη έκδοσή του και στην μπουτίκ μου, της οδού Βουκουρεστίου 23, και στην Σχολή Μανεκέν της οδού Ακαδημίας 32, μ' εντολή Εισαγγελέως, και έψαξαν τα πάντα. Γιατί αυτή η ξαφνική εισβολή; Απλούστατα, ο σύζυγός μου, δημοσιογράφος Χρήστος Οικονόμου, είχε την τιμή να είναι ο πρώτος αρχισυντάκτης του.» Η «ιέρεια του μόντελινγκ» έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου 2018.
Φιλμογραφία
Τα Χέρια (1962)
Διπλοπεννιές (1966)[πωλήτρια ρούχων]
ΑΠΟ ΤΟ Greek Fashion History
