ΛΙΑΝΑ ΣΙΜΟΥ

Λιάνα Σίμου

Φιλμογραφία

Ανήλικες αμαρτωλές (1971)

 

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΕΛΗΣ

Νίκος Περέλης

Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Νίκος Περέλης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, σπούδασε θέατρο στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ και σε σεμινάρια στο εξωτερικό. Σκηνοθέτησε περισσότερα από 150 έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και παρουσίασε δουλειά του κυρίως στα κρατικά και δημοτικά θέατρα, στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο και στον Λυκαβηττό.Δημιούργησε το "Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου" στην Αθήνα και το "Theatredel' AvenueduPark" στο Μόντρεαλ. Διευθυντής στα Δημοτικά Θέατρα Πάτρας και Ιωαννίνων. Δημιουργός της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και διευθυντής της μέχρι το 2001. Δίδαξε θέατρο στο Conservatoire του Κεμπέκ, στο ΚΘΒΕ, στη Σχολή Κατσέλη, στο Εργαστήρι του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Βεάκη. Έγραψε θεατρικά έργα που παίχτηκαν στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου, στην ΕΡΤ και σε διάφορα άλλα θέατρα. Πρώτο θεατρικό του έργο "Η μπόμπα" που παρουσιάστηκε το 1981 στο Θέατρο Αναλυτή, το 1982 στο Λαϊκό Δωδεκανησιακό Θέατρο Ρόδου και στην ΕΡΤ1 και το 1984 στο Θέατρο 3ηςΣεπτεμβρίου. Ακολούθησε η "Φελάχα γιου λαλάμ" που παρουσιάστηκε στο Θέατρο 3ης Σεπτεμβρίου και στην ΕΡΤ1. Το 1992 βραβεύεται με το κρατικό βραβείο θεάτρου το έργο του "Η μοναξιά των σκουληκιών" που παρουσιάζεται το 1994 στο Εθνικό Θέατρο. Το 2010 τιµήθηκε από την ιδιαίτερη πατρίδα του µε το µετάλλιο της Πόλης. Είναι µέλος της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων.
Ως ηθοποιός συµµετείχε σε ελάχιστες παραστάσεις, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους (Μπόργκµαν-Ίψεν, Κρόγκσταντ-Ίψεν, Στόκµαν-Ίψεν, Χαµ-Μπέκετ κ.α).

Φιλμογραφία

Οι τελευταίοι του Ρούπελ (1971)

Σουλιώτες (1972)

ΑΠΟ ΤΟ https://biblionet.gr/

 

ΤΑΣΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Τάσος Κυριακόπουλος

Φιλμογραφία

Μαύρη γη (1952)[Πέτρακας]

 

ΤΙΜΟΣ ΒΙΤΣΩΡΗΣ

Τίμος Βιτσώρης

Ηθοποιός & ποιητής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1904 και ήταν αδελφός του ηθοποιού Γεώργιου Βιτσώρη και του ζωγράφου Μίμη Βιτσώρη. Το 1911 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1919 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα με τίτλο «Πώρωση» στο περιοδικό «Βίγλα». Την ίδια εποχή ξεκίνησε τις θεατρικές του σπουδές δίπλα στον αδελφό του, Γιώργο. Παράλληλα, εντάχθηκε στο ΚΚΕ κι ανέπτυξε πολιτική και συνδικαλιστική δράση, για την οποία πολλές φορές συνελήφθη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους ενώ στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μόλις μια ταινία, την ιστορική «Δάφνις και Χλόη» του Ο. Λάσκου. Μετά τον πρόωρο θάνατο του το 1941 η οικογένεια του και κάποιοι φίλοι του συγκέντρωσαν τα ποιήματα του τα οποία εκδόθηκαν με τον τίτλο «Στίχοι» (1945). Πρώτος του ξάδελφος ήταν ο ηθοποιός Τίτος Βανδής και ανιψιά του (κόρη του αδελφού του Γιώργου) η επίσης ηθοποιός Λιάνα Βιτσώρη.

Φιλμογραφία

Δάφνις και Χλόη (1931)

ΑΠΟ ΤΟ https://retrodb.gr/

 

ΛΙΑ ΠΑΝΤΑΖΗ

Λια Πανταζή

Φιλμογραφία

Ανήλικες αμαρτωλές (1971)

Η κραυγή της αλήθειας (1971)

 

ΚΟΜΠΑΡΣΑ

Κομπάρσα

Φιλμογραφία

Μην είδατε τον Παναή (1962)[στο περίπτερο με τον Βέγγο]

Οι κληρονόμοι (1964) [εργαζόμενη στον οίκο μόδας]

Η βίλα των οργίων (1964)[στη βίλα της μαντάμ Δόμνας]

Κακός, ψυχρός κι ανάποδος (1969)[στην ταινία με τον Χατζηχρήστο]

Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1970)[συνοδός Φωτόπουλου]

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ, ΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΠΕΙ.

 

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ

 Νίκος Τσιφόρος

Έλληνας δημοσιογράφος, θεατρινός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Τα έργα του αποτέλεσαν ανεξάντλητη πηγή γέλιου στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ο Νίκος Τσιφόρος ξεκίνησε την επαγγελματική του διαδρομή από τη δικηγορία και άφησε εποχή ως χρονογράφος, ευθυμογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Τα έργα του αποτέλεσαν ανεξάντλητη πηγή γέλιου, που τόσο πολύ ανάγκη είχε ο ελληνικός λαός στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, ενώ και σήμερα διαβάζονται ευχάριστα και προκαλούν ανάλογα συναισθήματα. Ο Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1909 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας και καταγόταν από παλιά, ιστορική οικογένεια της Λίμνης Ευβοίας. Δύο χρόνια μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του επέστρεψε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα 11 του άρχισε ν’ ασχολείται με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου, εργάστηκε για δύο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Το συγγραφικό του ταλέντο αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της Κατοχής με το θεατρικό έργο «Πινακοθήκη των Ηλιθίων», που ανέβηκε το 1944 από τον θίασο του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μεταπολεμικά ασχολήθηκε συστηματικά με το χώρο του θεάματος και κυρίως της κωμωδίας, στην οποία διέπρεψε. Έγραψε περισσότερες από 40 επιθεωρήσεις (είτε μόνος του, είτε σε συνεργασία με τον Πολύβιο Βασιλειάδη) και περισσότερα από 60 σενάρια για τον κινηματογράφο, ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος πολλά έργα του. Το 1948 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία με τίτλο «Χαμένοι Άγγελοι», ένα δράμα με πρωταγωνιστές τη Σμαρούλα Γιούλη, την Ειρήνη Παππά και τον Μίμη Φωτόπουλο. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο και συνεργάστηκε με εφημερίδες («Ελληνικόν Μέλλον», «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Το Βήμα», «Ελεύθερος Κόσμος») και περιοδικά («Τραστ», «Ρομάντσο», «Ταχυδρόμος», «Πάνθεον»). Ο Τσιφόρος άντλησε τα θέματα των ευθυμογραφημάτων του από την καθημερινότητα της αθηναϊκής κοινωνίας, ιδιαίτερα της περιθωριακής, που χάρη στην ιδιορρυθμία της προσέφερε άφθονο υλικό, το οποίο αξιοποίησε με μοναδικό τρόπο η εκπληκτική φαντασία του στο πιο γνωστό του έργο «Τα παιδιά της πιάτσας». Πολύ επιτυχημένες είναι οι παρωδίες συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων, με βάση τα οποία ο Τσιφόρος έγραψε δικής του έμπνευσης ιστορίες, ενώ ιδιαίτερα απολαυστικές είναι οι περιπέτειες του Μίλωνος Φιρίκη, του «Μυστικού Πράκτορα χωρίς 08», μία παρωδία των ταινιών του Τζέιμς Μποντ, που πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1965 στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Ο Νίκος Τσιφόρος πέθανε στις 6 Αυγούστου 1970, σε ηλικία 60 ετών, ύστερα από πεντάχρονη μάχη με τον καρκίνο. Όπως γράφτηκε σε μία εφημερίδα της εποχής, με τον χαμό του έκανε για πρώτη φορά να κλάψουν οι συγγενείς, οι φίλοι του και το κοινό που τον λάτρεψε. Έχουν εκδοθεί πάνω από 25 αυτοτελή έργα του Νίκου Τσιφόρου, όπως «Εμείς και οι Φράγκοι (1970), «Ελληνική Μυθολογία» (1970), «Σταυροφορίες» (1971), «Τα ρεμάλια ήρωες» (1972), «Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα» (1972), «Πινακοθήκη των ηλιθίων» (1973), «Μίλων Φιρίκης» (1973), «Άνθρωποι και ανθρωπάκια» (1974), «Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα» (1974), «Τα παιδιά της πιάτσας» (1974), «Ιστορία της Γαλλίας» (1978), «Ιστορία της Αθήνας» (1979), «Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών» (1979) και «Ιστορία της Αγγλίας» (1980).

Φιλμογραφία

Οι άσοι του γηπέδου (1956)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

 

CLIVE RUSSELL

Clive Russell

Βρετανός ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1945.

Φιλμογραφία

Η γυμνή ταξιαρχία (1965) (Δεκανέας Reade)

 

ΝΕΛΛΗ ΡΗΓΑ

Νέλλη Ρήγα

Φιλμογραφία

Ο θάνατος του Αλέξανδρου (1966)

 

ΝΙΚΟΣ ΑΚΡΙΒΟΓΙΑΝΝΗΣ

Νίκος Ακριβογιάννης

Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1929 κι εκτελέστηκε μετά από βασανιστήρια στις 16 Αυγούστου 1954 στην Αλβανία με την κατηγορία του κατασκόπου.

Φιλμογραφία

Δυο κόσμοι (1949)

 

ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ

Χάρης Καράμπελας

Χορευτής.

Φιλμογραφία

Το δόλωμα (1964)

Κάτι να καίει (1964)

Γοργόνες και μάγκες (1968)

Το κοροιδάκι της πριγκηπέσσας (1972)

Αιχμάλωτοι του μίσους (1972)

Οι εραστές του ονείρου (1974)

 

ΜΗΤΣΟΣ ΜΥΡΑΤ

Μήτσος Μυράτ

Ο Μήτσος Μυράτ (Σμύρνη, 26 Δεκεμβρίου 1878 – Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1964) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους της γενιάς του. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Σε μικρή ηλικία αποφάσισε να ακολουθήσει την υποκριτική παρά τις αντιρρήσεις των συγγενών του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι. Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία της Βασιλικής Θεατρικής Σχολής, ο Μυράτ εγκατέλειψε τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσας σχολής, η οποία όμως διαλύθηκε σύντομα. Ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη, λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τονΧρηστομάνο. Στον νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής Μαρίκα Κοτοπούλη. Ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία ρόλους του διεθνούς δραματολογίου. Ενσάρκωσε επί σκηνής το ''Συρανό ντε Μπερζεράκ'' στο ομώνυμο έργο του Εντμόν Ροστάν,τον Τέσμαν στο''Εντα Γκλάμπλερ'', τον Κόμη Αλμαβίβα στους ''Γάμους του Φίγκαρο'' κλπ. Παντρεύτηκε την σημαντική ερμηνεύτρια του Θεάτρου Κυβέλη με την οποία απέκτησε τον Αλέξανδρο Μυρά (1905) μετέπειτα αρχιτέκτονα, και μια κόρη, τη Μιράντα (1906), μετέπειτα ηθοποιό. Το 1908 μετά τη διάλυση του γάμου του παντρεύεται ξανά, αυτή τη φορά τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφή της Μαρίκας), με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τη Ρίτα Μυράτ. Υπήρξε ο πρώτος ενεργός Έλληνας ηθοποιός που κυκλοφόρησε αυτοβιογραφία: έργα του αυτού του είδους είναι τα βιβλία του «Η ζωή μου» (Πυρσός, 1928 / Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950). Πέθανε στην Αθήνα το 1964.

Φιλμογραφία

Δολάρια και όνειρα (1956)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ

 Κομπάρσος

Τον βρήκαμε σε 6 ταινίες.

Φιλμογραφία

Διπλοπενιές (1966)[πελάτης κέντρου διασκέδασης]

Τα δολάρια της Ασπασίας (1967)[πελάτης κέντρου διασκέδασης]

Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967)[στο πολεμικό συμβούλιο]

Η θυρωρίνα (1968)[ένοικος πολυκατοικίας]

Ξύπνα κορόιδο (1969)[παίζει χαρτιά]

Υποβρύχιον Παπανικολής (1971)[στην υποδοχή της επιστροφής]

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΛΑΝΤΖΑΣ

Στέφανος Παλαντζάς

Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1947 στους Γόμφους Τρικάλων και πέθανε το 2019 στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος της θεατρικής σχολής του Καρόλου Κουν και της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Διετέλεσε επί 37 έτη Διευθυντής προγράμματος στην ΕΡΤ, ενώ παράλληλα ήταν και εκφωνητής σε ντοκιμαντέρ, συμπληρώνοντας περισσότερες από 3000 ώρες εκφωνήσεων. Στην προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε το 1973 κι απέκτησε δύο παιδία.

Φιλμογραφία

Το νυφοπάζαρο (1969)

Αγώνας χωρίς τέλος (1978)

Η ώρα του λύκου (1979)

Προσκλητήριο στη μάνα (1979)

Ήταν άξιος (1982)

ΑΠΟ ΤΟ www.retrod.db

 

ΖΟΖΕΤ ΚΥΝΗΓΟΥ

Ζοζέτ Κυνηγού

Φιλμογραφία

Νιάτα στο πεζοδρόμιο (1964)[Ζοζέτ]

Κολασμένα νιάτα (1975)

 

KEN SCOTT

Ken Scott

Αμερικανός ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1928 και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1986.

Φιλμογραφία

Η Γυμνή Ταξιαρχία (1965)[Χρήστος]

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

Δημήτρης Μιχαήλ

Ο Δημήτρης Μιχαήλ (Αθήνα 1933) ήταν πρωταθλητής της Ελληνικής πυγμαχίας, είχε εκπροσωπήσει τα ελληνικά χρώματα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1960. Ήταν πυγμάχος του Απόλλωνα Αθηνών, ενώ αργότερα πήρε μεταγραφή στον Παναθηναικό. Ήταν πρωταθλητής Ελλάδος στα 67 κιλά το 1957, το 1958, το 1959 και το 1960. Ο Μιχαήλ πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1960 της Ρώμης. Στα 63,5 κιλά πέρασε από τον πρώτο γύρο χωρίς αγώνα και στον δεύτερο γύρο ηττήθηκε στα σημεία από τον Ελβετό Μπέρνι Μελί. Μετά το 1965 ο Δημήτρης Μιχαήλ μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου συμμετείχε σε αγώνες πυγμαχίας επιτυγχάνοντας διακρίσεις.

Φιλμογραφία

Νιάτα στο πεζοδρόμιο (1964)

Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΑΡΟΛΟΥ

Κάρολος Καρόλου

Φιλμογραφία

Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές (1973)

 

ΗΛΙΑΣ ΜΥΛΩΝΑΚΟΣ

Ηλίας Μυλωνάκος

Γεννήθηκε το 1941. Σκηνοθέτης σε ερωτικές ταινίες των δεκαετιών '70 και '80. Σύγυζός του η Έρση Μαλικένζου.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Νιάτα στο πεζοδρόμιο (1964)

 

ΝΙΚΟΣ ΣΚΥΛΟΔΗΜΟΣ

Νίκος Σκυλοδήμος

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Μαίου 1948. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαζί με άλλους ηθοποιούς, ίδρυσαν το "Ελεύθερο Θέατρο", ένα πρωτοποριακό θίασο με μεγάλη απήχηση στο κοινό. Οι διενέξεις μεταξύ των μελών του θιάσου, τον οδήγησαν σε διακοπή της συνεργασίας του. Στη συνέχεια, υπήρξε για χρόνια, καλλιτεχνικός υπεύθυνος και στέλεχος της "Θεατρικής Λέσχης Βόλου". Συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές. Η 15χρονη παρουσία του στο ελληνικό θέατρο, υπήρξε σημαντική. Ήταν άνθρωπος ευαίσθητος, απόλυτος και με πνευματικές ανησυχίες, που τον οδήγησαν τελικά στην αυτοκτονία. Ο ηθοποιός αυτοκτόνησε την ημέρα των γενεθλίων του 18 Μαίου 1986 και βρέθηκε κρεμασμένος στο πατρικό του σπίτι.

Φιλμογραφία

Τα χρώματα της ίριδας (1975)

ΑΠΟ ΤΟ www.retrodb.gr

 

PATRICK KAVANAGH

Patrick Kavanagh

Βρετανός ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1931 και πέθανε στις 26 Αυγούστου 2015.

Φιλμογραφία

Η γυμνή Ταξιαρχία (1965)[Υπολοχαγός Bentley]

 

JOHN HOLLAND

John Holland

Αμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής. Γεννήθηκε στις 16 Μαίου 1908 και πέθανε στις 21 Μαίου 1993.

Φιλμογραφία

Γυμνή Ταξιαρχία (1965)[Ταγνατάρχης Hamilton]

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΕΡΜΠΟΣ

Γιώργος Τζέρμπος

Φιλμογραφία

Ο Αστραπόγιαννος (1970)

Βαρθολομαίος (1973)

Παύλος Μελάς (1974)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Γιώργος Σαρρής

Ο Γιώργος Σαρρής (πραγματικό ονοματεπώνυμο Γεώργιος Ρουπάκας, 22 Σεπτεμβρίου 1948 – 12 Οκτωβρίου 2017) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1948 και ήταν ο κατά 2 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός της Χαρούλας Αλεξίου. Όταν ήταν πολύ μικρός η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στο τραγούδι πρωτοεμφανίστηκε το 1973 όμως το τραγούδι το οποίο τον έκανε γνωστό, ήταν οι περίφημες ''Νταλίκες'' σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχουςΜανώλη Ρασούλη το 1982. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης το 1976 χρέωσε σε αυτόν ύστερα από παρότρυνση της αδερφής του Χαρούλας Αλεξίου, τη μουσική τριών τραγουδιών τα οποία ερμήνευσε η πρώτη και συμπεριλήφθηκαν στο δεύτερο μεγάλο προσωπικό δίσκο της με τίτλο ''Χάρις Αλεξίου 2'' ο οποίος κυκλοφόρησε εκείνο το έτος. Αυτό έγινε επειδή ο Μούτσης είχε αποκλειστικό συμβόλαιο με την εταιρεία Collumbia και δεν μπορούσαν να βάλουν το ονοματεπώνυμό του. Απεβίωσε στις 12 Οκτωβρίου 2017 στη Νέα Σμύρνη.

Φιλμογραφία

Το μπλόκο (1965)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΛΑΒΟΣ

Δημήτρης Σκλάβος

Ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

Φιλμογραφία

Ο δρόμος με τις ακακίες (1954)

Το ποντικάκι (1954)

 

Λ ΣΥΡΙΑΝΟΥ

Λ. Συριανού

Φιλμογραφία

Τα ντερβισόπαιδα (1960)
 

ΑΝΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Άννα Βασιλείου

Φιλμογραφία

Το ραντεβού της Κυριακής (1960)

 

ΠΕΤΡΟΣ ΧΟΙΔΑΣ

Πέτρος Χοϊδάς

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1914 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 30/09/1977. Σπούδασε τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο με την Ειρήνη Σκέπερς. Το 1940 προσλήφθηκε στη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου. Το 1941 πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο ως Δούκας του Γιορκ [Ερρίκος Ε΄/Henry V] (1941). Κατά την περίοδο 1940-64 εμφανίστηκε στην ΕΛΣ σε περίπου 110 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών, οι περισσότερες εξ αυτών πρώτες παρουσιάσεις έργων. Ερμήνευσε βασικούς και βοηθητικούς ρόλους βαθυφώνου σε 37 όπερες όπως: Ράμφις (Αΐντα), Κήρυκας (Άλκηστη, Ηρώδειο, 1950), Μπάρτολο (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Ντάλαντ (Ο ιπτάμενος Ολλανδός), Θουνίγα (Κάρμεν), Ντον Μπαζίλιο (Ο κουρέας της Σεβίλλης), Ραϊμόντο (Λουτσία ντι Λαμμερμούρ), Κολλίνε (Μποέμ), Ζαχαρίας (Ναμπούκκο, Ηρώδειο 1959, 1960), Σπαραφουτσίλε (Ριγολέττος), Φερράντο (Ο τροβαδούρος), Μεφιστοφελής (Φάουστ), Μπαλτασσάρε (Η ευνοουμένη), Πατέρας Γκουαρντιάνο (Η δύναμη του πεπρωμένου), Ερημίτης (Ο ελεύθερος σκοπευτής), Κόμης ντε Γκριέ (Μανόν), Κρεσπέλ (Τα παραμύθια του Χόφμαν), Κόντσακ (Πρίγκιπας Ίγκορ), Γέρος (Ο Πρωτομάστορας), Χέρμαν (Τάνχωυζερ) κ.ά. Εμφανίστηκε επίσης σε οπερέτες όπως Η εύθυμη χήρα, Ο ζητιάνος φοιτητής κ.ά. Τραγούδησε σε συμφωνικές συναυλίες και ορατόρια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Εμφανίστηκε σε κινηματογραφικές ταινίες όπως Μέρες του ΄36 (1972) και Αναπαράσταση (1970) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, Ορέστης (1969) του Βασίλη Φωτόπουλου, Μια ζωή ξαναρχίζει (1947) του Κώστα Γαζιάδη κ.ά. Στο διαδίκτυο βρίσκονται αναρτημένες πλήρεις ταινίες στις οποίες συμμετέχει. Συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και διετέλεσε σύμβουλος του ΣΗΜΟ.

Φιλμογραφία

Μια ζωή ξαναρχίζει (1947)

Ορέστης (1969)]ιερέας]

Αναπαράσταση (1970)

Για μια χούφτα τουρίστριες (1971)[παππάς]

Σουλιώτες (1972)[Κουτσονίκας]

Μέρες του '36 (1972)[εισαγγελέας]

ΑΠΟ ΤΟ https://virtualmuseum.nationalopera.gr/

 

ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ

Δόρα Στράτου

Η Δόρα (Δωροθέα) Στράτου γεννήθηκε το 1903 στην Αθήνα. Μητέρα της η Μαρία Κορομηλά, κόρη του δημοσιογράφου και θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Κορομηλά (“Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας”, “Η τύχη της Μαρούλας”), από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Πατέρας της ο Νικόλαος Στράτος, δικηγόρος από το Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας.

Μεγάλωσε στο μεγαλοαστικό περιβάλλον της Αθήνας των αρχών του αιώνα. Πήγαινε στους χορούς των ανακτόρων, μάθαινε ξένες γλώσσες και τραγούδι, έκανε παρέα με τους γόνους των ισχυρών οικογενειών. Στο πιάνο είχε δάσκαλο το Δημήτρη Μητρόπουλο. Παρακολουθούσε τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες, ένα πάθος που διατήρησε σε όλη της τη ζωή.

Ο Νικόλαος Στράτος διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη, ενώ κατόπιν προσεχώρησε στο κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου και έγινε Υπουργός Ναυτικών. Το 1913 πέρασε στους αντιβενιζελικούς, και διετέλεσε πρωθυπουργός για λίγες ημέρες μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Τότε καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία και τουφεκίστηκε.

Η μητέρα της, μαζί με τη Δόρα και το μικρότερο αδελφό της Ανδρέα, έφυγαν από την Ελλάδα. Από μια πλούσια ζωή, βρέθηκαν απότομα στο κατώφλι της φτώχειας, εφόσον η περιουσία τους είχε δημευθεί. Η Δόρα υπέστη το ψυχικό τραύμα της εκτέλεσης του πατέρα της και του κοινωνικού υποβιβασμού. Εμεινε δέκα χρόνια στο εξωτερικό – Βερολίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη – με τη μητέρα της.

Ξαναγύρισε το 1932. Ο αδελφός της Ανδρέας είχε σπουδάσει νομικά και είχε εκλεγεί βουλευτής. Η Δόρα αρχίζει να συναναστρέφεται τη νέα γενιά πνευματικών ανθρώπων του Μεσοπολέμου. Παίρνει δραστήρια μέρος στο φιλανθρωπικό έργο της Αρχιεπισκοπής κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Βοηθάει τον Κάρολο Κουν να ιδρύσει το Θέατρο Τέχνης και γίνεται το δεξί του χέρι στα διοικητικά θέματα.

Το 1952 έτυχε να δει το 100μελές κρατικό φολκλορικό συγκρότημα της Γιουγκοσλαβίας που περιόδευε τις διάφορες χώρες προβάλοντας τους δημοτικούς χορούς, τις μουσικές και τις φορεσιές της χώρας του. Ηταν κάτι το πρωτοφανές για την Ελλάδα. Τα συγκροτήματα που υπήρχαν τότε εδώ ήταν ελάχιστα, με πρωτοπόρο το Λύκειο των Ελληνίδων, και έδιναν 2-3 παραστάσεις το χρόνο περιστασιακά με φορεσιές Αμαλίας. Σκοπός τους ήταν κυρίως να ικανοποιήσουν τα μέλη του ίδιου του συγκροτήματος, κυρίως νεαρά κορίτσια αθηναϊκών οικογενειών.

Ο καθηγητής της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Γεώργιος Μέγας πρότεινε την δημιουργία εθνικού συγκροτήματος στην Ελλάδα. Η Δόρα Στράτου ζήτησε βοήθεια από το Σοφοκλή Βενιζέλο, αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης Πλαστήρα. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα μόνιμο συγκρότημα, ικανό να δίνει καθημερινές παραστάσεις, να κάνει περιοδείες στο εξωτερικό, με μεγάλο ρεπερτόριο, με πλούσια ιματιοθήκη από όλη την Ελλάδα, και γενικά με ένα πρόγραμμα που να κερδίζει το θεατή. Ετσι ίδρυσε το σωματείο “Ελληνικοί χοροί – Δόρα Στράτου” το 1953.

Ολα αυτά τα χρόνια είχε συνδεθεί φιλικά και είχε βοηθήσει αμέτρητους ανερχόμενους καλλιτέχνες και διανοούμενους – τώρα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει σαν επιτελείο της. Μερικά μόνο από τα ονόματα: Σπύρος Βασιλείου, Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Τσαρούχης, Φοίβος Ανωγειανάκης, Σίμων Καράς, Γιάννης Μόραλης, Οδυσσέας Ελύτης, Νέστορας Μάτσας, Αλέκος Λιδωρίκης, Δημήτρης Χορν, Δημήτρης Λουκάτος, Αγγελική Χατζημιχάλη, Τζίνα Μπαχάουερ.

Σε ηλικία 50 ετών αρχίζει με ορμή μια νέα ζωή δουλεύοντας εξαντλητικά. Ο Τσαρούχης φτιάχνει φορεσιές με ζωγραφιστά κεντήματα για το ξεκίνημα. Εκείνη γυρίζει στα χωριά μαζεύοντας χορούς, τραγούδια, φορεσιές και κοσμήματα, συγκεντρώνοντας έτσι τη μεγαλύτερη συλλογή στην Ελλάδα. Επιλέγει τους καλύτερους χορευτές και οργανοπαίχτες για να πλαισιώσουν το συγκρότημα. Δίνει παραστάσεις στην Ελλάδα και περιοδεύει θριαμβευτικά σε 21 χώρες.

Το 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δίνει εντολή να κατασκευαστεί ειδικά για το συγκρότημα ένα θέατρο στο Λόφο Φιλοπάππου. Το 1967 συλλαμβάνεται γιατί έκρυβε στο σπίτι της το Χρήστο Λαμπράκη. Η Μελίνα Μερκούρη κάνει θόρυβο στο εξωτερικό και πετυχαίνει την αποφυλάκισή της. Την ίδια χρονιά παίρνει το Παγκόσμιο Βραβείο Θεάτρου, τη σημαντικότερη διεθνή διάκριση, ενώ βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών και παίρνει επιχορήγηση από το Ιδρυμα Φορντ.

Εγραψε τρία βιβλία: “Μια παράδοση, μια περιπέτεια”, “Ελληνικοί χοροί, ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν” και “Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί”.

Εξέδωσε μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο σειρές δημοτικής μουσικής: 45 δίσκους.

Το 1983 αποσύρθηκε για λόγους υγείας. Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 1988.

Φιλμογραφία

Αυτή είναι η Ζωή (1935)

Tintin et le mystere de la Toison D' or (1967)

The day the fish came out (1967)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.grdance.org/dora-stratou/

 

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

Κώστας Σταμάτης

Φιλμογραφία

Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)

Με τη λάμψη στα μάτια (1966)

 

ΛΕΝΑ ΣΠΑΘΑΡΙΩΤΟΥ

Λένα Σπαθαριώτου

Φιλμογραφία

Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Χρήστος Κρητικός

Φιλμογραφία

Οι εραστές του ονείρου (1974)

 

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΚΑΥΚΑΡΙΔΗΣ

Βλαδίμηρος Καυκαρίδης

Ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης ήταν Κύπριος ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1931. Ασχολήθηκε με το θέατρο και ανέλαβε επίσης την διοίκηση τουΘεατρικού Οργανισμού Κύπρου και εργάστηκε στην Κύπρο και Ελλάδα. Έπαιξε σε διάφορες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραγωγές. Πέθανε το 1983.

Φιλμογραφία

Οι εκδικητές της Κύπρου (1974)

Ειρηνού και Βάσος (1974)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Γιώργος Σαρρής

Ο Γιώργος Σαρρής (πραγματικό ονοματεπώνυμο Γεώργιος Ρουπάκας, ήτανΈλληνας λαϊκός τραγουδιστής. Γεννήθηκε στη Θήβα στις 22 Σεπτεμβρίου1948 και ήταν ο κατά 2 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός της Χαρούλας Αλεξίου. Όταν ήταν πολύ μικρός η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στο τραγούδι πρωτοεμφανίστηκε το 1973 όμως το τραγούδι το οποίο τον έκανε γνωστό, ήταν οι περίφημες ''Νταλίκες'' σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη το 1982. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης το 1976 χρέωσε σε αυτόν ύστερα από παρότρυνση της αδερφής του Χαρούλας Αλεξίου, τη μουσική τριών τραγουδιών τα οποία ερμήνευσε η πρώτη και συμπεριλήφθηκαν στο δεύτερο μεγάλο προσωπικό δίσκο της με τίτλο ''Χάρις Αλεξίου 2'' ο οποίος κυκλοφόρησε εκείνο το έτος. Αυτό έγινε επειδή ο Μούτσης είχε αποκλειστικό συμβόλαιο με την εταιρεία Collumbia και δεν μπορούσαν να βάλουν το ονοματεπώνυμό του. Απεβίωσε στις 12 Οκτωβρίου 2017 στη Νέα Σμύρνη.

Φιλμογραφία

Το μπλόκο (1965)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

Β ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

Β. Παπαχρήστος

Φιλμογραφία

Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965)

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΚΑΣ

Δημήτρης Τόκας

Φιλμογραφία

Το θαύμα της Μεγαλόχαρης (1965)

Προσοχή κίνδυνος (1983)

Δυο ήλιοι στον ουρανό (1991)

 

ΜΑΡΙΑ ΦΙΛΙΟΥ

Μαρία Φίλιου

Φιλμογραφία

Η Μεσόγειος φλέγεται (1970)

 

ΜΠΕΣΗ ΒΟΥΔΟΥΡΗ

Μπέση Βουδούρη

Φιλμογραφία

Άσπρο – μαύρο (1973)

Μετέωρο και σκιά (1985)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΕΟΝΤΙΔΗΣ

Αντώνης Λεοντίδης

Φιλμογραφία

Δυο χιλιάδες ναύτες κι ένα κορίτσι (1960)

Της μιας δραχμής τα γιασεμιά (1960)

Χριστίνα (1960)

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΥΚΟΥΡΕΖΟΣ

Αλέξανδρος Λυκουρέζος

Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1934. Έλληνας ποινικολόγος.

Φιλμογραφία

The day the fish came out (1967)

 

ΖΩΖΩ ΜΑΛΑΓΑΡΗ

Ζωζώ Μαλαγάρη

Φιλμογραφία

Ο θείος της Βιολέτας (1957)

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΜΑΣ

Χρήστος Ντούμας

Φιλμογραφία

Κέφι, γλέντι και φιγούρα (1958)

Όταν το μίσος κυβερνά (1959)

Στην Κύπρο άρχισε η αγάπη μας (1960)

Το νησί των πειρασμών (1961)

Οι άσοι της τράκας (1962)

 

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 

Σοφία Παπαδοπούλου

Φιλμογραφία

Το μυστικό της κατηγορουμένης (1958)

Μόνο για μια νύχτα (1958)

Ζητείται τίμιος (1963)

ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΠΛΑΡΟΣ

Κώστας Δίπλαρος

Φιλμογραφία

Το μπλόκο (1965)

Ο Ψαρόγιαννος (1966)

Οι γενναίου του Βορρά (1970)

Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (1970)