ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

ΜΑΙΡΗ ΤΣΑΠΑΛΟΥ

Μαίρη Τσάπαλου  
Σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου του Λυκούργου Σταυράκου.
Φιλμογραφία
Αρπαγή της Περσεφόνης (1956)    [Περσεφόνη] 

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

ΝΙΚΟΣ ΠΙΛΑΒΙΟΣ

Νίκος Πιλάβιος
Ο Ο Νίκος Πιλάβιος γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα, στα Εξάρχεια. 
Πρωτόπαιξε στο πρώτο παιδικό θέατρο που ιδρύθηκε το 1951 στο ΘΕΑΤΡΟ ΚΥΒΕΛΗΣ, που δεν υπάρχει πια και συνέχισε να παίζει σε αυτό, όπως και στο ραδιόφωνο και στον κινηματογράφο, έως τα 16 του.
Στα 17 του μπήκε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1963, και μετά από σπουδές στη ROYAL ACADEMY OF DRAMATIC ART στο Λονδίνο, άρχισε την επαγγελματική του καριέρα το 1966 παίζοντας στο θέατρο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, έως το 1974 οπότε εγκατέλειψε το επάγγελμα του ηθοποιού. 
Το 1975 ανέλαβε τη ραδιοφωνική εκπομπή «ΠΑΙΔΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» ως παραγωγός, μεταφραστής, ηθοποιός και διασκευαστής. 
Το 1977, του ανέθεσαν να φτιάξει όλο το παιδικό πρόγραμμα του ραδιοφώνου του Α΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ της Ε.Ρ.Τ. και το 1978 προσλήφθηκε στην Ε.Τ.1 ως προϊστάμενος του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ. Εκεί, πέρα από τα διοικητικά του καθήκοντα, έκανε όλο το παιδικό πρόγραμμα ως Παραγωγός, ενώ ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παρουσιαστής έκανε ο ίδιος τις εκπομπές: «Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ», «ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ» και «Η ΧΙΛΙΟΠΟΔΑΡΟΥΣΑ». 
Το 1987 παραιτήθηκε από την Ε.Ρ.Τ. και ίδρυσε την εταιρία τηλεοπτικών παραγωγών ΣΑΪΤΑ η οποία έκανε την παραγωγή δεκάδων εκπομπών, για την Ε.Τ.1 την Ε.Τ.2. την Ε.Τ.3. το MEGA το STAR και την ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έως το 2008. 
Από το 2001 έως το τέλος του 2002 ήταν Διευθύνων Σύμβουλος στο τηλεοπτικό κανάλι PATRA TV, στην Πάτρα, ενώ τώρα εργάζεται ως Παραγωγός, ηθοποιός και σεναριογράφος, στην εταιρία τηλεοπτικών παραγωγών του γιού του, MovieTeller Films με την οποία έκανε το 2010, 26 καινούργια επεισόδια του «ΠΑΡΑΜΥΘΑ», για το ψηφιακό κανάλι PRISMA PLUS της Ε.Ρ.Τ.
Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 1983 με δύο παιδικά βιβλία, ενώ από το 1987 έως το 1990 είχε μόνιμη στήλη στο περιοδικό ΤΗΛΕΡΑΜΑ και στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.
Φιλμογραφία
Η άγνωστος (1956)  [Άλκης, μικρός] 
Ερόϊκα (1960) [Νέστωρ]
Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο (1975)
Άρχοντες (1977)
Ξαφνικός έρωτας (1984)
Βίος + Πολιτεία (1987)
Τηλεοπτικές εκπομπές/σειρές/παιχνίδια
Ως ηθοποιός
"Μεθοριακός σταθμός" (ΥΕΝΕΔ 1974)
Ως παραγωγός ή/και παρουσιαστής
"Ο παραμυθάς" (ΕΡΤ 1978),"Ο κήπος με τ'αγάλματα" (ΕΡΤ 1981), "Γράψτε την ιστορία" (ΕΡΤ 1982), "Χιλιοποδαρούσα" (ΕΡΤ 1983), "Ο θησαυρός της Βαγίας" (ΕΡΤ 1984), "Ιόλη" (ΕΡΤ 1986), "Playback" (ΕΤ1 1988), "Καρέ-καρέ" (ΕΤ1 1989), "Ο δράκος ορχήστρα " (ΕΤ3 1989), "Θησαυρόλεξο" (Mega 1989), "Σπίτι για πέντε" (Mega 1991), "Σπιτικές ταινίες" (Mega 1993), "Κάζα ντι μακαρόνι" (Mega 1993), "Βανίλια σοκολάτα" (Mega 1994), "Dr. Τζούλια και Ms. Χάιδω" (STAR 1994), "Ψευτιές" (ΕΤ2, 1996), "Τα χαμένα γράμματα" (ΕΤ1 1997), "Στην υγειά μας" (ΝΕΤ 2004), "Ο παραμυθάς" (ΕΤ1 2011)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/


Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

ΚΥΒΕΛΗ

Κυβέλη (Κυβέλη Αδριανού)  
Ηθοποιός και θιασάρχης, που έγινε γνωστή κυρίως με το μικρό της όνομα και κυριάρχησε στο ελληνικό θέατρο κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Καρπός παράνομου έρωτα, η Κυβέλη ήρθε στον κόσμο το 1887. Καταγόταν από τη Σμύρνη, ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο αν γεννήθηκε εκεί ή στην Αθήνα. Σε ηλικία 2,5 ετών τη συνάντησαν στο βρεφοκομείο Αθηνών ο Αναστάσης και η Μαρία Αδριανού. Παρότι ήταν φτωχοί βιοπαλαιστές, οι θετοί γονείς της φρόντισαν να την αναθρέψουν με τον καλύτερο τρόπο. Σε αυτό συνέδραμε και η οικογένεια γνωστού αθηναίου δικηγόρου, που αφότου έχασε το μονάκριβο παιδί της, έβρισκε τη χαρά στην τρισχαριτωμένη «Κυβελίτσα». Έτσι, η Κυβέλη παρακολούθησε μαθήματα στο παρθεναγωγείο Χιλ, όπου διακρίθηκε για την εξυπνάδα της. Παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα απαγγελίας και μάλιστα το 1901 βραβεύτηκε για την επίδοσή της. Εκείνη την εποχή την ανακάλυψε ο Χρηστομάνος και αρχικά της έδωσε την ευκαιρία να παίξει το ρόλο της Ιουλιέττας, στη σκηνή του μπαλκονιού, σε μια έκτακτη εμφάνιση της Νέας Σκηνής. Η Κυβέλη Αδριανού έγινε η αγαπημένη του πρωταγωνίστρια και μέσα σε ελάχιστο διάστημα κατέκτησε μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των ελληνίδων ηθοποιών. Η Νέα Σκηνή (1901-1906) της έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχει στις μοναδικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας της καριέρας της. Ξεχώρισε, ως κορυφαία, στην «Άλκηστη» του Ευριπίδη και αργότερα στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Παράλληλα, διακρίθηκε σε ρόλους δραματικούς και κωμικούς, όπως στο ρόλο της Ανιούτσκα στο «Κράτος του Ζόφου» του Τολστόι ή στο ρόλο της θεατρίνας στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι. Μετά τη διάλυση της Νέας Σκηνής, η Κυβέλη έπαιξε πρώτα μερικές κωμωδίες με τον κωμικό Σαγιώρ και στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 1907, πρωτοεμφανίσθηκε ως θιασάρχης με τη «Νόρα» του Ίψεν, ένα έργο που πήρε σταθερή θέση στο ρεπερτόριο του θιάσου της. Μεσουράνησε μέχρι και το 1934, με σταθερή θιασαρχική παρουσία, στην Αθήνα και σε περιοδείες. Το 1908 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Η ίδια είχε ζητήσει από το συγγραφέα να διασκευάσει για χάρη της σε θεατρικό έργο το διήγημα «Κόκκινος Βράχος», επειδή της άρεσε πολύ ο χαρακτήρας της ηρωίδας. Έτσι, δημιουργήθηκε η Φωτεινή Σάντρη που είχε τεράστια επιτυχία και έμεινε στο ρεπερτόριο του θιάσου Κυβέλης για πολλά χρόνια, γνωρίζοντας άπειρες επαναλήψεις. Ο Ξενόπουλος συνέχισε να την τροφοδοτεί με ένα έργο κάθε χρόνο έως το 1925 (Ραχήλ, Πειρασμός, Ψυχοσάββατο, Χερουβείμ, κ.ά). Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Παντελή Χορν από το 1910 μέχρι το 1934 (Ο Άνθρωπός μας, Κερένια κούκλα, Φιντανάκι, Νταλμανοπούλα κ.ά), όπως και με τον Σπύρο Μελά (Κόκκινο πουκάμισο, Χαλασμένο σπίτι, Το άσπρο και το μαύρο, Μια νύχτα μια ζωή). Ακόμη, παρουσίασε έργα του Θ. Συναδινού και του Αλ. Λιδωρίκη. Την περίοδο 1932-1934 αποφάσισε να «συμμαχήσει» με το αντίπαλο δέος της, τη Μαρίκα Κοτοπούλη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού το νεοϊδρυθέν Εθνικό Θέατρο. Μαζί ανέβασαν πιο σοβαρά έργα, όπως: «Ο Γυρισμός» του Ο' Νηλ, «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» του Σω, «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» του Κορομηλά, «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ, «Ο Αννίβας προ των πυλών» του Σέργουντ κ.ά. Μετά το 1934 σταμάτησε τις εμφανίσεις της στο θέατρο, ακολουθώντας το σύζυγό της, Γεώργιο Παπανδρέου, στη Μέση Ανατολή. Ως μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός έγινε δεκτή η επανεμφάνισή της, το 1950, με έργο του βουλεβάρτου και ακολούθησαν σποραδικές συνεργασίες της με το Εθνικό Θέατρο [Δάφνη Λορεόλα (1951), Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας (1953), Ο Γλάρος (1957), Διάλογοι Καρμηλιτισσών (1962)]. Κατά τη δεκαετία του 1950 συνέπραξε σε έκτακτες εμφανίσεις με τους θιάσους της Κατερίνας, των Λαμπέτη - Παππά - Χορν, της κόρης της Αλίκης, του γαμπρού της Ιορδάνη Μαρίνου κ.ά. Το καλοκαίρι του 1951 έκανε τη μοναδική της εμφάνιση σε αρχαία κωμωδία, στη Λυσιστράτη, με τον Θυμελικό Θίασος του Λίνου Καρζή και μεταξύ 1962-1965 συνεργάστηκε τακτικά με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας, Το νησί της Αφροδίτης του Πάρνη, ο Ματωμένος γάμος του Λόρκα, Αναστασία των Μωρέτ-Μπόλτον, το Ηλιόλουστο πρωινό των Κιντέρο). Στη μεγάλη οθόνη πήρε μέρος σε δύο ταινίες, στην κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Ξενόπουλου «Ο κακός δρόμος» (1933) και στην ταινία «Άγνωστο» (1956). Όταν πέθανε, στις 26 Μαΐου 1978, η Κυβέλη είχε τέσσερα παιδιά, τρία εγγόνια, έξι δισέγγονα και πέντε τρισέγγονα. Από τον πρώτο της γάμο (1903-1906) με το Μήτσο Μυράτ απέκτησε τον Αλέξανδρο και τη γνωστή ηθοποιό Μιράντα. Ο επιχειρηματίας Κώστας Θεοδωρίδης ήταν ο δεύτερος σύζυγός της, αλλά και ο θεατρώνης της, για πάρα πολλά χρόνια. Κόρη τους, η πρωταγωνίστρια Αλίκη Θεοδωρίδη - Νορ. Τρίτος σύζυγός της ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, από τον οποίο απέκτησε το Γιώργο, ετεροθαλή αδελφό του Ανδρέα Παπανδρέου.
Φιλμογραφία
Κακός δρόμος (1933)
Αστέρω (1937)   [Ασημίνα]
Η άγνωστος (1956)  [Λίνα Φλεριανού]
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΚΩΝΣΤΑΝΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Κωνστάνς Σπυροπούλου 
Φιλμογραφία
Η καφετζού (1956)  [στο καμπαρέ με τον Ι.Ρούσσο] 
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)[καμαριέρα στο ξενοδοχείο]

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

ΗΛΙΑΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ

Ηλίας Μαχαίρας 
Σκηνοθέτης του κινηματογράφου ο οποίος εμφανίστηκε και ως ηθοποιός. Γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας και νέος οργανώθηκε στη μεταξική ΕΟΝ. Μεταπολεμικά ήρθε στην Αθήνα και μετά τη θητεία του στην Αεροπορία, σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου του Λυκούργου Σταυράκου ηθοποιία, σκηνοθεσία και δημοσιογραφία. Ως σκηνοθέτης έχει γυρίσει ταινίες στις οποίες συχνά παίζει και ο ίδιος και είναι δικής του παραγωγής ή και σεναρίου. Πολλές από τις ταινίες αυτές εμφορούνται από τις εθνικιστικές απόψεις του και ιδίως οι αμφιλεγόμενες "Γοργοπόταμος" (1968) και "Γράμμος-Βίτσι" (1971), που υιοθετήθηκαν πλήρως από το τότε δικτατορικό καθεστώς.  Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών. Ως συγγραφέας έγραψε πολλά σενάρια ταινιών και θεατρικών έργων, έχει εκδόσει διηγήματα, ποιητικές συλλογές και είναι εκδότης της τοπικής εφημερίδας "Μολάοι". Έκανε επίσης τηλεόραση με την εκπομπή "Μια πόλη, μια ιστορία" (ΥΕΝΕΔ 1976). Σύζυγος του και μόνιμη πρωταγωνίστριά του, η ηθοποιός Μάρλεν Παπούλια.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός
Δολλάρια και όνειρα (1956) [Τόλης Παπαδόπουλο]ς
Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)[μαθητής/ποιητής]
Ο πειρασμός (1957)  [Ηλίας] 
Μια ξένη πέρασε (1959)
Το ματωμένο πέπλο (1960)
Η νεράιδα της Μάνης (1962)
Αναστασία (1962)
Ο προδότης (1967)
Ως σκηνοθέτης
-    "Μια ξένη πέρασε" (1959), "Σουσουράδα" (1960), "Το ματωμένο πέπλο" (1960), "Σαπφώ η Λεσβία" (1961), "Η νεράιδα της Μάνης" (1961), "Αναστασία" (1962), "Ενωμένοι στη ζωή και στο θάνατο" (1964), "Ρημαγμένο σπίτι" (1965), "Χωρισμός" (1965), "Σπαραγμός" (1965), "Αδικία" (1965), "Ο προδότης" (1967), "Χαϊδάρι ώρα 3.30 αποδράσατε" (1967), "Γοργοπόταμος" (1968), "Ο δοσίλογος" (1970), "Γράμμος-Βίτσι" (1971).
Σκηνοθέτησε επίσης και τις βιντεοταινίες
"Γαμπρός από τον τόπο σου κι ας είναι βλήμα" (1985), "Οι γυναίκες μου τρελλάθηκαν" (1986), "Ένα ζευγάρι από κομπιούτερ" (1987), "Ο γκομενάκιας" (1988), "Αχ τι μούκανες Βασίλη" (1988)

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΥΝΑΚΗΣ

Δημήτρης Ντουνάκης 
(Ντουντουνάκης) 
Γεννήθηκε το 1912 και πρωτοεμφανίστηκε το 1934 με τη "Λαϊκή Σκηνή" του Κάρολου Κουν. Από το 1938 συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο στο οποίο παραμένει σχεδόν μόνιμα μέχρι το 1953 και παίζει σε χαρακτηριστικούς ρόλους στις σαιξπηρικές παραστάσεις και στις μεγάλες παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας του θεάτρου. Το 1953 συμμετέχει στον θίασο Κυβέλης και το 1955 εμφανίζεται στο θέατρο του λόφου της Καστέλλας. Επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο, όπου και παρέμεινε.
Φιλμογραφία
Το τραγούδι του πόνου (1953)[σύζυγος της κόρης της Ιουλίας]
Ρωμέϊκη καρδιά (1953)[αξιωματικός στο αστυνομικό τμήμα]
Δολάρια και όνειρα (1956)  [Θανάσης Παπαδόπουλος-φουστανελάς]
Μπουμπουλίνα" (1959)

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ ΚΟΛΥΒΑ

Μελπομένη Κολυβά 
Γεννήθηκε το 1893 σε θεατρική οικογένεια. Ήταν κόρη των ηθποιών Σπύρου Κολυβά και Κλεοπάτρας Νέζερ. Αρχικά το όνομά της ήταν Αγγελική, το άλλαξε όμως αργότερα για καλλιτεχνικούς λόγους. Εμφανίστηκε πολύ νωρίς στη σκηνή, σε ηλικία 7 ετών κοντά στους δικούς της. Σύντομα καθιερώθηκε και το 1906 προσλήφθηκε στο "Βασιλικόν Θέατρον" και μετά στο "Πανελλήνιον", παίζοντας έργα Σαίξπηρ, Ξενόπουλου κ.α. συνεργαζόμενη με τους θιάσους της Κυβέλης και της Μαρ.Κοτοπούλη. Στη συνέχεια στράφηκε προς το μουσικό θέατρο και έπαιξε σε οπερέτες Λέχαρ, Ερβέ κ.α. Τα επόμενα χρόνια συμμετέχει στην "Ελληνική Οπερέττα" του Ιωάννη Παπαϊωάννου στο θέατρο "Πανελλήνιον" και σε μεγάλη περιοδεία στη Σμύρνη. Το 1915 συνεργάστηκε πάλι με τον θίασο Μαρ. Κοτοπούλη και εμφανίστηκε στη γνωστή επιθεώρηση "Παναθήναια". Οι συνεργασίες της με την "Ελληνική Οπερέττα" συνεχίστηκαν εναλλασσόμενες με άλλες συνεργασίες όπως με τον θίασο Έλσας Ένκελ, τον θίασο Τριχά-Δράμαλη. Κατά τη δεκαετία του 1930 συγκροτεί δικούς της θιάσους και πραγματοποιεί μεγάλες περιοδείες στην επαρχία και στο εξωτερικό. Δεν είναι γνωστή η δραστηριότητά της μεταπολεμικά, οπότε εμφανίστηκε μόνο σε μια ταινία. Πέθανε το 1981.
Φιλμογραφία    
Δολάρια και όνειρα (1956)  [Διευθύντρια φιλανθρωπικού ιδρύματος] 

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

ΤΑΣΟΣ ΚΑΤΡΑΠΑΣ

Τάσος Κατράπας  
Κινηματογραφιστής ο οποίος στην αρχή της καριέρας του εμφανίστηκε ως ηθοποιός. Σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογραφικών Σπουδών. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Μακρόνησο, συνδέθηκε με πολλούς επιφανείς συναδέλφους του όπως τον Νίκο Κούνδουρο, τον Θανάση Βέγγο, τον Τάσο Ζωγράφο κ.α. Η συνεργασία τους αποτυπώθηκε στην ταινία "Μαγική Πόλις". Στη συνέχεια ο Κατράπας ασχολήθηκε περισσότερο με την οργάνωση της παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ενώ παράλληλα εργάστηκε ως κινηματογραφικός ρεπόρτερ. Διετέλεσε διευθυντής του Πρακτορείου Τύπου Ελληνικού Κινηματογράφου. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή σεναρίων.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός:
-    "Ο δρόμος με τις ακακίες" (1954)
-    "Μαγική πόλις" (1954)                ...       [ συνεργάτης του Στ.Στρατηγού]
-    "Κυριακάτικοι ήρωες" (1956)
Ως συντελεστής :
-    "Ο Γιάννος και η Παγώνα" (1959)           ...        διευθυντής παραγωγής
-    "Πλούσιοι χωρίς λεφτά" (1960)               ...            -"-            -"-
-    "Τσακιτζής, ο προστάτης των φτωχών" (1960)      -"-            -"-
-    "Μυρτιά" (1961)                ...                    ...        παραγωγός & σεναριογράφος
-    "Γαμπρός για κλάματα" (1962)                ...        διευθυντής παραγωγής
-    "Η μεγάλη θυσία" (1962)    ...                  ...        παραγωγός
-    "Ένας βλάκας με πατέντα" (1963)          ...        διευθυντής παραγωγής
-    "Ανεμοστρόβιλος" (1964)                       ...        παραγωγός & σεναριογράφος
-    "Η γόησσα" (1967)            ...                   ...               -"-            -"-

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Γιάννης Ρούσσος
Γεννήθηκε το 1898, γιός του επίσης ηθοποιού Παντελή Ρούσσου. Πρωτοεμφανίστηκε έφηβος ακόμα το 1912. Ήδη από το 1919 βρίσκεται στον θίασο του Ζαχ.Θάνου. Το καλοκαίρι του 1925 συμμετέχει στο Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά και αργότερα, το 1934 βρίσκεται σε περιοδεία με τον θίασο Αλίκης (Θεοδωρίδου). Κατά την έναρξη του πόλεμου συνεργάζεται με το θίασο του Εθνικού στο έργο "Ένα ποτήρι νερό" που παίχτηκε στο θέατρο "Παλλάς" (οδός Βουκουρεστίου), όπου είχε μεταστεγαστεί προσωρινά το Εθνικό για προστασία από τις αεροεπιδρομές. Μεταπολεμικά, μεταξύ 1955 και 1960 πήρε μέρος σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες.
Φιλμογραφία
Το φιντανάκι (1955)  [στην ταβέρνα]
Τα τρία μωρά (1955)  [Κος Γραμματικόπουλος]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)
Πιάσαμε την καλή (1955)  [συνήγορος της Βασιλειάδου]
Η καφετζού (1956)   [πελάτης στο καμπαρέ] 
Δολάρια και όνειρα (1956)  [ξάδελφος του κ. Σπάιρους] 
Για την αγάπη μιας ορφανής (1960)[κ. Γαιτάνος, πατέρας Μαίρης και Σταθάκη]
Το κλωτσοσκούφι (1960)  [Καρούτας, συνεργάτης του Βέγγελη] 


Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

ΝΕΛΣΩΝ ΜΩΡΑΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

Νέλσων Μωραϊτόπουλος 
Γεννήθηκε το 1921 στη Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσε και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε την καριέρα του εμφανιζόμενος σε περιοδείες θιάσων όπως του Αδαμάντιου Λεμού, του Θόδωρου Καμενίδη, της Άννας Λώρη, τη Νέα Σκηνή του Κωστή Λειβαδέα κ.α. Το 1949 ήρθε στην Αθήνα και συνεργάστηκε  με τους θιάσους Βασ. Αργυρόπουλου, Μάνου Κατράκη, Ανδρέα Μπάρκουλη, Μαίρης Αρώνη και Βίλμας Κύρου μέχρι το 1957, οπότε επέστρεψε στη σκηνή της Θεσσαλονίκης.
Το 1961 ιδρύθηκε το Κρατικό Θέατρο Βορ. Ελλάδος και ο Ν.Μωραϊτόπουλος ήταν ιδρυτικό στέλεχός του όπως και η σύζυγός του Σούλα Δημητρίου-Μωραϊτοπούλου. Παρέμεινε εκεί για όλη την υπόλοιπη καριέρα του και διακρίθηκε σε βασικούς και πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σημαντικές παραγωγές του ΚΘΒΕ με έργα Σαίξπηρ, Μολιέρου, Όσκαρ Ουάιλντ, Μπρέχτ, Σπ.Μελά, Αγγ.Σικελιανού, Βιτσ.Κορνάρου και πολλών άλλων σπουδαίων δραματουργών. Με το ΚΒΘΕ περιόδευσε επίσης σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. την Κύπρο και τη Βουλγαρία. Συμπληρώνοντας τριάντα χρόνια γόνιμης συνεισφοράς στο ΚΘΒΕ αποσύρθηκε από τις εμφανίσεις και συνταξιοδοτήθηκε. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον τίμησε με μετάλλιο για αυτήν την πολυετή προσφορά του στο θέατρο της πόλης.  
Φιλμογραφία
Το φιντανάκι (1955)   [χαρτοπαίκτης]

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

ΡΕΑ ΜΑΝΕΛΛΗ

Ρέα Μανέλλη
Γεννήθηκε το 1943. Κόρη του Φραγκίσκου Μανέλλη και της Μαίρης Λαΐδου (Νικολαΐδου), κόρης της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, μεγάλωσε ως επί το πλείστον κοντά στην πασίγνωστη γιαγιά της.  Από νωρίς εκδήλωσε το χορευτικό της ταλέντο, έχοντας λεπτή σιλουέτα και πλούσια φαντασία, έκανε ειδικές σπουδές τόσο κλασσικού όσο και λαϊκού χορού, οριεντάλ κτλ. Ξεχώρισε γρήγορα και γινόταν ανάρπαστη από θεατρικούς θιάσους και νυχτερινά κέντρα στην Ελλάδα και έξω από αυτήν. Εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, έχοντας συνήθως ως παρτενέρ της τον Μηνά Γιώτη. Αργότερα μετανάστευσε και εγκαταστάθηκε στην Αμερική. Ανέπτυξε συγγραφική δραστηριότητα και πρόσφατα εξέδωσε το βιογραφικό έργο "Η γιαγιά μου η Ευτυχία" (2003). Πέθανε το 2005.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός
Ο άλλος (1952)
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο (1955)   [τσιγγάνα] 
Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο (1957)   [τσιγγάνα]
Μεγάλο αμάρτημα (1963)
Ως χορεύτρια
Το νησί των γενναίων (1959)   [οριεντάλ] 
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959)    [με τον Μηνά Γιώτη]
Μήτρος και Μητρούσης στην Αθήνα (1960)   [με τον Μηνά Γιώτη]
Η ζωή μου αρχίζει με σένα (1961)   [με τον Μηνά Γιώτη]
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)   [τσιγγάνικο]
Ο ταξιτζής (1962)   [οριεντάλ]
Το θαύμα της Μεγαλόχαρης (1965)    [τσιγγάνικο]
Ξαναγύρισε κοντά μου (1965)[οριεντάλ]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΖΟΥΛΗΣ

Νίκος Γκουζούλης 
Γεννήθηκε το 1916. Παρόλο που αναφέρεται ως μέλος του ΣΕΗ από το 1937, δεν είναι γνωστή η δραστηριότητά του παρά μόνο μετά το τέλος της Κατοχής. Εμφανίζεται τότε στο θέατρο "Λυρικόν" συνεργαζόμενος με τον μουσικό θίασο Μ.Φιλιππίδη - Ορ.Μακρή - Κυρ.Μαυρέα - Βασ.Αυλωνίτη - Μ.Κοκκίνη στο έργο "Πρίγκηψ Μουρούζης". Έπαιξε επίσης στη σάτιρα "Να τα πάρεις τα κορίτσια". Κατά τη δεκαετία του '50 εγκαταλείπει τις εμφανίσεις και ασχολείται ως διοικητικός σε διάφορους θιάσους. Πέθανε το 1971.
Φιλμογραφία
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1955) [ενωμοτάρχης χωροφυλακής] 

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

Μανώλης Καστρινός 
Μεγάλη μορφή της τέχνης του χορού. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1917. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μανώλης Παπάζογλου. Σπούδασε δραματική στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και χορό στις Σχολές Γριμάνη -Ζουρούδη, Μοριάνωφ. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι στις σχολές μπαλέτου "Olga Preobrajenska", "Antonio Alcaraz" (φλαμέγκο), "Bergère" (μοντέρνο χορό) και στην Σχολή "Myrio et Decha" (αισθητικό χορό). Πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε κωμωδίες του Μολιέρου το 1935 και από το 1937 άρχισε τις εμφανίσεις του στο ελεύθερο μουσικό θέατρο. Το 1945, ερμήνευσε στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον επώνυμο ρόλο, στο χορόδραμα του Πετρίδη, "Πραματευτής". Το 1946, εμφανίστηκε στο Παρίσι, ως πρώτος χορευτής στα μπαλέτα "Folie Bergères" και "Kirsta". Από το 1949, άρχισε να χορεύει, με μόνιμη πλέον παρτεναίρ, τη Χρυσούλα Ζώκα. Ηταν εκείνος που πρώτος δημιούργησε και λανσάρισε το πρώτο χορευτικό ζευγάρι "Πας ντε Ντε" ("Pas de deux") σε βάση ελληνικών λαϊκών χορών και ελληνικών κουστουμιών.
Σύντομα εξελίχθηκε σε σπουδαίο χορογράφο με σημαντικές συνθέσεις στο θέατρο πρόζας, στην όπερα και στον κινηματογράφο. Είχε επίσης αναλάβει την καλλιτεχνική οργάνωση της έναρξης και λήξης των Πανευρωπαϊκών αγώνων, και της υποδοχής της ολυμπιακής φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και του Μόντρεαλ. Ίδρυσε τον "Πειραματικό Όμιλο Χορού Μ. Καστρινός" καθώς και το πολιτιστικό σωματείο "Φίλοι Πειραματικού Ομίλου Χορού" (1966).  Επίσης δίδαξε χορό και κινησιολογία σε θεατρικές σχολές (1959-1973). Το 1970, τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο και δίπλωμα για την "Απολλώνια Μελωδία", το 1972 του προσφέρθηκε το κλειδί της πόλης του Μέικον. το 1976 έλαβε δίπλωμα "τιμής ένεκεν" από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών (1976) καθώς και τιμητικά διπλώματα από την Ελληνική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων και την Επιτροπή Μόντρεαλ, το ίδιο έτος (1976). Πέθανε το 1979.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός
Εφοπλιστής με το ζόρι (1971) [Λέανδρος] 
 Ως χορογράφος
21 ταινίες: "Η καφετζού" (1956), "Το ξύλο βγήκε απ'τον παράδεισο" (1959, "Το ραντεβού της Κυριακής" (1960), "Το έξυπνο πουλί" (1961), "Η Αλίκη στο Ναυτικό" (1961), "Η Ελληνίδα και ο έρωτας" (1962), "Μερικοί το προτιμούν κρύο..." (1962), "Ο Θύμιος στη χώρα του στριπ-τήζ (του γέλιου)" (1963), Η ψεύτρα" (1963), "Κάτι να καίη" (1963), "Η σωφερίνα" (1964), "Ο παράς και ο φουκαράς" (1964), "Λόλα" (1964), "Ραντεβού στον αέρα" (1965), "Κορίτσια για φίλημα" (1965), "Η βουλευτίνα" (1966), "Βίβα Ρένα" (1967), "Καλως ήρθε το δολλάριο" (1967), "Ορκίζομαι είμαι αθώα" (1968), "Κακός ψυχρός κι' ανάποδος" (1969)
 Ως χορευτής
"Γλέντι, λεφτά κι αγάπη" (1955), "Η καφετζού" (1956), "Η κυρία του κυρίου" (1962), "Η Ελληνίδα και ο έρωτας" (1962)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ

Τόλης Χάρμας (Απόστολος Χαρμαντάς) 
Λαϊκός τραγουδοποιός και οργανοπαίχτης της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έγραψε και ερμήνευσε πάνω από 150 τραγούδια.
Ο Τόλης Χάρμας γεννήθηκε το 1918 στο Λεωνίδιο Αρκαδίας, ως Απόστολος Χαρμαντάς. Γιος λαουτιέρη, πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη γενέτειρά του και το 1936 μετακόμισε στον Πειραιά. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Μουζάκη και αποφάσισε να γίνει μουσικός. Έμαθε κιθάρα και μπαγλαμά και στην Κατοχή έπαιζε σε ταβέρνες για ένα πιάτο φαί.
Επαγγελματίας μουσικός έγινε το 1948, όταν γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, τη φιλόλογο Λίτσα Ζέρβα (1917-1978) από τη Θήβα. Δημιούργησαν το ξακουστό «Ντούο Χάρμα», που έγραψε ιστορία στο λαϊκό τραγούδι της δεκαετίας του '50, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια, όπως: «Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Ένα τραγούδι απ' το Αλγέρι» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάλι εχτές στις τρεις ήρθες να κοιμηθείς» του Μανώλη Χιώτη, «Ένα καράβι απ' τον Περαία» του Γιώργου Μητσάκη, και τα δικά του «Η καρδιά του μάγκα», «Γκιουλτζαμάλ», «Το σφάλμα», «Αλήτικα μικρόβια», «Εδώ παπάς, εκεί παπάς», που τραγούδησε ο Τάκης Μπίνης κ.ά. Εμφανίστηκε στις ταινίες «Αγάπη και θύελλα» του Σωκράτη Καψάσκη, «Έλα στο θείο» του Νίκου Τσιφόρου και «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου. Στην κωμωδία του Σακελλάριου ακούγονται τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι «Είμαι άντρας» και «Γαρύφαλλο στ' αυτί», τα οποία στην πραγματικότητα συνέθεσε ο Χάρμας. Όπως είπε σε μια συνέντευξή του στον ρεμπερολόγο Παναγιώτη Κουνάδη το 1996, μεταβίβασε τα πνευματικά δικαιώματα στον Φίνο και αυτό με τη σειρά του στον Χατζιδάκι. Από το «Ντούο Χάρμα» ξεκίνησε τη μεγάλη της καριέρα το 1956 η Μαρινέλλα, η οποία πήρε το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο από το ομώνυμο τραγούδι του Τόλη Χάρμα. Την ίδια χρονιά, η γυναίκα του εγκατέλειψε τα το τραγούδι για να αφιερωθεί στην ανατροφή των δύο παιδιών τους, του Αριστείδη και της Ιωάννας (της μετέπειτα λαϊκής τραγουδίστριας Νανάς Χάρμα). Συνέχισε μόνος του ως το 1967, οπότε μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Πρόλαβε να συνεργαστεί με τον Μάνο Χατζιδάκι στη μουσική των ταινιών «Η Χώρα των Ονείρων» και «Ποτέ την Κυριακή», όπου έφθασε μέχρι τις Κάννες για τα «Παιδιά του Πειραιά», παίζοντας κιθάρα στην ορχήστρα Λαβράνου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες παρέμεινε για 14 χρόνια, παίζοντας σε κοσμικά κέντρα της ομογένειας. Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα και ως το φινάλε της ζωής του, στις 22 Μαΐου 2008, παρέμεινε ενεργός μουσικά, με εμφανίσεις σε παραδοσιακά ταβερνάκια.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο (1955)    [στο πανηγύρι (μαζί με τη Λίτσα Χάρμα)]
Αγάπη και θύελλα (1961)   [Τζιώτης (μπουζούκι)] 
Ως τραγουδιστής
Έλα στο θείο (1950)   [Ντούο Χάρμα: "Το ξυράφι και τ'ακόνι", "Σαν ποντίκι με τη γάτα"] 
Το φιντανάκι (1955)      [Ντούο Χάρμα με την Κ.Μπελίντα: "Μάγκα μου¨. "Παίξε μπουζουξή μου'']
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο (1955)  ["Είμαι άντρας"]
Για την αγάπη μιας ορφανής (1960)  [Ντούο Χάρμα]
Κορίτσια της Αθήνας (1961)    ["Κορίτσια της Αθήνας"]
Έξυπνοι και κορόιδα (1962)   [ "Το δώρο", "Καρδιά αλήτισσα"]
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/




Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ

Αλέκος Σακελλάριος
Ο Αλέκος Σακελλάριος (7 Νοεμβρίου 1913 - 28 Αυγούστου 1991) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εκτοπίστηκαν πολύ σύντομα από τις ζωηρές δημοσιογραφικές του ανησυχίες (ήδη από τα σχολικά του χρόνια υπήρξε εκδότης του "Μαθητή", της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής). Στην μάχιμη δημοσιογραφία μπαίνει μέσα από τη φιλολογική στήλη της Καθημερινής, μετά από ποίημα που στέλνει στον Γεώργιο Βλάχο. Εργάστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες: Ελεύθερη Ελλάδα, Ακρόπολις, Απογευματινή, Μάχη, Ελεύθερος Κόσμος, Εθνικός Κήρυξ, Ελεύθερος Τύπος κ.ά., άλλοτε ως ρεπόρτερ, άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος. Επίσης με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα Το Εικοσιτετράωρο και τα περιοδικά Πρωτεύουσα και Σαββατοκύριακο. Διετέλεσε επίσης και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης Εβδομάς. Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1935 έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου, Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, την μουσική ηθογραφία Ο βασιλιάς του Χαλβά σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη με συνθέτη τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και καθιέρωσε κατ'ευθείαν τον νεαρό συγγραφέα. Η συνεργασία, όμως με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο (ξεκινώντας από την επιθεώρηση Παύσατε Πυρ ), ήταν αυτή που έμελλε να γράψει πραγματικά ιστορία. Οι "Διόσκουροι του ελληνικού θεάτρου" (κατά την έκφραση του γνωστού θεατρικού κριτικού Αχιλλέα Μαμάκη ) εκτός από πολυγραφότατοι, υπήρξαν και εξαιρετικά πετυχημένοι. Το σερί των επιτυχιών τους, ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και χρονογράφους της γενιάς τους να καταπιαστούν με την θεατρική κωμωδία, αφήνοντας μια μεγάλη σειρά από έργα που παίζονται ακόμα και σήμερα. Εξαιρετικά μεγάλη ήταν η επιτυχία του και στον κινηματογράφο -όπου ξεκίνησε αυτοδίδακτος, μετά από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου. Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων και οι περισσότερες απ'αυτές έδειξαν και ιδιαίτερη αντοχή στο χρόνο, μέσω της τηλεόρασης. Πάνω από 20 από αυτές είναι εξαιρετικά δημοφιλείς και σήμερα.
Εκτός απ'την συνεργασία του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, δούλεψε και με τους περισσότερους-αν όχι όλους- τους επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε μόνος ή συνεργαζόμενος περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια. Γνωστότερα απ' αυτά είναι: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, 'Ενας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ' το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ'τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο. Έγραψε επίσης τους στίχους -μόνος, με τον Γιαννακόπουλο ή με άλλους- σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν' τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», "Έχω ένα μυστικό", "Υπομονή", "Σήκω χόρεψε συρτάκι" και πολλά άλλα.Συνεργάστηκε με ευρεία γκάμα συνθετών (από τον Νίκο Χατζηαποστόλου και τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη, ως τον Σταύρο Ξαρχάκο , τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Γιάννη Σπανό). Ιδαίτερα σημαντικές για το ελληνικό τραγούδι ήταν οι συνεργασίες του με τον Κώστα Γιαννίδη και τον Μιχάλη Σουγιούλ. Σπουδαία -και εξαιρετικά επιτυχημένα- ήταν και τα τραγούδια που έγραψε με τον Μάνο Χατζιδάκι. Η κριτική της εποχής (με εξαίρεση τον Αλκη Θρύλο ) αντιμετώπισε το δίδυμο Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου ως τους σημαντικότερους απ'τους κωμωδιογράφους της γενιάς τους (επαινώντας ιδιαίτερα και τις πιο φιλόδοξες απόπειρές τους , όπως τα "Ένας Ήρως με Παντούφλες" και Η Μεγάλη Παρένθεσις). Πολλές φορές κατηγορήθηκαν για προχειρότητα, λόγω της υπερπαραγωγικότητάς τους. Η αποτίμησή τους, όμως, μετά το πέρας της εποχής τους ήταν απολύτως θετική. Αρχίζοντας μάλιστα από το 1989, έργα τους μπήκαν και στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου, κάτι που στις μέρες των μεγάλων επιτυχιών τους θα ήταν αδιανόητο. Ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε για όλες τις δημιουργικές πλευρές του με πολλά ελληνικά και ξένα βραβεία. Κατά το τέλος της ζωής του, η αφηγηματική του δεινότητα τον έκανε περιζήτητο σε τηλεοπτικές εκπομπές που μελετούσαν την εποχή του. Πολύ μεγάλη επιτυχία, άλλωστε, είχε και το βιβλίο με τις αναμνήσεις του Λες και ήταν Χτες. Πέθανε στις 28 Αυγούστου του 1991 στην Αθήνα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο. Είχε παντρευτεί τρεις φορές (την δεύτερη με την ηθοποιό Νίκο Λινάρδου)και είχε δύο κόρες. Τα τελευταία χρόνια (από τα τέλη του '70 ως το 1991) ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα, γράφοντας (όπως έλεγε σε συνεντεύξεις του της εποχής) συνεχώς σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά -τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του -θεατρικό και χρονογραφικό-, σε αντίθεση με τα έργα των συγχρόνων του Τσιφόρου και Ψαθά , δεν εκδόθηκε ποτέ. 
Φιλμογραφία (ως ηθοποιός σε cameo)
Ο Αλέκος Σακελλάριος συνήθιζε στις ταινίες του να κάνει "Cameo", σύντομες δηλαδή εμφανίσεις σε μικρούς ρόλους, ή σύντομα περάσματα μπροστά από τον φακό. Κάτι που συνήθιζαν άλλωστε και άλλοι σκηνοθέτες στα έργα τους.......
Ρένα, τα Ρέστα σου! (1985)  [Κώστας Παπαδημητρίου]  
Η κόμισσα της Κέρκυρας (1972) [Δημήτρης]  
Η Ρένα είναι `οφ-σάιντ (1972) [φίλαθλος που ξηλώνει το πουλόβερ του]    
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971) [λουόμενος]  
Η θεία μου η χίπισσα  (1970) [χίπις]    
Καλώς ήλθε το δολλάριο (1967) [Ανδρέας ο περιπτεράς ]
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια  (1966) [εκπρόσωπος ομοσπονδία εργατών]  
Τον παλιό εκείνο τον καιρό  (1964) [αφηγητής] 
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1964)[γιατρός]
Η Νύφη τό'σκασε (1962)[μάνατζερ]
Αλλοίμονο στους νέους (1961) [βίαιος εργοδότης]
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)[περαστικός από το ραφείο]Ο Θύμιος τά΄κανε θάλασσα (1959) [μηχανοδηγός]
Δεσποινίς ετών 39... (1954)[πλανόδιος μανάβης]
Εκείνες που δεν πρέπει ν'αγαπούν (1951) [διαβάτης στην Ακαδημίας μπροστά στη Λυρική]
Οι Γερμανοί Ξανάρχονται  (1948) [θεατής καυγά]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://alekossakellarios.weebly.com/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

ΝΤΙΝΟΣ ΜΕΓΚΡΕΛΗΣ - ΜΑΓΚΡΕΛ

Ντίνος Μεγκρέλης - Μαγκρέλ 
Γεννήθηκε το 1913 και άρχισε της εμφανίσεις τις παραμονές της κατοχής. Μεταπολεμικά συνεργάστηκε με τον θίασο της Καλής Καλό και μετά με της Μπέμπας Κυριακίδου. Αξιόλογος κωμικός που διακρίθηκε κυρίως στο μουσικό θέατρο και σε επιθεωρήσεις.
Φιλμογραφία
Ο Γολγοθάς μιας ορφανής (1954)  [Παντελής]
Ο Αλή Πασάς και η κυρα-Φροσύνη (1959)

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

ΑΝΝΑ ΡΟΥΣΣΟΥ - ΣΑΚΚΕΤΟΥ

Άννα Ρούσσου - Σακκέτου 
Γεννήθηκε το 1900. Ξεκίνησε νεαρώτατη την καριέρα της και το 1919 την συναντούμε με τον θίασο Κυβέλης όπου παρέμεινε μέχρι το 1923. Συνεργάστηκε μετά με τον θίασο Κοτοπούλη όπου έπαιξε σε οπερέτες, νέο ελληνικό θέατρο κτλ. μέχρι το 1935. Στη συνέχεια και για δεκαπέντε χρόνια είχε συνεργασία με τον θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου όπου έπαιξε τόσο ελληνική κωμωδία (Ψαθάς) όσο και ξένη (Μολιέρος). Κοντά στον διακεκριμένο κωμικό εξελίχθηκε σε επιτυχημένη καρατερίστα. Πολύ νωρίς εμφανίστηκε και στον κινηματογράφο με το πρωτεργάτη Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Από το 1950 ξεκίνησε η στενή συνεργασία της με τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη που κράτησε μέχρι τον θάνατο του μεγάλου ηθοποιού τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Μιχάλη Παπαδάκη, επίσης τακτικού συνεργάτη του Βασίλη Λογοθετίδη.
Φιλμογραφία
Το όνειρο του Μιχαήλ (1924)
Ο Μιχαήλ δεν έχει ψιλά (1924)
Ο έρως του Μιχαήλ και της Κοντσέτας (1926)
Ο γάμος της Κοντσέτας και του Μιχαήλ (1926)
Ένα βότσαλο στη λίμνη... (1952)    [κυρία Αθηνά]
Σάντα Τσικίτα (1953)   [κυρα-Κατίνα, καθαρίστρια]
Δεσποινίς ετών 39... (1954)   [μητέρα της Φωφώς]
Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955)   [κυρα-Δήμητρα, σπιτονοικοκυρά]
Το παραστράτημα μιας αθώας (1959) 

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΑΚΗΣ

Κώστας Μανιατάκης 
Γεννήθηκε το 1914. Στην αρχή της καριέρας του ασχολήθηκε ως επαγγελματίας σωφέρ. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1934 και το 1936 εμφανίστηκε ως πρωταγωνιστής στην οπερέτα "Ο χορός των Εθνών". Μεταπολεμικά συνεργάστηκε ως συνθιασάρχης μουσικού θιάσου με τους Μάνο Φιλιππίδη, Ορ.Μακρή, Κυρ.Μαυρέα, Μίμη Κοκκίνη, Μενέλαο Θεοφανίδη και αδελφές Καλουτά. Έπαιξε κυρίως σε μουσικά έργα, οπερέτες και επιθεωρήσεις. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θιάσους στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη και περιόδευσε στην επαρχία και στο εξωτερικό. Ήταν εξαιρετικός τενόρος που ερμήνευσε μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών, κλασσικά ελαφρά, λαϊκά αλλά και σατιρικά. Έκανε λαμπρή καριέρα ως τραγουδιστής σε διάφορα νυκτερινά κέντρα. Σκορπούσε το κέφι όπου εμφανιζόταν και τον αποκαλούσαν "ο τραγουδιστής των σαλονιών". Είναι γνωστό το ανέκδοτο που είχε σκαρφιστεί για χάρη της Άννας Καλουτά : «Η δυσκολότερη θεατρική γέννα που έγινε ποτέ ήταν της μαμάς Καλουτά. «Εβγα έξω» φώναζε πάνω στον τοκετό απελπισμένα η Κατίνα Καλουτά, αλλά εγώ δεν το κουνούσα. Με τα πολλά ανταποκρίθηκα: «Ρίξτε μου προβολέα να βγω»»!!
Ενδεικτικά μερικές από τις επιτυχίες του ήταν το "Τί έχεις κι όλο κλαίς", "Ελενάκι μου", "Γιατί, γιατί", Τό'χω παράπονο", "Μες των ματιών σου τις γαλάζιες θάλασσες", "Αγάπη μου που νά'σαι" κ.α.
Έγραψε ο ίδιος τους στίχους πολλών τραγουδιών. Έγραψε επίσης τη μουσική κωμωδία "Η πόρτα του Παράδεισου" και δύο επιθεωρήσεις. Απεβίωσε στις 26 Νοεμβρίου 1979.
Φιλμογραφία
Νύχτα χωρίς ξημέρωμα (1947)
Νύχτες της Αθήνας (1954)  [Γιώργος] 
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1964)
Ταξίδι του Μέλιτος (1979)   [Άλκης]

ΑΝΝΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

Άννα Μπέλλου
Φιλμογραφία
Καταδικασμένη κι απ'το παιδί της (1955)  ]Καίτη]