ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΠΕΡΗ ΠΟΡΑΒΟΥ

Πέρη-Περιστέρα Ποράβου
Γεννήθηκε στα Κηπουριά Γρεβενών το 1942. Ηθοποιός με αξιόλογη πορεία στο θέατρο. Έχει ''δανείσει''τη φωνή της σε πολλές παιδικές σειρές (''Λάσι'',΄''Το μικρό σπίτι στο λιβάδι'', ''ποντικομικρούλης'', ''Το γουρουνάκι και η μεγάλη παρέα του Γουίνι'', ''Καρουσέλ'' κλπ).
Φιλμογραφία
Ευγένιος αγνώστων λοιπών στοιχείων (1997)
Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί (1981)
Το πέρασμα (1974)
Ερωτομανείς (1971) [μητέρα]

Ο τελευταίος αιχμάλωτος (1970) [Μάρθα]
Αδιέξοδο (1970) [Θεοδώρου]
Ο τελευταίος των Κομιτατζήδων (1970)
Σιλουέττες (1967) [Έλλη Αντωνίου]
Αχ!.. και νάμουν άντρας (1966) [Μελπομένη Μακροχέρη]
Ότι λάμπει είναι χρυσός (1966)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΟΡΑΣ

Γεώργιος Φόρας
Ο Γεώργιος Φόρας γεννήθηκε το 1937 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Οι γονείς του όμως είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα, η μητέρα του στην Αγιάσο της Λέσβου και ο πατέρας του στους Ολύμπους της Χίου. Ξεκίνησε την ως ηθοποιός το 1959 και συνέχισε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 παίζοντας δίπλα σε μεγάλα ονόματα άλλες φορές ως πρωταγωνιστής και άλλες σε δεύτερους ρόλους. Εγκατέλειψε τον κινηματογράφο λόγω οικονομικών προβλημάτων. Συνέχισε την καριέρα στην Ολυμπιακή Αεροπορία, διατελώντας Διευθυντής σε σταθμούς του εξωτερικού και του Τμήματος Εξυπηρέτησης των Ιδιωτικών Αεροσκαφών μέχρι την συνταξιοδότησή του. Κρατούσε επαφή και φιλικές σχέσεις με όλους τους ηθοποιούς που ξεκινήσανε μαζί και ιδιαιτέρως με την Μελίνα Μερκούρη. Πέθανε έπειτα από πολυετή μάχη με τον καρκίνο στις 13 Ιουλίου του 1996.
Φιλμογραφία
Συνομωσία στη Μεσόγειο (1975) [Γιώργος Φωκάς]
Κατάσκοποι στο Σαρωνικό (1968)
Ουδείς αναμάρτητος (1967)
Είμαι μάνα και πονώ (1966)
Δοσατζού: Επιχείρησις γαμπρός (1966)
Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965)[Σωτήρης]
Μας ενώνει ο πόνος (1964) [Τάκης]
Για λίγη στοργή (1963)
Δεσπω (1962) [Νάσος]
Never on Sunday [Ποτέ την Κυριακή] (1960)
Πόθοι στα στάχια (1960) [Γιώργος]
Το γεφύρι του πεπρωμένου (1960) [ο αδερφός της Ζωής]
Μπουμπουλινα (1959)
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959) [Βαγγέλης]
Απαγορευμένη αγάπη (1958)
Γερακίνα (1958) [Λιάκος]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΝΙΝΑ ΣΓΟΥΡΙΔΟΥ

Νίνα Σγουρίδου
Ηθοποιός η οποία είχε την ευκαιρία να γίνει πασίγνωστη έχοντας επιλεγεί να πρωταγωνιστήσει από τον σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη στην τεράστια επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου "Στέλλα", αλλά αποχώρησε μυστηριωδώς και τη θέση της-αλλά και τη δόξα- την πήρε η Μελίνα Μερκούρη. Το 1952 ήταν στην τελική δεκάδα των καλλιστείων για την ανάδειξη της Σταρ Ελλάς (νικήτρια η Νταίζη Μαυράκη). Είχε πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις του Εθνικού, κυρίως ως μέλος του χορού σε αρχαίες τραγωδίες. Από το 1956 έως το 1976 έλαβε μέρος σε 39 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου. Πέθανε στις 12 Μαρτίου 2018..
Φιλμογραφία
Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972) [Τζούλια]
Θέλω να ζήσω στον ήλιο (1966) [Ντόρα]
Σκλάβοι της μοίρας (1966)
Ένα κορίτσι σε περιμένει (1960)
Ζάλογγο, το κάστρο της λευτεριάς (1959) [Μάρω]
Σπιναλόγκα: Το νησί της σιωπής (1958) [Αγγέλα Δαρίβα]Κυριακάτικοι ήρωες / Οι άσσοι του γηπέδου (1956) [Νίνα Μανταλόζη]
Τζο ο τρομερός (1955) [Σόνια Καλλίρη]
Εύα (1953) [Εύα]

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΧΛΗΣ

Μιχάλης Μπούχλης
Ηθοποιός και σκηνοθέτης θεατρικών παραστάσεων. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1917  και σπούδασε στις δραματικές σχολές του Γιαννούλη Σαραντίδη και του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (αποφοίτησε το 1944). Από το 1950 έως το 1962 έλαβε μέρος σε 30 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου ενώ σκηνοθέτησε 7. Πέθανε το 1995.
Φιλμογραφία
Καραγκιόζης ο αδικημένος της ζωής (1959) [Πέτρος Παπαδόπουλος "Χαραμοφάης" (Πίτερ Πάπας)]
Όσο υπάρχουν γυναίκες (1959)[Απόστολος Κουδούνας ή Φιγκαρώ, κουρέας]
Ο θείος της Βιολέτας (1957) [Αλέκος]
Έχει θείο το κορίτσι (1957) [Αλέκος Δελάτος]

Η δούκισσα της Πλακεντίας (1956)
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)
Κόκκινα τριαντάφυλλα (1955)
Τα τρία μωρά (1955) [Μπάμπης Μανδαρόπουλος]
Το κορίτσι της γειτονιάς (1954)
Χαλιμά (1954)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΗΣ

Γιώργος Ρώης - Χαλκίδης
Ο ηθοποιός Γιώργος Ρώης γεννήθηκε το 1910 στον Παλαιό Σκοπό Ανατολικής Θράκης και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Χαλκίδης. Τα νεανικά του χρόνια τα έζησε στις Σέρρες, όπου εκεί άρχισε να ασχολείται με το θέατρο, ιδρύοντας μαζί με άλλους τον Ερασιτεχνικό Θεατρικό Σύλλογο του Γυμνασίου Σερρών. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε το 1930 στο Θέατρο Κοτοπούλη με το θίασο της "Ελευθέρας Σκηνής" (Μαρίκα Κοτοπούλη, Σπύρος Μελάς, Μήτσος Μυράτ). Το 1931 έγινε μέλος του Σ.Ε.Η. και έπαιξε στο θίασο του Αιμίλου Βεάκη. Το 1932 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο. Το 1943 στράφηκε στο μουσικό Θέατρο. Από το 1960 άρχισε να εργάζεται ως μακιγιέρ στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ως ηθοποιός, έχει πολλές συμμετοχές σε ταινίες. Χαρακτηριστικοί του ρόλοι στις ταινίες ''Η γυνή να φοβήται τον άνδρα'' (Ξενοφών Παπαμήτρος) και ''ΘΒ Επιχείρησις γης μαδιάμ'' (καθηγητής). Στα μέσα της δεκαετίας του '70 εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου σκηνοθετούσε και έπαιζε για τους Έλληνες ομογενείς στο Σικάγο και το Μαϊάμι. Είχε παντρευτεί την ηθοποιό Διονυσία Κουμαριώτου (1917-1981). Πέθανε το 1994.
Φιλμογραφία

Νιάτα στη λάσπη (1984)
Diamonds on her naked flesh (1972)
The two faces of love / Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972)
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972)
Μια γυναίκα, μια αγάπη, μια ζωή! (1971)
Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ (επιχείρησις: Γης μαδιάμ) (1969)[καθηγητής]
Στον ίλιγγο της ζωής (1969)
Η ώρα της οργής (1968)
Γοργοπόταμος (1968)
Θου Βου φανερός πράκτωρ (1967)[πωλητής υφασμάτων)
Καλώς ήλθε το δολάριο (1967)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)
Με τη λάμψη στα μάτια (1966)
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965)
Είναι ένας... τρελός τρελός Βέγγος (1965)
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [Ξενοφών Παπαμήτρου]
Ου κλέψεις (1965)
Τα 201 καναρίνια (1964)
Κάτι να καίει (1964)
Έτσι ήταν η ζωή μου (1963)
Ο αδελφός Άννα (1963)
Τρελλοί πολυτελείας (1963) [Σάββας]
Αστροναύτες (1962)
Δουλειές του ποδαριού (1962)
Του Κουτρούλη ο γάμος (1962)
Ψηλά τα χέρια Χίτλερ (1962)
Διαβόλου κάλτσα (1961)
Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961)
Πλούσιοι χωρίς λεφτά!... (1960)
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959)
Η λίμνη των στεναγμών / Η κυρα Φροσύνη και ο Αλή πασάς (1959) [αρχιδούκας]
Άντρα θέλω με πυγμή (1959)[διασκεδάζει στα μπουζούκια παρέα με τον Νιόνιο]
Της νύχτας τα καμώματα (1957)
Της τύχης τα γραμμένα (1957)
Δολάρια και όνειρα (1956)
Θυσία της μάνας (1956)
Ο ζηλιαρόγατος (1956)
Ρωμέικη καρδιά (1953)[κ. Πουλίδης, δικηγόρος]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

ΝΟΡΑ ΒΑΛΣΑΜΗ


Νόρα Βαλσάμη
Η Νόρα Βαλσάμη (Βαλσαμίδου) είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 24 Ιουνίου του 1948 (άλλη πηγή αναφέρει το 1945). Είναι σύζυγος του σκηνοθέτη Ερρίκου Ανδρέου με τον οποίο έχει αποκτήσει έναν γιο (ονομάζεται κι αυτός Ερρίκος).
Σπούδασε χορό και ρυθμική στην Αίγυπτο. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του 
Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1967. Έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση σε μια παραγωγή του 1965, στην κωμωδία του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες, όταν ακόμη φοιτούσε στη δραματική σχολή. Ένα χρόνο αργότερα έκανε το ντεμπούτο της και στη μεγάλη οθόνη, στην ταινία "Τζένη Τζένη". Τότε ήταν που της παρείχε και το συμβόλαιό της η Φίνος Φίλμς. Μετά από μια πλειάδα ρόλων αποσύρθηκε από τις ταινίες το 1975 και ασχολήθηκε με το θέατρο αποκλειστικά. Ανάμεσα στις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε είναι "Ο Ματωμένος Γάμος" του Λόρκα, "Ένας Ιδανικός Σύζυγος" του Όσκαρ Ουάιλντ
 κ.ά.
Σήμερα ζει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας στη Ραφήνα με προβλήματα υγείας.

Φιλμογραφία
Οι βάσεις και η Βασούλα (1974) [Βασούλα]
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972) [Φωτεινή]
Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης (1971) [Ελπίδα]
Ο κατεργάρης (1971) [Εύα Βαρνή]
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971) [Νόρα]
Εν ονόματι του νόμου (1970) [Μυρτώ Αλεβίζου] 

Η θεία μου η χίπισσα (1970) [Κάθριν]
Ο γόης (1969) [Έλλη Μπελίρη]
Τα δυο πόδια σ`ένα... παπούτσι! (1969) [Μάρω Αγραφιώτου]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969) [Χαρά]
Το λεβεντόπαιδο (1969) [Φιλιώ]

Για ποιον χτυπά η... κουδούνα (1968) [Αλίκη Λαμπιρίκου]
Γοργόνες και μάγκες (1968) [Χρύσα]
Ο ψεύτης (1968) [Ρένα Αργυρίου]
Πολύ αργά για δάκρυα (1968) [Νόρα]
Γαμπρός απ' το Λονδίνο (1967) [Μαίρη]
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967) [Κορίνα Μαλτέζου]
Πυρετός στην άσφαλτο (1967) [Βασιλική Ζήκα]
Τα δύο πόδια σ' ένα... παπούτσι! (1967) [Μάρω Αγραφιώτου]
Η Στεφανία (1966) [Εσθήρ]
Οι κυρίες της αυλής (1966) [Άννα Μπόσικου]
Τζένη Τζένη (1965)
Ο Καζανόβας (1963)[κάνει γυμναστική με τον Χατζηχρήστο]

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΛΙΝΤΑ ΑΛΜΑ

Λίντα Άλμα
Η Λίντα Αλμα (ψευδώνυμο της Ελένης Μαλιούφα) (1926 - 2 Αυγούστου 1999) ήταν χορεύτρια και ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν μωρό κι έτσι τα οικογενειακά χρέη ανέλαβε πλήρως η μητέρα της, φροντίζοντας για τις δύο κόρες της. Και οι δύο στράφηκαν, παραδόξως, από νωρίς σε καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Η νεαρή Ελένη επέλεξε το χορό, φροντίζοντας να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή κλασικού χορού Μαριάνοβ (θα ακολουθούσαν πολύ αργότερα σπουδές στη σχολή Πρεομπραζένσκα στο Παρίσι και Γιασβίνσκι και Κέιτον των ΗΠΑ). Η αδελφή της Ιώ, επέλεξε αντίστοιχα την υποκριτική, αρχίζοντας την καριέρα της από τη Μάντρα του Αττίκ ως Κίττυ Αλμα, αφού αυτό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο θέλησε να της δώσει ο ίδιος ο Αττίκ. Η πορεία της Κίττυ στο θέατρο θα τελείωνε για οικογενειακούς λόγους νωρίς, το ψευδώνυμο όμως θα το «δανειζόταν» η Ελένη, ακολουθώντας το δικό της καλλιτεχνικό δρόμο ως Λίντα Αλμα.Το ντεμπούτο της η Λίντα Αλμα το έκανε επί Κατοχής, το 1943, ως χορεύτρια στο βαριετέ του Λάσκου, στο «Αλκαζάρ», χάρη στον Απόλλωνα Γαβριηλίδη. Εκείνος ήταν που την είχε ανακαλύψει βλέποντάς την να χορεύει στη σχολή Μαριάνοβ. Σταθμός στην 30χρονη καριέρα της ήταν, όμως, αναμφισβήτητα η γνωριμία της με τον Γιάννη Φλερύ. Γνωστός χορογράφος και χορευτής εκείνος αποτελούσε καλλιτεχνικό ντουέτο με την Μπέλα Σμάρω. Η τελευταία είχε κάποιο ατύχημα κι έτσι ο Φλερύ άρχισε να ψάχνει για αντικαταστάτρια. «Ο Μίμης Κοκκίνης, ο κωμικός», διηγείτο η ίδια η Αλμα στον Δημήτρη Γκιώνη για τη γνωριμία της με τον Φλερύ, «είχε έρθει ένα βράδυ στο βαριετέ "Παναθήναια" όπου χόρευα. Εκανα ένα ντουέτο με την αδελφή μου. Του άρεσα και είπε στον Γιάννη να έρθει να με δει. Ηρθε κι από τότε δεν χωρίσαμε για 28 ολόκληρα χρόνια».
Μαζί θα τους έβλεπε και η Εντίθ Πιαφ που είχε έρθει στην Ελλάδα το 1946 για να εμφανιστεί 15 ημέρες στο κέντρο «Μαϊάμι», όπου χόρευε και το ντουέτο Φλερύ-Αλμα. Η Πιαφ τους είδε, ενθουσιάστηκε και τους προσκάλεσε να την ακολουθήσουν σε μία μεγάλη τουρνέ. Τον ίδιο χρόνο, πράγματι, το χορευτικό ζεύγος έκανε το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο στο θέατρο «Ετουάλ» του Παρισιού, κοντά στην Πιαφ. Ακολούθησαν 5 υπέροχα χρόνια περιοδειών σε όλα τα μέρη του κόσμου. Σ' αυτά τα 5 δημιουργικότερα χρόνια της ζωής της η Αλμα και ο Φλερύ γνωρίστηκαν και συνεργάστηκαν και με τον Αζναβούρ, τον Ιβ Μοντάν, τον Ζακ Μπρελ, τον Μπουρβίλ και τον Αμερικανό τηλεοπτικό αστέρα Εντ Σάλιβαν.
Το 1952 το καλλιτεχνικό ζεύγος επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε όλα τα μεγάλα μουσικά θέατρα στην Αθήνα και την επαρχία. Παράλληλα εμφανίζονται και σε ταινίες, όπως «Χαρούμενο Ξεκίνημα», «Στουρνάρα 288», «Πώς περνούν οι παντρεμένοι», «Δυο χιλιάδες ναύτες κι ένα κορίτσι» κ.ά.Αν η γνωριμία της με τον Φλερύ και αυτή με την Πιαφ ήταν οι δύο μεγαλύτεροι καλλιτεχνικοί σταθμοί στην καριέρα της, η γνωριμία της το 1955 με τον Μάνο Κατράκη ήταν ασφαλώς ο μεγαλύτερος σταθμός της προσωπικής της ζωής. Γι' αυτή την γνωριμία η ίδια είχε διηγηθεί στον Δημήτρη Γκιώνη: «Τον γνώρισα όταν ίδρυε το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, στο Πεδίο του Αρεως. Τον γνώρισα βλέποντας μια παράστασή του. (...) Δεν τον είχα ξαναδεί στο θέατρο. Επαιζε στο Θέατρο Αθηνών το "Τέλος του ταξιδιού" του Σέριφ, μαζί με τον Κωνσταντάρα, που τον ήξερα πολύ καλά. "Ελα να δεις αυτή την παράσταση", μου είπε. Εκεί τον πρωτοείδα. Μ' εντυπωσίασε πολύ και σαν ηθοποιός και σαν παρουσία και θέλησα να τον γνωρίσω από κοντά. Με τα πρώτα λόγια που μου είπε, σαν να χτύπησε η καρδιά μου. Ηταν κάτι καινούργιο για μένα - κι ας είχα γνωρίσει με την Πιαφ τόσους μεγάλους. Ετσι αρχίσαμε...».
Ετσι άρχισε μια ιστορία που κράτησε 30 ολόκληρα χρόνια, με σκαμπανεβάσματα αλλά και με μεγάλη αγάπη και από τις δύο πλευρές, αγάπη που επισφραγίστηκε με το γάμο τους το 1979. «Εγώ από τη στιγμή που γνώρισα τον Μάνο», θυμόταν η ίδια στη συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία» το 1985, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Κατράκη, «άρχισα να καταλαβαίνω διαφορετικά τη ζωή. Ως τότε μπορώ να πω ότι ήμουν ένα παιδί. Είχα βέβαια αγωνιστεί πολύ, είχα μάθει πολλά, αλλά όχι στο επίπεδο που με έμαθε ο Μάνος: να υπερασπίζομαι τη ζωή μου και τη δουλειά μου, αυτά που κάνω να έχουν κάποιο σκοπό. Το χρέος που είχα απέναντι στον εαυτό μου και στη δουλειά μου, αυτός μου τα 'μαθε».
Ο Κατράκης σε μία από τις συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει στον Αλέξη Κομνηνό (συνεντεύξεις που μετά το θάνατο του ηθοποιού βγήκαν σε βιβλίο) αποκαλούσε την Άλμα «μάνα, πατέρα, ερωμένη, σύζυγο, φιλενάδα, υπηρέτη, αφέντη αλλά και θύμα». Πρόσθετε δε ότι ο ίδιος της έδωσε μάλλον πίκρες. Ισως γιατί, όπως η ίδια εξηγούσε αργότερα, «πίστευε ότι εγώ θα μπορούσα να κάνω μια καλύτερη ζωή. Γιατί μαζί του στερήθηκα πολλά πράγματα κι αυτό τον ενοχλούσε. Πίστευε ότι θα μπορούσα να έχω μια καλύτερη καριέρα. Πίστευε πολύ σε μένα, σαν χορεύτρια...».
Η Άλμα θα ταυτιζόταν μαζί του και θα έφτανε η στιγμή που θα συμμεριζόταν και τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις, για τις οποίες, όπως είναι γνωστό, ο Κατράκης είχε «ταλαιπωρηθεί» ιδιαίτερα. «Συμμεριζόμουν ό,τι κι αν έκανε, γιατί ήξερα ότι δεν το έκανε από υστεροβουλία. Ηταν ένας ιδεολόγος...», έλεγε εκείνη για το σύντροφό της. 
Με προσωπικό κόπο η ίδια μετά το θάνατό του οργάνωσε το αρχείο του. Μία από τις τελευταίες της έγνοιες ήταν μάλιστα η αξιοποίηση όλου αυτού του θεατρικού υλικού που άφησε ο Μάνος Κατράκης (σκηνικά, κοστούμια, αφίσες, μαγνητοταινίες κι άλλα αντικείμενα από τις θεατρικές του παραστάσεις). Κοντά της μέχρι το τέλος η αδερφή της, Ιώ Θεοφίλου και ο ανιψιός της Δημήτρης Θεοφίλου, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Στάδιον», όπου και έμενε η Λίντα Αλμα. Απεβίωσε ξεχασμένη τον Αύγουστο του 1999. Κηδεύτηκε στον ίδιο τάφο με τον Κατράκη, στο Α΄ Νεκροταφείο.
Φιλμογραφία
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)
Δράκουλας και σία (1959)
Διακοπές στην Κωλοπετινίτσα (1959)
Καλημέρα Αθήνα (1960)
2000 ναύτες κι ένα κορίτσι (1960)
Γάμος αλά ελληνικά (1964)
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964)
Θα ζήσω για σένα (1965)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ


ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ

Κώστας Θεοδόσης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934 και σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τάκη Μουζενίδη και τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο, ήταν στην επιθεώρηση ''Ομόνοια Πλας'' στο θέατρο Κυβέλης το 1954. Υπήρξε το πιο πολυφωτογραφημένο φωτομοντέλο στις έντυπες διαφημίσεις της δεκαετίας 1960 και 1970, αργότερα εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ασχολήθηκε με την οργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων σε δήμους, κοινότητες κι διάφορους οργανισμούς. Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού Ράνιας Ιωαννίδου. Πέθανε το 1995.
Φιλμογραφία
Τα παιδιά του ονείρου (1992)
Η μάνα της φόνισσας (1989)
Γράμμος (1971)
Στον ίλιγγο της ζωής (1969)
Ο προδότης
(1967
)

Χάιδω (1967)
Είμαι μάνα και πονώ (1966)
Αδικία (1966) [Χάρης]
Άγγελοι χωρίς φτερά (1965)
Ο νικητής (1965)
Ρημαγμένο σπίτι (1964)
Συγχώρεσέ με αγάπη μου (1964)

Ο καλός μας άγγελος (1961) [Γιώργος]
Η αυγή του θριάμβου (1960)
Η μουσίτσα (1959)[στη δεξίωση]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
Γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1935 στο Νέο Φάληρο. Ήταν απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Το 1957 παντρεύτηκε τον πολιτικό μηχανικό Αλέκο Τσούχλο με τον οποίο έμεινε παντρεμένη για 15 χρόνια και μαζί απέκτησαν ένα γιο. Μετά το διαζύγιό της, ασχολήθηκε επαγγελματικά με την εσωτερική διακόσμηση χώρων. Πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 2021.
Φιλμογραφία
Η θεία από το Σικάγο (1957) [Μαρία Μπάρδα]
Ο δράκος (1956) [Ρούλα "Μωρό"]
Τζο ο τρομερός (1955) [Νάντια]
Μαγική πόλις (1954) [Μαρία]
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954) [Μαργαρίτα]
Κυριακάτικο ξύπνημα (1953) [Ειρήνη Λαμπρινού]


ΑΘΗΝΑ ΤΖΙΜΟΥΛΗ

Αθηνά Τζιμούλη
Φιλμογραφία
Ο χρυσός και ο τενεκές(1962)
Το παιδί της πιάτσας (1961)[προιστάνενη νευρολογικής κλινικής]

Η κυρία δήμαρχος (1960) [Μαρούλα]
Πόθοι στα στάχια (1960)
Τα ντερβισόπαιδα (1960) [Μαίρη]

ΞΕΝΗ ΔΡΑΜΑΛΗ

Ξένη Δράμαλη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913. Η γνωστή ηθοποιός και πρωταγωνίστρια του ελαφρού μουσικού θεάτρου (πρωτοεμφανίστηκε το 1936) είχε κάνει σοβαρές σπουδές πιάνου και τραγουδιού στο Ελληνικό Ωδείο. Κόρη του Γεωργίου Δράμαλη, διέπρεψε στην οπερέτα, είτε συνεργαζόμενη με ονομαστούς θιάσους του Χώρου (Γ. Δράμαλη, «Οπερέτας Πρωτευούσης», Θεάτρου «Μπουρνέλλη», Σοφίας Βέμπο, Κούλας Νικολαϊδου, Θεάτρου «Σαμαρτζή», κ.λπ.) είτε συγκροτώντας δικούς της θιάσους (με Νίκο Σταυρίδη, Κούλη Στολίγκα, κ.ά.). Την περίοδο 1950-51 έπαιξε στη Θεσ/νίκη με τον Θίασο Παρασκευά Οικονόμου-Λέλας Σκορδούλη-Τακη Κάσση, κ.λπ.) Το 1949 ήταν περιοδεία στις ΗΠΑ (Ντητρόιτ, Ν. Υόρκη, Σικάγο, κ.λπ.). Από το 1952 ήταν στο προσωπικό του ΕΙΡ (ως παραγωγός εκπομπών), εγκαταλείποντας το θέατρο. Για ένα διάστημα ήταν σύζυγος του γνωστού ηθοποιού Νίκου Σταυρίδη. 
Φιλμογραφία
Ο παπατρέχας (1966) [Ελπίδα (Έλπα)]
Το φυλαχτό της μάνας (1965)
Κόκκινα φανάρια (1963)
Το τυχερό πανταλόνι (1963)
3 τρελοί ντετέκτιβς (1957)
Της τύχης τα γραμμένα (1957)

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ (29 Αυγούστου 1934 - 8 Αυγούστου 2004) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Ο Δημήτρης ήταν το τρίτο παιδί του Γιάννη Παπαμιχαήλ και το πρώτο με την δεύτερη του σύζυγο, Ελένη. Είχε έναν αδερφό, τον Στέλιο, και μια αδερφή, την Μαρία, από τον πρώτο γάμο του πατέρα του, καθώς και έναν αδερφό, τον Νίκο που γεννήθηκε μετά από αυτόν. Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά. Οι γονείς του διηύθυναν ένα καφενείο στο οποίο συχνά βοηθούσε και ο ίδιος. Τα πρώτα του χρόνια στιγματίστηκαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έζησε για περίπου δυο χρόνια στον τόπο καταγωγής των γονιών του το Κρανίδι, ύστερα από προτροπή τους, και αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ξαναγύρισε στον Πειραιά. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ από τα εφηβικά του χρόνια είχε αποφασίσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο. Οι γονείς του ήθελαν να σπουδάσει υφαντουργεία καθώς είχε κερδίσει μια υποτροφία στην Αγγλία. Ωστόσο το 1952 έδωσε κρυφά εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και τελικά πέρασε. Αυτή του η κίνηση όμως προκάλεσε την αντίδραση του πατέρα του, ο οποίος τελικά συμφώνησε. Αξιοθαύμαστο γεγονός αποτελεί ότι ο Παπαμιχαήλ, έφτανε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με τα πόδια από τον Πειραιά. Στην Σχολή του Εθνικού, γνώρισε και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μελλοντική σύζυγο και συνεργάτη του. Αποφοίτησε από το Εθνικό με βαθμό "Άριστα". Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρου στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Παξινού, τη Συνοδινού, τη Βαλάκου και τον Μινωτή. Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη το 1957. Επίσης συμμετείχε σε μεγάλες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, όπως το Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963) ενώ ταινία σταθμός στην σταδιοδρομία του ήταν η ταινία Παπαφλέσσας (1971), που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες υπερπαραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία κόστισε 12.009.000 δραχμές. Από το 1964 και για δέκα ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συν-θιασάρχης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και σε δεκάδες ταινίες ως ζευγάρι, στον κινηματογράφο αλλά και στη ζωή. Υπήρξε Πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και Πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ νυμφεύθηκε δύο φορές. Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, διατηρούσε σχέση με την ηθοποιό Δέσπω Διαμαντίδου. Πρώτη του σύζυγος και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του αποτέλεσε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Γνωρίζοντας την στην αίθουσα αναμονής του Εθνικού Θεάτρου, όπου και οι δύο βρίσκονταν για να δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις, ο γάμος του μαζί της ήταν γεμάτος συγκρούσεις αλλά αποτελεί, εάν όχι τον μεγαλύτερο, έναν από τους πιο πολυσυζητημένους και γεμάτο πάθος γάμους στον ελληνικό χώρο του θεάματος. Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1965. Μαζί ανέβασαν πολλά έργα στο θέατρο και έκαναν πολλές ταινίες, από τις πιο γνωστές και αγαπητές στο ευρύ κοινό είναι «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Αστέρω», «Μανταλένα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και πολλές άλλες. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν έναν γιο, τον Γιάννη. Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου το ζευγάρι χώρισε το 1975, αλλά επανενώθηκαν καλλιτεχνικά ξανά το 1983. Στη συνέχεια νυμφεύθηκε τη Νανά Ειλικρινή, με την οποία χώρισαν το 1990. Σύντροφος του υπήρξε και η ηθοποιός Μίνα Χειμώνα. Τελευταία σύντροφος της ζωής του η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος του Πειραιά. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ απεβίωσε στις 8 Αυγούστου του 2004, από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 69 ετών. Ο ηθοποιός παραθέριζε στο εξοχικό του στην Ερμιόνη και το μεσημέρι αισθάνθηκε αδιαθεσία, οπότε μεταφέρθηκε στο κέντρο Υγείας Κρανιδίου, αλλά ήταν ήδη αργά. Με τη διαθήκη που άφησε αποφάσισε να αποκληρώσει τον γιο του.
Φιλμογραφία
Black out (1998)
Προς την ελευθερία (1996) [Άλκης Ζέας]
Άγριες κότες (1981)
Πολίτες Β' κατηγορίας (1981) [Μάρκος Βαρδογιάννης]
Κραυγή γυναικών / A dream of passion (1978)
Οι εραστές του ονείρου (1974) [Δημήτρης Καραθανάσης]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [περαστικός έξω από τη Βουλή] 
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 (1971) [Γρηγόριος Δίκαιος-Παπαφλέσσας]
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) [Ορέστης]
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) [Στέφανος Καρατάσος]
Η νεράιδα και το παλικάρι (1969) [Μανούσος Βροντάκης]
Ο παραμυθάς (1969) [Δημήτρης Λαζάρου]
Το λεβεντόπαιδο (1969) [Αρίστος]
Η αγάπη μας (1968) [Δημήτρης Ραζέλος]
Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968) [Λευτέρης]
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) [Αλέκος]
Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967) [Δημήτρης]
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967) [Δημήτρης Σωτηρίου]
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) [Ανδρέας Σοφιανός]
Διπλοπενιές (1966) [Γρηγόρης]
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) [Γιώργος Νικολαΐδης]
Ο εξυπνάκιας (1966) [Μιλτιάδης Μίλτου]
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) [Αλέξης Βαρνέζης]
Ο νικητής (1965) [Πέτρος Ντάβαρης]
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) [Δημήτρης Στεφάνου]
Αν έχεις τύχη... (1964) [Αριστοτέλης Ρινόπουλος]
Κόκκινα φανάρια (1963) [Πέτρος]
Το "τεμπελόσκυλο" (1963) [Πολύδωρος Κλάπας]
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) [Δημήτρης Παπαδόπουλος]
Εταιρία θαυμάτων (1962) [Ιλάριος]
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962)
Ο λουστράκος (1962) [Βασίλης Μαράς]
Ποτέ δε σε ξέχασα (1962) [Παύλος]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Κωνσταντίνος Δέγλερης]
Χαμένα όνειρα (1961) [Κώστας Λαμπίρης]
Μανταλένα (1960) [Λάμπης Γιόκαρης]
Ποτέ την Κυριακή / Never on Sunday (1960) [ναύτης]
Το ραντεβού της Κυριακής (1960) [Θάνος Σκουράκης]
Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο (1959) [Πάνος Φλωράς]
Δύο αγάπες δύο κόσμοι (1958) [Ντίνος]
Η κυρά μας η μαμμή (1958) [Δημήτρης Π. Μουστάκης]
Το τελευταίο ψέμα (1958) [Μάρκος]
Η θεία από το Σικάγο (1957) [Κώστας]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Λιάκος]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/pg/DimitrisPapamichailFansPage/photos/?ref=page_internal
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΑΡΟΥΤΣΟΥ

Αγγελική Μπαρούτσου
Σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Καρρά (παντρεύτηκαν το 1965) με τον οποίο είχε αποκτήσει έναν γιο τον Βασίλη που είναι δικηγόρος. Πέθανε στις 27 Δεκεμβρίου 2023.
Φιλμογραφία
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) [Ιουλία Ντολτσέτου]
Φτωχός αλλά τίμιος (1965)[Νίκη]
Λουίζα (1966) [Άννα]

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΡΩΤΑ

Κλεοπάτρα Ρώτα
Γεννήθηκε το 1950. Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Εγκατέλειψε πολύ νωρίς τα καλλιτεχνικά κι έκανε οικογένεια.
Φιλμογραφία
Το μαύρο στάχυ (1968)
Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964) [Λίζα Δελαπόρτα]
Το σημάδι της Αφροδίτης / Μικρές Αφροδίτες (1963) [Χλόη]

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΥΠΑΣ

Χρήστος Στύπας
Γεννήθηκε στο Πέραμα Ιωαννίνων το 1942. 
Φιλμογραφία
Η μεγάλη απόφαση (1977)
Η δίκη των δικαστών (1974)
Ο τσαρλατάνος (1973)
Αστερισμός της Παρθένου (1973)
Εν ονόματι του νόμου (1970)
Η ζούγκλα των πόλεων (1970)
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969)
Η παριζιάνα (1969)
Ο γόης (1969)
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
Το λεβεντόπαιδο (1969)
Ο μικρός δραπέτης (1969)
Το... θύμα (1969)
Γοργόνες και μάγκες (1968)
Η αρχόντισα κι ο αλήτης (1968)
Η ώρα της οργής (1968)
Τα δύο πόδια σ' ένα... παπούτσι! (1967)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΕΡΑΡΔΟΥ

Μαργαρίτα Γεράρδου
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Νοεμβρίου 1930 και πέθανε στις 31 Μαρτίου 2014.  Η Μαργαρίτα Γεράρδου σε ηλικία μόλις 20 ετών πρωταγωνίστησε στην ταινία τα «Αρραβωνιάσματα» σε σκηνοθεσία Μαρίας Πλυτά μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Νίκο Τζόγια.
Στη συνέχεια είχε συνεχή παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε περισσότερες από 60 ταινίες δίπλα σε ηθοποιούς, όπως οι Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Παντελής Ζερβός, Θανάσης Βέγγος, Νίκος Ξανθόπουλος, Βασίλης Αυλωνίτης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Αλέκος Τζανετάκος και πολλοί άλλοι.
Τελευταία της κινηματογραφική παρουσία ήταν το 2001 στην ταινία «Αλεξάνδρεια» της Μαρίας Ηλιού. Επίσης είχε σημαντική παρουσία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως: «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Ο Λεπρέντης», «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», «Το πανηγύρι», «Παντρολογήματα», «Στέλλα Βιολάντη», «Ρινόκερος», «Η Λοκαντιέρα», «Ο ματωμένος γάμος», «Ο Ταρτούφος», «Δεσποινίς ετών 39...» κ.α.
Στην τηλεόραση έπαιξε στο «Μια Αθηναία στην Αθήνα», στο «Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο», «Οι Πανθέοι» και «Το τρίτο στεφάνι».
Παράλληλα συμμετείχε στο «Θέατρο της Δευτέρας» παίζοντας στο «Λίβινγκ ρουμ» του 1976 σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη και στο «Δίλημμα» του 1977, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Κωστελέτου.
Φιλμογραφία
Αλεξάνδρεια (2001)
Η στροφή (1982)
Σατανάδες στα σχολεία (1982)
Αναζήτησις... (1972)
Η προεδρίνα (1972)
Αιχμάλωτοι της ηδονής (1972)
Μέρες του '36 (1972)
Υβ! Υβ! (1972)
Φλογισμένη σάρκα (1971)
Εσένα μόνο αγαπώ (1970)
Ο Σταύρος είναι πονηρός (1970)
Για την τιμή και για τον έρωτα (1969)
Ένας άνδρας με συνείδηση (1969)
Η μεγάλη Ανάσταση (1969)
Η σφραγίδα του Θεού (1969)
Το φθινόπωρο μιας καρδιάς (1969)
Κυνηγημένη προσφυγοπούλα (1969)
Η καρδιά ενός αλήτη (1968)
Ζήσε για την αγάπη μας (1968)
Η λυγερή (1968)
Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968)
Ο αχόρταγος (1967)
Δάκρυα οργής (1967)
Η ώρα της δικαιοσύνης (1967)[υπηρέτρια της οικογένειας Φώη Αντωνιάδη] 
Από τα Ιεροσόλυμα με αγάπη (1967)
Μιράντα αγάπη μου (1966)
Ντάμα σπαθί (1966)
Δεν μπορούν να μας χωρίσουν (1965)
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)
Δύσκολοι δρόμοι (1965)
Στοργή (1965)
Ο μετανάστης (1965)
Το ρομάντζο μιας καμαριέρας (1965)[σύζυγος Πολύκαρπου]
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965)
Το βλακόμουτρο (1965)
Αθώα η ένοχη (1963)
Αμαρτωλες (1962)
Το κορίτσι του Λόχου (1962)
Ζητείται ψεύτης (1961)
Καραγκούνα (1961)
Κατήφορος (1961)
Τα αρραβωνιάσματα (1950)[Τζεβή]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ http://www.thinkfree.gr/
ΑΠΟ ΤΟ http://www.iefimerida.gr/

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ - ΠΟΔΗΜΑΤΑ

Μαργαρίτα Λαμπρινού - Ποδηματά
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1926. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Ελλάδα, όπου γνώρισε τον Γιαννούλη Σαραντίδη. Διέκρινε το ταλέντο της και της έδωσε τα πρώτα μαθήματα θεατρικής τέχνης. Μετά τον πόλεμο γύρισε στην Αίγυπτο με την οικογένεια της όπου έλαβε μέρος σε παραστάσεις διάφορων Συλλόγων της Ελληνικής Παροικίας. Επέστρεψε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή Χρήστου Βαχλιώτη. Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Σταύρου Ξενίδη. Από το 1973 έως το 1989 έλαβε μέρος σε 25 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου. Πέθανε την 1η Νοεμβρίου 2022.
Φιλμογραφία
Οι προστάτες (1973) [Σοφία Ράλλη]
Το ταξίδι (1962) [Αθηνά Δανιηλίδου]
Γαμήλιες περιπέτειες (1959) [Πομ]
Καραγκιόζης ο αδικημένος της ζωής (1959) [Τζένη Πάπας]
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1954) [Φρόσω Μολφέτα]
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954) [Δήμητρα]

ΜΑΡΩ ΓΡΑΒΛΙΩΤΟΥ

Μάρω (Μαίρη)Γραβλιώτου
Ηθοποιός και χορεύτρια. Εμφανιζόταν και ως Μαίρη Γραβλιώτη. Πέθανε τη δεκαετία του ΄90.
Φιλμογραφία
Επιχείρηση Κράιπε ο τάφος του Γ΄ Ράιχ (1972)
Το κρυφό σπίτι της Αγγέλας (1972)
Ο κύκλος της ανωμαλίας (1971) [Μαρίνα]
Ένας υπέροχος άνθρωπος (1971)
Ο δρόμος των ηρώων (1971)

Το φρούριο των αθανάτων (1971)
Φρενίτις (1971)
Η θεία μου η χίπισσα (1970)
Ο νάνος και οι επτά Χιονάτες (1970)
Αχ! αυτή η γυναίκα μου (1967)
Το χρήμα ήταν βρώμικο (1967)[στριπτίζ]

Το λάθος (1965)[Μαίρη, συνάδελφος Λέλας και Έφης]
Είναι ένας... τρελός τρελός Βέγγος (1965)
Δίψα για ζωή (1964)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

ΑΛΙΚΗ ΖΑΒΕΡΔΙΝΟΥ

Αλίκη Ζαβερδινού
Γεννήθηκε 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στις δραματικές σχολές Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και Κωστή Μιχαηλίδη(αποφοίτησε το 1960) και στη Σχολή Χορού Τατιάνας Βαρούτη και Έλεν Τσουκαλά. Είχε παντρευτεί τον αδελφό του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Νίκο. Πέθανε τα Χριστούγεννα του 2013.
Φιλμογραφία
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968)
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) [Σταυρούλα]
Τερέζα (1963)
Οι αθώες (1961)

Κασσιανή (1960) [Κασσιανή]
Στην πόρτα της Κολάσεως (1960)
Όταν το μίσος κυβερνά (1959) [Άννα Μαρή]
Κέφι γλέντι και φιγούρα (1958) [Ζωίτσα]
Το μυστικό του πατέρα (1958)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΤΣΙΟΣ

Κώστας Πίτσιος
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, από όπου αποφοίτησε το 1957. Εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του και ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία και την παραγωγή. Εργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής και το 1975 ίδρυσε με το διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Καβουκίδη την εταιρεία Telefilm, επιχείρηση παραγωγής ντοκιμαντέρ και διαφημιστικών σποτ. Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Μάρθα Βούρτση και δεύτερη η ηθοποιός Εύα Φρυδάκη. Πέθανε στις 29 Αυγούστου 2023.
Φιλμογραφία
Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης (1972)
Ληστεία στην Αθήνα (1969)
Δάκρυα οργής (1967)

Μιράντα αγάπη μου (1966)
Η φωνή μιας αθώας (1965)
Η δική σου μοίρα με σέρνει (1964)[Κώστας Γκαβότσος, ναυπηγός και φίλος του Αλέξη Βιτάλη]
 
Τα δάκρυά μου είναι καυτά (1964)
Ο εφιάλτης μου (1964) [Αλεξίου]
Άπονη ζωή (1964) [Τέλης]

Ο εαυτούλης μου (1964)
Κουράστηκα να σ΄ αποκτήσω (1963)
Ο μπαμπάς μου κι εγώ (1963) [Ντιντής]

Ορφανή σε ξένα χέρια (1962) [Μάνος Παπαδημητροπουλακάκης]
Προδομένη αγάπη (1962)[Κλέαρχος]
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)

ΓΙΩΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ


Γιώτα Οικονομίδου
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1965.
Φιλμογραφία
Μέχρι το πλοίο (1966)

ΡΑΝΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Ράνια (Ουρανία) Ιωαννίδου
Γεννήθηκε 1936 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Μιχάλη Κουνελάκη (Ελληνικό Ωδείο). Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Θεοδόση (πέθανε του 1995). Έχει δανείσει τη φωνή της σε πάρα πολλές παιδικές σειρές όπως ''Ντένις ο τρομερός'', ''Κάντι-Κάντι'', ''Ρομπέν των δασών'', ''Καρουσέλ'', ''Σάντιμπελ'', ''Σέιλορ Μουν''''Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν''.
Φιλμογραφία
Σκλάβοι στα δεσμά τους (2009) [Τασία]
Πάμε πάλι (2005) (1989) [Ελένη]
20 γυναίκες κι εγώ (1973)
Γράμμος (1971) [Χρυσούλα]
Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971)
Πάρε το δάκρυ μου (1965)

Αυτοί που ξέχασαν το Θεό (1964)[Νταίζη]
Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963)
Το νησί των πειρασμών (1961)

Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
Γαμήλιες περιπέτειες (1959)

ΤΑΝΙΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ


Τάνια Σαββοπούλου
Γεννήθηκε 1935 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, όπου αποφοίτησε το 1954. Απέκτησε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Πολύ όμορφη γυναίκα, με υπέροχα μάτια και συγκλονιστική φωνή. Πέθανε στις 25 Μαίου 2016 και είχε δυο κόρες, την Μαρίνα και την Αλίκη. Επιθυμία της ήταν ο θάνατός της να μαθευτεί μετά, χωρίς δημοσιεύματα.
Φιλμογραφία
Στοργή (1965)
Εν πλω (1986)
Υγραέριο (2006)
Wasted youth (2011) 

ΜΑΙΡΗ ΛΑΙΔΟΥ

Μαίρη Λαΐδου (Νικολαίδου)
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1915 και πέθανε στην Αθήνα το 1960. Κόρη της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και σύζυγος του ηθοποιού Φραγκίσκου Μανέλλη. Κόρη της η χορεύτρια Ρέα Μανέλλη.
Φιλμογραφία
Λατέρνα φρώχεια και γαρύφαλλο (1957) [τσιγγάνα]
Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο (1955) [τσιγγάνα]
Ένας αλήτης με καρδιά (1952)

Οι απάχηδες των Αθηνών (1950) [τσιγγάνα]
Διαγωγή... μηδέν! (1949)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Μαργαρίτα Αθανασίου
Γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα. Αδελφή της είναι η ηθοποιός Κάτια Αθανασίου που έπαιζε την Τούλα στο ''Λούνα Παρκ''. Πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου 2015.
Φιλμογραφία
Το πιο γρήγορο μπουζούκι (1973)
Το ξενοδοχείο των διεφθαρμένων (1972)[Νατάσα Νομικού]
Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές (1970)
Ένας χίππυς με τσαρούχια (1970)
Σκλάβοι της μοίρας (1966)[δ. Θεοχάρη]
Αφήστε με να ζήσω (1965)
Καρδιά μου πάψε να πονάς (1965) [Μπότσογλου]
Αν έχεις τύχη... (1964) [Φωφώ]
Ο ανηψιός μου ο Μανώλης (1963)
Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963)
Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) [Ρένα]
Ο Μιχαληός του 14ου συντάγματος (1962)[Μερόπη]
Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
Ζητείται ψεύτης (1961) [Πιπίτσα] 
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Ειρήνη]
Η Λίζα και η άλλη (1961)
Ο σκληρός άντρας (1961) [Μαρίκα]
Χαμένα όνειρα (1961) [Ελένη]
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960) [Χαρίκλεια]
Τα κίτρινα γάντια (1960) [Βάσω]
Το κλωτσοσκούφι (1960) [Καίτη]
Τρεις κούκλες κι εγώ! (1960)
Ήρωες της γκάφας (1959)
Όταν το μίσος κυβερνά (1959) [Ντέπυ] 
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1956)

ΚΑΤΙΑ ΛΙΝΤΑ

Κάτια Λίντα
Γεννήθηκε το 1929 στην Αθήνα. Αδελφή της ήταν η τραγουδίστρια Ροζαλίντα. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου του 2019.
Φιλμογραφία
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954) [Λιάνα Αγγέλου]
Γυναίκες δίχως άντρες (1954) [Φραντσέσκα]
Η ωραία του πέραν (1953) [Ερμιόνη]
Βαφτιστικός (1952) [Κική Χαρμίδη]
Ο μεθύστακας (1950)

ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΝΕΛΟΥ

Μπονέλου Μαρία
Η Μαρία Μπονέλου, γοητευτική και έμπειρη ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, αγαπημένη σύντροφος – για 40 και πλέον χρόνια – του μεγάλου ηθοποιού Σωτήρη Μουστάκα, έδωσε ένα αξιόλογο παρόν στο θέατρο και στον κινηματογράφο από το 1962 ως το 2000.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου 1940 και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο το 1962, στο έργο «Βασιλεύς Ροδολίνος» του Ι.Α Τρωίλου με το Εθνικό Θέατρο. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δημήτρη Ππαπμιχαήλ, Αλίκης Βουγιουκλάκης, Λάμπρου Κωνσταντάρα, Στέφανου Ληναίου, Σμαρούλας Γιούλη, Κώστα Βουτσά, Γιώργου Κωνσταντίνου, Ζωής Λάσκαρη κ.α., σε έργα πρόζας που τα περισσότερα έγιναν επιτυχίες. Ωστόσο, καθιερώθηκε στην επιθεώρηση, ιδιαίτερα μάλιστα σε παραστάσεις, που μαζί με τον Σωτήρη Μουστάκα, σκόρπισαν άφθονο γέλιο.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολλές ταινίες με χαρακτηριστικούς ρόλους. Με τη Φίνος Φιλμ ξεκίνησε τη συνεργασία της το 1963 και μέχρι το 1971 έπαιξε σε επτά ταινίες με πιο χαρακτηριστικές εμφανίσεις της στις: «Ένας Ιππότης για τη Βασούλα», «Αμόκ», κ.α.
Το 2000, κατά τη διάρκεια της συμμετοχής της στην επιθεώρηση «Μιλένιουμ 2000» στο θέατρο Περοκέ, ξεκίνησαν προβλήματα χρόνιας ασθένειας, με αποτέλεσμα να σταματήσει τις επαγγελματικές της εμφανίσεις. Στις 30  Αύγουστο του 2007, μόλις τρεις μήνες μετά το χαμό του αγαπημένου της Σωτήρη Μουστάκα, έφυγε από τη ζωή και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο Χαλάνδρι.
Κόρη της Μαρίας Μπονέλου και του Σωτήρη Μουστάκα είναι η ηθοποιός Αλεξία Μουστάκα.  
Φιλμογραφία
Εγώ... και το πουλί μου (1982) [Μάγια]
Η νονά (1981) [Λίντα]
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Καθένας με την τρέλα του... (1980)
Μια ελληνίδα στο χαρέμι (1971) [Μπέτυ]
Ο αχαΐρευτος (1970) [Λίτσα Βαρδατρίχα]
Η ωραία του κουρέα (1969) [Ρίτα Ψαλίδα]
Ξύπνα κορόιδο... (1969) [Λία Μπαρολέ] 

Τα δυο πόδια σ`ένα... παπούτσι! (1969) [Αλέκα]
Εκείνοι που ξέρουν ν' αγαπούν (1968)
Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968) [Πηνελόπη Γιακουμάτου]
Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968)
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967) [Μαρίνα Αλεξοπούλου] Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) [Τρακαντάρου]
Ο κόσμος τρελλάθηκε... (1967) [Μίνα]
Ο σπαγγοραμένος (1967) [Λίντα]
Τα δύο πόδια σ' ένα... παπούτσι! (1967) [Αλέκα]
Η βίλα των οργίων (1964) [Τσιμισκή]
Αμόκ (1963)
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)
Έξω οι κλέφτες (1961)

ΑΠΟ ΤΟ http://finosfilm.com/

ΝΙΚΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

Νίκος Ξανθόπουλος
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας, ένα προσφυγικό συνοικισμό, στις 14 Μαρτίου του 1934. Παιδί Πόντιων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά και ο πόλεμος τον βρήκε στη φυλακή, μικρό παιδί ακόμα, μαζί με τη μητέρα του, αφού ο πατέρας του ήταν αντιστασιακός. Ο πατέρας του τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τ' άλλα. Η μητέρα του, προσπαθούσε να τα φέρει όλα βόλτα μόνη της, αφού ο πατέρας του το 'χε συνήθειο να "εξαφανίζεται" κατά περιόδους. "Μια μέρα πήγε να φέρει κρασί και έκανε 6 μήνες να γυρίσει" λέει ο Ξανθόπουλος στο βιβλίο του!  Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ, "το σωματείο των προσφύγων". Η μεγάλη του αγάπη ήταν τα βιβλία. Από μικρός διάβαζε ό,τι έπεφτε στα χέρια του, χάρη σε ένα γείτονα του τυπογράφο που του δάνειζε βιβλία (τα βιβλία ήταν είδος πολυτελείας τις δύσκολες αυτές εποχές). Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο. Ίνδαλμα του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού θεάτρου.. Ηθοποιός της σκηνής από το 1957 ως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο. Στο Εθνικό Θέατρο, μαθητής ακόμα, συμμετείχε ως μέλος του χορού, σε διάφορες τραγωδίες, περιοδεύοντας στο εξωτερικό. Όνειρο του ήταν να γίνει Φιλόλογος.  Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο, έγινε με το Θίασο Κατερίνας, στην κομεντί "Βιργινία". Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους: "Η κυρία δε με μέλει", "Λα μάμα", "Ηλέκτρα" (Θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε το ρόλο του Ορέστη), "Είσοδος υπηρεσίας", "Σκάνδαλα στην εξοχή" και το "Τραγούδι του νεκρού αδερφού" (Θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου, ακόμα και επιθεώρηση. Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια. Όταν παντρεύτηκε την δεύτερη γυναίκα του, την Ερυφίλλη, διάφοροι ηθοποιοί τον κατηγόρησαν σε περιοδικά της εποχής (Βεντέτα, Ντόμινο και Θησαυρός), ότι έπρεπε να παντρευτεί μια γυναίκα του συναφιού τους. Την δυσαρέσκεια της εξέφρασε ανοιχτά και η Άννα Φόνσου που δήλωνε "τσιμπημένη μαζί του" σύμφωνα με τα κουτσομπολιά της εποχής.  Εδώ και 15 περίπου χρόνια διέκοψε τις εμφανίσεις του και ασχολείται με αγροτικές δουλειές στο κτήμα του στην Αττική, ενώ από τα τέλη του 2005 οργώνει την Ελλάδα για να προμοτάρει την αυτοβιογραφία του με τίτλο Όσα Θυμάμαι Και Όσα Αγάπησα.  Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958, στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού, Το Εισπρακτοράκι, στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου. Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής, καθιερώθηκε από το σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ-Φιλμ), με τον οποίο ξεκίνησε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.  Εκίννηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963, στη ταινία Πληγωμένες Καρδιές, στον ρόλο του κακού κουνιάδου! Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου, έγινε ένα χρόνο αργότερα, στην ταινία Αγάπησα και Πόνεσα. Εδώ πρωτόλεια, όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν παιδί του λαού: σπαραξικάρδιο σενάριο του Ολύμπιου - σκηνοθεσία / παραγωγή: Τεγόπουλος/ΚΛΑΚ Φιλμ - ρόλος Ξανθόπουλου αδικημένου από την κοινωνία και τραγούδι από τον Ξανθόπουλο. Αν ο Ξανθόπουλος δε ζητούσε από τον Τεγόπουλο ρόλους πιο λαϊκούς μετά το Πληγωμένες Καρδιές και αν το Αγάπησα και Πόνεσα δεν γινόταν, όλα θα ήταν διαφορετικά!  Για τις ανάγκες των ταινιών έγινε τραγουδιστής υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Ανάμεσα στις υπόλοιπες, πρωταγωνίστησε σε 30 δραματικές ταινίες, στις οποίες ερμήνευσε 300 τραγούδια. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε την Ελλάδα.  Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετα από παρέλευση 24 ετών, έρχεται το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλακου, Με τον Ορφέα τον Άυγουστο.  Μετά το 1971, σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο, μεταπήδησε στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 σινγκλς. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια: μεγάλες επιτυχίες των Καλδάρα, Μανισαλή, Ξαρχάκου, Σπανού, Άκη Πάνου, Μητσάκη και Χρήστου Νικολόπουλου. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος μακρυά από τον Κινηματογράφο και τον "εχθρό του" την τηλεόραση και πολλές τουρνέ στο εξωτερικό με διάφορα σχήματα, πάντα για τραγούδι. Γύρισε όλον τον κόσμο, όπου υπάρχει Ελληνισμός, (Αμερική - Αυστραλία - Ευρώπη κοκ) τραγουδώντας. Εμφανίστηκε περί τις 15 φορές στην Αμερική, 5 φορές στην Αυστραλία και επί 25 χρόνια σ' όλη σχεδόν την Ευρώπη. Βιοποριστικώς η πρωταρχική του ενασχόληση ήταν το τραγούδι. Οι μεγάλες τουρνέ στο εξωτερικό, από τα περίεργα χρόνια της δικτατορίας μέχρι πολύ αργότερα, τον κάναν ευρέως γνωστό στα πέρατα του κόσμου, όπου υπήρχε βαθιά ριζωμένος ο απόδημος ελληνισμός. Οι Έλληνες του εξωτερικού σχηματίζαν ουρές για να τον δουν όπου κι αν έπαιζε.  Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στη σειρά "Αγρίμια". Οκτώ χρόνια μετά τα Αγρίμια, το 1981, παίζει στο σήριαλ του Ερρίκου Θαλασσινού, "Το Ημερολόγιο ενός Θυρωρού". Παίζει τον καπετάνιο που θέλει να μπαρκάρει και δεν μπορεί να βρει κάπου να αφήσει τον γιο του. Καθώς ο ρόλος απαιτούσε από τον Ξανθόπουλο να καπνίζει, έγινε η αιτία να ξανακυλήσει στο κάπνισμα (το είχε κόψει).  Το 1994, έπαιξε σε μια τηλεοπτική δραματική σειρά με το όνομα "Στην Κόψη του Ξυραφιού". Η πόρωση των βιντεοταινίων, βρίσκει τον Ξανθόπουλο το 1989, να συνεργάζεται με τον Απόστολο Τεγόπουλο και τον Πάνο Κοντέλη στο "Μινόρε μιας Καρδιάς" που κυκλοφόρησε σε 3 κασσέτες και κατόπιν παίχτηκε στην ΕΡΤ σε 16 επεισόδια. Μαζί του συμπρωταγωνιστούσαν η Χριστίνα Σύλβα και ο Βασίλης Τσάγκλος. Κατόπιν προέκυψε το "Η Αγάπη που δε Γνώρισε Σύνορα" (Σκηνοθεσία Απόστολος Τεγόπουλος, Σενάριο Πάνος Κοντέλης, Συμπρωταγωνιστές Χριστίνα Σύλβα και Μαίρη Βιδάλη). Τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι και κυκλοφόρησε σε δύο κασσέτες. Αργότερα προβλήθησε σε μορφή 8 επεισοδίων στο MEGA.  Ακολούθησαν άλλες δύο βιντεοπαραγωγές, "Η Καρδιά του Πατέρα" (σενάριο Λευτέρης Καπώνης, συμπρωταγωνιστές οι Τέτα Κωνσταντά, Χρήστος Ζορμπάς και Βασίλης Τσάγκλος) και "Έρωτας Στο Περιθώριο (Εναλλακτικός Τίτλος: Στο Περιθώριο της Ζωής σου)" (σενάριο Απόστολος Τεγόπουλος, συμπρωταγωνιστές Ελ. Αλεξοπούλου και Καίτη Φίνου), που παίχτηκε και στην τηλεόραση στο κανάλι ΑΝΤ1, το 1992.  Στα τέλη 2005 εκδίδει την αυτοβιογραφία του (Όσα Θυμάμαι και Όσα Αγάπησα) για τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ και αρχίζει εμφανίσεις στην Ελλάδα για την προώθηση του βιβλίου του! Την ιδέα για να γράψει το βιβλίο, του την έδωσε μία δημοσιογράφος που του είχε κάνει μία συνέντευξη για το περιοδικό «Εικόνες». Το βίβλίο, στους 3 πρώτους μήνες κυκλοφορίας του, ξεπέρασε τα 20.000 αντίτυπα! Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 2023.
Φιλμογραφία 
Με τον Ορφέα τον Αύγουστο (1995) [Αλέκος Ντράλος]
Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη (1971) [Πέτρος Αποστόλου]
Οι άνδρες ξέρουν ν' αγαπούν (1971) [Φάνης]
Γιακουμής μια ρωμέικη καρδιά (1970) [Γιακουμής Τζοάνογλου]Εσένα μόνο αγαπώ (1970) [Ζαφείρης Κόσης]
Ο αετός των σκλαβωμένων (1970) [Μανώλης (Ξυλαδάκης) Σγουρός]
Για την τιμή και για τον έρωτα (1969) [ανθλγός Χρήστος Κλαδάς και λχίας/λγος Γρηγόρης Σταρίδης]
Ένας άνδρας με συνείδηση (1969) [Φώτης Κεντήρης]
Ένας άνδρας με συνείδηση (1969) [Στέλιος Τσακανάς]
Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969) [Αριστείδης και Βασίλης Καρατζόγλου]
Η σφραγίδα του Θεού (1969) [Ανδρέας]
Φτωχογειτονιά αγάπη μου (1969) [Λευτέρης]
Η καρδιά ενός αλήτη (1968) [Νίκος Σαρρής / Ανδρέας Σαρρής] 
Ξεριζωμένη γενιά (1968) [Βασίλης Καρατζόγλου]
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [Δημήτρης Φωκάς]
Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968) [Μανούσος Καναβάς]
Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967) [Ανδρέας Γεραλής]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο (1966) [Νίκος Λιώσης (Αλέξης Σαρρής)]
Σκλάβοι της μοίρας (1966) [Κώστας Αναγνώστου]
Απόκληροι της κοινωνίας (1965) [Μανούσος Κουντουράκης]
Καρδιά μου πάψε να πονάς (1965) [Νίκος Αναγνωστόπουλος (Νίκος Σαλονικιός)]
Με πόνο και με δάκρυα (1965) [(λοχαγός)
Αλέκος Κωνσταντινίδης]
Περιφρόνα με γλυκειά μου (1965) [Νώντας]
Δίψα για ζωή (1964) [Σταύρος]
Είμαι μια δυστυχισμένη (1964) [Βασίλης]
Είναι μεγάλος ο καϋμός (1964) [Μιχάλης Μπίκας]
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964) [Μάνος Ξενάκης]
Ζωή γεμάτη πόνο (1964) [Πέτρος]
Αγάπησα και πόνεσα (1963) [Γιάγκος] Αμαρτωλά χέρια (1963) [Στέφανος]
Πληγωμένες καρδιές (1963) [Θανάσης]
Ο παλληκαράς (1961) [καλόγερος]
Το σπίτι της ηδονής (1961)[Χρήστος Μπουγάς]
Ο Μήτρος και ο Μητρούσης στην Αθήνα (1960) [Ανδρέας]
Τα ντερβισόπαιδα (1960) [Νίκος]
Πώς περνούν οι παντρεμένοι (1959)
Το εισπρακτοράκι (1958)
Η ζωή μου αρχίζει με σένα (1958)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.nikosxanthopoulos.com/