Σωτήρης Μουστάκας
Ο Σωτήρης Μουστάκας (17 Σεπτεμβρίου 1940, Λεμεσός Κύπρου - 4 Ιουνίου 2007, Αθήνα) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες κωμικούς ηθοποιούς της εποχής του, βραβευμένος για την προσφορά του στην ελληνική επιθεώρηση.
Καταγόταν από το χωριό Κάτω Πλάτρες Λεμεσού και ήταν το τελευταίο παιδί πολυμελούς οικογένειας (είχε άλλα επτά αδέρφια). Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, όπου μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για περίοδο εφτά μηνών. Μόλις αποφυλακίστηκε τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για την Αθήνα για να σπουδάσει ηθοποιία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.
Η αγάπη του Μουστάκα για το θέατρο είχε ξεκινήσει όταν κατά την εφηβεία του ο νεαρός Σωτήρης πήγε σε μια θεατρική παράσταση του Νίκου Σταυρίδη στη Λεμεσό. Μετά το τέλος της παράστασης κι ενώ όλοι ζητούσαν αυτόγραφα από τον Σταυρίδη, ο Σωτήρης τον πλησίασε και του είπε πως θέλει να γίνει κι αυτός ηθοποιός. Ο Σταυρίδης του είπε να έρθει στην Αθήνα να τον βρει. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ' ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος και παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου και κόπηκε την πρώτη φορά. Δεν το έβαλε κάτω, ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε και την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου, την οποία παντρεύτηκε το 1973 και έκαναν μια κόρη, την Αλεξία.
Ο Σωτήρης Μουστάκας έπαιξε σε δεκάδες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και πολλές θεατρικές παραστάσεις.
Απεβίωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007, σε νοσοκομείο της Αθήνας μετά από έκτακτη εισαγωγή λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου του 2007 από το νεκροταφείο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων του και απλού κόσμου. Τελευταία του επιθυμία ήταν, να σκεπαστεί η σορός του με τη γαλανόλευκη σημαία. Συμπτωματικά η ημερομηνία θανάτου του είναι η ίδια με αυτή του άλλου μεγάλου μας ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου που έφυγε πριν από έξι χρόνια (4 Ιουνίου 2001).
Σχεδόν 3 μήνες μετά, η σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού, Μαρία Μπονέλου, απεβίωσε στις 30 Αυγούστου. Κηδεύτηκε 1η Σεπτεμβρίου, στο νεκροταφείο Χαλανδρίου, δημοσία δαπάνη.
Φιλμογραφία
El Greco (2007) [Titiano]
Ο χάρος βγήκε παγανιά (2003)
Ο τρελογιατρός (1987) [Αντώνης Σφήνας]
Τρελά κανάλια (1987) [Σώτος Αλεβίζος]
Μερικοί το προτιμούν ηλεκτρονικό (1986) [Τέλης / Παρασκευάς]
Ο ροζ γάτος (1985) [Αρχιμήδης Μαντούβαλος / Ευτέρπη Μαντούβαλου]
Ο υπηρέτης (1985) [Ιγνάτιος Καρακούλης / Μήτσος Καρακούλης / γιαγιά]
Ο δυναστείας (1985) [Μπέμπης Καρικτόπουλος/Διονυσάκης (Ταρζάν)/ Καρικτόπουλος/Οδυσσέας]
Τα τούβλα (1985)
Μήτσος... ο ρεζίλης / Ο γλυκοψεύτης (1984) [Μήτσος Φούμος / Χαρίκλεια Φούμου]
Αν ήταν το βιολί πουλί (1984) [Λευτέρης Παγκανικάκης]
Το παίζω... και πολύ άντρας! (1983) [Ζήνων Πετρίδης]
Το ψώνιο (1983) [Σωτήρης Χαρίτος]
Εγώ... και το πουλί μου (1982) [Κοκός]
Καμικάζι τσαντάκιας (1982) [Ποσειδώνας]
Πάτερ γκομένιος (1982) [Μένιος]
Η νονά (1981) [Θησέας Δοξαπατρής / Νονά]
Το μεγάλο ρουθούνι (1981) [Αλέξανδρος / Θησέας Δοξαπατρής]
Καθένας με την τρέλα του... (1980)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο παρθενοκυνηγός (1980) [Ηρακλής Καρούμπας]
Γυναίκες στα όπλα (1979) [ειδικός επί θεμάτων ΕΟΚ]
Ένας νομοταγής πολίτης (1974) [Γρηγόρης Μοναχογιός]
Για μια χούφτα τουρίστριες (1971) [σταθμάρχης χωροφυλακής]
Οι άνδρες ξέρουν ν' αγαπούν (1971) [Φίλιππας]
Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971) [Τιμολής]
Ο αρχιψεύταρος (1971) [Παμίνος]
Αναστενάζουν οι πενιές (1970) [Μανωλιός]
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Αντόνιο]
Ο αχαΐρευτος (1970) [Μίλτος Κουρκουτούλης]
Το παιδί της μαμάς (1970) [Φώτης]
Η τύχη μου τρελάθηκε... (1970) [Λιάκος Καρατασάκος]
Η ωραία του κουρέα (1969) [Θωμάς]
Ξύπνα κορόιδο... (1969) [Φαίδων Τραμουντάνας]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969) [Ρίκος]
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Αναστάσης Σαλταπήδας]
Ο μπούφος (1968) [Ντίνος Ζαφειρίου]
Αθήνα η κλοπή της οδού Σταδίου (1968) [Σώτος]
Ο πεθερόπληκτος (1968) [Λαυρέντης]
Ο τσαχπίνης (1968) [Κοσμάς]
Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968) [Κλεώνης Καραπανος]
Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1968) [Φίλιππας]
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [(μάγειρας)]
Καλώς ήλθε το δολάριο (1967) [Ανρί]
Άδικη κατάρα (1967)
Έρωτες στη Λέσβο (1967)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1967) [μάγειρας]
Η κόρη της Πενταγιώτισσας (1967)
Για την καρδιά της ωραίας Ελένης (1967)
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) [Άλκης Ασπρομάλλης]
Ο κόσμος τρελάθηκε... (1967) [Πυθαγόρας]
Ο μόδιστρος (1967) [Στέφανος]
Ο χαζομπαμπάς (1967) [(γιατρός)]
Να ζει κανείς ή να μη ζει; (1966) [Σολομωνίκος]
Φίφης ο ακτύπητος (1966)
Θα το πάρεις το Κορίτσι (1966)
Φως... νερό... τηλέφωνο οικόπεδα με δόσεις (1966) [Κιρκόρ]
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) [Ορφέας]
Το πρόσωπο της ημέρας (1965)
Αλέξης Ζορμπάς (1964) [Μιμυθός]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Ο Σωτήρης Μουστάκας (17 Σεπτεμβρίου 1940, Λεμεσός Κύπρου - 4 Ιουνίου 2007, Αθήνα) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες κωμικούς ηθοποιούς της εποχής του, βραβευμένος για την προσφορά του στην ελληνική επιθεώρηση.
Καταγόταν από το χωριό Κάτω Πλάτρες Λεμεσού και ήταν το τελευταίο παιδί πολυμελούς οικογένειας (είχε άλλα επτά αδέρφια). Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, όπου μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για περίοδο εφτά μηνών. Μόλις αποφυλακίστηκε τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για την Αθήνα για να σπουδάσει ηθοποιία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.
Η αγάπη του Μουστάκα για το θέατρο είχε ξεκινήσει όταν κατά την εφηβεία του ο νεαρός Σωτήρης πήγε σε μια θεατρική παράσταση του Νίκου Σταυρίδη στη Λεμεσό. Μετά το τέλος της παράστασης κι ενώ όλοι ζητούσαν αυτόγραφα από τον Σταυρίδη, ο Σωτήρης τον πλησίασε και του είπε πως θέλει να γίνει κι αυτός ηθοποιός. Ο Σταυρίδης του είπε να έρθει στην Αθήνα να τον βρει. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ' ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος και παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου και κόπηκε την πρώτη φορά. Δεν το έβαλε κάτω, ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε και την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου, την οποία παντρεύτηκε το 1973 και έκαναν μια κόρη, την Αλεξία.
Ο Σωτήρης Μουστάκας έπαιξε σε δεκάδες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και πολλές θεατρικές παραστάσεις.
Απεβίωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007, σε νοσοκομείο της Αθήνας μετά από έκτακτη εισαγωγή λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου του 2007 από το νεκροταφείο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων του και απλού κόσμου. Τελευταία του επιθυμία ήταν, να σκεπαστεί η σορός του με τη γαλανόλευκη σημαία. Συμπτωματικά η ημερομηνία θανάτου του είναι η ίδια με αυτή του άλλου μεγάλου μας ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου που έφυγε πριν από έξι χρόνια (4 Ιουνίου 2001).
Σχεδόν 3 μήνες μετά, η σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού, Μαρία Μπονέλου, απεβίωσε στις 30 Αυγούστου. Κηδεύτηκε 1η Σεπτεμβρίου, στο νεκροταφείο Χαλανδρίου, δημοσία δαπάνη.
Φιλμογραφία
El Greco (2007) [Titiano]
Ο χάρος βγήκε παγανιά (2003)
Ο τρελογιατρός (1987) [Αντώνης Σφήνας]
Τρελά κανάλια (1987) [Σώτος Αλεβίζος]
Μερικοί το προτιμούν ηλεκτρονικό (1986) [Τέλης / Παρασκευάς]
Ο ροζ γάτος (1985) [Αρχιμήδης Μαντούβαλος / Ευτέρπη Μαντούβαλου]
Ο υπηρέτης (1985) [Ιγνάτιος Καρακούλης / Μήτσος Καρακούλης / γιαγιά]
Ο δυναστείας (1985) [Μπέμπης Καρικτόπουλος/Διονυσάκης (Ταρζάν)/ Καρικτόπουλος/Οδυσσέας]
Τα τούβλα (1985)
Μήτσος... ο ρεζίλης / Ο γλυκοψεύτης (1984) [Μήτσος Φούμος / Χαρίκλεια Φούμου]
Αν ήταν το βιολί πουλί (1984) [Λευτέρης Παγκανικάκης]
Το παίζω... και πολύ άντρας! (1983) [Ζήνων Πετρίδης]
Το ψώνιο (1983) [Σωτήρης Χαρίτος]
Εγώ... και το πουλί μου (1982) [Κοκός]
Καμικάζι τσαντάκιας (1982) [Ποσειδώνας]
Πάτερ γκομένιος (1982) [Μένιος]
Η νονά (1981) [Θησέας Δοξαπατρής / Νονά]
Το μεγάλο ρουθούνι (1981) [Αλέξανδρος / Θησέας Δοξαπατρής]
Καθένας με την τρέλα του... (1980)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο παρθενοκυνηγός (1980) [Ηρακλής Καρούμπας]
Γυναίκες στα όπλα (1979) [ειδικός επί θεμάτων ΕΟΚ]
Ένας νομοταγής πολίτης (1974) [Γρηγόρης Μοναχογιός]
Για μια χούφτα τουρίστριες (1971) [σταθμάρχης χωροφυλακής]
Οι άνδρες ξέρουν ν' αγαπούν (1971) [Φίλιππας]
Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971) [Τιμολής]
Ο αρχιψεύταρος (1971) [Παμίνος]
Αναστενάζουν οι πενιές (1970) [Μανωλιός]
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Αντόνιο]
Ο αχαΐρευτος (1970) [Μίλτος Κουρκουτούλης]
Το παιδί της μαμάς (1970) [Φώτης]
Η τύχη μου τρελάθηκε... (1970) [Λιάκος Καρατασάκος]
Η ωραία του κουρέα (1969) [Θωμάς]
Ξύπνα κορόιδο... (1969) [Φαίδων Τραμουντάνας]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969) [Ρίκος]
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Αναστάσης Σαλταπήδας]
Ο μπούφος (1968) [Ντίνος Ζαφειρίου]
Αθήνα η κλοπή της οδού Σταδίου (1968) [Σώτος]
Ο πεθερόπληκτος (1968) [Λαυρέντης]
Ο τσαχπίνης (1968) [Κοσμάς]
Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968) [Κλεώνης Καραπανος]
Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1968) [Φίλιππας]
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [(μάγειρας)]
Καλώς ήλθε το δολάριο (1967) [Ανρί]
Άδικη κατάρα (1967)
Έρωτες στη Λέσβο (1967)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1967) [μάγειρας]
Η κόρη της Πενταγιώτισσας (1967)
Για την καρδιά της ωραίας Ελένης (1967)
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) [Άλκης Ασπρομάλλης]
Ο κόσμος τρελάθηκε... (1967) [Πυθαγόρας]
Ο μόδιστρος (1967) [Στέφανος]
Ο χαζομπαμπάς (1967) [(γιατρός)]
Να ζει κανείς ή να μη ζει; (1966) [Σολομωνίκος]
Φίφης ο ακτύπητος (1966)
Θα το πάρεις το Κορίτσι (1966)
Φως... νερό... τηλέφωνο οικόπεδα με δόσεις (1966) [Κιρκόρ]
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) [Ορφέας]
Το πρόσωπο της ημέρας (1965)
Αλέξης Ζορμπάς (1964) [Μιμυθός]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου