ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024

ΘΩΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Θωμάς Οικονόμου

Ο Θωμάς Οικονόμου (12 Ιουλίου1864 - 21 Μαρτίου 1927) ήταν ηθοποιός και ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες τους νεοελληνικού θεάτρου. Γιος του ζωγράφου της Αυλής τωνΑψβούργων Αριστείδη Οικονόμου γεννήθηκε στη Βιέννη στις 12 Ιουλίου 1864 όπου σπούδασε και ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός. Στην Ελλάδα ήρθε το 1900-1901 αρχικά ως καθηγητής της Δραματικής Σχολής του τότε «Βασιλικού Θεάτρου» και έπειτα, μετά την αποχώρηση του Άγγελου Βλάχου, ως σκηνοθέτης. Εκεί θα γνωρίσει τη νεαρή Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία θα συνάψει μαζί της ερωτικό δεσμό και θα την αναδείξει ως πρωταγωνίστρια του θιάσου. Το 1906 εγκατέλειψε το Βασιλικό Θέατρο (Ελλάδα) μαζί με την Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία και θα συνεργαστεί στο θίασο του πατέρα της συντρόφου του, Δημήτρη Κοτοπούλη,  προκειμένου να παρουσιάσουν τις νεωτεριστικές προτάσεις τους στο αθηναϊκό κοινό. Η προσπάθεια τους θα στεφθεί από θετικές κριτικές αλλά και παταγώδη εισπρακτική αποτυχία που θα οδηγήσει τον Οικονόμου στο θεατρικό περιθώριο και τη σχέση τους στην καταστροφή.

Από το 1918 έως το 1922, θα εργαστεί στο Ωδείο Αθηνών ως καθηγητής υποκριτικής και διευθυντής του θιάσου. Μεταξύ των πολλών μαθητών του διακρίνουμε και το Δημήτρη Ροντήρη. Η συνεισφορά του στο ελληνικό θέατρο, τόσο σκηνοθετικά και υποκριτικά όσο και κυρίως από τη θέση του δασκάλου, θεωρείται καθοριστική. Η αισθητική άποψη του Οικονόμου ήταν νατουραλιστική «που τον οδηγούσε σε εξεζητημένες ακρότητες, όπως αυτή με τη Μ. Κοτοπούλη την οποία υποχρέωνε να επισκέπτεται ασθενείς του φρενοκομείου για να βασίσει πάνω στη συμπεριφορά τους; την απόδοση του ρόλου της Μαργαρίτας στην τελευταία πράξη του Φάουστ του Γκαίτε». Ως διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου δίδαξε κυρίως Σαίξπηρ και Γερμανούς δραματουργούς, όπως ο Γκαίτε, Σίλλερ, Grillparzer, Κλάιστ και άλλους. Αγνόησε σχεδόν εντελώς τους Γάλλους συγγραφείς. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στην ερμηνεία των τραγωδιών. Πέθανε από ημιπληγία στο Γαλλικό Νοσοκομείο της Αθήνας στις 21 Μαρτίου 1927.

Φιλμογραφία

Ο ανήφορος του Γολγοθά (1917)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: