ΝΙΚΟΣ ΓΑΛΑΝΟΣ

Γαλανός Νίκος

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Δεκεμβρίου 1945 (πραγματικό όνομα, Νίκος Σουπιωνάς). Σπούδασε δραματική τέχνη στη Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, με το Θίασο Καρέζη και αμέσως μετά στο Θίασο Βουγιουκλάκη, όπου έπαιξε στα έργα: "Βασίλισσα Αμαλία", "Ωραία μου κυρία", "Θεατρίνα", "Κόκαλα και ρόπαλα", "Πειρασμός" και "Καμπαρέ". Αργότερα συνεργάστηκε με το Θίασο Μουσούρη στα έργα, "Καλοκαίρι και καταχνιά", "Διαβολεμένη γυναίκα" και σε μονόπρακτα της Μητροπούλου. Ακολούθησε η συνεργασία του για δύο χρόνια με το Εθνικό Θέατρο (Θεσ/νίκη, Κρήτη, Αγρίνιο) και μετά επέστρεψε στο ελεύθερο θέατρο. Παράλληλα με τη θεατρική του καριέρα ξεκίνησε και η κινηματογραφική. Ο σκηνοθέτης Νίκος Φώσκολος, τον επέλεξε το 1968 για την ταινία του, Λεωφόρος του μίσους, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μετά την πρώτη αυτή εμφάνιση, γύρισε με τη Φίνος Φιλμ, περίπου 25 ταινίες. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε με τη σειρά, "Το ταξίδι" και ακολούθησαν οι "Ιστορίες αγάπης", "Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα", "Ανατολικός άνεμος", "Δίκαιοι", "Το τραστ", "Η μάχη των πελαργών", "Ιερόσυλοι" κ.ά. Δίδαξε στη Δραματική Σχολή Τριβιζά.
Μερικοί χαρακτηριστικοί ρόλοι: Λεωφόρος του Μίσους, Εν Ονόματι του Νόμου, Ένα Αστείο Κορίτσι, Ορατότης Μηδέν, Σ' Αγαπώ, Η αμαρτία της Ομορφιάς, Η Ρένα είναι Οφ-Σάϊντ. Έχει υπάρξει 2 φορές παντρεμένος, την πρώτη όταν ήταν 18 χρονών και τη δεύτερη όταν ήταν 35. Δυστυχώς, όμως, και οι δύο γάμοι του δεν κράτησαν παρά λίγους μήνες.
Η πρώτη σύζυγος του δεν ήταν κάποια επώνυμη κυρία από τη σόουμπιζ, ενώ η δεύτερη ήταν συνάδελφος του, η γνωστή ηθοποιός Κατερίνα Μαραγκού. 
Φιλμογραφία
Κραυγή (1964)
Η λεωφόρος του μίσους (1968) [Πέλος Γεωργίου]
Ο ουρανοκατέβατος (1965)[χορεύει σε εξοχικό κέντρο]
Ορατότης μηδέν (1969) [Κωστής Κρεούζης]
Πανικός (1969) [Δημήτρης]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969) [Αλέκος Παπαθεοδώρου]
Εν ονόματι του νόμου (1970) [Ρούσσος Ευελπίδης]
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Αλέκος Βενιέρης]
Ο Αστραπόγιαννος (1970) [Γιάγκος Βελούσης]
Η κόρη του ήλιου (1971) [Παντελής Καρατζάς]
Σ' αγαπώ (1971) [Χρήστος]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Πέτρος]
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972) [Αλέκος Βλαστός]
Η Ρένα είναι «οφ-σάιντ» (1972) [Χούλιο Μπάλμας]
Ερωτισμός (1974) [Βύρων]
Η βαλίτσα του παπά (1978) [Νίκος Μαυρίδης]
Τελευταία πτήση (1978) [Τέλης Έξαρχος]
Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι .... (1981) [Ιάσων]
Το κόκκινο τρένο (1982) [Μέμος]
Τελευταίος διάλογος (1982) [Βασίλης]