ΠΑΥΛΟΣ ΤΑΣΙΟΣ

Παύλος Τάσιος

Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος.Γεννήθηκε στον Πολύγυρο. Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Ξεκίνησε από το μελόδραμα της δεκαετίας του 1960 και τη Φίνος Φιλμ (ως βοηθός του Γιάννη Δαλιανίδη) και μετεξελίχθηκε σε έναν από τους κύριους «εκπροσώπους» του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε, μεταξύ άλλων, τις ταινίες: Ναι μεν, αλλά...(1972), Οι Προστάτες (1973), Το Βαρύ Πεπόνι (1977), Παραγγελιά (1980), Το Στίγμα (1982), Τα βαποράκια (1983), Άλλος για τον...Κορυδαλλό (1983) και Νοκ Άουτ (1986). Ήταν παντρεμένος με την Κατερίνα Γώγου, με την οποία είχε μια κόρη, τη Μυρτώ Τάσιου. Απεβίωσε στην Αθήνα σε ηλικία 69 ετών, στις 2 Οκτωβρίου 2011,ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Πληγωμένα νιάτα (1969)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΠΑΝΟΣ ΣΑΜΗΣ

Πάνος Σάμης (Παναγιώτης Σουσαμλής)

Ηθοποιός και τραγουδιστής με σταδιοδρομία στο ελαφρολαικό και ρεμπέτικο τραγούδι. Γεννήθηκε στη Λέσβο το 1927 από οικογένεια μουσικών. Το 1950 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα με τη συνδρομή του Γιώργου Οικονομίδη που τον συμπεριέλαβε στις μουσικές του παραστάσεις. Αναδείχθηκε ως τενόρος του μουσικού θεάτρου λαμβάνοντας μέρος σε οπερέτες και επιθεωρήσεις. Εμφανίστηκε σε τρεις κινηματογραφικές ταινίες κι αργότερα συνέχισε την καριέρα του ως τραγουδιστής. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο γιους. Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Ιουλίου 1990.

Φιλμογραφία

Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)

Χριστίνα (1960)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΝΙΝΑ ΜΑΝΙΑ

Νίνα Μανιά

Φιλμογραφία

Τα σαράντα παλικάρια (1961)[Μαρουσώ]

 

ΝΑΣΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ

Νάσος Κυπαρίσσης

Φιλμογραφία

Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)

 

CAROLAINE SAKELLARIDI

Carolaine Sakellaridi

Φιλμογραφία

Κορίτσια στον ήλιο (1968)

 

DINA LEWIS

Dina Lewis

Φιλμογραφία

Ο ανώμαλος (1975)

 

ΑΥΓΕΡΗΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Αυγέρης Αυγερινός

Φιλμογραφία

Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1970)

 

JULIUS DASSIN - ΖΙΛ ΝΤΑΣΕΝ

Julius Dassin - Ζιλ Ντασέν

Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, σύζυγος της Μελίνας Μερκούρη. Οι ταινίες του εκτείνονται από το αστυνομικό γκανγκστερικό φιλμ νουάρ ως τον κοινωνικό ρεαλισμό και τον λυρικό εξπρεσιονισμό. Ο Ζιλ Ντασέν (Jules Dassin) γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1911 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ και ήταν το 8ο παιδί ενός ρωσοεβραίου κουρέα. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του πορεία ως μαθητευόμενος στο πλευρό του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Αργότερα, συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μαρκ Χέλνγκερ, με τον οποίο έκανε δύο ταινίες. Η συνεργασία τους διακόπηκε, όταν αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί τη σκοτεινή εποχή του Μακαρθισμού, λόγω των διώξεων και των παρεμβάσεων που δεχόταν στη δουλειά του. Όταν κλήθηκε να απολογηθεί στο Κογκρέσο, κατηγορούμενος για αντιαμερικανική δράση, γύριζε την ταινία «Night and the City». Εγκαταλείποντας τις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Εκεί γύρισε την ταινία «Ριφιφί», ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φιλμ νουάρ της παγκόσμιας κινηματογραφίας, με το οποίο κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Κανών το 1955. Στη Γαλλία, επίσης, παντρεύτηκε την Μπεατρίς Λονέρ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον διάσημο γάλλο τραγουδιστή Τζο Ντασέν (1938-1980) και την ηθοποιό Ζουλί Ντασέν. Ωστόσο, τη ζωή του χάραξε βαθιά ο έρωτάς του με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία γνώρισε δύο χρόνια μετά το «Ριφιφί». Από τη στιγμή εκείνη άρχισε η δεύτερη καριέρα του, καθώς οι περισσότερες ταινίες που σκηνοθέτησε είχαν πρωταγωνίστρια τη Μελίνα. Μαζί γύρισαν εννέα ταινίες, μεταξύ των οποίων το «Τοπκαπί», η «Φαίδρα» και το «Ποτέ την Κυριακή», που τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κανών το 1960. Η ίδια ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου, όμως τελικά απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής και τραγουδιού για «Τα Παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι. Με τη Μελίνα, παντρεύτηκε το 1966 και υιοθέτησε τόσο την υπηκοότητα του Έλληνα, όσο και το όραμα της συντρόφου του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μαζί ανέπτυξαν έντονη αντιδικτατορική δράση την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών και με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ελλάδα. Σε μία συνέντευξή του είχε πει: «Ζούσα μια διαφορετική εξορία από το ' 67 έως το '74. Σκηνοθέτησα μία μόνο ταινία, γιατί η καρδιά μου είχε μόνο απογοήτευση για τη δικτατορία στην Ελλάδα. Αφοσιώθηκα στη Μελίνα, μένοντας πλάι της όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι ταινίες δεν βρίσκονταν καν στο μυαλό μας, γυρίσαμε μία, την "Υπόσχεση την αυγή", απλώς και μόνο επειδή είχαμε υπογράψει τα συμβόλαια». Στην Αθήνα ο Ζιλ Ντασέν σκηνοθέτησε και τρία θεατρικά έργα, την «Όπερα της Πεντάρας», τον «Γλάρο», και τον «Θάνατο του εμποράκου». Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Ξεκίνησα από το θέατρο και λόγω του θεάτρου είχα αρχίσει από νωρίς να σέβομαι και να αγαπώ την Ελλάδα». Μετά το θάνατο της διάσημης ηθοποιού και πολιτικού, ο Ντασέν δημιούργησε στη μνήμη της το Ίδρυμα «Μελίνα Μερκούρη», με στόχο την προώθηση της δημιουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Κατέχοντας τη θέση του προέδρου, παραχώρησε στο ίδρυμα τα έσοδα από τις ταινίες του, προκειμένου να ενισχυθεί ο αγώνας για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαρτίου 2008.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Ποτέ την Κυριακή (1960) [Όμηρος]

Φαίδρα (1962)[Christo]

Μπαζ (2005)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/