ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Σάββατο 29 Αυγούστου 2020

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ


Μιχάλης Μανιάτης

Γεννήθηκε το 1952.

Φιλμογραφία

Ο γυιός μου ο Στέφανος  (1974)

Άγγελος  (1982)

Ρεμπέτικο (1983)  [Γιωργάκης]

Ζητείται... δράκος   (1983)  [Δράκος]

Εδώ είναι Βαλκάνια! (1984)

Λούφα και παραλλαγή (1984) [κ. Καρλάτος]

Αγόρια στην πορνεία 1985)  [Μιχάλης Βασιλείου]

Το καλοκαίρι της Μήδειας   (1987)

Συμφωνία χαρακτήρων   (1999)

Το σινεμά γυμνό   (2010)


Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

ULLA BERGRYD

 Ulla Bergryd

Σουηδή ηθοποιός που γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1942 και πέθανε στις 31 Μαίου 2015.

Φιλμογραφία

Επιχείρησις Απόλλων (1968)[τουρίστρια]

Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

 Χρήστος Αναστασόπουλος

Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1941 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Θείος του (από την πλευρά της μητέρας του) υπήρξε ο κινηματογραφικός παραγωγός Βασίλης Μπουρνέλλης. Ο Χρήστος Αναστασόπουλος, τα πρώτα χρόνια, κατοικούσε μέσα στο θέατρο καθώς το έφτιαχναν. Αποφοίτησε από τη "Σχολή Θεάτρου Κάρολου Κουν" και δούλεψε σε περιοδείες στην επαρχία, όπου συνεργάστηκε στο θέατρο με ηθοποιούς όπως την Έλλη Λαμπέτη, τον Στέφανο Ληναίο & τον Θύμιο Καρακατσάνη και στην τηλεόραση με την Κάτια Δανδουλάκη κ.α. Αργότερα ασχολήθηκε με την ραπτική. Άνοιξε δικό του ραφτάδικο και εντευκτήριο για ηθοποιούς στη στοά του "Θεάτρου Άλφα", στην Πατησίων, όπου και ραβόντουσαν πάρα πολλοί ηθοποιοί. Από τότε υπήρξε μόνιμο μέλος του "ΤΑΣΕΗ" και "αθόρυβος" ηθοποιός. Πέθανε ξαφνικά από ανακοπή και η κηδεία του τελέστηκε στο Κοιμητήριο Πετρούπολης, στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά, στις 21 Απριλίου 2020.

Φιλμογραφία

Οι κολασμένοι του σεξ   (1974)

Η στροφή   (1982)

Ο γύρος του θανάτου (1983)

Καβάφης   (1996)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ

 Βίκυ Μοσχολιού

Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1943 στο Μεταξουργείο και έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Αιγάλεω. Χρόνια στερημένα, αλλά γεμάτα αγάπη και μουσική, καθώς ο πατέρας της δεν αποχωριζόταν το γραμμόφωνο και την πλούσια συλλογή του από λαϊκά δισκάκια της εποχής. Για να βοηθήσει την οικογένεια της, δεκατριάχρονο κοριτσάκι ακόμα, πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο ως κορδελιάστρα. Πάντα, όμως, είτε ανάμεσα στις κλωστές και τα καρούλια, είτε στις ανθισμένες μυγδαλιές της Αγίας Βαρβάρας, η Βίκυ έχει ένα τραγούδι στο στόμα. Οι αυστηρών αρχών γονείς της, όμως, δεν της επιτρέπουν να δουλέψει νύχτα. Με την παρέμβαση της ξαδέρφης της, Έφης Λίντα, πείθονται τελικά και το 1962, Κυριακή του Πάσχα, η Βίκυ κάνει την πρεμιέρα της στο πάλκο, δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα, στην Τριάνα του Χειλά. Εκεί, δύο χρόνια μετά, την ακούει τυχαία ο Σταύρος Ξαρχάκος που αναζητά εκείνη την περίοδο μια νέα φωνή για να ερμηνεύσει το θρυλικό πλέον τραγούδι Χάθηκε το φεγγάρι στην ταινία Λόλα, με το Νίκο Κούρκουλο και την Τζένη Καρέζη. Είναι η αρχή μιας λαμπρής καριέρας, καθώς ακολουθούν αμέτρητες συνεργασίες, σχεδόν με όλους τους κορυφαίους συνθέτες και στιχουργούς: τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Δήμο Μούτση, τον Άκη Πάνου, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μάρκο Βαμβακάρη. Τα τρένα που φύγαν, Τα δειλινά, Οι μετανάστες, Τα αρχοντορεμπέτικα είναι μερικές μόνο επιτυχίες από το πλούσιο ρεπερτόριό της, που ξεκινά από το ρεμπέτικο και το λαϊκό για να καταλήξει στο ελαφρολαϊκό και το έντεχνο, γιατί η σπουδαία, ιδιαίτερη δωρική φωνή της με τη χαρακτηριστική βραχνάδα και τις απεριόριστες δυνατότητες δεν χώρεσε ποτέ ταμπέλες. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 η Βίκυ Μοσχολιού αρχίζει συναυλίες με το Σταύρο Ξαρχάκο και το Γρηγόρη Μπιθικώτση σ' όλη την Ελλάδα, ενώ το 1968 πραγματοποιεί με δικά της έξοδα την πρώτη μεγάλη συναυλία έλληνα καλλιτέχνη στην Κύπρο. Το 1972 είναι η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εγκαταλείπει τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και τα υψηλά νυχτοκάματα για να κατέβει στην πλάκα, αρχικά στο Ζουμ και μετά στο Ζυγό, δημιουργώντας ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης, με άλλο ήθος και ύφος. Έξι συνεχείς σεζόν η Μοσχολιού τραγουδά στις μπουάτ Μούτση, Μαρκόπουλο, Θεοδωράκη και Σπανό και παράλληλα δισκογραφεί μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια της, όπως το Έτσι είναι η ζωή, Μια βραδιά στη Λάρισα, Μεσόγειος, Η Ρόζα η ναζιάρα, Άνθρωποι Μονάχοι. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης το Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και το θέατρο Ολυμπιά του Παρισιού. Γιατί με τη σεμνότητα και την απλότητα που την διακατείχε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της. Την ίδια διακριτικότητα επέδειξε και στην προσωπική της ζωή, κρατώντας την πάντα μακριά από το φως της δημοσιότητας κι ας οργίαζε ο κοσμικός τύπος της εποχής για το φλογερό της ειδύλλιο με τον μετέπειτα σύζυγό της, για 18 ολόκληρα χρόνια, τον θρύλο των γηπέδων, Μίμη Δομάζο, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες. Η Βίκυ Μοσχολιού πέθανε, χτυπημένη από την επάρατο νόσο, στις 16 Αυγούστου του 2005.

Φιλμογραφία

Αστέρια στο βούρκο  (1963)

Απαγωγή  (1964)

Λόλα  (1964)

Πόνεσα πολύ για σένα (1964)

Τα δάκρυά μου είναι καυτά  (1964)

Μας ενώνει ο πόνος  (1964)

Ο ζητιάνος μιας αγάπης    (1964)

Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του  (1964)

Απόκληροι της κοινωνίας  (1965)

Περάστε την πρώτη του μηνός  (1965)

Γιατί γεννήθηκα φτωχή  (1965)

Γιατί μ' εγκατέλειψες (1965)

Δεν μπορούν να μας χωρίσουν (1965)

Είναι βαρύς ο πόνος μου  (1965)

Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές (1965)

Εξιλέωση  (1965)

Το θαύμα της Μεγαλόχαρης (1965)

Το τελευταίο δάκρυ (1965)

Ο ουρανοκατέβατος   (1965)

Η πικραγαπημένη  (1965)

Η φωνή μιας αθώας (1965)

Θα ζήσω για σένα (1965)

Θύελλα σε παιδική καρδιά (1965)

Η ζωή μου ανήκει σε σένα (1965)

Με πόνο και με δάκρυα    (1965)

Φτωχολογιά (1965)

Φτωχός αλλά τίμιος (1965)

Χαμένη ευτυχία   (1966)

Πλήγωσες την Αγάπη μου  (1966)

Η παραστρατημένη (1966)

Το μυστικό μιας μητέρας   (1966)

Κάνε τον πόνο μου χαρά  (1966)

Κατηγορώ την κοινωνία    (1966)

Κατηγορώ τους ανθρώπους (1966)

Ο μπαμπάς μου ο τέντι μπόις (1966)

Ο εξυπνάκιας (1966)

Παράνομοι πόθοι   (1966)

Γαμπρός απ' το Λονδίνο   (1967)

Άδικη κατάρα (1967)

Ο μόδιστρος (1967)

Ο χαζομπαμπάς   (1967)

Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967)

Για Δάκρυα οργής   (1967)

Δακρυσμένα μάτια (1967)

Ο πιο Καλός ο Μαθητής   (1968)

Ο τσαχπίνης   (1968)

Ορκίζομαι είμαι αθώα!    (1968)

Πήρε ο άνεμος τα όνειρά μου (1968)

Η αρχόντισσα του λιμανιού (1969)

Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα!..   (1969)

Έμπαινε Μανωλιό   (1970)

Ένας τρελός γλεντζές (1970)

Κατηγορώ τους δυνατούς   (1970)

Ζητούνται γαμπροί με προίκα (1970)

Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης    (1970)

Αγάπησα μια... πολυθρόνα (1971)

Ο αγαθιάρης και η ατσίδα   (1971)

Πίσω μου σ' έχω σατανά    (1971)

Της ζήλειας τα καμώματα    (1971)

Υβ!... Υβ!...   (1972)

Το μπουζούκι   (1973)

Ονειρεύομαι τους Φίλους μου (1993

ΑΠΟ ΤΟ  https://www.sansimera.gr/


Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

CAROLINE CHRISTENSEN

 Caroline Christensen

Σουηδή ηθποιός, που γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1925 και πέθανε στις 25 Μαίου 2014.

Φιλμογραφία

Επιχείρησις Απόλλων (1968) [Νόρα]

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020

ΕΛΕΟΝΟΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Ελεωνόρα Σταθοπούλου

Η Ελεωνόρα Σταθοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε θέατρο στη Σχολή Καρόλου Κουν και στο Εθνικό. Έπαιξε στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο, όπου πήρε δύο κρατικά βραβεία Α΄ γυναικείου ρόλου για τις ταινίες 1922 του Νίκου Κούνδουρου και Ένας ήσυχος θάνατος της Φρίντας Λιάππα. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε την ηθοποιία για να ασχοληθεί με την αγιογραφία, τα εικαστικά, το ραδιόφωνο και το γράψιμο. Αγιογράφησε πολλά εκκλησάκια, έκανε δύο εκθέσεις στην γκαλερί "Αστρολάβος" και εξέδωσε τα βιβλία "Εκείνος, Barbara: διάλογος με μια περσόνα" (εκδ. Οδός Πανός) και "Καλό αίμα, κακό αίμα" (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Επτά χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του "Εκείνος", το ξανάγραψε για τις εκδόσεις του "Βιβλιοπωλείου της Εστίας".

Φιλμογραφία

Ιφιγένεια (1977)

1922 (1978)

Για ένα πουκάμισο αδειανό για μια Ελένη (1979)

Μελόδραμα; (1980)

Μπορντέλο (1985)

Ήταν ένας ήσυχος θάνατος (1986)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.lifo.gr/

ΑΠΟ ΤΟ http://www.biblionet.gr/

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ


Γιώργος Κιμούλης
Ο Γιώργος Κιμούλης (18 Σεπτεμβρίου 1956) είναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά επαγγελματικά στο θέατρο το 1977 με τη θεατρική ομάδα "Ελεύθερο Θέατρο" και στον κινηματογράφο το 1981 στην ταινία "Τα όπλα μου ρίχνουν λουλούδια". Το 1986 δημιούργησε τη δική του θεατρική ομάδα, το "Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας". Το 1996 ίδρυσε δραματική σχολή. Είναι μέλος του "Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών" -στο οποίο κατά το παρελθόν έχει διατελέσει και αντιπρόεδρος- και μέλος της "εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων". Έχει παντρευτεί και έχει χωρίσει δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την τραγουδίστρια Μαργαρίτα Ζορμπαλά και δεύτερος με την Ελληνίδα πολιτικό Μαρία Δαμανάκη, με την οποία απέκτησε την κόρη του, Μαριάννα. Τον Οκτώβριο του 2016 ορίστηκε μέλος της επιτροπής διαλόγου για τη συνταγματική αναθεώρηση. Στις 28 Φεβρουαρίου του 2017 ορίστηκε πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και παραιτήθηκε από τη θέση αυτή λίγες ημέρες μετά, στις 16 Μαρτίου.
Φιλμογραφία
Ο αγώνας των τυφλών (1977)
Τα όπλα μου ρίχνουν λουλούδια  (1981)
Λούφα και παραλλαγή  (1984)
Νοκ άουτ  (1986)
Εν Πλω (1986)
Βίος και Πολιτεία  (1987)
Βιοτεχνία ονείρων  (1990)
Ένας κι ένας  (2000)
Λίστα γάμου  (2006)
Μια Μέλισσα τον Αύγουστο  (2007)
Πρώτη Φορά Νονός   (2007)
Ψυχραιμία  (2007)
Λούφα και απαλλαγή Άι Φορ (Ι4)   (2008)
Οι ιππείς της Πύλου  (2011)
Μαριονέτες   (2015)
The Republic  (2015)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ