Η Μήτση Κωνσταντάρα (1922- 22 Δεκεμβρίου 1985), το μικρότερο παιδί της οικογένειας Κωνσταντάρα, ήταν ηθοποιός που έπαιξε σε δεύτερους ρόλους.
Ήταν αδερφή του μεγάλου ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα. Την ίδια σχεδόν περίοδο με τη γέννησή της έμεινε ορφανή από πατέρα, για αυτό αγαπήθηκε ιδιαίτερα από όλη την οικογένεια. Τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν χαϊδευτικά Μίστα.
Σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου αποφοίτησε με άριστα και πρωτοεμφανίστηκε το 1945 στην Πρώτη Κρατική Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα ονομαστά Μπουλούκια. Η Μήτση υπηρέτησε αυτό το είδος με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως που την έκανε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας για το δρόμο που ακολούθησε.
Το 1948, συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση,που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της. Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο αρχικά μόνη της στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο "Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" και ακολουθεί το έργο "Πέντε στρέμματα Παράδεισος" κ.α.
Από το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά, σε παραστάσεις όπως "Μια Κυρία Ατυχήσασσα" (που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο "Ο Στρίγκλος που έγινε αρνάκι"), "Τι 30, Τι 40, Τι 50", "Υπάρχει και φιλότιμο" κ.α. Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο. Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου 30 ταινίες.
Τη δεκαετία του '70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα "Αλκιβιάδης" του Ν. Τουτουντζάκη, "Δικαίωση" του Νίκου Ζακοπούλου" και πολλά άλλα έργα.
Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του '70 σε σειρές όπως: "Λούνα Παρκ", "Εκείνες Και Εγώ","Μεθοριακός Σταθμός", Παλιατζήςκ.α.
Όταν το 1985 πέθανε ο Λάμπρος, η Μήτση έπεσε σε μεγάλη κατάθλιψη. Πέθανε πιθανόν από ανακοπή καρδιάς στον ύπνο της, έξι μήνες μετά. Κηδεύτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο.
Αν και είχε κάνει ένα γάμο δεν είχε παιδιά, είχε όμως δυο ανίψια που αγαπούσε πολύ, τον γιο του Λάμπρου και νυν Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα) και την Σίση, κόρη της αδερφής της Σάσα.
Φιλμογραφία
Φυλακές ανηλίκων (1982) [Μάρθα Σταθουλοπούλου]
Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981)
Ο φαντασμένος (1973) [Τσουλόγλου]
Αγάπη μου παληόγρια (1972) [Καίτη]
Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια (1972) [Ουρανία]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (1972) [Μαργαρίτα]
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα! (1972) [Χαρίκλεια]
Τι 30... τι 40... τι 50... (1972) [Χρυσάνθη]
Το ξενοδοχείο των διεφθαρμένων (1972)
Εθελοντής στον έρωτα (1971) [κ. Ραΐζη]
Ένα αγόρι... αλλοιώτικο απ' τ' άλλα (1971) [Βαρδαλιά]
Ο φαφλατάς (1971) [Ευλαμπία]
Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971) [Αγλαΐα Τουρσή]
Της ζήλειας τα καμώματα (1971) [Χαρίκλεια]
Ένας τρελλός γλεντζές (1970) [Ευδοκία]
Εσένα μόνο αγαπώ (1970) [(καλεσμένη στη δεξίωση)]
Κρίμα... το μπόι σου (1970) [Ευανθία]
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969) [Μερόπη]
Ησαΐα... μη χορεύεις (1969) [Σωτηρία]
Ο τζαναμπέτης (1969) [Ευρυδίκη]
Το ανθρωπάκι (1969) [Άννα]
Ξύπνα καημένε Περικλή (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Βελή]
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968) [Τασία]
Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) [Χρυσάνθη Καραντάρη (αδελφή)]
Βοήθεια ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967) [υπεύθυνη οίκου μόδας]
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967) [Ιωάννα Διαμαντίδου-Βαλίρα]
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) [Ασημίνα Καρανάμπαση]
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1967) [Δέσποινα Ανυφαντούλη]
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967) [Ευτέρπη Παπασταφίδα]
Ο αδελφός μου ο τρελλάρας / Ο αδελφός μου ο λόρδος (1966) [Θεανώ Μπατάρα]
Ο παπατρέχας (1966) [Κατσάμπεη]
Παράνομοι πόθοι (1966)
Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές (1965)
Φτωχός αλλά τίμιος (1965)
Μόνο για σένα (1965) [(θεία Στέλλας)]
Υπάρχει και φιλότιμο (1965) [Λάμπαινα]
Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) [κα. Χατζηλαζάρου]
Αφοσίωση (1963)
Να παιδί, να μάλαμα! (1951)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ www.elia.org.gr
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Ήταν αδερφή του μεγάλου ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα. Την ίδια σχεδόν περίοδο με τη γέννησή της έμεινε ορφανή από πατέρα, για αυτό αγαπήθηκε ιδιαίτερα από όλη την οικογένεια. Τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί. Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν χαϊδευτικά Μίστα.
Σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου αποφοίτησε με άριστα και πρωτοεμφανίστηκε το 1945 στην Πρώτη Κρατική Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα ονομαστά Μπουλούκια. Η Μήτση υπηρέτησε αυτό το είδος με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως που την έκανε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας για το δρόμο που ακολούθησε.
Το 1948, συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση,που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της. Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο αρχικά μόνη της στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο "Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" και ακολουθεί το έργο "Πέντε στρέμματα Παράδεισος" κ.α.
Από το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά, σε παραστάσεις όπως "Μια Κυρία Ατυχήσασσα" (που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο "Ο Στρίγκλος που έγινε αρνάκι"), "Τι 30, Τι 40, Τι 50", "Υπάρχει και φιλότιμο" κ.α. Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο. Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου 30 ταινίες.
Τη δεκαετία του '70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα "Αλκιβιάδης" του Ν. Τουτουντζάκη, "Δικαίωση" του Νίκου Ζακοπούλου" και πολλά άλλα έργα.
Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του '70 σε σειρές όπως: "Λούνα Παρκ", "Εκείνες Και Εγώ","Μεθοριακός Σταθμός", Παλιατζήςκ.α.
Όταν το 1985 πέθανε ο Λάμπρος, η Μήτση έπεσε σε μεγάλη κατάθλιψη. Πέθανε πιθανόν από ανακοπή καρδιάς στον ύπνο της, έξι μήνες μετά. Κηδεύτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο.
Αν και είχε κάνει ένα γάμο δεν είχε παιδιά, είχε όμως δυο ανίψια που αγαπούσε πολύ, τον γιο του Λάμπρου και νυν Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα) και την Σίση, κόρη της αδερφής της Σάσα.
Φιλμογραφία
Φυλακές ανηλίκων (1982) [Μάρθα Σταθουλοπούλου]
Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981)
Ο φαντασμένος (1973) [Τσουλόγλου]
Αγάπη μου παληόγρια (1972) [Καίτη]
Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια (1972) [Ουρανία]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (1972) [Μαργαρίτα]
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα! (1972) [Χαρίκλεια]
Τι 30... τι 40... τι 50... (1972) [Χρυσάνθη]
Το ξενοδοχείο των διεφθαρμένων (1972)
Εθελοντής στον έρωτα (1971) [κ. Ραΐζη]
Ένα αγόρι... αλλοιώτικο απ' τ' άλλα (1971) [Βαρδαλιά]
Ο φαφλατάς (1971) [Ευλαμπία]
Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971) [Αγλαΐα Τουρσή]
Της ζήλειας τα καμώματα (1971) [Χαρίκλεια]
Ένας τρελλός γλεντζές (1970) [Ευδοκία]
Εσένα μόνο αγαπώ (1970) [(καλεσμένη στη δεξίωση)]
Κρίμα... το μπόι σου (1970) [Ευανθία]
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969) [Μερόπη]
Ησαΐα... μη χορεύεις (1969) [Σωτηρία]
Ο τζαναμπέτης (1969) [Ευρυδίκη]
Το ανθρωπάκι (1969) [Άννα]
Ξύπνα καημένε Περικλή (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Βελή]
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968) [Τασία]
Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) [Χρυσάνθη Καραντάρη (αδελφή)]
Βοήθεια ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967) [υπεύθυνη οίκου μόδας]
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967) [Ιωάννα Διαμαντίδου-Βαλίρα]
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967) [Ασημίνα Καρανάμπαση]
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1967) [Δέσποινα Ανυφαντούλη]
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967) [Ευτέρπη Παπασταφίδα]
Ο αδελφός μου ο τρελλάρας / Ο αδελφός μου ο λόρδος (1966) [Θεανώ Μπατάρα]
Ο παπατρέχας (1966) [Κατσάμπεη]
Παράνομοι πόθοι (1966)
Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές (1965)
Φτωχός αλλά τίμιος (1965)
Μόνο για σένα (1965) [(θεία Στέλλας)]
Υπάρχει και φιλότιμο (1965) [Λάμπαινα]
Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) [κα. Χατζηλαζάρου]
Αφοσίωση (1963)
Να παιδί, να μάλαμα! (1951)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ www.elia.org.gr
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου