ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΥΡΝΑΣ

Βουρνάς Λευτέρης
Ο Λευτέρης Βουρνάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941/42 και πατέρας του ήταν ο Γιάννης Βουρνάς και μητέρα του η Νίκη Θεοτοκάτου. Επίσης είχε και μια αδελφή.
Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Σταυράκου, με βαθμό άριστα.
Παρένθεση εδώ να πούμε, ότι ο Λυκούργος Σταυράκος, ήταν λάτρης του κινηματογράφου και μάλιστα ήταν εκείνος που έκανε την πρωτοπορία, στην κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Ίδρυσε τη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης το 1948 και το 1950 αναγνωρίζεται από το κράτος επίσημα. Μέχρι το 1956, μπορεί να μην είχε πόρους να συντηρήσει τη σχολή του, όμως η αγάπη του ήταν τόσο μεγάλη γι’ αυτό που έκανε, που κατάφερε και την κράτησε ζωντανή μέσω συνεισφορών  διαφόρων φίλων.
Ο Λευτέρης λοιπόν, μεγαλώνει με την αδελφή της γιαγιάς του, αφού η μητέρα του πέθανε στο πόλεμο το ’44 και τον πατέρα του, τον στέλνουν πολιτικό εξόριστο στη Ρωσία. Η μεγάλη σε ηλικία κυρία που τον μεγαλώνει, δεν μπορεί να του δώσει όση αγάπη χρειάζεται ένα μικρό παιδί για να καταλάβει διάφορα πράγματα που πρέπει να ξέρουν τα παιδιά, όμως από υλικής άποψης, δεν άφησε να του λείψει τίποτα.
Έκανε την πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση στο έργο «Μπουμπουλίνα» το 1959, σε ηλικία περίπου 17 με 18 χρονών και την πρώτη θεατρική στο έργο «Τα Κόκκινα Φανάρια» το 1962, περίπου 20 με 21 χρονών και από τότε το βιογραφικό του ήταν μεγάλο, τόσο στις θεατρικές, όσο και στις κινηματογραφικές, στις τηλεοπτικές, αλλά και σε διάφορες βιντεοπαραγωγές. Επίσης το 1980 στο κανάλι της ΕΡΤ,  συμμετείχε και στο πολύ γνωστό μας τηλεπαιχνίδι «Τα τετράγωνα των αστέρων».
Είχε συμμετάσχει σε πολλές ταινίες όπως «Ίλιγγος», «Μια γυναίκα κατηγορείται», «Τοκοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας», «Σκάνδαλα στο νησί του Έρωτα», «Της ζήλειας τα καμώματα», «Η Στεφανία», «Η αμαρτία της ομορφιάς», «Οι Εραστές του Ονείρου», «Ο κυρ Γιώργης Εκπαιδεύεται» κ.α.
Συνεργάστηκε με επίσης καταπληκτικούς ηθοποιούς όπως ‘’Σπύρο Φωκά’’, ‘’Ζωή Λάσκαρη’’, ‘’ Δέσπω Διαμαντίδου’’, ‘’΄Σπύρο Καλογήρου’’, ‘’Τασσώ Καββαδία’’, ‘’Διονύση Παπαγιαννόπουλ’’, ‘’Νίκο Δαδινόπουλο’’, ‘’Μπέττυ Λιβανού΄΄, ‘’Νίκο Γαλανό’’, ‘’Λάμπρο Κωνσταντάρα’’, ‘’Δήμο Σταρένιο’’, ‘’Μάρω Κοντού’’ κ.α.
Το 1971 παντρεύεται την αγαπημένη του Αθηνά, με την οποία ήταν μαζί, μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς ωστόσο να μπορέσουν να κάνουν ένα παιδί, πράγμα που ο Λευτέρης το ήθελε πολύ.
Μπορεί να ήταν δευτεραγωνιστής, αλλά ξεχώρισε με την ομορφιά και το ταλέντο του. Έπαιζε αρκετά συχνά ρόλους ζεν πρεμιέ, όμως πολύ εσωστρεφής άνθρωπος, κυκλοθυμικός και πάντα είχε μέσα του τον φόβο της απόρριψης.
Η τελευταία του θεατρική παράσταση ήταν το 1986 στο «Ησαΐα Χόρευε».
Όλα τα χρόνια της ζωής του, έψαχνε τον πατέρα του που τον είχαν εξορίσει και τελικά όταν κατάφερε να βρεθεί μαζί του το 1975 στο λιμάνι του Πειραιά, μαθαίνει ότι εκείνος έχει φτιάξει καινούρια οικογένεια στη Ρωσία. Έτσι η συνάντηση και γνωριμία τους, κράτησε ελάχιστα, πράγμα που δεν κατάφερε να αναπληρώσει την αντρική φιγούρα που αναζητούσε, από την παιδική του ηλικία. Παρηγοριά είχε την γυναίκα του, που μαζί της έκανε την συνάντηση με τον πατέρα του και η οποία τον στήριζε πάντα, σε ότι χρειαζόταν.
Ήταν κλειστός σαν χαρακτήρας και κάποιοι φίλοι του έλεγαν (χωρίς να είναι τίποτα εξακριβωμένο), ότι είχε κάνει κάποιες  εξετάσεις αίματος, για να δει μήπως είχε κολλήσει κάποια αρρώστια, από διάφορες σχέσεις που μάλλον είχε κάνει κατά καιρούς, αλλά δεν περίμενε να δει τ’ αποτελέσματα, αφού έδωσε πρόωρα τέλος στη ζωή του. Η σύζυγος του είχε δηλώσει, ότι όλες οι εξετάσεις που ζήτησε η ίδια όταν ο Λευτέρης ήταν νεκρός, βγήκαν όλες καθαρές. Τα ψυχολογικά προβλήματα που είχε τα τελευταία χρόνια για όλα αυτά, τον οδήγησαν στην αυτοκτονία, παίρνοντας πρώτα κάποια χάπια, κόβοντας της φλέβες του και στη συνέχεια, όταν αντιλαμβάνεται ότι η γυναίκα του μπήκε εκείνη την ώρα στο σπίτι, ‘’βούτηξε’’ στο κενό, από τον τρίτο όροφο που έμενε. Έτσι έφυγε από την ζωή σε πολύ μικρή ηλικία, στερώντας από τον εαυτό του και από εμάς, το μεγάλο του ταλέντο και την συνέχεια της λαμπρής καριέρας του.
Έτσι λοιπόν, την 1η Ιουλίου του 1987 σε ηλικία περίπου 45 με 46 χρονών, έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων. Η κηδεία του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο, αφήνοντας πίσω του την απαρηγόρητη γυναίκα του και τον επίσης απαρηγόρητο φίλο του Σταύρος Παράβα, που τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία. Το τελευταίο αντίο όμως του είπε και το πλήθος κόσμου, που παρευρέθηκε στην τελετή.

Φιλμογραφία

Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται (1977) [Άλεξ]
Παύλος Μελάς (1974)
Οι εραστές του ονείρου (1974) [Λευτέρης Κυριαζής] 
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972) [Γιώργος]
Η χαραυγή της νίκης (1971) [ταγματάρχης Σούμπερτ]
Ο κατεργάρης (1971) [Αιμίλιος Κλαδαράς]
Της ζήλιας τα καμώματα (1971) [Αλέκος Σταυρόπουλος]
Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας (1971) [Λευτέρης Μόρρος]
Η σκλάβα (1970) [Θάνος Ροχάβας]
Νατάσα (1970)
Ο πουλημένος άνθρωπος (1967) [Κανέλλος]
Όταν οι γυναίκες αγαπούν (1967) [Πέτρος Νομικός]
Η Στεφανία (1966)
Μια γυναίκα κατηγορείται (1966) [Ανδρέας Δενδρινός]
Χαμένη ευτυχία (1966) [Πέτρος]
Δύσκολοι δρόμοι (1965) [Δημήτρης]
Και οι... 14 ήταν υπέροχοι! (1965)
Ιστορία μιας ζωής (1965) [Γιώργος Σαββόπουλος]
Ίλιγγος (1963) [Γιώργος]
Ανήσυχα νιάτα (1963) [Αχιλλέας]
Αμόκ (1963) [Πίτερ]
Φυγή (1963)
Το πρώτο χτυποκάρδι (1963)
Το μεροκάματο του πόνου (1963) [Στέλιος]
Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα (1963) [Τζίμης Δαρζέντας]
Προδομένη αγάπη (1962) [Λάκης Φραντζής]
Αμαρτωλές (1962)[Χρήστος]
Πονεμένη μητέρα (1962) [Αλέκος]
Τα σκαλοπάτια της ζωής (1962) [Γιώργος Ζαρλάτης]
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962) [Στέφανος]
Το δράμα μιας αμαρτωλής (1961)
Η Μπέτυ παντρεύεται (1961)[Ντίνος]
Φλογέρα και αίμα (1961) [Νάκος Βλαχοπανάγος] 
Σουσουράδα (1960)[εκ των καλεσμένων στα γενέθλια της Μάρλεν και χόρεχε μαζί της]
Μαλάμω (1960)
Μπουμπουλίνα (1959)
ΑΠΟ ΤΟ https://www.epaggelmagynaika.gr/