Λαμπροπούλου Καίτη
Η Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας. Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογενειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις. Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας. Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά. Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.
Φιλμογραφία
Ο Θανάσης στη χώρα του "ΘΑ"... (1988) [Μαρίκα Μπαλαμούτη]
Πόντιος είμαι ότι θέλω κάνω (1987) [Κατίνα]
Τα παιδιά μας, οι άγγελοι (1985)
Άγρια νιάτα (1982) [Μιχαηλίδου]
Ο καπιταλίστας και η τραγουδίστρια (1982) [Άννα]
Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981) [Μίρβα]
Κατάσκοπος Νέλλη (1981) [Σνάιντερ]
Τώρα θέλω τώρα (1980) [Αμφιτρίτη]
Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! (1980) [Καίτη]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [Ελένη]
Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία (1972)
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Αμαλία Μπρόκου]
Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση (1971)
Ο Στρατής παραστράτησε (1969) [Αλεξάνδρα]
Η ζηλιάρα (1968) [Ζωζώ]
Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) [Χρυσάνθη Καραντάρη (εξαδέλφη)]
Σύντομο διάλειμμα (1966)[εκ των θεατών της παράστασης που συμμετείχε στο επεισόδιο σε πλατεία και εξώστη]
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [Μάρω]
Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) [Πηνελόπη Κωνσταντινέα]
Η σοφερίνα (1964) [Αικατερίνη Τουφεξή]
Εξωτικές βιταμίνες (1964)
Ότι θέλει ο λαός (1964) [Λιλή]
Τρίτη και 13 (1963) [Ευτυχία Μαυροφρύδη]
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) [Καίτη Νικολάου]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Σοφία]
Μανταλένα (1960) [Ροζίνα Γιόκαρη]
Πώς περνούν οι παντρεμένοι (1959) [Σαββατιανή]
Ο ζηλιαρόγατος (1956) [Τζένη Αργυρίου]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Κρυστάλλω]
Το κορίτσι της γειτονιάς (1954)
Σάντα Τσικίτα (1953) [Μαρκέλα]
Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) [Mάργκαρετ]
Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Η Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας. Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογενειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις. Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας. Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά. Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.
Φιλμογραφία
Ο Θανάσης στη χώρα του "ΘΑ"... (1988) [Μαρίκα Μπαλαμούτη]
Πόντιος είμαι ότι θέλω κάνω (1987) [Κατίνα]
Τα παιδιά μας, οι άγγελοι (1985)
Άγρια νιάτα (1982) [Μιχαηλίδου]
Ο καπιταλίστας και η τραγουδίστρια (1982) [Άννα]
Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981) [Μίρβα]
Κατάσκοπος Νέλλη (1981) [Σνάιντερ]
Τώρα θέλω τώρα (1980) [Αμφιτρίτη]
Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! (1980) [Καίτη]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [Ελένη]
Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία (1972)
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Αμαλία Μπρόκου]
Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση (1971)
Ο Στρατής παραστράτησε (1969) [Αλεξάνδρα]
Η ζηλιάρα (1968) [Ζωζώ]
Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) [Χρυσάνθη Καραντάρη (εξαδέλφη)]
Σύντομο διάλειμμα (1966)[εκ των θεατών της παράστασης που συμμετείχε στο επεισόδιο σε πλατεία και εξώστη]
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [Μάρω]
Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) [Πηνελόπη Κωνσταντινέα]
Η σοφερίνα (1964) [Αικατερίνη Τουφεξή]
Εξωτικές βιταμίνες (1964)
Ότι θέλει ο λαός (1964) [Λιλή]
Τρίτη και 13 (1963) [Ευτυχία Μαυροφρύδη]
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) [Καίτη Νικολάου]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Σοφία]
Μανταλένα (1960) [Ροζίνα Γιόκαρη]
Πώς περνούν οι παντρεμένοι (1959) [Σαββατιανή]
Ο ζηλιαρόγατος (1956) [Τζένη Αργυρίου]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Κρυστάλλω]
Το κορίτσι της γειτονιάς (1954)
Σάντα Τσικίτα (1953) [Μαρκέλα]
Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) [Mάργκαρετ]
Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου