ΛΕΛΑ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ

Λέλα Πατρικίου
Η Λέλα Σταματοπούλου ή Πατρικίου γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Ήταν κόρη των ηθοποιών Παναγιώτη και Ευδοξίας Σταματοπούλου. Διατήρησε το συζυγικό της επίθετο στο θέατρο ως ένδειξη αφοσίωσης στον άντρα της Σπύρο Πατρίκιο. Εμφανίστηκε επισήμως στη σκηνή το 1916 στην Τρίπολη σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών στην επιθεώρηση Πανόραμα του Μωραϊτίνη. Την ίδια χρονολογία πηγαίνει μαζί με την μεγαλύτερή της αδερφή την Άννα στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου παίρνουν μέρος το έργο Η Καρδιά Κυβερνά. Είχε υπέροχη φωνή και γρήγορα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο μουσικό θέατρο και ειδικότερα στην οπερέτα. Δάσκαλός της ήταν ο διάσημος τότε σκηνοθέτης Θωμάς Οικονόμου. Η οικογένεια Σταματοπούλου για να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια του πολέμου επέτρεψαν στις κόρες τους αν και πολύ μικρές να βγουν στο θέατρο. Η Λέλα το 1925 γνωρίζει τον σύζυγό της Σπύρο Πατρίκιο έναν άνθρωπο με πάθος για το θέατρο. Θα την πάρει στο θίασό του κι από τότε θα μείνουν για πάντα αχώριστοι. Ζευγάρι στη ζωή και τη τέχνη. Θ’ αποκτήσουν τον Τίτο κι ένα χρόνο μετά τη γέννησή του θα πάνε μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική (1929-1931) με θιασάρχη τον Σπύρο Πατρίκιο. Στα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν το ζευγάρι θα γνωρίσει θεατρικούς θριάμβους με επιθεωρήσεις όπως Ο Παπαγάλος του Αντώνη Βώττη αλλά και ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις λόγω των αριστερών φρονημάτων του Σπύρου. Στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου η Λέλα θα συντηρεί την οικογένεια γιατί ο Σπύρος διώκεται συνέχεια. Με την ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου μια νέα σταδιοδρομία θ’ αρχίσει για ‘κείνη. Θα παίξει σε πολλές ταινίες όπως η Κάλπικη Λίρα, Το Σωφεράκι, Η Ανθισμένη Αμυγδαλιά κ.α. Ο Σπύρος μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών από το 1917, θα εκλεγεί πρόεδρος το 1940. θα επανέλθει στο θέατρο το 1946 με την επιθεώρηση Γιούπι-Γιούπι του Ασημάκη Γιαλαμά για να κάνει την τελευταία του εμφάνιση το 1952 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Ένα χρόνο μετά συνταξιοδοτείται. Θα φύγει από τη ζωή το 1958 σε ηλικία 64 χρονών. Μετά το θάνατο του άντρα της η Λέλα δεν μπόρεσε να ξανασταθεί στη ζωή όπως πριν. Θα φύγει από τη ζωή στις 13 Απριλίου 1975 σε ηλικία 71 ετών.
Φιλμογραφία
Όταν σημάνουν οι καμπάνες (1965)
Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964) [(κουτσομπόλα γειτόνισα)]
Μας κρύβουν τον ήλιο (1963) [Ξένια]
Εξομολόγηση μιας μητέρας (1962)
Μια του κλέφτη... (1960) [κυρία στο πινάκλ]
Ένα κορίτσι σε περιμένει (1960)
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
Επιστροφή από το μέτωπο (1959)
Οι δοσατζήδες (1959) [Πηνελόπη]
Το αγοροκόριτσο (1959)
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)
Ραντεβού με τον έρωτα (1957) [Δαυίδ]
Μανούλα, θέλω να ζήσεις (1957)[Αμαραντούλα]
Της νύχτας τα καμώματα (1957)
Όπου φτώχεια και φιλότιμο (1957)
Θυσία της μάνας (1956) [Ζαμπέτα]
Τσιγγάνικο Αίμα (1956)
Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955) [κ. Μαυρίδου]
Το φιντανακι (1955)
Το σωφεράκι (1953) [Βιργινία]
Μια νύχτα στον Παράδεισο (1951) [Πατρικίου]
Προ παντός ψυχραιμία (1951)
Έλα στο θείο... (1950) [Ελένη]
Διαγωγή... μηδέν! (1949) [Μελπομένη]
Δυο κόσμοι (1949)
Διπλή θυσία (1945)
Ο μάγος της Αθήνας (1931)