Γεννήθηκε στην Άρτα το 1918, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Την περίοδο της Κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ όπου πήρε το δίπλωμα του καθηγητή Φυσικών το 1945. Το 1946 γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε με άριστα και τιμητική διάκριση το 1949. Προσελήφθη αμέσως στο Εθνικό Θέατρο ως ηθοποιός και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως καθηγητής Ορθοφωνίας. Στην διάρκεια του επαγγελματικού του βίου δίδαξε στις Δραματικές Σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Κωστή Μιχαηλίδη. Το 1960 ίδρυσε, μαζί με τη σύζυγό του, Λίνα Κρασσά-Βαφιά, Δραματική Σχολή, που λειτούργησε έως το 1977. Στη συνέχεια προσελήφθη ως καθηγητής Υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου διετέλεσε και διευθυντής της, πριν αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Μαθητές του υπήρξαν αρκετοί από τους γνωστούς και λαμπρότερους ηθοποιούς του θεάτρου μας. Ερμήνευσε πάμπολλους ρόλους από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο και έλαβε μέρος σε όλα τα Φεστιβάλ Αρχαίας Τραγωδίας και Κωμωδίας με το Εθνικό Θέατρο τόσο στην Ελλάδα όσο και σε περιοδείες στο εξωτερικό, όπου απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές. Πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: Κρέων στην Αντιγόνη, Ρήσος στην ομώνυμη τραγωδία, Αγαμέμνων στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Κύκλωπας, Αργκάν στον Κατά Φαντασίαν Ασθενή και Αλκι στο Μισάνθρωπο του Μολιέρου, Δον Μάρτσιο στο Καφενείο του Γκολντόνι, Θησέας στον Οιδίποδα επί Κολωνώ κ.ά. Εκτός από το Εθνικό Θέατρο, συνεργάστηκε με τους θιάσους Κατερίνας, Αννας Συνοδινού, Έλσας Βεργή, Αλέκου Αλεξανδράκη, Νίκου Χατζίσκου, Κωστή Μιχαηλίδη, Αλέξη Μινωτή. Υπήρξε μία από τις ωραιότερες φωνές του θεάτρου με πολλές αφηγήσεις στο ραδιόφωνο. Το 1969 του απονεμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το έργο του Οι Πίθηκοι, που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, και το 1979 έπαινος για το έργο του Ο Τροχός, το οποίο εξέδωσε μαζί με το Τερλ και την ποιητική συλλογή Αν Δεν το 2003. Εμφανίστηκε σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ αυτών στις Νησί των Γενναίων, Μπουμπουλίνα, Γενναίοι του Βορρά, Παπαφλέσσας, Όχι, Ένας Νομοταγής Πολίτης κ.ά. Το σενάριό του με τίτλο Ραντεβού στη Βενετία έγινε κινηματογραφική ταινία. Από το 1997 ζούσε στην Άρτα, όπου σκηνοθέτησε και ανέβασε αρκετά θεατρικά έργα του νεοελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Πέθανε στις 10 Αυγούστου 2007.
Φιλμογραφία
Αντίο Βερολίνο (1994) [πατέρας Άλεξ]
Ο Στόχος (1983)
Ο ζιγκολό της Αθήνας (1982)
Οι κομάντος με τα μανούλια (1982)
Σατανάδες στα σχολεία (1982)
Το φράγμα (1982)
Πάμε για... καφέ;! (1981) [Αριστομένης Πειναλέων]
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)
Τα παιδιά της πιάτσας (1979)
Η βαλίτσα του παπά (1978)
Τελευταία πτήση (1978)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974) [Πάτροκλος]
Παύλος Μελάς (1974)
Θέμα συνειδήσεως (1973)
Αιχμάλωτοι του μίσους (1972) [έμπορος όπλων]
Με φόβο και πάθος (1972)
Οργισμένη γενιά (1972)
Έρωτας και προδοσία (1972)
Δώστε τα χέρια (1971)
Εσχάτη προδοσία (1971)
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 (1971)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
Οι τρεις ψεύτες (1970)
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Φουκαράδες και λεφτάδες (1970) [Γεράσιμος Καρανίκας] Αδυναμίες (1969)
Η οργή του αδικημένου (1969) [Γεράσιμος Κορτέσης]
ΟΧΙ (1969)
Σ`έχω πάντα στην καρδιά μου (1967)
Ραντεβού στη Βενετία (1960)
Το νησί των γενναίων (1959)
Μπουμπουλίνα (1959)
ΑΠΟ ΤΟ http://news.in.gr/
2 σχόλια:
Για να καταλαβω κατι, γραφεις: " Την περίοδο της Κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ". Καλα ως εδω. Η κατοχη τελειωσε το 1944. Λες παρακατω: "Στη ΣΥΝΕΧΕΙΑ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ όπου πήρε το δίπλωμα του καθηγητή Φυσικών το 1945." Δηλαδη γραφτηκε στην σχολη και πηρε το διπλωμα του καθηγητη σε εναν μολις χρονο; Μπράβο ταλεντο.
Πολυ καλο!
Δημοσίευση σχολίου