ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ

Σταύρος Κελεσίδης

Με καριέρα σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, ο ταλαντούχος Σταύρος Κελεσίδης ήταν αναπόσπαστο μέλος της Φίνος Φιλμ από την ''γέννησή'' της και ίσως ο σημαντικότερος μακιγιέρ της περιόδου εκείνης στον ελληνικό κινηματογράφο. Σε μια εποχή που το σινεμά στην Ελλάδα ήταν σε πρωτόγονη μορφή, έφερε πολύ προχωρημένες απόψεις πάνω στο τι σημαίνει ''μακιγιάζ'' και εξελίχθηκε στον ''πρύτανη'' των Ελλήνων μακιγιέρ. Πρόσφυγας από την τότε Σοβιετική ένωση, έφτασε στην Ελλάδα το 1939 και για να επιβιώσει έκανε χειρωνακτικές δουλειές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ήταν διπλωματούχος της Δραματικής Σχολής της Μόσχας και είχε δουλέψει μπροστά πό τις κάμερες ως ηθοποιός αλλά και πίσω από τις κάμερες σε διάφορα πόστα. Μάλιστα, ο Νίκος Τσιφόρος ανέφερε ότι ο Σταύρος Κελεσίδης είχε εργαστεί με τον Αϊζενστάιν και τον Πουντόβνικ. Αναζητώντας ευκαιρία να εργαστεί στο χώρο του κινηματογράφου στην Ελλάδα, μαθαίνει πως ο Φοιλοποίμην Φίνος είχε μόλις ιδρύσει στο Καλαμάκι την κινηματογραφική εταιρεία ''Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο'' (ΕΚΣ). Ήταν ακριβώς η περίοδος που ο Φίνος και η ομάδα ετοιμάζονταν να γυρίσουν την πρώτη τους ταινία, ''Το τραγούδι του χωρισμού''- τη μοναδική που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Φίνος – και αναζητούσαν ανθρώπους κάθε ειδικότητας για να στελεχώσουν το στούντιο. Με πληγωμένα χέρια από τη δουλειά σε οικοδομές και τα φτωχά του ελληνικά, ο Σταύρος Κελσίδης συνάντησε τον Φίνο ο οποίος τον συμπάθησε και προσπάθησε να τον αξιοποιήσει. Αφού διαπίστωσε ότι δεν γνώριζε ούτε από φωτογραφία, ούτε από ηλεκτρολογικά, κάποια στιγμή τον ρώτησε αν ήξερε από μακιγιάζ για να λάβει την απάντηση ότι αυτό είχε σπουδάσει στην πράξη. Για τη δοκιμή των ικανοτήτων του στο μακιγιάζ, ο Φίνος είχε φωνάξει δυο άτομα που τον βοηθούσαν ως τότε σε θέματα μακιγιάζ: την Τζέλλα Βανάκου (που λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν σύζυγός του) και τον ηθοποιό Αλέκο Λειβαδίτη. Τελικά ο Κελεσίδης πέρασε με άριστα τις ''εξετάσεις'' και προσελήφθη άμεσα, αναλαμβάνοντας καθήκοντα μακιγιέρ το ''Τραγούδι του χωρισμού''. Μετά την συμμετοχή του στο ''Τραγούδι του χωρισμού'' (1940) ο Σταύρος Κελεσίδης γίνεται αναπόσπαστο μέρος του στενού πυρήνα συνεργατών του Φιλοποίμενα Φίνου. 'Ετσι, με την ίδρυση της Φίνος Φιλμ το 1943 γίνεται ο μόνιμος μακιγιέρ της εταιρείας και μάλιστα για μια μεγάλη περίοδο εγκαθίσταται και ζει στο κτήριο της οδού Στουρνάρα όπου βρισκόταν τα εργαστήρια και το πρώτο στούντιο της εταιρείας (αλλά και η κατοικία της Φιλοποίμενα και της Τζέλλας). Στα πρώτα 10 χρόνια της εταιρείας είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το μακιγιάζ των ηθοποιών και από νωρίς αναγνωρίζεται η αξία του. Σε δημοσιεύματα της περιόδου εκείνης αναφέρεται ως ο άξιος διάδοχος του Κίμωνα Σταθόπουλου, του σημαντικότερου έλληνα μακιγιέρ της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Μετά το ''Τραγούδι του χωρισμού'' συμμετείχε σε τουλάχιστον 70 ταινίες της Φίνος Φιλμ από το ξεκίνημα μέχρι σχεδόν και τον θάνατο του Φιλοποίμενα Φίνου. Από τα χέρια του πέρασαν όλες οι μεγάλες ηθοποιοί της εταιρείας όπως η Τζένη Καρέζη, η Έλλη Λαμπέτη, η Νόρα Βαλσάμη, η Ζωή Λάσκαρη, η Μαίρη Χρονοπούλου, η Ρένα Βλαχοπούλου και φυσικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη με την οποία συνδέθηκε με στενή φιλιά και ήταν ο ''μόνιμος'' μακιγιέρ της στις ταινίες που έκανε με την Φίνος Φιλμ. Ο Σταύρος Κελεσίδης ήταν εκείνος που μεταμόρφωσε την Αλίκα σε ''Πίπη'' στο ''Η αρχόντισσα και ο αλήτης'', καταφέρνοντας να κρύψει την πλούσια κόμη της κάτω από την αγορίστικη περούκα. Δική του ήταν η ευθύνη για το μακιγιάζ της Υβόν Σανσόν στο ''Μια ζωή την έχουμε'' αλλά και για την μεταμφίεση του Δημήτρη Χορν σε γυναίκα σε μια μικρή σκηνή της ίδιας ταινίας. Στη πολυετή καριέρα του δούλεψε σε ελάχιστες παραγωγές εκτός Φίνος Φιλμ, με πιο γνωστές τις ταινίες ''Εύα'' (1953) της Μαρίας Πλυτά και ''Της κακομοίρας'' (1963) του Ντίνου Κατσουρίδη. Τελευταία του κινηματογραφική δουλειά ήταν το 1975 στην ταινία ''Οι βάσεις και η Βασούλα''. Το 1974 και με αφορμή την ταινία ''Η Δίκη των Δικαστών'', του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση από το 15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για το σύνολο της εργασίας του στον ελληνικό κινηματογράφο.

Φιλμογραφία

Η καφετζού (1956)

Μια ζωή την έχουμε (1958)

Το κλωτσοσκούφι (1960)

Η ψεύτρα (1963)[περαστικός]

Της κακομοίρας (1963)

Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [στα ουρητήρια]

ΑΠΟ ΤΟ https://finosfilm.com/