ΑΛΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ - ΝΟΡ

Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ
Η Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ (1907-8 Οκτωβρίου 1995) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Τα πρώτα δύο χρόνια της καριέρας της εμφανιζόταν με το όνομα Αλίκη Θεοδωρίδη. Στην εξηντάχρονη και πλέον πορεία της χρησιμοποιούσε μόνο το μικρό της όνομα. Τα τελευταία χρόνια της κάποιοι την ανέφεραν ως Αλίκη Πωλ Νορ. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1907. Κόρη του σπουδαίου θεατρικού επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και της μεγάλης πρωταγωνίστριας Κυβέλης. Εκανε τα πρώτα βήματα της στην σκηνή σε ηλικία τριών χρόνων στο έργο του Ζωρζ Φεϊντώ «Το καθάρσιο του μπέμπη» στο θίασο της μητέρας της. Σπούδασε θέατρο στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού και τα καλοκαίρια ερχόταν στην Ελλάδα και έπαιζε στο θίασο της Κυβέλης. Πριν τα είκοσι χρόνια της έκανε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της στο έργο «Το μελτεμάκι» που είχε γράψει για εκείνη ο Παντελής Χορν, όπως για εκείνη είχε γράψει την «Ανιέζα» ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Δημήτρης Μπόγρης το «Μπουρίνι» και «Φουσκοθαλασσιές». Στο θίασο «Κυβέλης» το 1927 στο έργο «Το Κουκλόσπιτο» του Ίψεν γνωρίζει τον νεαρό πρωταγωνιστή Κώστα Μουσούρη. Οι δύο νέοι δεν θα αργήσουν να ερωτευθούν και ένα χρόνο μετά θα «κλεφτούν» και θα παντρευτούν. Χωρίς καμιά οικονομική στήριξη από τους γονείς της, η Αλίκη και ο Κώστας Μουσούρης θα αρχίσουν την κοινή θεατρική τους πορεία. Η Αλίκη με σημαντικές θεατρικές σπουδές, πολύγλωσση, με ταλέντο, ευαισθησία και πνευματικότητα, δημιουργεί γύρω της ένα κύκλο διαλεχτών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών. Καλοκαίρι του 1929 κάνουν περιοδεία στην Αίγυπτο μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Χριστόφορο Νέζερ με το έργο του Ξενόπουλου «Μονάκριβη». Στην δεκαετία του 1920 και παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή, άρχισαν δειλά-δειλά να γίνονται οι πρώτες ελληνικές ταινίες. Η πιο επιτυχημένη βωβή ταινία γυρίζεται το 1929 από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Γαζιάδη. Ηταν το ποιμενικό δράμα «Αστέρω» σε σενάριο του ποιητή Παύλου Νιρβάνα, παραγωγή της Dag film. Αστέρω η Αλίκη Θεοδωρίδου και μαζί της ο Αιμίλιος Βεάκης και ο Κώστας Μουσούρης. Η Αλίκη θα παίξει σε μια ακόμα ταινία το 1939, την «Αγνούλα» των Αλεβίζε Ορφανέλι- Μάνου Φιλιππίδη, ενώ το 1964 και στην ταινία «Τον παλιό εκείνο τον καιρό» των Αλέκου Σακελλάριου-Κλέαρχου Κονιτσιώτη, που περιείχε αποσπάσματα από τις πρώτες ελληνικές ταινίες και έγινε με αφορμή τα 50 χρόνια του Ελληνικού κινηματογράφου. Το Χειμώνα του 1930 ο θίασος Αλίκης-Μουσούρη παίζει στο θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» το έργο του Chuer Rice «Είναι ένοχος ο Πάρκερ;». Καλοκαίρι του 1930 παίζουν στο θέατρο «Ακρόπολις» της Θεσσαλονίκης 32 έργα, μεταξύ αυτών : Νικοντέμι «Το κουρέλι», «Φωτεινή Σάντρη», «Φοιτηταί», «Χαίρε νύμφη» του Ξενόπουλου, «Ο Αρχισιδηρουργός» του Ζωρζ Ονέ, «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλεξάνδρου Δουμά, «Η κυρά Φροσύνη» του Γιάννη Σιδέρη, Ζώρζ Φεϋντώ «Το τρελοκόριτσο», Τίμου Μωραϊτίνη «Αιώνια ζωή», Λεκλέρ «Η ανδροχωρίστρα», Λουί Βερνέιγ «Η αδελφή μου και εγώ», «Αι δύο ορφαναί» του Εννερυ Αλντόλφ ντε Φιλίπ κά. Το 1930 επανιδρύεται το Εθνικό Θέατρο και ο σκηνοθέτης Φώτος Πολίτης τους καλεί κοντά του. Η Αλίκη παίζει στο έργο του Ξενόπουλου «Ο Θείος Ονειρος» και ο Μουσούρης παίζει τον Κάσιο στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ. Αρχή του 1931 τους βρίσκουμε να παίζουν στον Πειραιά, ενώ τον Μάιο του ίδιου χρόνου ανεβάζουν στο θέατρο «Ιντεάλ» της Αθήνας το έργο του Ξενόπουλου «Χαίρε νύμφη». Καλοκαίρι 1932 παίζουν στο θίασο της Κυβέλης στα έργα «Μάριος» του Πανιόλ και «Ανιέζα» του Ξενόπουλου. Χειμώνα του 1932-33 παίζουν στο θέατρο «Διονύσια» την «Φανή» του Πανιόλ και ξεκινούν μεγάλη περιοδεία. Φτάνουν ως την Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο. Το καλοκαίρι του 1933 το όνειρο τους γίνεται πραγματικότητα, αποκτούν το πρώτο δικό τους θέατρο, το θερινό θέατρο «Αλίκης» στην οδό Ιουλιανού και Γ' Σεπτεμβρίου. Πρώτη πρεμιέρα στο νέο θέατρο με την κομεντί του Μπερνστάϊν «Η ευτυχία», για να ακολουθήσουν τα έργα «Να ξανά πάρεις την γυναίκα σου» και «Φωτεινή Σάντρη» του Ξενόπουλου, «Μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη και «Μαρία ντελ Κάρμεν», μια ισπανική μουσική ηθογραφία. Το θερινό θέατρο «Αλίκης» θα λειτουργήσει πέντε καλοκαίρια με μεγαλύτερη επιτυχία του το έργο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» του Σπύρου Μελά με την Αλίκη, τον Βασίλη Λογοθετίδη και τον Κώστα Μουσούρη. Το Δεκέμβριο του 1934 γίνονται τα εγκαίνια του Χειμερινού θεάτρου «Αλίκης» στην πλατεία Καρύτση [το σημερινό θέατρο «Μουσούρη»] που έφτιαξαν με πολλούς κόπους και πολλά προβλήματα. Πρώτη πρεμιέρα στο θέατρο «Αλίκης» από τον Θίασο Αλίκης- Βασίλη Λογοθετίδη- Κώστα Μουσούρη, με το έργο του Γάλλου ακαδημαϊκού Μαρσέλ Ασάρ «Petrus». Επόμενο έργο είναι «Το μπουρίνι» του Δημήτρη Μπόγρη. Οικονομικές καταστροφές του θιάσου που οφείλονταν στην ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα (λογοκρισία, απαγορεύσεις κλπ.), αλλά και προσωπικά προβλήματα ανάγκασαν την Αλίκη να εγκαταλείψει την καριέρα της, την οικογένεια της και να φύγει μόνη της το 1939 για την Αμερική. Εκεί με την βοήθεια ντόπιων ηθοποιών κάνει την πρώτη εμφάνιση της με το «Κουρέλι» του Νικοντέμι στα ελληνικά. Αφού έγινε μόνιμη κάτοικος Αμερικής, σχηματίζει διάφορα θεατρικά σχήματα με Ελληνες και Αμερικανούς ηθοποιούς παρουσιάζοντας έργα αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα απευθυνόμενη στο ξενόγλωσσο αμερικάνικο κοινό. Δούλεψε στο ραδιόφωνο και λιγότερο στην τηλεόραση. Το 1941 γνωρίζει τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Νίκο Νικολαΐδη (Πολ Νορ). Θα παντρευτούν το 1957 με πολιτικό γάμο και το 1957 με θρησκευτικό και θα ζήσουν μαζί μέχρι τον θάνατο του το 1981. Η Αλίκη και ο Πωλ Νορ επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1958. Μετά από επιμονή της μητέρας της παίζει στο θέατρο «Κυβέλης» στην Πλατεία Συντάγματος στα έργα «Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη, «Δοκίμασε με» των Χέντρυ Χούντ- Πωλ Νορ, «Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ και «Τσάι και συμπάθεια» του Ρόμπερτ Άντερσον. Το 1959 επιστρέφουν στην Αμερική, όπου ιδρύουν τον «Ομιλο αρχαίου δράματος», όπου η Αλίκη σκηνοθέτησε και έπαιξε «Αντιγόνη», «Οιδίποδα τύραννο», «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, «Βάκχες», «Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου, «Η δίκη και ο θάνατος του Σωκράτη» του Πωλ Νορ κα. Προβλήματα υγείας στα μάτια της την ανάγκασαν να αποσυρθεί από το θέατρο το 1966 και να επιστρέφει στην Ελλάδα. Όμως ένα χρόνο μετά γίνεται η χούντα των συνταγματαρχών. Η Αλίκη και ο Πωλ Νορ εγκαταλείπουν και πάλι την Ελλάδα για την Αμερική (1967-1970) και στην συνέχεια για την Σουηδία, όπου ζουν από το 1970-1974. Οριστικά επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1975. To 1980 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» το βιβλίο της «Δίψα για αέρα και λευτεριά». Το 1982 η Αλίκη ιδρύει το τρίτο της θέατρο και το ονομάζει «Πύλη» (Λεωφόρος Αμαλίας). Φθινόπωρο του 1983 παρουσιάζει εκεί το έργο «Λιμάνι στο σκοτάδι» του Πωλ Νορ. Δεν παίζει η ίδια, μόνο σκηνοθετεί. Παράλληλα ξεκινά η προετοιμασία του έργου του Γρηγόριου Ξενόπουλου «Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας», που κάνει πρεμιέρα στις 17 Φεβρουαρίου 1984. Με τον ρόλο της «κοντέσας» η Αλίκη θα ξανά παίξει στην Αθήνα μετά από 26 χρόνια. Το έργο αυτό θα το παρουσιάσει με νέα διανομή στο θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης από τις 5/10/1984 και για ένα μήνα για να συνεχίσει μετά στην Αθήνα στο θέατρο «Πύλη». Τον Οκτώβριο του 1985 και για ολόκληρη την σαιζόν ανεβάζει το βραβευμένο με Πούλιτζερ το 1983 έργο της Μάρσα Νόρμαν «Καληνύχτα μητέρα» σε σκηνοθεσία του Ελληνοαμερικανού Δημήτρη Βιλλάν, έχοντας στο πλευρό της την Τζένη Ρουσσέα. Η Αλίκη συνέχισε για λίγα ακόμα χρόνια στην «Πύλη» παίζοντας στα έργα «Βρυκόλακες» του Ίψεν και «Στη σκιά της Εβίνας» του Ντ. Μόρουμ μαζί με την Μαίρη Βιδάλη, ενώ τo 1991-1992 έπαιξε για τελευταία φορά στο έργο του Πειραιώτη λογοτέχνη Άγγελου Βογάσαρη «Η αγάπη της μαϊμούς». H Αλίκη πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1995 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο.
Φιλμογραφία
Αστέρω (1929)
Αγνούλα (1939)
Τον παλιό εκείνο τον καιρό (1964)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ http://www.iskiosiskiou.com/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ