ΤΑΚΗΣ ΝΑΤΣΟΥΛΗΣ

Τάκης (Σταμάτης) Νατσούλης
Ο Νατσούλης Τάκης ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, λογοτέχνης και ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Ηπειρώτη τον Δεκέμβριο του 1919 (άλλη πηγή αναφέρει το 1914) και απεβίωσε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2006. Μετά το σχολείο γράφτηκε στην τότε Πάντειο (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) από την οποία αποφοίτησε το 1942. Στη συνέχεια γράφτηκε στο τρίτο έτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν η μόνη χρονιά που οι απόφοιτοι της Παντείου εγγράφονταν χωρίς εξετάσεις στο τρίτο έτος της Νομικής. Τον τράβηξε όμως το θέατρο και παράλληλα γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και αποφοίτησε από τη Νομική, από το 1945 άρχισε να εμφανίζεται επί σκηνής ως νέος ηθοποιός με τους θιάσους του Βασίλη Αργυρόπουλου, της κυρίας Κατερίνας, αλλά και στο μουσικό βαριετέ των Βασίλη Μεσολογγίτη-Κούλας Νικολαϊδου (1945-47). Ήδη από το 1937, μαζί με τους Στάμο Μαράντο, Δημήτρη Σιατόπουλο, Ανδρέα Σταυρόπουλο και άλλους, εξέδιδε το περιοδικό «Μαθητικά Γράμματα» και μερικά χρόνια μετά, το 1945, άρχισε να εκδίδει το ευθυμογραφικό περιοδικό «Εύθυμος Κόσμος». Εμφανίστηκε στην κινηματογραφική οθόνη σε δύο ταινίες με σκηνοθέτη τον Νίκο Τσιφόρο, «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» (1951) και «Ο Γυναικάς» (1957). Το 1948 τοποθετήθηκε υπεύθυνος του θεατρικού τμήματος του Ραδιοφωνικού Σταθμού των Ενόπλων Δυνάμεων και μετά από λίγο άρχισε η σταδιοδρομία του ως εκφωνητή ειδήσεων στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου του Ε.Ι.Ρ. (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας). Με την έλευση της τηλεόρασης διετέλεσε διοικητικός διευθυντής της ΕΡΤ όπου και ολοκλήρωσε την επαγγελματική του καριέρα. Από νωρίς ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την ποίηση και ποιητικό έργο του έχει μεταφρα

στεί σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες. Επί δεκαετίες συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό, το οποίο μετέπειτα εξέδωσε σε βιβλία. Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, πρόεδρος της Πανελλήνιας Οργάνωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών, πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών τον τίμησε με δίπλωμα και χρυσό μετάλλιο για το λαογραφικό έργο του στις 17 Δεκεμβρίου 1984.
Φιλμογραφία
Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951)[στο ίδιο τραπέζι με τον Τώνη Σανταρά στη σκηνή του καμπαρέ]
Ο γυναικάς (1957)[παρουσιαστής καλλιστείων]
Νέος ανένδοτος (1964)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ