ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΡΡΑΣ

Κώστας Δάρρας
Ο Κώστας Δάρρας  γεννήθηκε το 1944 στην Ολυμπία. Σπούδασε στις δραματική σχολή Κ. Μιχαηλίδη, με την "Εταιρεία Αρχαίου Δράματος" του οποίου, πρωτοεμφανίστηκε στο αρχαίο θέατρο Πειραιά (1964), στη "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη. Η θεατρική του σταδιοδρομία φαίνεται ότι σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του '70. Συμμετείχε στις ταινίες: "Ερωτική Συμφωνία" (1972), με τους Τ. Καρέζη - Κ. Καζάκο, "Ένα Τανκ στο Κρεβάτι μου" (1975) κ.ά. και στα σίριαλ "Ισιδώρα", "Γιούγκερμαν" κ.ά. Πέθανε το 1999.
Φιλμογραφία
Πυρετός (1965)
Ο βιασμός μιας παρθένας (1966) [Γιώργος]
Υπολοχαγός Νατάσα (1970)
Η κόρη του ήλιου (1971)
Σ' αγαπώ (1971)
Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972) [(υπάλληλος)]
Ερωτική συμφωνία (1972)
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972)
Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
Θανάσης ο πιο γρήγορος τρελλός / Δικτάτωρ καλεί Θανάση (1973)
Ο τσαρλατάνος (1973)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
Η δίκη των δικαστών (1974)
Οι βάσεις και η Βασούλα (1974)
Συνομωσία στη Μεσόγειο (1975)
Ένα τανκς στο... κρεββάτι μου (1975)
Ισιδώρα (1975)
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976)
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979) 
Κατάσκοπος Νέλλη (1981)
Πάτερ γκομένιος (1982)
Ο γύρος του θανάτου (1983)
Πέστα χρυσόστομε (1983)
Το ψώνιο (1983)
Ο χαζοχαρούμενος (ο αγκαλίτσας) (1985)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.protothema.gr/

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΑΤΡΙΔΗΣ



Ο Σταύρος Ιατρίδης ήταν Έλληνας ηθοποιός, πρωταγωνιστής κυρίως του θεατρικού είδους της επιθεώρησης αποδίδοντας διάφορους τύπους της αστικής Αθήνας.
Ο Σταύρος Ιατρίδης γεννήθηκε στην Μανσούρα της Αιγύπτου το 1902 και η πρώτη του εμφάνιση στη θεατρική σκηνή ήταν το 1919. Από τότε ανέπτυξε μια πλούσια δραστηριότητα που γρήγορα τον ανέδειξε σε πρωτεύοντες ρόλους στις οπερέτες και στις επιθεωρήσεις. Αργότερα δημιουργεί δικούς του θιάσους με τους οποίους και εμφανίζεται στο θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας και της επαρχίας.
Η συμμετοχή του επίσης στις παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου ήταν πλούσια. Χαρακτηριστικοί υπήρξαν οι ρόλοι του καθηγητή αλλά και ως "κύριος" της Ρένας Βλαχοπούλου και του Αυλωνίτη σε νυχτερινή έξοδό τους. Χαρακτηριστική υπήρξε η κινηματογραφική του ατάκα, όταν του ζήτησε βοήθεια η υποδυόμενη, συνήθως, τη σύζυγό του Μαρίκα Κρεβατά που είχε κλεισθεί στο ασανσέρ, της απάντησε: "Να σε παίρνανε τα σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα.." (Όχι, αυτή η ατάκα είναι του Γιώργου Γαβριηλίδη (1908-1980), στο έργο Στουρνάρα 288, όταν η Μαρίκα Κρεβατά - γυναίκα του στο έργο μα και στη ζωή - κλείστηκε στο ασανσέρ. Παράλληλα είχε αποδοθεί και στις εικαστικές τέχνες φιλοτεχνώντας γλυπτικά έργα καθώς και στη γελοιογραφία επί της οποίας έργα του δημοσίευσε σε περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 1974 στην Αθήνα. Αδελφή του ήταν η ηθοποιός Σωτηρία Ιατρίδου.
Φιλμογραφία
Βοήθεια ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967)
Είναι ένας... τρελός τρελός Βέγγος (1965)
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964)[σκηνοθέτης]
Η γέφυρα της ευτυχίας (1964)[πατέρας]
Ένας βλάκας με πατέντα (1963)
Δουλειές του ποδαριού (1962)
Ο άντρας της γυναίκας μου (1962)
Χωρίς μητέρα (1961)
Κορίτσια της Αθήνας (1961)
Διαμάντω (1961)
Το νησί της αγάπης (1960)
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
Η μουσίτσα (1959) [Βύρων]
Ο θείος από τον Καναδά (1959) [Χαρίλαος]
Οι κληρονόμοι του Καραμπουμπούνα (1959)
Όσο υπάρχουν γυναίκες (1959)[σύζυγος Λολότας και διευθυντής Άννας]
Διακοπές στην Αίγινα (1958) [Ντόντος / Θόδωρος]
Μια ζωή την έχουμε! (1958)
Χαρούμενοι αλήτες (1958) [Παραξενίδης]
Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες (1956) [θείος]
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954) [μεθυσμένος]
Εκείνες που δεν πρέπει ν`αγαπούν (1951)
Απογραφή (1939)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΟΥΡΑΚΟΥ

Μαριάννα Κουράκου
Γεννήθηκε στην Αθήνα (Πατήσια) στις 28 Αυγούστου  1941 (άλλη πηγή αναφέρει το 1942). Σπούδασε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και κλασικό χορό στη σχολή της Έλλης Ζουρούδη. Ήταν παντρεμένη με τον επιχειρηματία Γιώργο Μοίρα ιδιοκτήτη των μύλων ''Αγίου Γεωργίου'',ο οποίος πέθανε. Απέκτησε τρία παιδιά.
Φιλμογραφία
Η επιστροφή της Μήδειας (1968)[Φιλιώ]
Θύελλα στο σπίτι των ανέμων (1968) [Έλενα]
Ο αλύγιστος (1968)[Ελένη]
5 γυναίκες για έναν άνδρα (1967) [Αλέκα Λιακοπούλου]
Η κοροϊδάρα (1967) [Μαριάννα Κουράκου]
Σαπίλα και αριστοκρατία (1967) [Χριστίνα]
Η αρτίστα (1966) [Χριστίνα]
Ο εξυπνάκιας (1966) [Τζούλια Πανά]
Χαμένη ευτυχία (1966) [Ελένη]
Επιχείρησις Δούρειος Ίππος (1966)
Αφήστε με να ζήσω (1965) [Άννα]
Κάνε με πρωθυπουργό (1965) [Λίλα Σακοπούλου]
Κατάρα με δέρνει βαριά (1965)
Αδικημένη (1964) [Αγγελική Ανδρέου]
Νυχτοπερπατήματα (1964)
Σε ποιον να πω τον πόνο μου (1964) [Μαρίνα Μαρή]
Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963)
Πολιορκία (1963) [Μυρτώ]
Τα παλιόπαιδα (1963) [Μαρία]
Τερέζα (1963) [Τερέζα]
Το μεγάλο αμάρτημα (1963)
Κλάψε φτωχή μου καρδιά (1962) [Ρένα]
Ο γερο-Δήμος (1962) [Χρυσαυγή]
Οιδίπους τύραννος (1958) [Χορός]
Ο μεθύστακας (1949)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ

Δημήτρης Ιωακειμίδης
Ο Δημήτρης Ιωακειμίδης (Νέα Ιωνία, 7 Μαΐου 1939 - 21 Σεπτεμβρίου 2014) ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης, γνωστός για την εμβληματική ερμηνεία του ρόλου του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην ταινία "Παπαφλέσσας". Ο Ιωακειμίδης ξεχώριζε για την χαρακτηριστική του, βαθιά φωνή, αλλά και για την πληθωρική του παρουσία στο σανίδι του θεάτρου και στην μικρή και μεγάλη οθόνη, όπου πρωταγωνίστησε σε δεκάδες παραγωγές. Αλλά και σαν σκηνοθέτης ο ίδιος, διακρίθηκε με τις παραστάσεις που ανέβασε στο "Πολύτεχνο" θέατρό του. Κηδεύτηκε στην Αθήνα τη Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Ζωγράφου.
Φιλμογραφία
Χώμα και νερό (1999)
Υπέρ επείγον (1989) [Νικόλαος Επαμεινώνδας [ταξίαρχος]
...και δυο αυγά Τουρκίας (1987)
Κορίτσια για... τσίμπημα (1985)
Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι... (1982) [Προκόπης]
Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981) [Παναγής]
Πάμε για... καφέ;! (1981) ["Τ3"]
Τα παιδιά της πιάτσας (1981)
Ο ποδόγυρος (1980)
Γυναίκες στα όπλα (1979) [Κυριάκος Δεκαφούλιας]
Τζακ ο καβαλλάρης (1979) [Νοβάλσκι]
Η βαλίτσα του παπά (1978)
Οι κυνηγοί (1977)
Οι βάσεις και η Βασούλα (1974) [αφεντικό νυχτερινού κέντρου]
Μπουμ ταρατατζούμ (1972)
Δώστε τα χέρια (1971)
Υπερήφανοι αετοί (1971)

Οι αμαρτωλοί (1971) [(αστυνόμος)]
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 (1971) [Κολοκοτρώνης]
Βαβυλωνία (1970) [Αρβανίτης]
Η ώρα της αλήθειας (1969)[Τράγκας]
Ληστεία στην Αθήνα (1969)[αστυνόμος]
Η καρδιά ενός αλήτη (1968)
Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968)
Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά (1967) [αστυνομικός]
Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων (1967)[μπάρμαν]
Με τη λάμψη στα μάτια (1966)
Οι υπερήφανοι (1962) [Αρβανίτης]

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΕΥΑ ΦΡΥΔΑΚΗ

Εύα Φρυδάκη
Γεννήθηκε στην Αθήνα 1937 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Υπήρξε δεύτερη σύζυγος του ηθοποιού και παραγωγού Κώστα Πίτσιου.
Φιλμογραφία
Έρωτας και προδοσία (197)
Οι αμαρτωλοί (1971)
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970)

Γυμνοί στο δρόμο (1969)
Η αρχόντισσα της κουζίνας (1969)
Κακός, ψυχρός και ανάποδος (1969)
Ληστεία στην Αθήνα (1969)
Ξύπνα Βασίλη (1969)
Ο γίγας της Κυψέλης (1969) [Ανθούλα]
Ο Στρατής παραστράτησε (1969)
Όταν η πόλις πεθαίνη (1969)
Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο (1968) [Λένα]
Ο τρελός τάχει 400 (1968) [μοδίστρα]

Ένας κλέφτης...με φιλότιμο (1968)[ΩΣ ΦΩΦΩ ΦΡΥΔΑΚΗ]
Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968)
Μιράντα αγάπη μου (1966)
Πλήγωσες την αγάπη μου (1966)
Οι στιγματισμένοι (1966)
Ο γυρισμός της μάνας (1964)
Ορφανή στους πέντε δρόμους (1964)
Μας κρύβουν τον ήλιο (1963)
Αμαρτωλά χέρια (1963) [Μιρέλα Ζάχου]


ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

Μάνος Κατράκης
Ο Μάνος Κατράκης, κορυφαίος πρωταγωνιστής και θιασάρχης, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1909 στο Καστέλι Κισσάμου των Χανίων Κρήτης. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης.
Το 1919 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο Μάνος, που από μικρός είχε δείξει το υποκριτικό ταλέντο του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 18 ετών, με το θίασο Οι Νέοι στο έργο Για την αγάπη της. Το μπρίο και η δυναμικότητά του ενθουσίασαν τον σκηνοθέτη Κώστα Λελούδα κι έτσι ένα χρόνο αργότερα, το 1928, έπαιξε στην πρώτη βουβή ταινία Το λάβαρο του '21.
Την ίδια περίοδο εντάχθηκε στο Θίασο της Ελευθέρας Σκηνής της Μαρίκας Κοτοπούλη, του Σπύρου Μελά και του Μήτσου Μυράτ, παίζοντας σε έργα όπως Η λύρα του γερο-Νικόλα, Οι άθλιοι και Στέλλα Βιολάντη. Το 1930 συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο του Β. Ρώτα και το 1932 προσλήφθηκε στο νεοϊδρυόμενο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμήνευσε μεταξύ άλλων τον Κορυφαίο στον Αγαμέμνονα και τον Κρητικό στη Βαβυλωνία.
Το 1934 συνεργάστηκε με τον Β. Αργυρόπουλο και το 1935 ξανά με τη Μ. Κοτοπούλη, για να επιστρέψει, την ίδια χρονιά στο Εθνικό Θέατρο. Το 1943 ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και από τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό. Εκδιώχθηκε, όμως, ένα χρόνο αργότερα, λόγω των αριστερών πεποιθήσεών του. Αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετανοίας», εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη.
Επέστρεψε στην Αθήνα το 1952, διοργανώνοντας «ποιητικές απογευματινές» στο θέατρο Μουσούρη. Ξανανέβηκε στη σκηνή με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, λίγο αργότερα με τον θίασο του Αδαμάντιου Λεμού και αμέσως μετά με τον Θυμελικό Θίασο του Λίνου Καρζή (Προμηθεύς Δεσμώτης). Στη συνέχεια και μέχρι το 1955 εμφανίστηκε με την Κυβέλη και αμέσως μετά συγκρότησε δικό του θίασο με την Ασπασία Παπαθανασίου (Ευγενία Γκραντέ, Βαθιές είναι οι ρίζες, Το κορίτσι με το κορδελάκι κ.ά).
Το 1955 ίδρυσε το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο και εγκαταστάθηκε στον υπαίθριο χώρο του Πεδίου του Άρεως, τον οποίο εγκαινίασε με τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας. Σ' αυτό το θέατρο, με μεγάλη συμμετοχή κοινού και καλλιτεχνική επιτυχία, συνέχισε ως το 1967, υποστηρίζοντας συστηματικά το ελληνικό έργο (Ο μονοσάνδαλος, Το κορίτσι με το κορδελάκι, Η Αντιγόνη της Κατοχής, Ο Πατούχας και διασκευές από έργα του Καζαντζάκη όπως Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και Ο Καπετάν Μιχάλης). Σποραδικά ανέβασε και κλασικό ρεπερτόριο (Ιούλιος Καίσαρ, Φουέντε Οβεχούνα). Τους χειμώνες, το ΕΛΘ φιλοξενείτο σε διάφορα θέατρα ή περιόδευε στην επαρχία, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη.
Καθώς το 1968 του έγινε έξωση από το Πεδίο του Άρεως, ο Κατράκης συνέχισε την πρωταγωνιστική του πορεία, πότε με το θίασό του, πότε με άλλους πρωταγωνιστές. Το 1972 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνίστησε στον Οθέλλο και τον Δον Κιχώτη, και στην Επίδαυρο στον Οιδίποδα Τύραννο (1973) και στον Προμηθέα Δεσμώτη (1974).
Αργότερα, συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το ΚΘΒΕ, για να επανιδρύσει το 1977 το ΕΛΘ, ανεβάζοντας έργα Αρμπούζοφ (Φθινοπωρινή ιστορία με την Έλλη Λαμπέτη), Γκόρκι (Οι Τελευταίοι), Μπρεχτ (Συντροφιά με τον Μπρεχτ, με τη Μελίνα Μερκούρη), Λέοναρντ (Ντα), Μασάρι (Ταμπού) και τη Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη του Νικηφόρο​υ Βρεττάκου. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε το 1984 στο Ηρώδειο, με το μουσικό έργο του Θόδωρου Αντωνίου Προμήθεια.
Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες (Δ. Ροντήρη, Π. Κατσέλη, Τ. Μουζενίδη, Μ. Βολανάκη, Σπ. Ευαγγελάτο, Μ. Θεοδωράκη, Σπ. Βασιλείου, Α. Κατσέλη, Τ. Καρούσο, Ελ. Χατζηαργύρη, Αν. Βαλάκου) και συμμετείχε σε εκατοντάδες εκδηλώσεις, όπου με την ανεπανάληπτη φωνή του δικαίωνε το νεοελληνικό ποιητικό λόγο. Οι αναγνώσεις του σε κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας παρέμειναν κλασικές.
Ο Κατράκης έπαιξε και σε πολλές ταινίες στον κινηματογράφο. Αξιόλογες είναι οι ερμηνείες του στο Μαρίνο Κοντάρα του Γιώργου Τζαβέλα (1948), στη Συνοικία το όνειρο του Αλέκου Αλεξανδράκη (1961) στην Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη (1962), στο Ένας Ντελικανής του Μανόλη Σκουλούδη (1963). Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, για την ερμηνεία του στον ρόλο του Κρέοντα στην Αντιγόνη του Γ. Τζαβέλλα, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στο Συνοικία το όνειρο.
Λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας Ταξίδι στα Κύθηρα, με σκηνοθέτη το Θόδωρο Αγγελόπουλο, άφησε την τελευταία του πνοή, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, χτυπημένος από καρκίνο των πνευμόνων.
Φιλμογραφία
Τα χρόνια της θύελλας (1984) [γέρος]
Ταξιδι στα Κυθηρα (1984) [πολιτικος πρόσφυγας]
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980) [Πέτρος]
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980) [Νικόλαος Πλαστήρας]
Ο ήλιος του θανάτου (1978)
Κραυγή γυναικών (1978)
Η δίκη των δικαστών (1974) [Θεόδωρος Κολοκοτρώνης]
Η φόνισσα (1974)
Οι προστάτες (1973) [Πέτρος Ράλλης]
Αντάρτες των πόλεων (1972) [Κώστας Καλαντζής]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Ελευθέριος]
Με φόβο και πάθος (1972) [Αλέξανδρος Βιάσκος]
Χωρίς συνείδηση (1972) [Κώστας Δελλής]
Η λεωφόρος του μίσους (1971) [Λεγάτος]
Παπαφλέσσας (1971)
Κατάχρησις εξουσίας (1971) [Κανέλλος Βασιλόπουλος]
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970) [Λυκούργος Βενέτης]
Εσένα μόνο αγαπώ (1970) [Βύρων Δέρκος]
Κατηγορώ τους δυνατούς (1970) [Λάμπρος Κονταρίνης]
Η ζούγκλα των πόλεων (1970) [Λυσίας Σέκερης (Βασίλης Σινιάσκος)]
Ορατότης μηδέν (1970) [Χορστ Ρίχτερ]
Ώρες αγάπης, ώρες πολέμου (1970)
Για την τιμή και για τον έρωτα (1969) [συνταγματάρχης Παύλος Κλαδάς]
Η λεωφόρος της προδοσίας (1969) [ταξίαρχος Γερακάρης]
Η σφραγίδα του Θεού (1969) [Γιάννης]
Η ζούγκλα των πόλεων (1969)
Η θυσία μιας γυναίκας (1969)
Η ώρα της αλήθειας (1969)[Στάθης Μαρόγλου]
Κουρέλι της ζωής (1969)
Κυνηγημένη προσφυγοπούλα (1969) [Αργύρης]
Ο πρόσφυγας (1969) [Αθανάσιος Δαούτης]
Κακός, ψυχρός και ανάποδος (1969) [Αλέκος Βαλίρης]
Φίλησέ με πριν φύγεις για πάντα (1969) [Σταύρος Καραπάνος]
Ο πρόσφυγας (1969) [Αθανάσιος Δαούτης]
Ορατότης μηδέν (1969) [Χορστ Ρίχτερ]
Η καρδιά ενός αλήτη (1968) [Μάνος Σαρρής]
Ας με κρίνουν οι γυναίκες (1968) [Άγγελος Μπαρτής]
Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου (1968) [Παντελής]
Ξεριζωμένη γενηά (1968) [Μάνθος]
Η λεωφόρος του μίσους (1968) [Λεγάτος]
Η λυγερη (1968)
Κατηγορούμενη απολογήσου (1968)[πρόεδρος δικαστηρίου]
Μια μέρα ο πατέρας μου (1968) [ηγέτης]
Το κανόνι και τ` αηδόνι (1968)
Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967) [υποστράτηγος Γ. Καραγιαννόπουλος "Δαρείος"]
Ο δραπέτης (1967) [Νικόλας]
Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων (1967)
Τι κι αν γεννήθηκα φτωχός (1967) [κύριος Ραζής]
Δάκρυα για την Ηλέκτρα (1966) [Τάσος Πετρίδης]
Αιχμάλωτοι του πεπρωμένου (1966) [Χρήστος]
Σκλάβοι της μοίρας (1966) [Δεληπέτρου]
Τώρα που φεύγω απ' τη ζωή (1966)
Έρωτας στην καυτή άμμο (1966) [Νικόλας]
Έχω δικαίωμα να σ`αγαπώ (1966)
Η αχάριστη (1966)
Μαζί σου για πάντα (1966)
Ο κατατρεγμένος (1966) [Λάμπρος Σαριόγλου]
Η Ελλάς χωρίς ερείπια (1966) [αφηγητης]
Ιστορία μιας ζωής (1965) [Μικές Παπαδήμας]
Η έξοδος του Μεσολογγίου (1965)
Ο επαναστάτης (1965)
Ο μετανάστης (1965)
Κατηγορώ τους ανθρώπους (1965) [Ελευθέριος Δημητρόπουλος]
Σπαραγμός (1965) [Δημήτρης Νταλίκης]
Το μπλόκο (1965) [Ηλίας]
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965) [Χορμόβας]
Διωγμός (1964) [(παπάς)]
Ενωμένοι στη ζωή και στο θάνατο (1964) [Στράτος]
Προδοσία (1964) [Βίκτωρ Καστριώτης]
Ένας ντελικανής (1963) [Ποντικακης]
Αθώα η ένοχη (1963)
Κόκκινα φανάρια (1963) [καπετάν Νικόλας]
Ο αδελφός Άννα (1963) [πάτερ Βασίλειος]
Ηλεκτρα (1962)
Οι επικίνδυνοι (1962)
Αντιγόνη (1961)Φλογέρα και Αίμα (1961) [Στάθης Βλαχοπανάγος]
Ηλέκτρα (1961) [παιδαγωγός]
Συνοικία το "όνειρο" (1961) [Νεκροφόρας]
Ο Θρίαμβος (1960) [Μπουρνόκος]
Μαγική πόλις (1954)
Ο δρόμος με τις ακακίες (1954) [Χρήστος Βρανάς]
Εύα (1953) [Αλέκος]
Μαρίνος Κονταράς (1948) [Μαρίνος Κονταράς]
Καταδρομή στο Αιγαίον (1946) [Ραΐδης]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1932)
Έτσι κανείς, σαν αγαπήσει (1931)
Το λάβαρο του `21 (1929) [Δήμος]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.sansimera.gr/

ΔΗΜΗΤΡΑ ΖΕΖΑ

Δήμητρα Ζέζα 
Γεννήθηκε στην Κομοτηνή στις 16 Ιουνίου 1937 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, από όπου αποφοίτησε το 1955. Σύζυγος του ηθοποιού Χρήστου Καλαβρούζου. Πέθανε στις 31 Αυγούστου 2014.
Φιλμογραφία
"Ο γιος του φύλακα (2006) [Δήμητρα]
Η κόκκινη Πέμπτη (2003)
Το φως που σβήνει (2000)
Με τον Ορφέα τον Αύγουστο
(1995)
Το φτερό
της μύγας (1995)
Το αγαπημένο μας παιχνίδι (1988)
Όνειρο αριστερής νύχτας (1987)
Το παζάρι (1983)

Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι (1982)
Μάθε παιδί μου γράμματα (1981) [γυναίκα Καναβού]
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979)
Η φόνισσα (1974)

Θανάση πάρε τ' όπλο σου (1972) [αδελφή Θανάση]
Όταν ήμουν 16 χρονών (1970)

Η ζηλιάρα (1968)
Ο φιγουρατζής (1968)
Ανοικτή επιστολή (1967)

Ο ανακατωσούρας (1967)
Ο σπαγγοραμένος (1967) [Σοφία]
Μεγάλη μου αγάπη (1966)

Να πεθερός, να μάλαμα! (1959)
Ο μισογύνης (1958)

Το τελευταίο ψέμμα (1958)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΟΥΓΚΛΑΚΟΣ

Απόστολος Σουγκλάκος
Ο Απόστολος Σουγκλάκος (Σουβλάκος) (Πειραιάς (Μανιάτικα), 1950 - 5 Σεπτεμβρίου 2006) ήταν Έλληνας παλαιστής του κατς και ηθοποιός. Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και την πάλη, στην οποία και αφοσιώθηκε. Τη δεκαετία του '80 κυριάρχησε στα ρινγκ, ενώ κατά διαστήματα εμφανίστηκε σε κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές εκπομπές. Περιστασιακά ασχολήθηκε και με τη δισκογραφία.
Υπήρξε ο βασικός εμψυχωτής του Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου στον συναυλιακό χώρο Gagarin 205. "Η μοναδική φορά που στενοχώρησε άνθρωπο, είναι τώρα με τον θάνατό του», δήλωσε ο σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης για την απώλεια του 57χρονου παλαιστή-ηθοποιού Απόστολου Σουγκλάκου που επί τρεις δεκαετίες στάθηκε από τις αγαπημένες και καλτ μορφές του ελληνικού θεάματος. «Ήταν ένα αυτοδημιούργητο λαϊκό παιδί με χρυσή καρδιά που ποτέ δεν ξεστόμισε κακία για κανέναν και είχε μεγάλο πάθος για την πάλη και τον κινηματογράφο», ανέφερε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης για τον Σουγκλάκο, που είχε εμφανιστεί σε δύο ταινίες του («Ράδιο Μόσχα», «Μαύρο γάλα») και ετοιμαζόταν να παίξει στην τρίτη που ετοιμάζει ο σκηνοθέτης με τίτλο «Αισθηματίες» (όπου θα ερμήνευε έναν από τους... αισθηματίες του τίτλου)! Ως γνωστόν ο Απόστολος Σουγκλάκος ήταν ηγετική μορφή του «Καλτ φεστιβάλ» που οργανώνει επί τέσσερα χρόνια ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. Τελευταία κινηματογραφική εμφάνισή του ήταν στην ψηφιακή ταινία «Η επιστροφή των καθαρμάτων» του Φωκίωνα Μπόγρη.
Τον Αύγουστο του 2006 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο στη Ρόδο, όπου
βρισκόταν για επαγγελματικούς λόγους και το διάστημα αυτό ήταν σε κώμα στο νοσοκομείο. Πέθανε έπειτα από δύο εβδομάδες, στις 5 Σεπτεμβρίου του 2006, σε ηλικία 56 ετών.Κηδεύτηκε στο Γ΄Νεκροταφείο και είχε 3 παιδιά.

Φιλμογραφία
Μαύρο γάλα (1999)
Ράδιο Μόσχα (1995) [πορτιέρης]
Ενας αλλά... Λέων (1988)
Ο πρωταθλητής (1987)
Το ρεμάλι της Αθήνας (1987) [Στέφανος]
Τα καθάρματα (1985) [Απόστολος Σουγκλάκος]
Νειάτα στη λάσπη (1984) [(μπράβος Βύρωνα)]
Ρόδα τσάντα & κοπάνα νο3 (1984) [Αποστόλης]
Ρόδα τσάντα & κοπάνα νο2 (1983) [Μιχάλης]
Αχτύπητα... καμάκια! (1983)
Ο Στόχος (1983)
Σερίφης ο 'μηχανοφάγος' (1983)
Χούλιγκανς (κάτω τα χέρια απ' τα νιάτα!) (1983)
Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι... (1982)
Πανικός στα σχολεία (1982) [μπράβος]
Καμικάζι τσαντάκιας (1982)
Παγίδα στην Ελλάδα (1982) [εγκληματίας]
Ρόδα τσάντα και κοπάνα (1982) [Σπασοκοκκαλίδης]Γκαρσονιέρα για δέκα (1981)
Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981)
Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981)
Πάμε για... καφέ;! (1981)
Έξοδος κινδύνου (1980) [επίδοξος βιαστής]
Καθένας με την τρέλλα του...(1980) [αρχηγός συμμορίας "The tsoglans"]
Ρένα... να η ευκαιρία (1980) [μπράβος οργανισμού λαχείων]
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979)
Τα παιδιά της πιάτσας (1979) [μπράβος Προκόπη]
Τζακ ο καβαλλάρης (1979) [ως Απόστολος Σουβλάκος]
1922 (1978) [παλαιστής]
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976)
Διαστροφές (1974)
Ερωτικός παροξυσμός (1973)
Όργια σε τιμή ευκαιρίας (1973)[κατσέρ]
Ευδοκία (1971)
Να`τανε το 13, να `πεφτε σ`εμάς (1970)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [(Βούλγαρος μαστιγωτής)]
Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ (επιχείρησις: Γης μαδιάμ) (1969) [μέλος συνεργείου]
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969) [μπράβος]
Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969)
Ο τρελός τάχει 400 (1968) ["οπαδός" τρελλού στο πάρκο]
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [Μαυρομίχαλος / ναύτης που παλεύει]
Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968)
Ο κούκλος (1968)[ορχήστρα]
Το Προ-πό και τα μπουζούκια (1968)[μουσικός]
Ο τυχεράκιας (1968)
Η κοροϊδάρα (1967)
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967) [εργάτης]
Ο κόσμος τρελλάθηκε... (1967) [μπράβος]
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1967) [ναύτης που παλεύει]
Τρούμπα `67 (1967)
Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967)[μπουζούκι]
Σαπίλα και αριστοκρατία (1967)[πελάτης κέντρου διασκέδασης]
Μίνι φούστα και καράτε (1967)
Η βουλευτίνα (1966) [κλακαδόρος]
Δοκιμασία (1966)[οπαδός στο γήπεδο]
Ο τετραπέρατος (1966)[κάτοικος χωριού]
Η 7η μέρα της δημιουργίας (1966)[στο καρτ]
Η αρτίστα (1966)[εργάτης στην οικοδομή]
Ο μπαμπάς μου ο τέντυ μπόις (1966)[ναύτης]
Λεωφόρος του θανάτου (1966)[πελάτης κέντρου διασκέδασης]
Ο επαναστάτης (1965)
Οχι κύριε Τζόνσον (1965)
Το θαύμα της Μεγαλόχαρης (1965)[περαστικός]
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)[ναύτης]
Φτωχολογιά (1965) [Χορεύει "γιάνκα" στό night club Romantica]
Η Εύα δεν αμάρτησε (1965)[παίζει ποδοσφαιράκι]
Κύπρος στις φλόγες (1964)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΙΛΙΑ ΛΙΒΥΚΟΥ

Ίλια Λιβυκού
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης της Κρήτης το 1919.Το πραγματικό της όνομα ήταν Αμαλία Χατζάκη - Κοζύρη ( Αγησίλαος Κοζύρης - δικηγόρος από το Ηράκλειο με τον οποίο απέκτησε τρια παιδιά). Μητέρα της επίσης ηθοποιού Χρυσής Κοζύρη. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου αρίστευσε καθώς και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1947 στο Εθνικό με το έργο του Βίκτωρ Ουγκώ «Ρουί Μπλας» και την επόμενη χρονιά ξεκίνησε η συνεργασία της με τον θίασο της Κυρίας Κατερίνας και του Λογοθετίδη, όπου παρέμεινε ως βασική συνεργάτης του έως τον θάνατο του μεγάλου κωμικού.Από το 1963 συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους: Έλσας Βεργή, Κατράκη, Βλαχοπούλου και Σαπουτζάκη. Το 1965 ερμήνευσε την Λυσιστράτη, σε παράσταση του ΚΘΒΕ και τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το πρώτο βραβείο γυναικείου ρόλου στην ταινία «Ένας ντελικανής» του Μανώλη Σκουλούδη. Η επαφή της με τον κινηματογράφο ξεκίνησε με την ταινία του Αλέκου Σακελάριου «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και ακολούθησαν πολλές επιτυχίες της σε ταινίες των Γεωργιάδη, Καραγιάννη, Σκουλούδη και πολλών άλλων σκηνοθετών.Το 1965, απέσπασε το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία «Ένας ντελικανής» του Μανόλη Σκουλούδη. Η Ίλια Λιβυκού είχε συμμετάσχει επίσης, σε πολλές ραδιοφωνικές παραγωγές και αργότερα τηλεοπτικές. Η τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1984. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν κατάκοιτη. Απεβίωσε στις 6 Σεπτεμβρίου 2002 και κηδεύτηκ
ε στο νεκροταφείο Καισαριανής.
Φιλμογραφία
Οι εραστές του ονείρου (1974) [Ζωρζέτ Κυριαζή]
Αντάρτες των πόλεων (1972) [Παπαδήμα]
Οι ξενιτεμένοι (1972) [Μαρία]
Γράμμος (1971) [μητέρα]
Η θυσία του Αβραάμ (1971) [Σάρα]
Καταναλωτική κοινωνία (1971)
Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971)
Σέργιος και Άννα (1971)
Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (1970)
Η χαραυγή της νίκης (1971) [Χρυσάνθη Πετράκη]
Σταυραετοί στα Μετέωρα (1970) [Λάμπραινα]
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [Βασιλική Δεβετζή]
Ας με κρίνουν οι ένορκοι (1969)[Ρίτα, σύζυγος Θάνου Χρήστου]

Γιατί με πρόδωσες (1969)
Δραπέτες του Μπούλκες (1969)
Τελευταίο αντίο (1969)
Η λυγερή (1968)
Οι αντίζηλοι (1968) [αμερικανίδα σύζυγος]
Στα Σύνορα της Προδοσίας (1968)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [μητέρα Φλώρας]
Δρόσω, η αρχοντοπούλα (1967)
Πειραιάς, ώρα 7:30 (1967)
Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας (1966) [Ρένα Καρνασάκη]
Η έξοδος του Μεσολογγίου (1965)
Ο νικητής (1965) [Έλσα Βασιλειάδου]
Κατάρα με δέρνει βαριά (1965)
Προδομένη (1965) [Ελβίρα]
Δίψα για ζωή (1964) [Έλενα Νεγρεπόντη]
Τα δάκρυά μου είναι καυτά (1964)
Κραυγή (1964) [Τζούλια Πετράτου]
Ένας ντελικανής (1963) [Ερηνάκη του Μαδαρού]
Ίλιγγος (1963) [Όλγα Παναγιωτοπούλου] 

Τα παλιόπαιδα (1963)
Οργή (1962)
Αντιγόνη (1961) [Ευρυδίκη]
Η κατάρα της μάνας / Η υπόσχεση (1961) [Δέσπω Λιάκουρα]
Ένας ήρως με παντούφλες (1958) [Πόπη Δεκαβάλα]
Δελησταύρου και υιός (1957) [Ρένα Χατζηλουκά]
Ο ζηλιαρόγατος (1956) [Λέλα Αντωνοπούλου]
Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955) [Φιφή]
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1954) [Πόπη Μακρυκώστα /Μαρία Κουτρουμπά]
Δεσποινίς ετών "39" (1953) [Φωφώ]
Σάντα Τσικίτα (1953) [Τσικίτα Λοπέζ]
Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) [Βαγγελίτσα (Έβελιν)]
Οι Γερμανοί ξανάρχονται... (1948) [Έλλη]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://grxpress.blogspot.bg/2018/01/blog-post_416.html

ΚΑΙΤΗ ΘΕΟΧΑΡΗ

Καίτη Θεοχάρη (Χλόη)
Γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1948. Ηθοποιός και τραγουδίστρια. Παντρεμένη με τον μουσικό παραγωγό Σπύρο Ράλλη. Σε κάποιες ταινίες εμφανίστηκε ως Καίτη Χλόη. Πήγε να ξεπεράσει σε ''γυμνά'' την Ζέτα Αποστόλου, αλλά δεν τα κατάφερε. Πέθανε τον Ιούλιο του 2022.
Φιλμογραφία
Ερωτικές στιγμές (1972)
Παιδί μου, αγάπη μου (1969) [Καίτη]
Στη ζωή μαζί σου πόνεσα (1968) [Μαίρη]
Υπόθεσις Ερμής (1968)
Άκρως απόρρητο (1967)
Τρούμπα 67 (1967) [Ρίτα]
Ματωμένη Γη (1967) [Μαρία]
Μαζί σου για πάντα (1966)
Ο αδελφός μου ο τρελάρας / Ο αδελφός μου ο λόρδος (1966) [Λένα]
Το παραστράτημα της ορφανής (1966)
Γαβριέλα, η αμαρτωλή της Αθήνας (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τέντι μπόις (1966)
Ούτε μιλάει ούτε λαλάει (1966)
Καημοί στη φτωχογειτονιά  (1965)[Ειρήνη]ΩΣ ΧΛΟΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ http://diskoryxeion.blogspot.bg/

ΜΠΕΤΥ ΛΙΒΑΝΟΥ

Μπέτυ Λιβανού (Τράτα)
 Κομψή, αεράτη και καλή ηθοποιός συνδέθηκε με τον ελληνικό κινηματογράφο, έπαιξε σε θεατρικές παραστάσεις, έδωσε τον εαυτό της σε καλές τηλεοπτικές σειρές και προσφέρει σήμερα, με τον δικό της ευαίσθητο τρόπο, στο θέατρο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα(Ακαδημία Πλάτωνος) το 1951  και το πραγματικό της όνομα είναι Μπέτυ Τράτα. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, και η πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση έγινε στην ταινία «Οι Άγγελοι της Αμαρτίας» το 1966, όταν ήταν ακόμα μαθήτρια. Το 1970 την ξάφνιασε ο Γιάννης Δαλιανίδης, ζητώντας της να πρωταγωνιστήσει στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Οι Αμαρτωλοί». Στη συνέχεια, και ως το 1973 πρωταγωνίστησε σε πέντε ακόμα ταινίες της Φίνος Φιλμ, δίπλα σε μεγάλα ονόματα όπως ο Νίκος Κούρκουλος, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Κώστας Βουτσάς, ο Κώστας Πρέκας και ο Νίκος Γαλανός. Στο θέατρο γνώρισε τον Φαίδωνα Γεωργίτση, με τον οποίο επρόκειτο να παντρευτούν.
Το 1976 έπαιξε στην τηλεοπτική σειρά «Γιούγκερμαν» και για τα επόμενα χρόνια απείχε από την υποκριτική τέχνη. Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο και απέκτησε δύο κόρες, την ηθοποιό Μαργαρίτα Πανουσοπούλου και τη Δέσποινα. Της άρεσε η φύση και η αγροτική ζωή και το 1980 μετακόμισε στην Αίγινα. Από το 1989 ζει και ασχολείται με το κτήμα της στην Παιανία. Παράλληλα, το 1991 ξεκίνησε την τηλεοπτική της καριέρα με την σειρά «Άφρικα», μια καριέρα που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Το 2010 δημιούργησε την θεατρική ομάδα Παιανίας-Γλυκών Νερών και δίνουν πολλές παραστάσεις, στις οποίες πρωταγωνιστεί η ίδια, ενώ αρκετές έχει σκηνοθετήσει («Αυλή των Θαυμάτων», «Κόκκινα Φανάρια»). Πολλές από τις παραστάσεις δίνονται σε διάφορους Δήμους για φιλανθρωπικούς σκοπούς και ιδιαίτερα για την υποστήριξη ευπαθών ομάδων. Τελευταία, έπαιξε στο έργο «Διονυσιακή Νύχτα» στο θέατρο Βρετάνια.  
Φιλμογραφία
Στο ξέσπασμα του φεγγαριού (2010) [Ελεονόρα]
Το σινεμά γυμνό (2010) [η ίδια]
Τεστοστερόνη (2004)
Μια μέρα τη νύχτα (2001) [Μαρία]
Ο παράδεισος είναι προσωπική υπόθεση (2001)
Όνειρα γλυκά (2000) [Ελένη]
Ο τσαλαπετεινός του Wyoming (1995) [Ελένη]
Η εποχή των δολοφόνων (1993) [Δάφνη]
Το πεθαμένο Λικέρ (1992)
Μ' αγαπάς; (1988) [Δέσποινα Παπάζογλου]
Μανία (1985)
Ξαφνικός έρωτας (1984) [Ελένη]
Υπόγεια διαδρομή (1983) [Ειρήνη Καββαδία]
Άρπα-Colla (1982) [σύζυγος του Γιώργου]
Οι απέναντι (1981) [Στέλλα Βελή]
Ένα γελαστό απόγευμα (1979) [Ελένη]
Ο ασυμβίβαστος (1979) [Άννα]
Ταξίδι του μέλιτος (1979) [Χριστίνα]
20 γυναίκες κι εγώ (1973) [Μπέτυ Σωτηροπούλου]
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972) [Ρένα Αστερίου-Βλαστού]
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971) [Πίτσα Παπαρόδου] 
Κατάχρησις εξουσίας (1971) [Ελένη Αποστολοπούλου]
Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971) [Έλντα ντιΜάρα]
Οι αμαρτωλοί (1971) [Άννα Σπηλιοπούλου-Ματθαίου]
Οι άγγελοι της αμαρτίας (1966)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.finosfilm.com/

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ

Παναγιώτης Ασημάκης
Ήταν παλαιστής του κατς κι έπαιξε σε 4 ταινίες ενσαρκώνοντας τον ''μπράβο''.
Φιλμογραφία
Η κόρη του ήλιου (1971)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968) [Νταής / ναύτης που παλεύει]
Τρούμπα 67 (1967) [μπράβος]
Αυτό το κάτι άλλο (1963) [Μασίστας]

ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Καλογεροπούλου Ξένια
Η Ξένια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1936 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1956 με έναν γαλλικό θίασο, παίζοντας Μολιέρο. Στην Ελλάδα πρωτόπαιξε το 1958 και σε μικρό χρονικό διάστημα αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της εποχής. Πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 50 θεατρικά έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ως Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, ως Πόρσια στον «Έμπορο της Βενετίας» και Ολίβια στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, ως Μιραντολίνα στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, ως Σόνια στους «Τελευταίους» του Γκόρκι, ως Εσμέ στην «Άποψη της Έιμι» του Ντ. Χέαρ. Από το 1965 ως το 1975 συγκρότησε θίασο με τον Γιάννη Φέρτη, με τον οποίο υπήρξαν παντρεμένοι για ένα διάστημα, ενώ το 1984 ίδρυσε το Θέατρο Πόρτα. Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο της το 1958, στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή». Ακολούθησαν άλλες 35 ελληνικές και τρεις ξένες ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Λαός και Κολονάκι» (1959), «2.000 ναύτες κι ένα κορίτσι» (1960), «Ο μπαμπάς μου κι εγώ» (1963), «Ο ανήφορος» (1964), «Ο σατράπης» (1967), «Το πιο λαμπρό μπουζούκι» (1968), «Ξύπνα καημένε Περικλή» (1969), «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς» (1969), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972), «Αγάπη μου παλιόγρια» (1972). Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η Ξένια Καλογεροπούλου έχει μεταφράσει 17 θεατρικά έργα κι έχει γράψει έξη έργα για παιδιά: «Οδυσσεβάχ, Ελίζα», «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», «Οικογένεια Νώε», «O Eλαφοβασιλιάς», καθώς και «Το Σκλαβί» που απέσπασε το Νοέμβριο του 2001 το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Το 2001 τιμήθηκε, επίσης, με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Kώστα και Ελένης Ουράνη. Από τα έργα της έχουν μεταφραστεί: «Ο Οδυσσεβάχ» σε οκτώ γλώσσες, η «Ελίζα» και «Το Σκλαβί» σε τρεις. Hταν ανιψιά του παλιού ηθοποιού Γιώργου Παππά. Έχει παντρευτεί το συγγραφέα και μεταφραστή Κωστή Σκαλιόρα (1927 - 5/10/2013).
Φιλμογραφία
Για πέντε διαμερίσματα και ένα μαγαζί (2004) 
Αγάπη μου παληόγρια (1972) [Άννα]
Αέρα! Αέρα! Αέρα! (1972) [Μαρία]
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα! (1972) [Στεφανία]
Οι εγωισταί (1971) [Ελπίδα]
Πίσω μου σ΄έχω σατανά (1971)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [Κατερίνα Θεοφίλου]
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1969) [Νανα]
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969) [Νίκη]
Ξύπνα καημένε Περικλή (1969) [Ασπασια, Σια Άσπα]
Ο μπλοφατζής (1969) [Γιάννα]
Ο παραμυθάς (1969) [Ειρήνη Πετρίδου]
Ο σατράπης (1968) [Βαρβάρα Βαρβαρέσου-Ντούρου]
Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968) [Σοφούλα Πετρακάκη]
Ανάμεσα σε δυο γυναίκες (1967) [Μαρία]
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967) [Μαριάννα Καρρά - Σωτηρίου]
Ο σατράπης (1967) [Βαρβάρα]
Με τη λάμψη στα μάτια (1966) [Λενιώ]
Το μπλόκο (1965) [Μυρτώ]
Εγκατάλειψη (1965) [Ελένη]
Γάμος αλά... ελληνικά (1964) [Μίνα Βέρου]
Η πρώτη αγάπη (1964) [Χριστίνα]
Ο ανήφορος (1964) [Γιάννα Δημάδη]
Στη σκιά μιας άλλης (1964) [Χριστινα]
Ένας μεγάλος έρωτας (1964) [Μαρω]
Το κορίτσι της Κυριακής (1964) [Μαρίνα]
Ο αδελφός Άννα (1963) [Άννα]
Ο άσωτος (1963) [Κρινιώ] 
Ο μπαμπάς μου κι εγώ (1963) [Έλσα Μαυρογιάννη]
Συντρίμμια της ζωής (1963) [Ραχήλ]
Συνέβη στην Αθήνα (1962) [Χριστίνα]
Αγάπη και θύελλα (1961) [Άννα Ραΐση]
Δυο χιλιάδες ναύτες και ένα κορίτσι (1960)
Καλημέρα Αθήνα (1960) [Ξένια]
Στρατιώτες δίχως στολή (1960) [Αλίκη]
Το μεγάλο κόλπο (1960)
Γαμήλιες περιπέτειες (1959) [Έλενα Μπισμπίκη]
Η Λίζα τό 'σκασε (1959) [Λίζα Παπαδέα]
Λαός και Κολωνάκι (1959) [Έλλη Τζεβελέκη]
Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959) [Λουκία Κανελοπιπερίδου]
Η κυρά μας η μαμμή (1958) [Καίτη Μπέκου - Μουστάκη]
Το τελευταίο ψέμα (1958)[στο ιστιοφόρο]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.sansimera.gr/