ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΟΜΟΣ

Αλέξης Σολομός

Ο Αλέξης Σολομός (Αθήνα, 9 Αυγούστου 1918 - Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2012) ήταν Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης, μεταφραστής, και θεωρητικός του θεάτρου. Ο Σολωμός, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε μαθητής του Καρόλου Κουν στο Κολέγιο Αθηνών, πήρε μαθήματα ζωγραφικής στο ατελιέ Βυζαντίου & Στύλου-Διαμαντοπούλου, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1941) χωρίς να αποφοιτήσει καθώς και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1939-1942), στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών του Λονδίνου (1945-46), στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Δραματικό Εργαστήρι του Πισκάτορ στη Νέα Υόρκη (1946-48). Πριν ολοκληρώσει τις θεατρικές σπουδές του, ξεκίνησε την καριέρα του ως ενδυματολόγος. σχεδιάζοντας τα κοστούμια για το έργο Μάκβεθ που ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη το 1937. Εκείνη την εποχή άρχισε και η συνεργασία του με το περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" του Δημήτρη Φωτιάδη. Το 1939 παρουσίασε την πρώτη σκηνοθετική του δουλειά στην Αρκούδα του Τσέχωφ, που ανέβηκε από το θίασο του Αγγλοελληνικού Συνδέσμου. Στην Κατοχή εργάστηκε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου. Η επαγγελματική θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά με τη συνεργασία του στο Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά στα 1942-43. Έπαιξε ως ηθοποιός στο "Δίλημμα του Γιατρού" του Μπέρναρντ Σω (πλάι στους Παπαδάκη, Παππά και Κωτσόπουλο) στο "Θέατρο Διονύσια". Παράλληλα σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης Αΐντα του Βέρντι, που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Ολύμπια. Το 1943 συνεργάστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ως ηθοποιός, με το Θέατρο Τέχνης ''Κάρολος Κουν'' και με το Θίασο Μανωλίδου - Παππά - Δενδραμή. Το 1944 ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το θεατρικό του έργο "Ο τελευταίος ασπροκόρακας"και το 1945 "Το μονοπάτι της λευτεριάς" από το Θίασο Γιώργου Παππά. Επιπλέον το 1944 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Τετράδιο". Ο Αλέξης Σολομός άρχισε την σκηνοθετική του σταδιοδρομία στη Νέα Υόρκη το 1947 στο Cherry Lane Theatre και στο Province Town Playhouse. Το 1949 ανέβασε τον Καλιγούλα του Καμύ στο Embassy Theatre του Λονδίνου. Το 1949 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με τους θιάσους Μουσούρη και Μανωλίδου – Παππά. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο τις περιόδους 1950-1964, 1968-1985 και το 1992, όπου σκηνοθέτησε άνω των εκατό παραστάσεων. Εξήντα πέντε (65) περίπου παραστάσεις σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο Κ.Θ.Β.Ε., στην Ε.Λ.Σ. Το 1964, μετά την απομάκρυνση του από το Εθνικό, ίδρυσε το δικό του θίασο, το "Προσκήνιο", με το οποίο ανέβασε 26 παραγωγές μέχρι το 1987. Επίσης εργάστηκε στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α. (1965-1967) ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Ως σκηνοθέτης συμμετείχε ενεργά στο Φεστιβάλ Επιδαύρου ανεβάζοντας έργα των τριών μεγάλων Ελλήνων Τραγικών (Αισχύλος, Ευριπίδης και Σοφοκλής) και κυρίως κωμωδίες του Αριστοφάνη, από το 1957 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70. Θεωρείται από τους σκηνοθέτες που συνέβαλαν στην αναβίωση και την επικαιροποίηση των έργων του Αριστοφάνη. Πλούσιο υπήρξε και το μεταφραστικό έργο του, όπου σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα Α. Ροσόλυμος, Αλέξανδρος Φούρκας και Γιάννης Ζωίδης. Συχνά μετέφραζε ο ίδιος τα έργα που σκηνοθετούσε ή/και σχεδίαζε και τα κοστούμια. Επιπλέον χρημάτισε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. (1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Για την προσφορά και το έργο του τού έχει απονεμηθεί ο Ταξιάρχης του Φοίνικα, έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1952 παντρεύτηκε την Κίττη Σπάθη με την οποία απέκτησε δυο κόρες. Πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, λίγους μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Ποτέ την Κυριακή (1960)

Κραυγή γυναικών (1978)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.in.gr/

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ