Ο Νίκος Χατζίσκος θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερος Έλληνες ηθοποιούς και σκηνοθέτες του θεάτρου.
Γεννήθηκε το 1921 και πέθανε το 1983.
Από το 1938 έως το 1954 έλαβε μέρος σε 28 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Ιδρυτής του Θεάτρου στην θάλασσα και του Θεάτρου Κάβα στην Σταδίου 50, μεταξύ Μπενάκη και Σανταρόζα. Για χρόνια, ήταν πρόεδρος στον ΘΟΚ. Θεατρικό, Οργανισμό Κύπρου. Μεγάλη του στιγμή η συμμετοχή του στο σίριαλ ''Ο Χριστός ξανασταυρώνεται''. Συνυπήρχε, με την επίσης μεγάλη ηθοποιό, Τιτίκα Νικηφοράκη.
Φιλμογραφία
Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου (1954)
Ματωμένα Χριστούγεννα (1951) [Ανδρέας]
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951) [Δημήτρης Γκρενάς]
4 σχόλια:
Έργα που έχει ανεβάσει,και θυμάμαι.
Καπετάν Μιχάλης. Διγενής Ακρίτας.Η Μαρία του Οκτώβρη,οι 4εις ερημιές.Της Κωστούλας Μητροπούλου.
και το 1974 ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ.του Νοτη περγιαλη. Ιδρυτής του Θεάτρου στην θάλασσα,και του Θεάτρου Κάβα στην σταδίου 50, μεταξύ Μπενάκη,και Σανταρόζα.Για χρόνια, ήταν πρόεδρος στον ΘΟΚ. Θεατρικό, Οργανισμό Κύπρου. Μεγάλη του στιγμή η συμμετοχή του στον Χριστό ξανασταυρώνεται.Η αναφορά στο έργο του Νίκου Χατζισκου, ενώ είναι μεγάλη, είναι ανύπαρκτη.Συνυπήρχε,με την επίσης μεγάλη ηθοποιό, Τιτίκα Νικηφορακη.
Χατζισκος και Μινωτης ηταν δυο 'φοβεροι' ηθοποιοι .... ισως οι καλυτεροι του αιωνα
Είναι δημοσιογραφική ιεροσυλία που δεν υπάρχει ιστοσελίδα της ελληνικής wikipedia για αυτόν τον μεγάλο ηθοποιό με την τόση μακρόχρονη ιστορία του στο ελληνικό θέατρο. Για τους νέους κι ασήμαντους πάλι υπάρχει!!!
Σύντομη θεατρική αναδρομή του Νίκου χατζισκου: αποφοιτει απ την σχολή του εθνικού και κάνει νεωτατος την πρώτη του εμφάνιση στο εθνικό το 1938 στην ιστορική παράσταση του βασιλιά ληρ, με έναν πολύ μικρό ρόλο ως κυρηκας. Μένει στο εθνικό ως το 1942 παίζοντας δίπλα σε όλους τους μεγάλους ηθοποιούς του εθνικού εκεινης της εποχης οπότε αποχωρεί.
Από το 1942 ως το 1945 παίζει στον θίασο της Κατερίνας με ένα σύντομο διάλειμμα το 1943-1944 που στελεχών ει το κρατικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, έναν θίασο που φτιάχτηκε για να μην σχηματιστεί βουλγαρικού θίασος στην βόρεια Ελλάδα εν μέσω κατοχής.
Την περίοδο 1945-1946 φτιάχνει θίασο με τον Χορν και την Μερκούρη, όπου ανεβάζουν την τρισευγενη του Παλαμά και το πορτραίτο του ντοριαν γκρευ. Στο πορτραίτο κάνει νομίζω την πρώτη του σκηνοθεσία.
1946-1950 είναι ξαναστο εθνικό κατόπιν πρόσκλησης του δασκάλου του Δημήτρη ροντηρη.
Το 1950 ακολουθεί τον ροντηρη μαζί με άλλους ηθοποιούς του εθνικού, στο ελεύθερο θέατρο. Συνεργάζεται ακόμη με τον θυμελικο θίασο του Λίνου καρζη και το θεατρο Κοτοπούλη.
Απ το 1952 ως το 1954 είναι ξανά στο εθνικό αποχωρεί όμως λίγο πριν ξεκινήσει ο θεσμός των επιδαυριων και έτσι δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να παίξει στην Επίδαυρο με το εθνικο.
1954 ιδρύει θίασο που στεγάζεται τους καλοκαιρινού μήνες στο κήποθέατρο στον εθνικό κήπο ως το 1957 και απ το 1958 ως το 1963 στο πεδίον του αρεως. Σε αυτά τα χρόνια ελάχιστα θα δουλέψει του χειμερινούς μήνες. Μόνο την περίοδο 1955-1956 στεγάζει θίασο με την Άννα συνοδινού και την μετέπειτα συζηγο του τιτικα νικηφορακη στο θέατρο κεντρικόν και την περίοδο 1962-63 συνεργάζεται εκτάκτως με τον θίασο ρηγοπουλου - αναλυτή.
Μετά την απώλεια του κηποθεατρου λόγω χρεών αυμεργαζεται με το πειρατικό θέατρο του ροντηρη την περίοδο 1964-1965 σε περιοδείες σε διάφορες χώρες με τις τραγωδίες Μήδεια, ιπολλυτος, Ηλέκτρα. Συνοδοιπορος του η νικηφορακη.
Το 1965 σχηματίζει με την νικηφορακη τον θίασο ρεπερτορίου αρχικα στο θέατρο Φλοριντα στην Αλεξάνδρας και απ την επόμενη χρονιά εγκαινιάζουν το θεατρο κάβα στην πανεπιστημίου όπου θα είναι βασική τους έδρα ως τα τέλη της δεκαετίας του 70.
Το 1971 διορίζεται διευθυντής στον νεοιδρυθεν θοκ (θεατρικός οργανισμός Κύπρου) και στον ένα χρόνο που μένει σε αυτή την θέση σκηνοθετεί τον αγαμενωνα του Αισχύλου και το λεοφωριον ο πόθος του Τενεσσι Ουίλιαμς.
Το 1976 εγκαινιάζουν το "θέατρο μέσα στην θάλασσα" στο δέλτα του Φαλήρου και ανεβάζουν εκεί τον έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ.
Το 1979 νομίζω κάνει τις τελευταίες του εμφανίσεις ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Την ίδια χρονιά διορίζεται διευθυντής στην κινητή κρατική μονάδα "άρμα θεσπιδος".
Έφυγε αρκετά νέος το 1983 σε ηλικία 62 χρόνων έχοντας υπηρετήσει με πραγματικό πάθος το θεατρο.
Δημοσίευση σχολίου