ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΝΤΣΟΥ

Αγγελική Πάντσου

Φιλμογραφία

Το ποτάμι (1960)

 

MARIE NEY

 Marie Ney

Βρετανίδα ηθοποιός που γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1895 και πέθανε στις 11 Απριλίου 1981.

Φιλμογραφία

Ερόικα (1960)[Miss Norton]

ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ

Τάκης Σταυρινίδης

Ο Τάκης Σταυρινίδης γεννήθηκε το 1942. Σπούδαζε στη Κύπρο υποκριτική στη σχολή του Εύη Γαβριηλίδη μαζί με τη παρέα του που ήταν οι Ανδρέας Μουσουλιώτης, Νίκος Χαραλάμπους, Στέλιος Καυκαρίδης, Τζένη Γαιτανοπούλου και Νεόφυτος Νεοφύτου και αποφάσισαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Αθήνα, στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Αποφοίτησε το 1963 και φοίτησε ακόμη και στη Δραματική Σχολή του Θάνου Σακέτα και του Κωστή Μιχαηλίδη με συμμαθητές αρκετά μεγάλα ονόματα του Κυπριακού θεάτρου. Ο Τάκης Σταυρινίδης πήρε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, θέατρο από το ραδιόφωνο, σε τηλεοπτικές σειρές, όπως «Η Φροσού» και «Κατωθκιόν της Μαδαρής» στο ΡΙΚ, ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός μέσα από τη πετυχημένη ραδιοφωνική και εν συνεχεία τηλεοπτική εκπομπή του ΛΟΓΟΥ «Πάρε Δώσε». Στο κινηματογράφο πήρε μέρος σε ταινίες όπως 1965 «Laukaus Kyprokessa», 1968 «Μπροστά στην αγχόνη»,1969 «Ο παράς... ο .. μασκαράς» και άλλες. Στο Θέατρο συνεργάστηκε με τον ΟΘΑΚ (1961-65), με τη Μουσική Σκηνή, το Θίασο Μουσικής Κωμωδίας, το Θίασο Νίκου Σιαφκάλη, το Θεατρικό Πανόραμα, με το Θίασο Παπαδημήτρη και με τον ΘΟΚ. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 58 ετών στις 10 Ιανουαρίου 2001 ύστερα από μακρά ασθένεια. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Σάντρα Μπιλίκα. και ο αδελφός του Σπύρος Σταυρινίδη είναι και αυτός ηθοποιός.  

Φιλμογραφία

Μπροστά στην αγχόνη (1968)

ΑΠΟ ΤΟ https://mousikovlog.blogspot.com/

ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΗΣ

Τάσος Κωστής

Ο Τάσος Κωστής (Κερατσίνι, 14 Ιανουαρίου 1951) είναι Έλληνας ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου αλλά και ηθοποιός φωνής. Έγινε ηθοποιός όταν πήγε στην σχολή για έναν φίλο του. Προσελήφθη για πρώτη φορά στο θέατρο, λέγοντας τον εθνικό ύμνο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές. Στην τηλεόραση, τέσσερις από τους ρόλους που τον έκαναν γνωστό ήταν το 1987 και το 1988 που συμπρωταγωνίστησε με τον Κώστα Τσάκωνα στα ''Κλασική Περίπτωση Βλάβης'' και ''Η Μεγάλη Απόφραξη'', όπου υποδύθηκε τον υδραυλικό αλλά και στη σειρά του Mega ''Το Ρετιρέ'', όπου υποδύθηκε τον καφετζή Φοίβο, και στη σειρά ''Εκείνες κι Εγώ'' του ANT1 με τον Γιάννη Μπέζο, όπου υποδύθηκε τον Δημήτρη Μαρίκο, φίλο του Ζάχου Δόγκανου. Και τέλος υποδύθηκε τον Ταξίαρχο Τζαζλέα στη σειρά του Γιάννη Μπέζου ''Της Ελλάδος τα Παιδιά'' στον ΑΝΤ1. Έχει επίσης ασχοληθεί με την μεταγλώττιση κινουμένων σχεδίων και αποκάλυψε πως ήταν δική του ιδέα να έχει ο Αστυνόμος Σαίνης τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του, αλλά και πως εκείνος τον βάφτισε "Σαΐνη", έχοντας πάρει και διάκριση από την Disney για την συνολική δουλειά του (με τον τίτλο του First Class Actor). Ήταν παντρεμένος από το 1978. Με τη σύζυγο του έμεναν στον Πειραιά και είχαν αποκτήσει ένα γιο και δυο εγγόνια. Η σύζυγος του απεβίωσε στις 21 Μαρτίου 2024 από καρκίνο.

Φιλμογραφία

Το κοροιδάκι της πριγκιπέσσας (1972)

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)

Ο κλοιός (1987)

Ο καβαλάρης των FM Stereo (1988)

A simple love story (2007)

Ψυχραιμία (2007)

Πρώτη φορά Νονός (2007)

Ο Ηλίας του 16ου (2008)

Ζητείται ψεύτης (2010)

Λάρισα Εμπιστευτικό (2012)

Στα καλά καθούμενα (2014)

Karditsa Forever (2021)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΣΤΑΘΗΣ ΛΟΥΠΑΣ

Στάθης Λούπας

Ο Στάθης Λούπας γεννήθηκε το 1909 στον Βόλο. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος (επιθεωρητής σχολείων). Συνεπώς, η ζωή τους ήταν τελείως νομαδική. Μετά τον Βόλο, το 1910, βρέθηκαν στη Ζάκυνθο, αργότερα στην Πάτρα κι ύστερα στη Νάξο, στην Καρδίτσα, στο Κιλκίς, στο Ναύπλιο και στο Καρπενήσι. Το 1925 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είχε ήδη τελειώσει το Γυμνάσιο κι είχε δημοσιεύσει πολλά ποιήματα και διηγήματα. Από πολύ νωρίς είδε εκδηλώσει την αγάπη του για την τέχνη με την ευρεία έννοια. Έτσι από το 1923, σε ηλικία 14 ετών, έβλεπε το όνομά του να φιγουράρει σε ποικίλα φιλολογικά περιοδικά της εποχής, όπως στον «Φιλότεχνο», στη «Νέα Τέχνη», στο «Σαλόνι» και στον «Παρνασσό». Ο κύκλος του αποτελείτο από σημαντικούς ανθρώπους της εποχής, όπως ο συνθέτης και ποιητής Αιμίλιος Ριάδης με το χαρακτηριστικό μονόκλ, ο διακεκριμένος πιανίστας και μουσουργός Λώρης Μαργαρίτης με τη γυναίκα του Ίντα Ρόζενγκρας, ο Γιώργος Βαρόπουλος, ο ζωγράφος και χαράκτης Πολύκλειτος Ρέγκος και ο λογοτέχνης Γιώργος Δέλιος. Εκείνη την εποχή θα ξεκινούσε να λειτουργεί το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης με τη Φιλολογική Σχολή. Επειδή ο πατέρας του ήθελε οπωσδήποτε να τον κάνει καθηγητή, τον έπεισε να δώσει εξετάσεις στο νεοσύστατο τότε πανεπιστήμιο. Ο Στάθης Λούπας χρημάτισε από τους πρώτους φοιτητές του δευτέρου Πανεπιστημίου της Ελλάδας και λίγο αργότερα ο πρώτος πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου και του Φοιτητικού Καλλιτεχνικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, είχε μείνει αλησμόνητη η πρώτη γιορτή που έδωσε ο Καλλιτεχνικός όμιλος, σε συνεργασία με τον Πασχαλίδη, τον Δαμασκίτη, τον Μαργαρίτη, τον Φλώρου και την Τούλα Γεωργίου. Σε εκείνη τη γιορτή, ο Στάθης Λούπας πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Εν προκειμένω, δίδαξε και σκηνοθέτησε μαζί με μερικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς του Πανεπιστημίου ένα μονόπρακτο του Guy de Maupassant, «Το Δάσος των Ελαιών». Αφού διαλύθηκε η παρέα του στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό. Την ευκαιρία τού την έδωσε η γνωστή εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Φως», που του ανέθεσε να γράψει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις. Ο πρώτος του σταθμός ήταν η Ελβετία (Λωζάννη), κατόπιν η Ιταλία (Βενετία) και τέλος η Γαλλία (Παρίσι). Στο Παρίσι είχε την τύχη να παρακολουθήσει το γύρισμα τριών φιλμ κι εκεί κόλλησε το «ψώνιο» για τον κινηματογράφο. Πολύ γρήγορα σταμάτησε τη συνεργασία του με την εφημερίδα κι επέστρεψε στην Ελλάδα. Επειδή δεν ήθελε πια να μείνει στη Θεσσαλονίκη, γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Ένα βράδυ γνώρισε τον σπουδαίο παλιό ηθοποιό και σκηνοθέτη Θωμά Οικονόμου, ο οποίος του συνέστησε τον σκηνοθέτη Φώτο Πολίτη. Τελικά έλαβε την απόφαση να παρακολουθήσει μαθήματα στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, όπου δίδασκε ο Πολίτης, παράλληλα με τη Νομική. Το 1930, ενώ ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για το δίπλωμα της Νομικής Σχολής, οι φίλοι του Ριζόπουλος και Δασκαλάκης τού ανακοίνωσαν ότι ήθελαν ιδρύσουν μια κινηματογραφική εταιρεία, τη «Φοίβος Φιλμ». Ο Στάθης Λούπας δεν έχασε καιρό και σε πέντε μέρες έγραψε το «Έτσι κανείς σαν αγαπήσει». Μετά από αυτήν την ταινία είχε αρκετές προτάσεις για σκηνοθεσία, όπως από την «Αθηνά Φιλμ». Τις αρνήθηκε όλες, γιατί δεν είχε ετοιμάσει κάποιο σενάριο. Αλλά τον Σεπτέμβριο του 1931 τελείωσε το καινούριο του σενάριο, που δούλευε τρεις μήνες. Το 1931 ξεκίνησε και η συνεργασία του με το περιοδικό «Το Παρλάν» σχετικά με το γύρισμα των ελληνικών ταινιών.

Φιλμογραφία

Έτσι κανείς σαν αγαπήσει (1931)

ΑΠΟ ΤΟ https://maxmag.gr/

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΕΡΕΚΟΣ

Βαγγέλης Μερέκος

Φιλμογραφία

Μας ενώνει ο πόνος (1964)

Εσχάτη προδοσία (1971)

Η προεδρίνα (1972)

Όργια σε τιμή ευκαρίας (1973)

 

ΦΑΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ

Φάνης Καρακούσης

Φιλμογραφία

Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967)

 

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΕΛΕΠΗΣ

Σπύρος Τσελέπης

Φιλμογραφία

Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967)

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ

Κυριάκος Κατζουράκης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Ζωγραφική με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη και Σκηνογραφία με καθηγητή τον Βασίλη Βασιλειάδη (1963-1968). Το 1969 βραβεύτηκε με το βραβείο ζωγραφικής «Παρθένη». Από το 1972 έως το 1986 έζησε στο Λονδίνο όπου σπούδασε Χαρακτική (1973-1975, Central Saint Martins College of Art and Design και Croydon College of Art). Στον κινηματογράφο σκηνογράφησε «Το προξενιό της Άννας» του Παντελή Βούλγαρη (1972) και έκανε τα κοστούμια για τη θεατρική παράσταση «Μέρες του ’36» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1972). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας 5 Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές (1969-1972) μαζί με τον Γιάννη Βαλαβανίδη, τον Χρόνη Μπότσογλου, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη και την Κλεοπάτρα Δίγκα. Το 1990 ίδρυσε την Ομάδα Τέχνης, καθώς και την Ένωση Καλλιτεχνών «Europa 24» (1991-1998). Επίσης, είχε αναλάβει τη διεύθυνση του εικαστικού εργαστηρίου του Υπουργείου Πολιτισμού στον Δήμο του Αιγάλεω (1997-2003). Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εικαστικού Εργαστηρίου του Αιγάλεω (1997-2003). Το 2005 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι το 2012. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Απεβίωσε στις 22 Οκτωβρίου 2021.

Φιλμογραφία

Κιέριον (1968)[Λεωνίδας Ζαντίκ]

ΑΠΟ ΤΟ https://felioscollection.gr/