ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΕΠΠΑ

Χριστίνα Πέππα

Φιλμογραφία

Δυο αγάπες δυο κόσμοι (1958)[κόρη της Μαυροπούλου]

 

ΓΙΑΝΝΑ ΤΣΑΡΕΛΗ

Γιάννα Τσαρέλη

Φιλμογραφία

Ακόμα μια φορά... πριν ξεψυχήσω (1970)[χορεύτρια]

 

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΛΥΣΣΑΝΔΡΑΤΟΥ

Δέσποινα Αλυσσανδράτου

Φιλμογραφία

Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)[μαθήτρια]

ΜΑΡΙΕΤΑ ΡΙΑΛΔΗ

Μαριέτα Ριάλδη

Γεννήθηκε το 1941. Συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, έγραψε έργα μεγάλης απήχησης (Ουστ, Καφέ Σαντάν, ΣΚ...). Φοίτησε στη Σχολή Σταυράκου και στη Δραματική Σχολή Ιωαννίδη και συνεργάστηκε στα πρώτα χρόνια των σπουδών της με τον Δημήτρη Κολλάτο στο Πειραματικό θέατρο Τσέπης. Σκηνοθέτησε και έπαιξε σε έργα όπως Άμλετ, στον ομώνυμο ρόλο, Ηλέκτρα, Ματωμένος γάμος, Βρυκόλακες, Έντα Γκάμπλερ, Χορός του θανάτου, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, Αντιγόνη του Ανούιγ κ.ά. Το 1963 ίδρυσε το "Πειραματικό Θέατρο", που αποτέλεσε την πρώτη επανάσταση στον χώρο του θεάτρου, ένα άνοιγμα για όλες τις νέες θεατρικές δυνάμεις. Έδωσε στέγη στο νεοελληνικό έργο, που ήτων παραγκωνισμένο. Ανέβασε Τερζάκη, Καμπανέλλη, Σκαρίμπα, Ζιώγα, Μουρσελά, Γκούφα, Μάτεσι και πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφεία. Στο "Πειραματικό Θέατρο" εφαρμόστηκαν οι πρώτες πειραματικές παραστάσεις με νέες φόρμες στον λόγο και στην εικαστική παρουσίαση. Πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 2013.

Φιλμογραφία

Η λίμνη των στεναγμών (1959)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΛΟΥΛΑ ΑΡΒΑΝΙΤΟΓΙΑΝΝΗ

Λούλα Αρβανιτογιάννη

Φιλμογραφία

Μια του κλέφτη (1960)

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΕΝΔΑΣ

Αντώνης Δελένδας

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το 1906. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και έπαιξε στη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών υπό τον Μητρόπουλο (1925). Φωνητική σπούδασε με τους Διονύση Λαυράγκα, Κωστή Νικολάου, Νίνα Φωκά και Μαρίνα Καλφοπούλου (1924-1928). Το 1928 εντάχθηκε στο Ελληνικό Μελόδραμα και εμφανίστηκε ως Τουρίντου (Καβαλλερία ρουστικάνα). Το 1929 τραγούδησε την πρεμιέρα της όπερας Μαύρη Πεταλούδα του Διονυσίου Λαυράγκα. Την περίοδο 1929-1932 και συμμετείχε σε περιοδείες του Ελληνικού Μελοδράματος σε Ελλάδα και Κωνσταντινούπολη. Το 1937 τραγούδησε στο κινηματοθέατρο Παλλάς σε παραστάσεις υπό τον Τότη Καραλίβανο και την περίοδο 1937-1938 σε παραστάσεις θιάσου μελοδράματος που συνδιηύθυναν οι Στέφανος Βαλτετσιώτης, Λυσίμαχος Ανδρουτσόπουλος και Τότης Καραλίβανος. Τραγούδησε επίσης ορατόρια: Ο Χριστός στο Όρος των Ελαιών (1934) και Πάθη κατά Ματθαίον (1931). Το 1938 πήγε στη Γερμανία. Εμφανίστηκε στη Λαϊκή Όπερα του Βερολίνου, σε Κίελο, Λειψία και Αμβούργο. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε την περίοδο 1941-1958. Ερμήνευσε ρόλους ευρύτατου ρεπερτορίου σε 21 όπερες και οπερέτες, σε 54 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Πολλές εξ αυτών ήσαν πρώτες παρουσιάσεις στην ΕΛΣ: Η χώρα του μειδιάματος, Ο βαρόνος ατσίγγανος, Η απαγωγή από το σεράι, Κάρμεν, Καβαλλερία ρουστικάνα, Τόσκα, Στον κάμπο, Φιντέλιο, Τζουντίττα, Ο πρωτομάστορας, Τα παραμύθια του Χόφμαν, Το σπίτι των τριών κοριτσιών, Ριγολέττος, Βασιλιάς Ανήλιαγος (Νεζερίτης), Τα ξωτικά νερά (Καλομοίρης), Σαμψών και Δαλιδά, Διδώ (Λαυράγκας), Ο ιπτάμενος Ολλανδός κ.ά. Διακρίθηκε ως Καβαραντόσσι (Τόσκα) και Χόφμαν (Τα παραμύθια του Χόφμαν). Πέθανε στην Αθήνα στις 24/11/1966.

Φιλμογραφία

Ο μάγος της Αθήνας (1931)

ΑΠΟ ΤΟ https://virtualmuseum.nationalopera.gr/

 

ΕΡΣΗ ΠΗΤΤΑ

Έρση Πήττα

Η Έρση Πήττα είναι διακεκριμένη χορογράφος, χορεύτρια και καθηγήτρια κινησιολογίας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε Xορογραφία και Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι και είναι απόφοιτος της Σορβόννης με μεταπτυχιακό στην Αισθητική. Συμμετείχε στο γυναικείο γαλλικό πρωτοποριακό χορευτικό κίνημα indépendanse, επιχορηγούμενο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Υπήρξε διευθύντρια ερευνητικού προγράμματος στο πολιτιστικό κέντρο Royanmont. Είναι ιδρυτικό μέλος πολλών καλλιτεχνικών ομάδων. Έχει παρουσιάσει χορογραφίες διεθνώς. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ. Η χορογραφία της σε μουσική Ιάννη Ξενάκη (Légende d'Eer) έλαβε προσωπικό έπαινο από τον ίδιο τον συνθέτη.

Φιλμογραφία

Ηλέκτρα (1962)

Τρωάδες (1971)

Περπλάνηση (1979)

Ρόζα (1982)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.tch.gr/

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

 

Γιώργος Αρβανίτης

Ο Γιώργος Αρβανίτης (Δίλοφο Φθιώτιδας, 22 Φεβρουαρίου 1941), είναι Έλληνας κινηματογραφιστής και μοντέρ. Υπήρξε, επίσης, ένας από τους μόνιμους συνεργάτες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου σε μεγάλες επιτυχίες του, όπως ''Ο μελισσοκόμος'', ''Το βλέμμα του Οδυσσέα'', ''Ο θίασος'' κ.λπ. Ενώ, μεταξύ άλλων διακρίσεων, έχει βραβευθεί 6 φορές από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την καλύτερη φωτογραφία. Στη διάρκεια της καριέρας του έχει συνεργαστεί με εξέχουσες προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου όπως ο Κώστας Γαβράς, ο Ντίνος Κατσουρίδης, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ζυλ Ντασέν κ.ά. Η φιλμογραφία του αποτελείται από παραπάνω από 100 ταινίες, ελληνικές και ξένες. Ο Αρβανίτης γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1941, ήτοι στην εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στο χωριό Δίλοφο της Φτιώτιδας. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, με τον πατέρα του να είναι αντάρτης και τη μητέρα του πολιτική κρατούμενη. Αυτόν και τα αδέλφια του, τα μεγάλωσαν, στη Νέα Πεντέλη, τα αδέλφια της μητέρας του. Ο Αρβανίτης, με την οικογένεια των θείων του δούλευε στην ταβέρνα και στο γαλακτοκομείο που κατείχαν. Αργότερα, έμαθε τη δουλειά του ηλεκτρολόγου από έναν μαγαζάτορα της γειτονιάς. Ο Αρβανίτης, όπως ο ίδιος παραδέχεται δεν σπούδασε ποτέ για τον κινηματογράφο. Παρόλα αυτά, ήθελε να τον μάθει και έτσι αποφάσισε να δουλέψει με την εταιρεία του Φιλοποίμενα Φίνου, τη Φίνος Φιλμ. Αν και ο ίδιος δε συμφωνούσε με την αισθητική της εταιρείας, θεωρούσε απαραίτητο βήμα στην καριέρα του ως διευθυντής φωτογραφίας, την παραμονή του εκεί. Στη Φίνος Φιλμ φωτογράφισε 26 ταινίες, μεταξύ άλλων: ''Οι θαλασσιές οι χάντρες'', ''Κάτι κουρασμένα παλικάρια'', ''Η ωραία του κουρέα'', ''Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά'', ''Η νεράιδα και το παλικάρι'' κ.ά. Τελευταία ταινία, παρόλα αυτά, έμελλε να είναι το ''Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας'', του 1976, που ήταν σε συμπαραγωγή Φίνος Φιλμ και Θανάση Βέγγου. Είχε αποχωρήσει 3 χρόνια πριν από την εταιρεία. Αφού αποχώρησε από τη Φίνος Φιλμ, ξεκίνησε μία μακρόχρονη συνεργασία με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο. Με τον Αγγελόπουλο άρχισε να συνεργάζεται ήδη από το 1968 που έκανε την ταινία μικρού μήκους ''Εκπομπή''. Αργότερα, το 1970 συμμετείχε και στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ''Αναπαράσταση''. Και συνέχισε τη συνεργασία σε όλες τις ταινίες του σκηνοθέτη, εκτός από δύο: ''Το λιβάδι που δακρύζει'' και το ''Η σκόνη του χρόνου''. Κατά συνέπεια, συμμετείχε σε πολλές βραβευμένες ταινίες του Αγγελόπουλου, όπως ''Ο μελισσοκόμος'', ''Το βλέμμα του Οδεσσέα'', ''Ο θίασος'', το ''Μια αιωνιότητα και μια μέρα''το οποίο βραβεύθηκε με Χρυσό Φοίνικα. Από το 1989 ο Αρβανίτης εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία. Εκεί συνέχισε να εργάζεται ως κινηματογραφιστής, κάνοντας 44 ταινίες και αποσπώντας 6 διεθνή βραβεία. Στη Γαλλία έχει κερδίσει ως κινηματογραφιστής θέση στη Γαλλική Ένωση Διευθυντών φωτογραφίας, στην Ακαδημία Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ακαδημία Τέχνης και Τεχνικής του Κινηματογράφου και στην Ανώτερη Εθνική Σχολή Επαγγελμάτων Εικόνας και Ήχου. Αυτές τις δεκαετίες συμμετείχε σε εξίσου βραβευμένες ταινίες όπως το ''Νύφες'', του Παντελή Βούλγαρη.

Φιλμογραφία

Η γυνή να φοβήται τον άντρα (1965)[ο Στρατιώτης που περιμένει την Παγώνα]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Μάρω Μπουρδάκου (Maro Bourdakou) και https://anoihtipoli.gr/

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

MANON PALETTE

Manon Palette

Φιλμογραφία

Ερωτικό ταξίδι (1949)

ΑΠΟ ΤΟ https://retrodb.gr/

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ

Γιάννης Ζουγανέλης

Ο Γιάννης Νικολάου Ζουγανέλης (Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας συνθέτης, μουσικός, κωμικός, ηθοποιός, παρουσιαστής και δάσκαλος. Η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο και τη Νάξο. Στην προσχολική ηλικία, ξεκίνησε τη βυζαντινή μουσική στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρία με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό τη διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία. Παράλληλα με τις μουσικές σπουδές, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Το 1975, με υποτροφία Βίλι Μπραντ (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα. Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θετρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη Lyra του Αλέκου Πατσιφά. Ξεκίνησε τις ζωντανές εμφανίσεις, με τον Διονύση Σαββόπουλο, κατόπιν με τον Θανάση Γκαιφύλλια και Νικόλα Άσιμο. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πάνω από τα εκατό έργα του. Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από τη Deutsche Grammophon στις αγγλοσαξονικές χώρες. CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από τη VENOL. Έγραψε μουσική για τις τηλεοπτικές σειρές: Μεγάλος ξεσηκωμός, Συμβολαιογράφος, Αργώ, Για την τιμή και το χρήμα, Λαυρεωτικά, Αστροφεγγιά, Η κυρά μας, Στην κόψη του ξυραφιού και στα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα. Έγραψε επίσης μουσική για μπάλετο, συνεργαζόμενος με τον Γ. Μέτση, τη Λία Μελετοπούλου, το Πειραματικό Μπαλέτο Πειραιώς και με τους χορογράφους: Γιάννη Φλερύ, Βαγγέλη Σειλινό, Λεωνίδα Ντεπιάν, Χάρη Μανταφούνη, Άγγελο Χατζή, Κωνσταντίνο Ψαρέλη, Ελίζα Πάλλη, Α. Γεωργίου, Δημήτρη Παπάζογλου, Φωκά Ευαγγελινό. Συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δημήτρη Ποταμίτη στο «Θέατρο Έρευνας»,Τζένη Καρέζη – Κώστα Καζάκου, Μάνου Κατράκη, Κώστα Βουτσά, Θανάση Βέγγου, τον Ευγένιο Σπαθάρη, με το «Πειραματικό Θέατρο» του Δ. Τριβιζά, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, το θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», τον «Θίασο 81», το «Θέατρο της Ημέρας, το «Θεατρικό Σανίδι», με την «Εθνική Λυρική Σκηνή», με το «Πελοποννησιακό και Δωδεκανησιακό Θέατρο», στα «ΔΗΠΕΘΕ» Βέροιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κοζάνης, Εθνικό θέατρο κ.ά. Έγραψε μουσική για πολλά θεατρικά έργα, αρχαιοελληνικά και σύγχρονα. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται έργα των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Τερέντιου, Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόπε δε Βέγα, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Τένεσι Ουίλιαμς, Μπέρτολ Μπρεχτ, Γιώργου Σκούρτη, Μπάμπη Τσικληρόπουλου, Μ. Ευθυμιάδη, Γιώργου Διαλεγμένου, Μποστ, Κ.Χ. Μύρη, Γιάννη Ξανθούλη, Σταμάτη Φασουλή, Κ. Δήμα, Α. Θωμόπουλου, Αλέκου Σακελλάριου. Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996. Την τηλεοπτική σεζόν 1998-1999, παρουσίαζε στο MEGA το τηλεπαιχνίδι "Όσα ξέρει το παιδί", στο οποίο συμμετείχαν σε κάθε επεισόδιο 9 παιδιά και τρεις ενήλικους παίκτες, οι οποίοι προσπαθούσαν να μαντέψουν αν τα παιδιά ήξεραν την απάντηση στην ερώτηση που έθετε ο παρουσιαστής. Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως. Δίδαξε μουσική στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους μοντέρνους καιρούς' καθώς και στον 'ΙΑΣΜΟ'. Το 2014- 15 δίδαξε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2016 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην Ακαδημία του Μονάχου. Έχει περιοδεύσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Πρωταγωνίστησε στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου καθώς και σε άλλα αρχαία θέατρα της Ελλάδας με τα έργα "Ιππής" - "Βάτραχοι" - "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνους.

Φιλμογραφία

Αρκάδι (1975)

Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)

Εδώ είναι Βαλκάνια (1984)

Τα τούβλα (1985)

Επάγγελμα γυναίκα μια ζωή πατίνι (1986)

Πατρίς ληστεία οικογένεια (1987)

Το επόμενο θύμα (1990)

Πάνω κάτω και πλαγίως (1993)

Σαπουνόπετρα: Το χρήμα στο λαιμό σας (1996)

Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)

Βασίλισσα μαιμού (2000)

Αλέξανδρος και Αισέ (2001)

Άντρες (2001)

Το κλάμα βγήκε απ΄τον Παράδεισο (2001)

Ο βασιλιάς (2002)

Μην ερνάς ανάβει κόκκινο (2003)

Βαρέα ανθυγιεινά (2003)

Φτάσαμε! (2004)

Η καρδιά του κτήνους (2005)

Ηθικόν ακμαιότατον (2006)

Μαφιόζοι στο Αιγαίο (2006)

Ένας ήρωας στη Ρώμη (2006)

Το φιλί της Ζωής (2007)

Πεθαίνω για σένα (2009)

4 μαύρα κοστούμια (2010)

Το έτερον ήμισυ (2011)

Κινητά στοιχεία (2011)

Μια φορά κι ένα μωρό (2011)

άρισα εμπιστευτικό (2012)

Μήδεια Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων (2014)

Lomasankarit (2015)

The Bacheror (2016)

Ειμαρμένη (2015)

Λύσσα κακιά (2015)

Μινόρε (2016)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ''

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ

Κώστας Κονταξής

Φιλμογραφία

Το παιδί του μεθύστακα (1961)

ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΟΜΟΣ

Αλέξης Σολομός

Ο Αλέξης Σολομός (Αθήνα, 9 Αυγούστου 1918 - Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2012) ήταν Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης, μεταφραστής, και θεωρητικός του θεάτρου. Ο Σολωμός, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, γεννήθηκε στην Αθήνα. Υπήρξε μαθητής του Καρόλου Κουν στο Κολέγιο Αθηνών, πήρε μαθήματα ζωγραφικής στο ατελιέ Βυζαντίου & Στύλου-Διαμαντοπούλου, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1941) χωρίς να αποφοιτήσει καθώς και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1939-1942), στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών του Λονδίνου (1945-46), στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Δραματικό Εργαστήρι του Πισκάτορ στη Νέα Υόρκη (1946-48). Πριν ολοκληρώσει τις θεατρικές σπουδές του, ξεκίνησε την καριέρα του ως ενδυματολόγος. σχεδιάζοντας τα κοστούμια για το έργο Μάκβεθ που ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη το 1937. Εκείνη την εποχή άρχισε και η συνεργασία του με το περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" του Δημήτρη Φωτιάδη. Το 1939 παρουσίασε την πρώτη σκηνοθετική του δουλειά στην Αρκούδα του Τσέχωφ, που ανέβηκε από το θίασο του Αγγλοελληνικού Συνδέσμου. Στην Κατοχή εργάστηκε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου. Η επαγγελματική θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά με τη συνεργασία του στο Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά στα 1942-43. Έπαιξε ως ηθοποιός στο "Δίλημμα του Γιατρού" του Μπέρναρντ Σω (πλάι στους Παπαδάκη, Παππά και Κωτσόπουλο) στο "Θέατρο Διονύσια". Παράλληλα σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης Αΐντα του Βέρντι, που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Ολύμπια. Το 1943 συνεργάστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ως ηθοποιός, με το Θέατρο Τέχνης ''Κάρολος Κουν'' και με το Θίασο Μανωλίδου - Παππά - Δενδραμή. Το 1944 ανέβηκε από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το θεατρικό του έργο "Ο τελευταίος ασπροκόρακας"και το 1945 "Το μονοπάτι της λευτεριάς" από το Θίασο Γιώργου Παππά. Επιπλέον το 1944 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Τετράδιο". Ο Αλέξης Σολομός άρχισε την σκηνοθετική του σταδιοδρομία στη Νέα Υόρκη το 1947 στο Cherry Lane Theatre και στο Province Town Playhouse. Το 1949 ανέβασε τον Καλιγούλα του Καμύ στο Embassy Theatre του Λονδίνου. Το 1949 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με τους θιάσους Μουσούρη και Μανωλίδου – Παππά. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο τις περιόδους 1950-1964, 1968-1985 και το 1992, όπου σκηνοθέτησε άνω των εκατό παραστάσεων. Εξήντα πέντε (65) περίπου παραστάσεις σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο Κ.Θ.Β.Ε., στην Ε.Λ.Σ. Το 1964, μετά την απομάκρυνση του από το Εθνικό, ίδρυσε το δικό του θίασο, το "Προσκήνιο", με το οποίο ανέβασε 26 παραγωγές μέχρι το 1987. Επίσης εργάστηκε στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α. (1965-1967) ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Ως σκηνοθέτης συμμετείχε ενεργά στο Φεστιβάλ Επιδαύρου ανεβάζοντας έργα των τριών μεγάλων Ελλήνων Τραγικών (Αισχύλος, Ευριπίδης και Σοφοκλής) και κυρίως κωμωδίες του Αριστοφάνη, από το 1957 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70. Θεωρείται από τους σκηνοθέτες που συνέβαλαν στην αναβίωση και την επικαιροποίηση των έργων του Αριστοφάνη. Πλούσιο υπήρξε και το μεταφραστικό έργο του, όπου σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα Α. Ροσόλυμος, Αλέξανδρος Φούρκας και Γιάννης Ζωίδης. Συχνά μετέφραζε ο ίδιος τα έργα που σκηνοθετούσε ή/και σχεδίαζε και τα κοστούμια. Επιπλέον χρημάτισε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. (1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Για την προσφορά και το έργο του τού έχει απονεμηθεί ο Ταξιάρχης του Φοίνικα, έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1952 παντρεύτηκε την Κίττη Σπάθη με την οποία απέκτησε δυο κόρες. Πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, λίγους μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Ποτέ την Κυριακή (1960)

Κραυγή γυναικών (1978)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.in.gr/

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΤΟΛΗΣ ΒΕΛΟΝΑΚΗΣ

Τόλης Βελονάκης

Φιλμογραφία

Οι εραστές του ονείρου (1974)

Αλλαγή και το λουρί της μανας (1982)

Όταν οι ρόδες χορεύουν (1984)

Ένα σενάριο είναι η ζωή μας (1985)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

 

ΜΠΑΜΠΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μπάμπης Θεοδωρόπουλος

Φιλμογραφία

Το φτωχόπαιδο (1965)

Αεροσυνοδός (1971)

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΝΤΑΣ

Γιάννης Δοντάς

Φιλμογραφία

Πρόκλησις (1971)

Η κόμησσα της Κέρκυρας (1972)

 

PATRIZIA BINI

Patrizia Bini

Ιταλίδα Ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1940.

Φιλμογραφία

Το ποτάμι (1960)

 

ΞΕΝΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ξένια Αργυρού

Φιλμογραφία

Πρέπει να ζήσεις αγάπη μου (1965)

 

ΜΠΕΤΙΝΑ ΤΣΟΠΕΗ

Μπετίνα Τσοπέη

Αδελφή της Κορίνας Τσοπέη.

Φιλμογραφία

Κορίτσια για φίλημα (1965)

 

ΑΝΝΙΤΑ ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Αννίτα Βενάρδου

Φιλμογραφία

Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971)

Η προεδρίνα (1972)

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ

Χρήστος Βλαχόπουλος

Αδελφός της Ρένας Βλαχοπούλου.

Φιλμογραφία

Η κόμισσα της Κέρκυρας (1972)[οπωροπώλης]

 

MARIE LILJEDAHL

Marie Liljedahl

Σουηδή ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1950.

Φιλμογραφία

Ο ζεστός μήνας Αύγουστος (1966)[κορίτσι στην παραλία]

 

ΒΙΚΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Βίκυ Κωνσταντινίδου

Φιλμογραφία

Sex...13 μποφόρ (1972) [Τζούλια]

Πιο θερμή κι από τον ήλιο (1972)

Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα (1972)[υπηρέτρια]

Ένα ελεύθερο κορίτσι (1973)

Παράνομα ζευγάρια (1974)

Οι εκδικητές της Κύπρου (1974)

Υποταγή στη σάρκα (1975)[Μάρθα]

Παίζοντας σε δυο κρεβάτια (1975)

Γεύση από ηδονή (1975)[Άννα]

Η Εύα αμάρτησε από τα 15 της (1975)

Η τρίτη επαφή στο σεξ (1976)[Μαρία Ρούμπου]

 

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΝΤΣΟΥ

Αγγελική Πάντσου

Φιλμογραφία

Το ποτάμι (1960)

 

MARIE NEY

 Marie Ney

Βρετανίδα ηθοποιός που γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1895 και πέθανε στις 11 Απριλίου 1981.

Φιλμογραφία

Ερόικα (1960)[Miss Norton]

ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ

Τάκης Σταυρινίδης

Ο Τάκης Σταυρινίδης γεννήθηκε το 1942. Σπούδαζε στη Κύπρο υποκριτική στη σχολή του Εύη Γαβριηλίδη μαζί με τη παρέα του που ήταν οι Ανδρέας Μουσουλιώτης, Νίκος Χαραλάμπους, Στέλιος Καυκαρίδης, Τζένη Γαιτανοπούλου και Νεόφυτος Νεοφύτου και αποφάσισαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Αθήνα, στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Αποφοίτησε το 1963 και φοίτησε ακόμη και στη Δραματική Σχολή του Θάνου Σακέτα και του Κωστή Μιχαηλίδη με συμμαθητές αρκετά μεγάλα ονόματα του Κυπριακού θεάτρου. Ο Τάκης Σταυρινίδης πήρε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, θέατρο από το ραδιόφωνο, σε τηλεοπτικές σειρές, όπως «Η Φροσού» και «Κατωθκιόν της Μαδαρής» στο ΡΙΚ, ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός μέσα από τη πετυχημένη ραδιοφωνική και εν συνεχεία τηλεοπτική εκπομπή του ΛΟΓΟΥ «Πάρε Δώσε». Στο κινηματογράφο πήρε μέρος σε ταινίες όπως 1965 «Laukaus Kyprokessa», 1968 «Μπροστά στην αγχόνη»,1969 «Ο παράς... ο .. μασκαράς» και άλλες. Στο Θέατρο συνεργάστηκε με τον ΟΘΑΚ (1961-65), με τη Μουσική Σκηνή, το Θίασο Μουσικής Κωμωδίας, το Θίασο Νίκου Σιαφκάλη, το Θεατρικό Πανόραμα, με το Θίασο Παπαδημήτρη και με τον ΘΟΚ. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 58 ετών στις 10 Ιανουαρίου 2001 ύστερα από μακρά ασθένεια. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Σάντρα Μπιλίκα. και ο αδελφός του Σπύρος Σταυρινίδη είναι και αυτός ηθοποιός.  

Φιλμογραφία

Μπροστά στην αγχόνη (1968)

ΑΠΟ ΤΟ https://mousikovlog.blogspot.com/

ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΗΣ

Τάσος Κωστής

Ο Τάσος Κωστής (Κερατσίνι, 14 Ιανουαρίου 1951) είναι Έλληνας ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου αλλά και ηθοποιός φωνής. Έγινε ηθοποιός όταν πήγε στην σχολή για έναν φίλο του. Προσελήφθη για πρώτη φορά στο θέατρο, λέγοντας τον εθνικό ύμνο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές. Στην τηλεόραση, τέσσερις από τους ρόλους που τον έκαναν γνωστό ήταν το 1987 και το 1988 που συμπρωταγωνίστησε με τον Κώστα Τσάκωνα στα ''Κλασική Περίπτωση Βλάβης'' και ''Η Μεγάλη Απόφραξη'', όπου υποδύθηκε τον υδραυλικό αλλά και στη σειρά του Mega ''Το Ρετιρέ'', όπου υποδύθηκε τον καφετζή Φοίβο, και στη σειρά ''Εκείνες κι Εγώ'' του ANT1 με τον Γιάννη Μπέζο, όπου υποδύθηκε τον Δημήτρη Μαρίκο, φίλο του Ζάχου Δόγκανου. Και τέλος υποδύθηκε τον Ταξίαρχο Τζαζλέα στη σειρά του Γιάννη Μπέζου ''Της Ελλάδος τα Παιδιά'' στον ΑΝΤ1. Έχει επίσης ασχοληθεί με την μεταγλώττιση κινουμένων σχεδίων και αποκάλυψε πως ήταν δική του ιδέα να έχει ο Αστυνόμος Σαίνης τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του, αλλά και πως εκείνος τον βάφτισε "Σαΐνη", έχοντας πάρει και διάκριση από την Disney για την συνολική δουλειά του (με τον τίτλο του First Class Actor). Ήταν παντρεμένος από το 1978. Με τη σύζυγο του έμεναν στον Πειραιά και είχαν αποκτήσει ένα γιο και δυο εγγόνια. Η σύζυγος του απεβίωσε στις 21 Μαρτίου 2024 από καρκίνο.

Φιλμογραφία

Το κοροιδάκι της πριγκιπέσσας (1972)

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)

Ο κλοιός (1987)

Ο καβαλάρης των FM Stereo (1988)

A simple love story (2007)

Ψυχραιμία (2007)

Πρώτη φορά Νονός (2007)

Ο Ηλίας του 16ου (2008)

Ζητείται ψεύτης (2010)

Λάρισα Εμπιστευτικό (2012)

Στα καλά καθούμενα (2014)

Karditsa Forever (2021)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΣΤΑΘΗΣ ΛΟΥΠΑΣ

Στάθης Λούπας

Ο Στάθης Λούπας γεννήθηκε το 1909 στον Βόλο. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος (επιθεωρητής σχολείων). Συνεπώς, η ζωή τους ήταν τελείως νομαδική. Μετά τον Βόλο, το 1910, βρέθηκαν στη Ζάκυνθο, αργότερα στην Πάτρα κι ύστερα στη Νάξο, στην Καρδίτσα, στο Κιλκίς, στο Ναύπλιο και στο Καρπενήσι. Το 1925 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είχε ήδη τελειώσει το Γυμνάσιο κι είχε δημοσιεύσει πολλά ποιήματα και διηγήματα. Από πολύ νωρίς είδε εκδηλώσει την αγάπη του για την τέχνη με την ευρεία έννοια. Έτσι από το 1923, σε ηλικία 14 ετών, έβλεπε το όνομά του να φιγουράρει σε ποικίλα φιλολογικά περιοδικά της εποχής, όπως στον «Φιλότεχνο», στη «Νέα Τέχνη», στο «Σαλόνι» και στον «Παρνασσό». Ο κύκλος του αποτελείτο από σημαντικούς ανθρώπους της εποχής, όπως ο συνθέτης και ποιητής Αιμίλιος Ριάδης με το χαρακτηριστικό μονόκλ, ο διακεκριμένος πιανίστας και μουσουργός Λώρης Μαργαρίτης με τη γυναίκα του Ίντα Ρόζενγκρας, ο Γιώργος Βαρόπουλος, ο ζωγράφος και χαράκτης Πολύκλειτος Ρέγκος και ο λογοτέχνης Γιώργος Δέλιος. Εκείνη την εποχή θα ξεκινούσε να λειτουργεί το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης με τη Φιλολογική Σχολή. Επειδή ο πατέρας του ήθελε οπωσδήποτε να τον κάνει καθηγητή, τον έπεισε να δώσει εξετάσεις στο νεοσύστατο τότε πανεπιστήμιο. Ο Στάθης Λούπας χρημάτισε από τους πρώτους φοιτητές του δευτέρου Πανεπιστημίου της Ελλάδας και λίγο αργότερα ο πρώτος πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου και του Φοιτητικού Καλλιτεχνικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, είχε μείνει αλησμόνητη η πρώτη γιορτή που έδωσε ο Καλλιτεχνικός όμιλος, σε συνεργασία με τον Πασχαλίδη, τον Δαμασκίτη, τον Μαργαρίτη, τον Φλώρου και την Τούλα Γεωργίου. Σε εκείνη τη γιορτή, ο Στάθης Λούπας πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Εν προκειμένω, δίδαξε και σκηνοθέτησε μαζί με μερικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς του Πανεπιστημίου ένα μονόπρακτο του Guy de Maupassant, «Το Δάσος των Ελαιών». Αφού διαλύθηκε η παρέα του στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό. Την ευκαιρία τού την έδωσε η γνωστή εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Φως», που του ανέθεσε να γράψει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις. Ο πρώτος του σταθμός ήταν η Ελβετία (Λωζάννη), κατόπιν η Ιταλία (Βενετία) και τέλος η Γαλλία (Παρίσι). Στο Παρίσι είχε την τύχη να παρακολουθήσει το γύρισμα τριών φιλμ κι εκεί κόλλησε το «ψώνιο» για τον κινηματογράφο. Πολύ γρήγορα σταμάτησε τη συνεργασία του με την εφημερίδα κι επέστρεψε στην Ελλάδα. Επειδή δεν ήθελε πια να μείνει στη Θεσσαλονίκη, γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Ένα βράδυ γνώρισε τον σπουδαίο παλιό ηθοποιό και σκηνοθέτη Θωμά Οικονόμου, ο οποίος του συνέστησε τον σκηνοθέτη Φώτο Πολίτη. Τελικά έλαβε την απόφαση να παρακολουθήσει μαθήματα στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, όπου δίδασκε ο Πολίτης, παράλληλα με τη Νομική. Το 1930, ενώ ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για το δίπλωμα της Νομικής Σχολής, οι φίλοι του Ριζόπουλος και Δασκαλάκης τού ανακοίνωσαν ότι ήθελαν ιδρύσουν μια κινηματογραφική εταιρεία, τη «Φοίβος Φιλμ». Ο Στάθης Λούπας δεν έχασε καιρό και σε πέντε μέρες έγραψε το «Έτσι κανείς σαν αγαπήσει». Μετά από αυτήν την ταινία είχε αρκετές προτάσεις για σκηνοθεσία, όπως από την «Αθηνά Φιλμ». Τις αρνήθηκε όλες, γιατί δεν είχε ετοιμάσει κάποιο σενάριο. Αλλά τον Σεπτέμβριο του 1931 τελείωσε το καινούριο του σενάριο, που δούλευε τρεις μήνες. Το 1931 ξεκίνησε και η συνεργασία του με το περιοδικό «Το Παρλάν» σχετικά με το γύρισμα των ελληνικών ταινιών.

Φιλμογραφία

Έτσι κανείς σαν αγαπήσει (1931)

ΑΠΟ ΤΟ https://maxmag.gr/

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΕΡΕΚΟΣ

Βαγγέλης Μερέκος

Φιλμογραφία

Μας ενώνει ο πόνος (1964)

Εσχάτη προδοσία (1971)

Η προεδρίνα (1972)

Όργια σε τιμή ευκαρίας (1973)

 

ΦΑΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ

Φάνης Καρακούσης

Φιλμογραφία

Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967)

 

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΕΛΕΠΗΣ

Σπύρος Τσελέπης

Φιλμογραφία

Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967)

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ

Κυριάκος Κατζουράκης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Ζωγραφική με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη και Σκηνογραφία με καθηγητή τον Βασίλη Βασιλειάδη (1963-1968). Το 1969 βραβεύτηκε με το βραβείο ζωγραφικής «Παρθένη». Από το 1972 έως το 1986 έζησε στο Λονδίνο όπου σπούδασε Χαρακτική (1973-1975, Central Saint Martins College of Art and Design και Croydon College of Art). Στον κινηματογράφο σκηνογράφησε «Το προξενιό της Άννας» του Παντελή Βούλγαρη (1972) και έκανε τα κοστούμια για τη θεατρική παράσταση «Μέρες του ’36» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1972). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας 5 Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές (1969-1972) μαζί με τον Γιάννη Βαλαβανίδη, τον Χρόνη Μπότσογλου, τον Γιάννη Ψυχοπαίδη και την Κλεοπάτρα Δίγκα. Το 1990 ίδρυσε την Ομάδα Τέχνης, καθώς και την Ένωση Καλλιτεχνών «Europa 24» (1991-1998). Επίσης, είχε αναλάβει τη διεύθυνση του εικαστικού εργαστηρίου του Υπουργείου Πολιτισμού στον Δήμο του Αιγάλεω (1997-2003). Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εικαστικού Εργαστηρίου του Αιγάλεω (1997-2003). Το 2005 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι το 2012. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Απεβίωσε στις 22 Οκτωβρίου 2021.

Φιλμογραφία

Κιέριον (1968)[Λεωνίδας Ζαντίκ]

ΑΠΟ ΤΟ https://felioscollection.gr/