Ν. ΚΑΖΑΤΖΙΔΗΣ

Ν. Καζατζίδης

Φιλμογραφία

Ζητείται ψεύτης (1961)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΛΠΙΓΓΙΔΗΣ

Γιώργος Σαλπιγγίδης

Σκηνοθέτης και ηθοποιός. Πέθανε στις 19 Ιουνίου 2022.

Φιλμογραφία

Δουλειές με φούντες (1959)

Ο θάνατος του Αλέξανδρου (1966)

Ψάχνοντας για την Πηνελόπη (1981)

 

ROSITA BARRIOS

Rosita Barrios

Φιλμογραφία

Έτσι κανείς σαν αγαπήσει (1931)

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΨΟΚΕΦΑΛΟΣ

Δημήτρης Καψοκέφαλος

Ερμηνευτής δημοτικών τραγουδιών.

Φιλμογραφία

Ο Γιάννος κι η Παγώνα (1959)

Ματωμένο ηλιοβασίλεμα (1959)

Ένα νερό καρά Βαγγελιώ (1959)

Διαμάντω (1961)

Η κατάρα της μάνας (1961)

Καραγκούνα (1961)

Ματωμένα στέφανα (1961)

Μυρτιά (1961)

Τα σαράντα παλικάρια (1961)

Αναστασά (1962)

Η ωραία της Ρούμελης (1962)

Λαφίνα (1962)

Ο Γεροδήμος (1962)

Λενιώ η βοσκοπούλα (1962)

Σταυραετοί (1963)

Νυχτοπερπατήματα (1964)

Παντρεύουν την αγάπη μου (1965)

Οι εκδικηταί (1966)

Ο καμπούρης (1966)

Η κόρη της Πενταγιώτισσας (1967)

Μαριώ η κατατρεγμένη βοσκοπούλα (1969)

Μενούσης: Ο λεβέντης της Ηπείρου (1969)

Ο Νταβέλης (1969)

Ο αντάρτης του βάλτου (1969)

Τα δέλφια ορκίστηκαν εκδίκηση (1970)

Χριστινιώ, ο θρύλος μιας αγάπης (1970)

Χρυσαυγή (1971)

Αννιώ η τσελιγκοπούλα της κατάρας (1971)
ΑΠΟ ΤΟ https://retrodb.gr/

 

ΖΑΖΑ ΜΠΡΙΛΛΑΝΤΗ

Ζαζά Μπριλλάντη

Η Ζαζά Μπριλλάντη (1897–1975) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου και του θεάτρου. Ειδικεύτηκε στο μουσικό θέατρο και την οπεράτα. Εμφανίστηκε στις ελληνικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου ''Ο Μιχαήλ δεν έχει ψιλά''(1924), ''Ο έρως της Κοντσέτας σώζει τον Μιχαήλ'' (1926),''Οι περιπέτειες του Βιλλάρ''(1924) και πολλές άλλες. Ηχογράφησε μουσική που πουλήθηκε σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο μερικά από τα επιτυχημένα τραγούδια της ήταν τα "Αχ Μαρί", "Όλγα η τραγουδίστρα" και "Το σιγαρέτο". Ήταν μια παγκοσμίου φήμης ηθοποιός και τραγουδίστρια που εμφανίστηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο. Τραγούδησε πολλά τραγούδια του καταξιωμένου Έλληνα συνθέτη Θεόφραστου Σακελλαρίδη και συνεργάστηκε μαζί του σε έργα του μουσικού θεάτρου. Όταν πέθανε, άφησε όλη της την περιουσία στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και άρχισε να παίζει σε αυτήν την πόλη και αργότερα μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, έγινε δημοφιλής και μια από τις ερμηνείες της ήταν ο ρόλος μιας σουμπρέτας με το όνομα Λιλή. Αργότερα πήγε στην Αθήνα όπου την ανακάλυψε ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης. Έπαιξε σε πολυάριθμα μουσικά θεατρικά έργα, όπως ''Το φυντανάκι'', Μπλέ μαζούρκα'' και Η βασίλισσα του φοξ τροτ''. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο ως τραγουδίστρια, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Προς το τέλος της καριέρας της, αποσύρθηκε από το θέατρο αλλά συνέχισε να τραγουδά μέχρι τον θάνατό της το 1975. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών στην Αθήνα.

Φιλμογραφία

''Ο Μιχαήλ δεν έχει ψιλά'' (1924)''

''Οι περιπέτειες του Βιλλάρ'' (1924)

''Ο έρως της Κοντσέτας σώζει τον Μιχαήλ'' (1926)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΕΥΑ ΔΕΛΑΖΑΝΟΥ

Εύα Δελαζάνου

Υψίφωνος

Φιλμογραφία

Λυπηθείτε το παιδί μου (1950)

 

ΤΑΚΗΣ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗΣ

Τάκης Βουγιουκλάκης

Ο Παναγιώτης (Τάκης) Βουγιουκλάκης (Αθήνα,( 6 Μαρτίου 1939 - 8 Απριλίου 2021) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης και παραγωγός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1939. Γονείς του ήταν ο πρώην νομάρχης Αρκαδίας, νομικός Ιωάννης Βουγιουκλάκης και η Αιμιλία Κουμουνδούρου. Αδέλφια του ήταν η ηθοποιός Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο αρχιτέκτονας Αντώνης Βουγιουκλάκης. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε έναν γιο, τον Γιάννη Βουγιουκλάκη, ο οποίος γεννήθηκε το 1962. Το 1986 παντρεύτηκε την ηθοποιό Έφη Πίκουλα. Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Ρώμη, κατ' αρχήν στο Πανεπιστήμιο Pro-Deo όπου σπούδασε  κοινωνιολογία, και στη συνέχεια στο Centro Sperimentale di Cinematografia (C.S.C.), που σπούδασε σκηνοθεσία με καθηγητές όπως ο Βιτόριο ντε Σίκα και ο Πιέτρο Τζέρμι. Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα εργάστηκε ως βοηθός δίπλα σε Έλληνες & ξένους σκηνοθέτες και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη διεύθυνση παραγωγής στις εταιρείες Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης & Φίνος Φιλμ, τη "χρυσή περίοδο" του ελληνικού κινηματογράφου. Το 1963 δραστηριοποιείται σκηνοθετικά κατ' αρχήν στο ραδιόφωνο, σκηνοθετώντας περισσότερα από 40 θεατρικά έργα και από το 1969 στην τηλεόραση όπου σκηνοθετεί σίριαλ, σόου και εορταστικά προγράμματα. Το 1970 ξεκινά την κινηματογραφική σκηνοθετική του καριέρα. Το 1975 αποφασίζει να ασχοληθεί (και) επιχειρηματικά με το θέαμα, ιδρύοντας στην Αθήνα εταιρεία παραγωγής ταινιών, θεατρικών παραγωγών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Επόμενο καλλιτεχνικό του βήμα είναι το 1976, όταν καταπιάνεται με τη θεατρική σκηνοθεσία, "ανεβάζοντας" συνολικά 52 θεατρικές παραστάσεις, ενώ τη δεκαετία του '80 σκηνοθετεί αρκετές ταινίες βίντεο. Επί σειρά ετών ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Δημιουργών Θεατρικών και Οπτικοακουστικών Έργων - "Αθηνά". Στις εθνικές εκλογές του 1996 συμμετείχε ως υποψήφιος βουλευτής, με την Πολιτική Άνοιξη στην Α΄Αθηνών. Το 2002 αποφασίζει να ασχοληθεί με τα "δημοτικά" και εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Βριλησσίων, αναλαμβάνει δε Πρόεδρος του Πνευματικού και Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου. Το 2006 επανεκλέγεται και αναλαμβάνει Πρόεδρος του ΔημοτΤΑικού Συμβουλίου του Δήμου Βριλησσίων. Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 82 ετών στις 8 Απριλίου του 2021.

Φιλμογραφία

Η Αλίκη Δικτάτωρ (1972)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΒΑΣΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ

Βάσος Αργύρης

Βαρύτονος. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1907 και πέθανε στην Αθήνα το 1976.

Φιλμογραφία

Έξω φτώχεια (1932)

 

ΜΑΡΙΤΣΗ ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Μαρίτση Καλλιγέρη

Φιλμογραφία

Μάγος της Αθήνας (1931)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Γιώργος Σπέντζος

Γιος του σκηνοθέτη, παραγωγού και ιδρυτή της ''Σπέντζος φίλμ'' Χρήστου Σπέντζου.

Φιλμογραφία

'Ετσι έσβησε η ζωή μου (1952)

 

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΚΟΥΜΑ

Μαργαρίτα Γκούμα

Σταρ Ελλάς 1956.

Φιλμογραφία

Γαλήνη (1958)

 

ΝΤΟΛΛΥ ΘΕΟΛΟΓΙΔΟΥ

Ντόλλυ Θεολογίδου

Φιλμογραφία

Ο παληάτσος της ζωής (1930)

Έτσι κανείς σαν αγαπήσει (1931)

Κάιν και Άβελ (1931)

 

ΜΕΡΟΠΗ ΝΕΖΕΡ

Μερόπη Νέζερ

Σύζυγος του Χριστόφορου Νέζερ.

Φιλμογραφία

Παιδιά της Αθήνας (1947)[Μάρθα]

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Χρήστος Αδαμόπουλος

Φιλμογραφία

Ο Θύμιος τα 'χει 400 (1960)

Ο Καζανόβας (1963)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Θόδωρος Αγγελόπουλος

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Αθήνα, 27 Απριλίου 1935 - Πειραιάς, 24 Ιανουαρίου 2012) ήτανΈλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998 για την ταινία Μια αιωνιότητα και μια μέρα.Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Τοπίο στην ομίχλη, Μια αιωνιότητα και μια μέρα, Ο θίασος, Το βλέμμα του Οδυσσέα και Μεγαλέξανδρος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα Εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα ''Δημοκρατική Αλλαγή'', μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη . Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα προς τιμήν του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο. Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου Paris-X Nanterre στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρος Κινηματογράφος. Ανήκε ιδεολογικά στο χώρο της Αριστεράς. Στις 24 Ιανουαρίου 2012, κατά την διάρκεια διαλείμματος σε γύρισμα της ταινίας του Η άλλη θάλασσα στη Δραπετσώνα, τραυματίστηκε σοβαρά από διερχόμενη μοτοσικλέτα ενώ διέσχιζε πεζός τον δρόμο.Το ίδιο βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη, στις 27 Ιανουαρίου στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών. Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιέρωσαν το 2012 Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού. Το βραβείο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ (Festival des Films du Monde de Montréal) Σερζ Λοζίκ (Serge Losique) και προσωπικός φίλος του Αγγελόπουλου αφιέρωσε τη διοργάνωση του 2012 στη μνήμη του Έλληνα σκηνοθέτη.Έκθεση ζωγραφικής με τίτλο''Ο μελισσοκόμος των αγγέλων''  του ζωγράφου Οδυσσέα Άννινου για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο παρουσιάστηκε στο Πολυχώρο Πολιτισμού ΑΘΗΝΑΪΣ.Στην επέτειο της γέννησής του τον ίδιο χρόνο, η ελληνική έκδοση της μηχανής αναζήτησης Google εμφάνισε στην αρχική της σελίδα γκραβούρα που παραπέμπει στον Έλληνα σκηνοθέτη. Παράλληλα, την ίδια μέρα διοργανώθηκε εκδήλωση στη μνήμη του στο κτήριο της οδού Περαιώς του Μουσείου Μπενάκη. Η προτομή του κοσμεί το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ το όνομα "Θεόδωρος Αγγελόπουλος" φέρει οδός της Θεσσαλονίκης, το 2ο Λύκειο Αθηνών - όπου είχε φοιτήσει ο ίδιος - καθώς και η αίθουσα θεάτρου του Δημοτικού Ωδείου Φλώρινας.

Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)

Κιέριον (1968)

Ληστεία στην Αθήνα (1969)

Αναπαράσταση (1970)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΕΛΕΝΑ ΚΙΤΣΗ

Έλενα Κίτση

Φιλμογραφία

Κάιν και Άβελ (1931)

 

ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑ

Άρτεμις Παπαδήμα

Φιλμογραφία

Ηδονή και πάθος (1960)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΤΟΥΛΑ ΑΝΖΗ

 

Τούλα Ανζή

Φιλμογραφία

Η προσφυγοπούλα (1938)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Κώστας Παπανικολάου

Χορευτής

Φιλμογραφία

Χαρούμενοι αλήτες (1958)

Ο Γολγοθάς μιας αθώας (1961)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΘΩΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Θωμάς Οικονόμου

Ο Θωμάς Οικονόμου (12 Ιουλίου1864 - 21 Μαρτίου 1927) ήταν ηθοποιός και ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες τους νεοελληνικού θεάτρου. Γιος του ζωγράφου της Αυλής τωνΑψβούργων Αριστείδη Οικονόμου γεννήθηκε στη Βιέννη στις 12 Ιουλίου 1864 όπου σπούδασε και ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός. Στην Ελλάδα ήρθε το 1900-1901 αρχικά ως καθηγητής της Δραματικής Σχολής του τότε «Βασιλικού Θεάτρου» και έπειτα, μετά την αποχώρηση του Άγγελου Βλάχου, ως σκηνοθέτης. Εκεί θα γνωρίσει τη νεαρή Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία θα συνάψει μαζί της ερωτικό δεσμό και θα την αναδείξει ως πρωταγωνίστρια του θιάσου. Το 1906 εγκατέλειψε το Βασιλικό Θέατρο (Ελλάδα) μαζί με την Μαρίκα Κοτοπούλη, με την οποία και θα συνεργαστεί στο θίασο του πατέρα της συντρόφου του, Δημήτρη Κοτοπούλη,  προκειμένου να παρουσιάσουν τις νεωτεριστικές προτάσεις τους στο αθηναϊκό κοινό. Η προσπάθεια τους θα στεφθεί από θετικές κριτικές αλλά και παταγώδη εισπρακτική αποτυχία που θα οδηγήσει τον Οικονόμου στο θεατρικό περιθώριο και τη σχέση τους στην καταστροφή.

Από το 1918 έως το 1922, θα εργαστεί στο Ωδείο Αθηνών ως καθηγητής υποκριτικής και διευθυντής του θιάσου. Μεταξύ των πολλών μαθητών του διακρίνουμε και το Δημήτρη Ροντήρη. Η συνεισφορά του στο ελληνικό θέατρο, τόσο σκηνοθετικά και υποκριτικά όσο και κυρίως από τη θέση του δασκάλου, θεωρείται καθοριστική. Η αισθητική άποψη του Οικονόμου ήταν νατουραλιστική «που τον οδηγούσε σε εξεζητημένες ακρότητες, όπως αυτή με τη Μ. Κοτοπούλη την οποία υποχρέωνε να επισκέπτεται ασθενείς του φρενοκομείου για να βασίσει πάνω στη συμπεριφορά τους; την απόδοση του ρόλου της Μαργαρίτας στην τελευταία πράξη του Φάουστ του Γκαίτε». Ως διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου δίδαξε κυρίως Σαίξπηρ και Γερμανούς δραματουργούς, όπως ο Γκαίτε, Σίλλερ, Grillparzer, Κλάιστ και άλλους. Αγνόησε σχεδόν εντελώς τους Γάλλους συγγραφείς. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στην ερμηνεία των τραγωδιών. Πέθανε από ημιπληγία στο Γαλλικό Νοσοκομείο της Αθήνας στις 21 Μαρτίου 1927.

Φιλμογραφία

Ο ανήφορος του Γολγοθά (1917)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΦΛΩΡΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Φλώρα Κωστοπούλου

Φιλμογραφία

Ηλέκτρα (1962)

 

ERNESTO DIAS

Ernesto Dias

Φιλμογραφία

Το αμαξάκι (1956)

 

ΝΕΛΛΗ ΜΑΣΛΟΥΜ

Νέλλη Μασλούμ

Η Νέλλη Μασλούμ ή Μαζλουμίδου ή Νέλλη Κάλβο (πραγματικό όνομα: Νέλλη Μαζλούμ-Κάλβο) (9 Ιουνίου 1929 - 21 Φεβρουαρίου 2003), μια Αιγυπτιώτισσα ιταλικής καταγωγής από πατέρα και ελληνικής από μητέρα, ήταν ηθοποιός, χορογράφος, χορεύτρια και δασκάλα χορού. Έχει κάνει πολλές εμφανίσεις στον κινηματογράφο και την τηλεόραση της Αιγύπτου, σόλο και με τον «Αραβικό θίασο χορευτών της Νέλλης Μασλούμ». Πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση ήταν το 1938 στην ταινία ''Η προσφυγοπούλα'', με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Βέμπο, στον ρόλο της κόρης της. Από σφάλμα αναφέρεται ότι ήταν μητέρα του διάσημου τραγουδιστή Ντέμη Ροπυσσου. Όμως, πρόκειται για συνωνυμία. Η Νέλλη Μασλούμ απέκτησε το επώνυμο Ρούσσου, μετά τον γάμο της με τον Αιγυπτιώτη βιομήχανο ζαχαρωτών Ανδρέα Ρούσσο, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο και μια κόρη: τη χορογράφο και δασκάλα χορού Μαριάννα-Μαντρί Ρούσου Μασλούμ. Ενώ γονείς του Ντέμη Ρούσσου υπήρξαν ο μηχανικός και κλασσικός κιθαρίστας Γεώργιος Ρούσσος και η σύζυγός του Όλγα Βεντούρη.

Φιλμογραφία

Η προσφυγοπούλα (1938)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΠΟΠΗ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ

Πόπη Πασχαλίδου

Φιλμογραφία

Εκδρομή (1966)

 

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ

Ευάγγελος Δαμάσκος

Ο Ευάγγελος Δαμάσκος (Πειραιάς 1874, - 1942) ήταν Έλληνας Ηθοποιός. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών στην οποία και αρίστευσε. Πρωτοεμφανίστηκε στη θεατρική σκηνή συνεργαζόμενος με τον θερινό θίασο του Λεκατσά στο θερινό θέατρο «Αθήναιον» το 1895. Από τότε και επί μια περίπου συνεχή 35ετία ο Δαμάσκος συνεργάσθηκε με όλους σχεδόν τους τότε θιάσους μέχρι τον Μάρτιο του 1929 οπότε και αποχώρησε. Είχε συνεργαστεί ιδαίτερα με τον Χριστομάνο στη «Νέα Σκηνή» και στο τότε «Βασιλικό Θέατρο».

Φιλμογραφία

Ο παλιάτσος της ζωής (1930)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΖΩΖΩ ΡΟΥΧΩΤΑ

Ζωζώ Ρουχωτά

Φιλμογραφία

Η βία (1958)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ

Γιώργος Τερζάκης

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920 και απεβίωσε το 1998. Αρχικά υπήρξε μαθητής του Γ. Αγγελόπουλου (1940). Με υποτροφία του Γεωργίου Νάζου παρακολούθησε μαθήματα στο Ωδείο Αθηνών. Το 1952 μεταγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο με υποτροφία και ολοκλήρωσε σπουδές αποφοιτώντας με Α’ Βραβείο. Το 1954 πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός σε θιάσους μουσικής κωμωδίας και οπερέτας του Τάκη Μουζενίδη, περιοδεύοντας σε Κωνσταντινούπολη, Κύπρο και Αίγυπτο. Εμφανίστηκε σε μουσικές παραστάσεις σε διάφορα αθηναϊκά θέατρα. Την περίοδο 1958/91 συνεργάστηκε με την ΕΛΣ σε 115 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Ερμήνευσε βασικούς και βοηθητικούς ρόλους βαθύφωνου σε 22 όπερες, όπως: Ο κουρέας της Σεβίλλης, Το ελιξίριο του έρωτα, Μπορίς Γκοντουνόφ, Υπόθεση Χοβάνσκι, Ο έρωτας για τα τρία πορτοκάλια, Ντον Τζοβάννι, Ο μυστικός γάμος, Ο κύριος Μπρουσκίνο, Μποέμ, Τόσκα, Μανόν Λεσκώ, Η έξυπνη κ.ά. Εμφανίστηκε, επίσης, στο μιούζικαλ Σόου Μπόουτ και σε 14 οπερέτες, όπως: H πριγκίπισσα της τσάρντας, Η ωραία Ελένη, Η νυχτερίδα, Κοντέσσα Μαρίτσα, H εύθυμη χήρα, Μια νύχτα στη Βενετία, Το σπίτι των τριών κοριτσιών κ.ά. Τέλος, τραγούδησε στα ελληνικά έργα Το δαχτυλίδι της μάνας, Ο βαφτιστικός, Χριστίνα, Οι απάχηδες των Αθηνών, Στα παραπήγματα. Ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της ΕΛΣ (1981/88).

Φιλμογραφία

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)
ΑΠΟ ΤΟ https://virtualmuseum.nationalopera.gr/

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΔΗΣ

Κώστας Πολιτίδης

Φιλμογραφία

Ο δοσίλογος (1970)

Η μεγάλη στιμή του '21: Παπαφλέσσας (1971)

Οι κολασμένοι του σεξ (1974)

Παύλος Μελάς (1974)

Ο ανώμαλος (1975)

Αν μάθετε τίποτα (1979)

 

ΠΕΤΡΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ

Πέτρος Αμπελάς

Φιλμογραφία

Ηλέκτρα (1962)

Θέμα συνειδήσεως (1973)

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ

Κωνσταντίνος Κορυζής

Φιλμογραφία

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)

Η καφετζού (1956)[τσαγκάρης]

Ο Γιάννης τά΄κανε θάλασα (1964)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

 

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ

Σταύρος Κελεσίδης

Με καριέρα σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, ο ταλαντούχος Σταύρος Κελεσίδης ήταν αναπόσπαστο μέλος της Φίνος Φιλμ από την ''γέννησή'' της και ίσως ο σημαντικότερος μακιγιέρ της περιόδου εκείνης στον ελληνικό κινηματογράφο. Σε μια εποχή που το σινεμά στην Ελλάδα ήταν σε πρωτόγονη μορφή, έφερε πολύ προχωρημένες απόψεις πάνω στο τι σημαίνει ''μακιγιάζ'' και εξελίχθηκε στον ''πρύτανη'' των Ελλήνων μακιγιέρ. Πρόσφυγας από την τότε Σοβιετική ένωση, έφτασε στην Ελλάδα το 1939 και για να επιβιώσει έκανε χειρωνακτικές δουλειές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ήταν διπλωματούχος της Δραματικής Σχολής της Μόσχας και είχε δουλέψει μπροστά πό τις κάμερες ως ηθοποιός αλλά και πίσω από τις κάμερες σε διάφορα πόστα. Μάλιστα, ο Νίκος Τσιφόρος ανέφερε ότι ο Σταύρος Κελεσίδης είχε εργαστεί με τον Αϊζενστάιν και τον Πουντόβνικ. Αναζητώντας ευκαιρία να εργαστεί στο χώρο του κινηματογράφου στην Ελλάδα, μαθαίνει πως ο Φοιλοποίμην Φίνος είχε μόλις ιδρύσει στο Καλαμάκι την κινηματογραφική εταιρεία ''Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο'' (ΕΚΣ). Ήταν ακριβώς η περίοδος που ο Φίνος και η ομάδα ετοιμάζονταν να γυρίσουν την πρώτη τους ταινία, ''Το τραγούδι του χωρισμού''- τη μοναδική που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Φίνος – και αναζητούσαν ανθρώπους κάθε ειδικότητας για να στελεχώσουν το στούντιο. Με πληγωμένα χέρια από τη δουλειά σε οικοδομές και τα φτωχά του ελληνικά, ο Σταύρος Κελσίδης συνάντησε τον Φίνο ο οποίος τον συμπάθησε και προσπάθησε να τον αξιοποιήσει. Αφού διαπίστωσε ότι δεν γνώριζε ούτε από φωτογραφία, ούτε από ηλεκτρολογικά, κάποια στιγμή τον ρώτησε αν ήξερε από μακιγιάζ για να λάβει την απάντηση ότι αυτό είχε σπουδάσει στην πράξη. Για τη δοκιμή των ικανοτήτων του στο μακιγιάζ, ο Φίνος είχε φωνάξει δυο άτομα που τον βοηθούσαν ως τότε σε θέματα μακιγιάζ: την Τζέλλα Βανάκου (που λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν σύζυγός του) και τον ηθοποιό Αλέκο Λειβαδίτη. Τελικά ο Κελεσίδης πέρασε με άριστα τις ''εξετάσεις'' και προσελήφθη άμεσα, αναλαμβάνοντας καθήκοντα μακιγιέρ το ''Τραγούδι του χωρισμού''. Μετά την συμμετοχή του στο ''Τραγούδι του χωρισμού'' (1940) ο Σταύρος Κελεσίδης γίνεται αναπόσπαστο μέρος του στενού πυρήνα συνεργατών του Φιλοποίμενα Φίνου. 'Ετσι, με την ίδρυση της Φίνος Φιλμ το 1943 γίνεται ο μόνιμος μακιγιέρ της εταιρείας και μάλιστα για μια μεγάλη περίοδο εγκαθίσταται και ζει στο κτήριο της οδού Στουρνάρα όπου βρισκόταν τα εργαστήρια και το πρώτο στούντιο της εταιρείας (αλλά και η κατοικία της Φιλοποίμενα και της Τζέλλας). Στα πρώτα 10 χρόνια της εταιρείας είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το μακιγιάζ των ηθοποιών και από νωρίς αναγνωρίζεται η αξία του. Σε δημοσιεύματα της περιόδου εκείνης αναφέρεται ως ο άξιος διάδοχος του Κίμωνα Σταθόπουλου, του σημαντικότερου έλληνα μακιγιέρ της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Μετά το ''Τραγούδι του χωρισμού'' συμμετείχε σε τουλάχιστον 70 ταινίες της Φίνος Φιλμ από το ξεκίνημα μέχρι σχεδόν και τον θάνατο του Φιλοποίμενα Φίνου. Από τα χέρια του πέρασαν όλες οι μεγάλες ηθοποιοί της εταιρείας όπως η Τζένη Καρέζη, η Έλλη Λαμπέτη, η Νόρα Βαλσάμη, η Ζωή Λάσκαρη, η Μαίρη Χρονοπούλου, η Ρένα Βλαχοπούλου και φυσικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη με την οποία συνδέθηκε με στενή φιλιά και ήταν ο ''μόνιμος'' μακιγιέρ της στις ταινίες που έκανε με την Φίνος Φιλμ. Ο Σταύρος Κελεσίδης ήταν εκείνος που μεταμόρφωσε την Αλίκα σε ''Πίπη'' στο ''Η αρχόντισσα και ο αλήτης'', καταφέρνοντας να κρύψει την πλούσια κόμη της κάτω από την αγορίστικη περούκα. Δική του ήταν η ευθύνη για το μακιγιάζ της Υβόν Σανσόν στο ''Μια ζωή την έχουμε'' αλλά και για την μεταμφίεση του Δημήτρη Χορν σε γυναίκα σε μια μικρή σκηνή της ίδιας ταινίας. Στη πολυετή καριέρα του δούλεψε σε ελάχιστες παραγωγές εκτός Φίνος Φιλμ, με πιο γνωστές τις ταινίες ''Εύα'' (1953) της Μαρίας Πλυτά και ''Της κακομοίρας'' (1963) του Ντίνου Κατσουρίδη. Τελευταία του κινηματογραφική δουλειά ήταν το 1975 στην ταινία ''Οι βάσεις και η Βασούλα''. Το 1974 και με αφορμή την ταινία ''Η Δίκη των Δικαστών'', του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση από το 15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για το σύνολο της εργασίας του στον ελληνικό κινηματογράφο.

Φιλμογραφία

Η καφετζού (1956)

Μια ζωή την έχουμε (1958)

Το κλωτσοσκούφι (1960)

Της κακομοίρας (1963)

Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [στα ουρητήρια]

ΑΠΟ ΤΟ https://finosfilm.com/

 

ΤΑΚΗΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ

Τάκης Κάβουρας

Γεννημένος στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας το 1931, ο Τάκης Κάβουρας ήταν εκ των πρώτων Ελλήνων της μοντέρνας εποχής – και αναμφίβολα ο διασημότερος – ο οποίος ασχολήθηκε με τη Σωματοδόμηση αυτή καθεαυτή, ως μεμονωμένη δραστηριότητα, και όχι μέρος κάποιου άλλου αθλήματος. Η σωματοδομή του, αλλά και τα ιδιαίτερα πνευματικά και ψυχικά του χαρίσματα, του άνοιξαν γρήγορα το δρόμο για καριέρα ηθοποιού σε ταινίες ελληνικής και διεθνούς παραγωγής, καθώς και για καριέρα τραγουδιστή. Ακολουθώντας τη διεθνή τάση, ο Τάκης Κάβουρας μαζί με τον Χρήστο Καρβέλα άνοιξαν (1960) το πρώτο ιδιωτικό γυμναστήριο στην Αθήνα (Κολωνάκι). Ο Τάκης Κάβουρας ζούσε κοντά στο κέντρο της Αθήνας και τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε θέματα υγείας. Η σύζυγός του Γαβριέλα Λασκαρίδη στάθηκε δίπλα του μέχρι την τελευταία στιγμή. Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 2018.

Φιλμογραφία

Γαλήνη (1958)

Μέδουσα (1973)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.xbody.gr/

 

ΤΑΣΟΣ ΝΟΛΑΣ

Τάσος Νόλλας

Φιλμογραφία

Θέλω πίσω το παιδί μου (1969)

 

SEVERIN BIJELIC

Severin Bijelić

Γιουγκοσλάβος (Σέρβος) ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1921 και πέθανε στις 28 Ιουλίου 1972.

Φιλμογραφία

Για δυο ρόγες σταφύλι (1955) [Νίκος]

 

ΘΑΛΕΙΑ ΚΑΡΑΤΣΙΚΑΚΗ

Θάλεια Καρατσικάκη

Χορεύτρια

Φιλμογραφία

Οι τρεις σωματοφύλακες (1962)

Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)

Ραντεβού στον αέρα (1966)

Βίβα Ρένα (1967)

Γοργόνες και μάγκες (1968)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΕΛΕΝΗ ΡΗΓΑ

Ελένη Ρήγα

Φιλμογραφία

Ηλέκτρα (1962)

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ

Παντελής Χατζηδάκης

Φιλμογραφία

Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1973)

Κέρατο στο κέρατο (1982)

Το κόκκινο τρένο (1982)

Ο φονιάς (1983)

Προσοχή κίνδυνος (1983)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

MUAZZEZ ARCAY

Muazzez Arcay

Τουρκάλα ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1907 και πέθανε στις 24 Αυγούστου 1982.

Φιλμογραφία

Η ωραία του Πέραν (1953)

 

ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ

Νίκος Γούναρης

Ο Νίκος Γούναρης (3 Μαρτίου 1915 – 5 Μαίου 1965) ήταν Έλληνας τραγουδιστής που σταδιοδρόμησε τη δεκαετία του 1950. Ο Νίκος Γούναρης πρωτοεμφανίστηκε το 1936 και αναδείχθηκε στην Κατοχή, παράλληλα με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση. Προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον αγώνα της απελευθέρωσης και για τις πράξεις του τιμήθηκε με το Αριστείο της Εθνικής Αντίστασης. Μεσουράνησε τη δεκαετία του 1950 στο ελληνικό πεντάγραμμο, είτε σόλο, είτε σε συνεργασία με το Τρίο Μπελκάντο. Υπηρέτησε με συνέπεια το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι. Η δεκαετία του 1950 χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη κόντρα του λαϊκού και ελαφρού τραγουδιού μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Ο Γούναρης ήταν ο κύριος εκφραστής αυτού του είδους. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Βασίλη Τσιτσάνη: «Όσο υπάρχει Γούναρης δεν μπορεί το λαϊκό να σηκώσει κεφάλι». Το λαϊκό τραγούδι θα πάρει, βεβαίως, τη ρεβάνς πολύ σύντομα, τη δεκαετία του 1960 και θα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τα επόμενα χρόνια. Μεγάλες επιτυχίες του υπήρξαν τα τραγούδια: «Αυτός ο άλλος», «Ένα βράδυ που ’βρεχε», «Σκαλί σκαλί θα κατεβώ» και «Άρχισαν τα όργανα». Είναι επίσης γνωστός από τη συμμετοχή του στο Τριο Μπελκάντο. Ο δημοφιλής Έλληνας τροβαδούρος πέθανε από καρκίνο στις 5 Μαΐου 1965.

Φιλμογραφία

Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)

Ο πονεμένος τραγουδιστής (1956)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ελένη Παναγιωτοπούλου

Φιλμογραφία

Εύα (1953)

Βάνα (1965)

 

ΔΩΡΑ ΛΙΤΙΝΑΚΗ

Δώρα Λιτινάκη

Φιλμογραφία

Η παριζιάνα (1969)

Η φόνισσα (1974)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΗΣ

Γιώργος Κουκούλης

Γεννήθηκε το 1898. Αυτοδίδακτος ηθοποιός που πρωτοεμφανίστηκε στην Αλεξάνδρεια το 1915. Έως το 1924 που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, εμφανιζόταν στην Αίγυπτο με περιοδεύοντες θιάσους. Αργότερα συνεργάστηκε με κάποιους θιάσους και σύντομα άρχισε να συγκροτεί δικούς του. Βασικό μέλος των θιάσων του και συνεργάτιδα του επί σειρά ετών η σύζυγός του Εύα Κουκούλη. Ήταν πατριός της ηθοποιού Αντιγόνης Κουκούλη η οποία κράτησε το επίθετο του και σταδιοδρόμησε με αυτό. Αποσύρθηκε από το θέατρο το 1956. Πέθανε το 1970.

Φιλμογραφία

Πρόσωπα λησμονημένα (1946)

Τα τρια μώρά (1955)

Δολάρια και όνειρα (1956)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/