ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

ΡΕΝΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Ρένος Βρεττάκος 
Γεννήθηκε το 1908 στην Καλαμάτα. Στα πρώτα του βήματα από το 1928 εμφανίστηκε κυρίως σε οπερέτες και επιθεωρήσεις συνεργαζόμενος με διάφορους θιάσους. Στη συνέχεια από το 1935 συμμετείχε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη όπου έπαιξε σε έργα Σαίξπηρ, Σαρντού κ.α. Μετά την κατοχή και για δέκα περίπου χρόνια ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την επιθεώρηση, στα πλαίσια θιάσων όπως οι "Ενωμένοι Καλλιτέχνες" και η "Νέα Μουσική σκηνή" στο θέατρο Σαμαρτζή. Από το 1955 επιστρέφει στο θέατρο πρόζας με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου παίζοντας σε έργα όπως ο "Ερωτόκριτος" το "Ονειρο θερινής νύχτας" κ.α. Ακολουθεί η συνεργασία του με τη "Νέα Σκηνή" του Κωστή Λειβαδέα, τον θίασο Ηλιόπουλου-Καρέζη-Παπαγιαννόπουλου και το 1963 με τον θίασο Αναλυτής-Ρηγόπουλου.
Φιλμογραφία
Νύχτα χωρίς ξημέρωμα (1931)
Η ωραία του Πέραν (1953) [Πέτρος Χριστόπουλος] 
Μήτρος και Μητρούσης στην Αθήνα (1960) ["Μέγας Ναπολέων"]

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΑΝΘΙΔΗΣ

Αριστοτέλης (Τέλης ή Αρίστος) Ανθίδης 
Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1905. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Μαστραπάς. Την δεκαετία του 1920 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ο Τέλης σπούδασε στο πανεπιστήμιο δικηγόρος. Τον κέρδισε όμως το θέατρο και άρχισε εμφανίσεις με διάφορους θιάσους, μάλιστα από το 1933 γράφτηκε μέλος του ΣΕΗ. Συνεργάστηκε με τον θίασο του Βασ. Αργυρόπουλου και με το θίασο της κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη). Το 1942 εγκαταστάθηκε στην Αυστρία όπου παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες, τις ευρύτατα γνωστές πρωταγωνίστριες Έρρικα και Μαργαρίτα Μπρόγιερ.
Μεταπολεμικά επέστρεψε στην Ελλάδα και από το 1952 ξαναεμφανίστηκε σε επιθεωρήσεις και οπερέτες με διάφορους θιάσους, στους οποίους είχε αναλάβει παράλληλα και διοικητικά καθήκοντα. Το 1969 σχημάτισε δικό του θίασο στο θέατρο "Ορφεύς" της Πάτρας. Πέθανε το 1975 ενώ συμμετείχε σε περιοδεία του θιάσου του Ν.Σταυρίδη στα Γιάννενα.
Φιλμογραφία
Το στραβόξυλο (1952)  [Αριστείδης, βαρήκοος]
Οι δύο αλεπούδες (1963)  [με τη νταντά στο πάρκο]

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ

Γεωργία Κουμούτση
Φιλμογραφία
Ωρκίσθηκα εκδίκησι (1952)
Κυνηγώντας τον έρωτα (1956) [μητέρα του Γιώργου] 
Το νησί της σιωπής (1958)
Να πεθερός, να μάλαμα! (1959)   [μητέρα του Αριστείδη]


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

ΞΕΝΟΦΩΝ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ξενοφών Αργυρόπουλος
Γεννήθηκε το 1899. Ήταν αδελφός του γνωστού μεγάλου κωμικού Βασίλη Αργυρόπουλου. Συμμετείχε στον θίασο "Ελεύθερη Σκηνή" με την Μ. Κοτοπούλη, τον Μήτσο Μυράτ, τον Β. Λογοθετίδη κ.α. Ήταν πάντοτε παράλληλα μόνιμος και στενός συνεργάτης του αδελφού του στον θίασό του. Μετά το θάνατο του αδελφού του Βασίλη το 1953 ανέλαβε θιασάρχης ο ίδιος στο θέατρο "Ευτέρπη" στον Νέο Κόσμο με συνεργάτιδα την πρωταγωνίστρια του μουσικού θεάτρου Μαρίκα Μαντινειού. Απεβίωσε το 1973.
Φιλμογραφία
Το στραβόξυλο (1952)     [γιατρός] 

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΟΣ

Αριστείδης Χρυσοχόος 
Γεννήθηκε  το 1902. Εμφανίστηκε στη σκηνή από το 1923, μάλλον από αυτοδίδακτος. Αναδείχθηκε στην επιθεώρηση και στο μουσικό θέατρο. Ξεκίνησε με το θίασο «Ελληνικής οπερέτας» του Γιάννη Παπαϊωάννου όπου έπαιξε όμως κυρίως σε έργα Στράους και Λέχαρ. Συνεργαζόμενος με τους Μ.Φλερύ, Ν.Γλυνό, Κ.Στολίγκα, Π.Άλβα, Στ.Ιατρίδη και άλλους, συγκροτούσε θιάσους με τους οποίους περιόδευσε στην επαρχία με έργα μουσικού ρεπερτορίου. Μεταπολεμικά βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη σε θίασο με τους Σπύρο Πατρίκιο, Σοφία Βερώνη, Μπέμπα Δόξα κ.α. με τους οποίους παρουσίασε μικτό πρόγραμμα επιθεώρησης και βαριετέ. Το 1951 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Σοφία Βερώνη ανεβάζοντας επιθεώρηση στο θέατρο Μετροπόλ της Θεσσαλονίκης. Το 1960 βρίσκεται στο θέατρο "Μον Σινέ" στον Βύρωνα όπου, πάλι με δικό του θίασο, ανέβασε οπερέτες και επιθεωρήσεις. Παράλληλα εργάστηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο θέατρο Άλσους Παγκρατίου. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του ΣΕΗ.
Ο Χρυσοχόος είχε υποδυθεί κατ' επανάληψη σε επιθεωρησιακά σκετς τον ρόλο του Ελευθέριου Βενιζέλου, τον οποίο μιμείτο με μεγάλη επιτυχία. Πέθανε το 1993. Η σύζυγός του Αρίστη ήταν και αυτή ηθοποιός.
Φιλμογραφία
Ωρκίσθηκα εκδίκησι (1952)
Ο άχρηστος της κοινωνίας (1956)
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)   [Μπαϊρακτάρης] 
Μαλάμω (1960)
Ηδονή και πάθος (1960)   [μεθυσμένος στην ταβέρνα]
Γάμος αλλά ελληνικά (1964) [προιστάμενος Κωνσταντίνου]
Ενωμένοι στη ζωή και το θάνατο (1964)
Το πρόσωπο της ημέρας (1965) [άραβας εμίρης]
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [ιερέας]


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

Γιάννης Παπαιωάννου
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο. Το 1928 ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του τού έκανε δώρο ένα μαντολίνο για να σταματήσει να παίζει. Η ζωή του άλλαξε, όταν μια μέρα άκουσε σε μια ταβέρνα Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μπουζούκι. Το ερωτεύτηκε και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο πάλκο πρωτανέβηκε το 1933. Στη σαραντάχρονη πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιόδευσε σε Ελλάδα και Αμερική, και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών, μουσικών και τραγουδιστών. Η Φαλιριώτισσα, Βαδίζω και παραμιλώ, Καπετάν Αντρέα Ζέππο, Πριν το χάραμα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, είναι μερικά μόνο από τα διαχρονικά τραγούδια του που άφησε ως κληρονομιά. Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε Το τραγούδι του Γιάννη που τραγουδά η Πόλη Πάνου.
Φιλμογραφία
Διαβόλου κάλτσα (1961)
Κατηγορούμενος... ο Έρως (1961)
Η μοδιστρούλα (1964)
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

ΛΟΛΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ - ΚΟΡΑΣΙΔΟΥ

Λόλα Φιλιππίδου - Κορασίδου 
Γεννήθηκε το 1896. Σε πολύ νεαρή ηλικία πρωτοεμφανίστηκε το 1903 στο τότε "Βασιλικό Θέατρο" σε παιδικό σαιξπηρικό ρόλο και συνέχισε σε παρόμοιους ρόλους. Από το 1919 συνεργάστηκε με τους θιάσους Ζαχαρία Θάνου και από το 1921 με τον θίασο Βεάκη - Νέζερ. Γύρω στο 1935 εμφανίστηκε με τον θίασο Γ.Ξύδη στο "Μαλλιαροπούλειο" θέατρο της Τρίπολης, στο οποίο συμμετείχε και ο σύζυγός της Κ. Κορασίδης. 
Φιλμογραφία
Αρραβών μετ'εμποδίων (1938)
Ο γρουσούζης (1952)  [κυρία Ερμιόνη]
Ο Κοκοβιός πρωτευουσιάνος (1953)
Ρωμέικη καρδιά (1953)[κυρά Θελξινόη]
Το σωφεράκι (1953)  [κυρία Πολυξένη, μητέρα Λέλας] 
Κόκκινα τριαντάφυλλα (1955)  [γυναίκα στο κέντρο διασκέδασης]
Πιάσαμε την καλή (1955)   [γειτόνισσα με τον καφέ]
Κερένια κούκλα (1958)[θεία Ελέγκω]

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

ΤΑΚΗΣ ΓΑΛΑΝΟΣ

Τάκης Γαλανός 
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1910. Σπούδασε υποκριτική στο Παρίσι και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1934. Πρωτοεμφανίστηκε με τον θίασο Αλίκης-Κώστα Μουσούρη στο θέατρο "Αλίκης" όπου παρέμεινε μέχρι το 1937 παίζοντας σε έργα Σπ. Μελά, Μπ.Σω κ.α. Ακολούθησε η συνεργασία του μέχρι το 1945 με τον θίασο Μαρ.Κοτοπούλη όπου ερμήνευσε έργα Σαίξπηρ, Δημ.Ιωαννόπουλου κ.α. Το επόμενο έτος εμφανίστηκε στο θέατρο Βέμπο και από το 1946 προσλήφθηκε στο Εθνικό θέατρο όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Ηταν η πιο δημιουργική περίοδος της ζωής του με επιτυχημένες ερμηνείες σε έργα Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Τολστόι, Ξενόπουλου και Αριστοφάνη με τον οποίο έκλεισε την καριέρα του. Απεβίωσε το 1961 επιστρέφοντας από την Επίδαυρο όπου είχε ερμηνεύσει τον ρόλο του Ευριπίδη στους "Αχαρνής".
Φιλμογραφία
Βαφτιστικός (1952)  [Ζαχαρούλης] 

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

ΑΝΘΗ ΖΑΧΑΡΑΤΟΥ

Ανθή Ζαχαράτου 
Γεννήθηκε το 1922 στη Ρωσία αλλά μεγάλωσε στη Αθήνα. Σπούδασε φωνητική στο Ωδείο Αθηνών με καθηγήτρια την εξαίσια ισπανίδα σοπράνο Ελβίρα Ντε Ιντάλγο, η οποία ήταν επίσης καθηγήτρια της Μαρίας Κάλλας. Έγινε μέλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από την ίδρυσή της το 1939 και διακρίθηκε ερμηνεύοντας ιδιαίτερα οπερέτες, μάλιστα από το 1945 είχε αναλάβει μόνιμα τον πρωταγωνιστικό ρόλο υψιφώνου στον θίασο της Λυρικής και τον κράτησε ανελλιπώς μέχρι το 1986, με δύο μόνο διαλλείμματα το 1967 και 1971 οπότε είχε απολυθεί λόγω της αντίθεσής της στο δικτατορικό καθεστώς. Στη κατοχή αντιστάθηκε μαζί με άλλους συνεργάτες της στην επίταξη από τους Ιταλούς του Θεάτρου Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής της οδού Ακαδημίας, την οποία τελικά απέτρεψαν και συνέχισαν έτσι τις παραστάσεις (το κτήριο πάντως δεν γλίτωσε μεταπολεμικά την κατεδάφιση). 
Η Ανθή Ζαχαράτου δραστηριοποιήθηκε και εκτός σκηνής, ως αντιπρόεδρος του ΣΕΗ και ως δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 9 Ιουνίου 2011.
Φιλμογραφία 
Βαφτιστικός (1952) [Βιβίκα Ζαχαρούλη] 

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

ΜΑΙΡΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΗ

Μαίρη Πορτοκάλλη 
Τραγουδίστρια της ελαφράς κυρίως μουσικής. Γεννήθηκε το 1928 και είχε αρκετές επιτυχίες στην δισκογραφία στις δεκαετίες 1940 και 1950 . Εμφανίστηκε περιστασιακά και στον κινηματογράφο. Στην πρώτη της εμφάνιση στην ταινία "Η Αγνή του λιμανιού" ερμηνεύει το "Είναι καημός" του Μάνου Χατζιδάκι με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο. Ο πρόωρος θάνατός της σε νεαρή ηλικία το 1960 ανέκοψε την πορεία της.
Φιλμογραφία 
Η Αγνή του λιμανιού (1952)[τραγουδίστρια ("Είναι καημός")] 
Το οργανάκι του Αττίκ (1955)[τραγουδίστρια ("Κάτι στην καρδιά μου")]
Ο άχρηστος της κοινωνίας (1956)  

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΟΥΣΓΚΟΥΝΗΣ

Κώστας Γκουσγκούνης
Ο Κωνσταντίνος (Κώστας) Γκουσγκούνης (Λάρισα, 21 Μαρτίου 1931) ήταν Έλληνας ηθοποιός και φωτογράφος, γνωστός κυρίως για τις ταινίες με ερωτικό και πορνογραφικό περιεχόμενο στις οποίες πρωταγωνίστησε μεταξύ 1965 και 1984. Στα ΜΜΕ αναφερόταν ως «θρυλικός, «βασιλιάς του σεξ», «cult»,«σύμβολο του σεξ». Έμαθε την τέχνη της φωτογραφίας στη Λάρισα κοντά στον πατέρα του Μίμη Γκουσγκούνη και στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα, όπου αργότερα άνοιξε φωτογραφείο στο Χολαργό. Εκεί έγινε γνωστός όχι μόνο για τις συμμετοχές του σε ταινίες ερωτικού περιεχομένου, αλλά και για τις ατάκες του σε αυτές. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, το ότι είχε πάντα ξυρισμένο το κεφάλι του. Αρχικά έπαιξε σε κάποιες ταινίες σε ρόλο κομπάρσου, ή με λίγες ατάκες, από το 1952 έως το 1958 (''Η Αγνή του λιμανιού'', ''Η θεία από το Σικάγο'', ''Ο λεφτάς'', ''Μια ζωή την έχουμε'') και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε αρκετές ερωτικές αλλά και αστυνομικές ταινίες από το 1965 μέχρι το 1984 με γνωστότερες τις: ''Ήταν Άξιος'', ''Ηδονοβλεψίας'', ''Σεξ...13 Μποφώρ'' κτλ. Είχε επίσης παίξει σε θεατρικό έργο, αλλά και στην τηλεόραση. Λόγω της φήμης του, το 2010, σε ηλικία 79 ετών, έγινε ξανά πρωταγωνιστής σε ερωτική ταινία. Πέθανε στις 6 Μαίου 2022.
Φιλμογραφία
Η Αγνή του λιμανιού (1952)
Ο λεφτάς (1956)[χορεύει στο κέντρο]
Μια λατέρνα μια ζωή (1958)
Ο Φανούρης και το σόι του (1957)[πελάτης εξοχικού κέντρου]
Η θεία απ' το Σικάγο (1957) [περαστικός στο πρώτο βρέξιμο]
Ο λεφτάς (1958) [άνδρας που χορεύει]
Μια ζωή την έχουμε (1958)[ καφετζής]
Οργισμένοι λόφοι  (1959)  [τροχονόμος]
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)[στο καφενείο]
Χωρίς ιδανικά (1965) [αστυνομικός]
Η λεωφόρος του θανάτου (1966) 
Σεξ ... 13 Μποφώρ (1972)[Βάγγος]
Διεστραμμένοι από τη γέννα τους (1974) 
Συνωμοσία στη Μεσόγειο (1975) 
Ο Ανώμαλος (1975)
Στην παγίδα του σεξ και του εγκλήματος (1975)
Ήταν άξιος (1982) 
Ο ηδονοβλεψίας  (1984) [Ηλίας]
Πάθος και ηδονή (1984)
Ράδιο Μόσχα (1996) 
Το παλτό (1997) 
Μαύρο γάλα (1999) [αρχηγός αστυνομίας]
Ελληνίδες Next Porn Models σε όργια – η επιστροφή του δασκάλου  (2010)
Το σινεμά γυμνό (2010)
Show Bitch (2010)[Σόλων]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

ΤΖΕΝΗ - ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΤΣΑΚΙΡΗ

Τζένη-Πολυξένη Τσακίρη 
Γεννήθηκε το 1933 και υπηρέτησε κυρίως το μουσικό θέατρο. Εμφανίστηκε το 1952 και συνεργάστηκε με τον θίασο του θεατρικού επιχειρηματία Βασίλη Μπουρνέλλη καθώς και με το θέατρο Ακροπόλ στις δεκαετίες 1950-1960 σε επιθεωρήσεις όπως "Γλυκειά Αθήνα" (1961), "Τριαντάφυλλα για σας" (1961) κ.α.
Φιλμογραφία
Ζαΐρα (1952)                                    
Όνειρα κοριτσιών (1953)
Δούκισσα της Πλακεντίας (1956)
Καπετάνιος για κλάματα (1961) [ τραγουδίστρια]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/



ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Χρήστος Αποστόλου 
Σκηνοθέτης και πολυπράγμονας άνθρωπος που υπηρέτησε τον κινηματογράφο από πολλές θέσεις. Ο ίδιος ήταν και σεναριογράφος στις περισσότερες δικές του ταινίες, αλλά πρώτη καταγεγραμμένη δουλειά του είναι το σενάριο της περιώνυμης ταινίας του Χρήστου Σπέντζου "Αμάρτησα για το παιδί μου" (1950). Ασχολήθηκε επίσης με το μοντάζ και την παραγωγή. Παρά τις διόλου ευκαταφρόνητες δημιουργίες του σε σημαντικές ταινίες όπως "Το στραβόξυλο" (1952), "Κάθε εμπόδιο για καλό" (1958) κ.α. όπου καθοδήγησε με επιτυχία εξέχοντες ηθοποιούς όπως τον Βασίλη Αργυρόπουλο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο κ.α., δεν βρέθηκαν δυστυχώς πουθενά βιογραφικά στοιχεία του. Οι πηγές όλες, έντυπες και ηλεκτρονικές φαίνεται να τον αγνοούν. Επίσης, παρά το ότι στην αρχή της καριέρας του εμφανίστηκε και ως ηθοποιός, δεν φέρεται ούτε ως μέλος του ΣΕΗ.
Φιλμογραφία
Ως ηθοποιός
Ζαΐρα (1952)                                    
Ο γενίτσαρος (1953)
Δούκισσα της Πλακεντίας (1956)  [+ Διευθυντής παραγωγής]
Ως σκηνοθέτης
 Το στραβόξυλο (1952)  [+ διασκευή σεναρίου]
Κάλλιο αργά παρά ποτέ (1955)
Ραντεβού με τον έρωτα (1957) [+ σενάριο + μοντάζ]
Κάθε εμπόδιο για καλό (1958)  [+ σενάριο]
Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959) [+ παραγωγή + μοντάζ]
Σταχτοπούτα (1960)                       
Το κορίτσι του δρόμου (1960)  [+ παραγωγή + σενάριο]
Ο παλληκαράς (1961)
Η καρδιά της μάνας (1963) [+ σενάριο]
Ήταν όλοι τους... κορόϊδα! (1964) [+ σενάριο + μοντάζ]
Είναι βαρύς ο πόνος μου (1965)  [+ σενάριο]
Ως σεναριογράφος σε ταινίες άλλων
Αμάρτησα για το παιδί μου (1950)


Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

ΝΤΙΝΟΣ ΛΥΡΑΣ

Ντίνος Λύρας 
Κύπριος ηθοποιός. Απόφοιτος Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Université International du Théâtre (Διεθνές Πανεπιστήμιο Θεάτρου στο Παρίσι. Βασικό στέλεχος της θεατρικής ομάδας “ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΘΕΑΤΡΟ”, ανεβάζοντας με ομαδική σκηνοθεσία πολλές παραγωγές. Μετά τη διάλυση του Ελεύθερου Θεάτρου συνεργάζεται στην Ελλάδα με διάφορα θεατρικά σχήματα. Από το 1999 βρίσκεται στην Κύπρο και στον ΘΟΚ, παίζοντας σε περισσότερα από 30 έργα. Πήρε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι πρόεδρος της Ένωσης Ηθοποιών Κύπρου. 
Φιλμογραφία
Κάτι κουρασμένα παληκάρια (1967) [Δημήτρης Παπαζήσης]
Και ξανά προς τη δόξα τραβά (1980)
Τον καιρό των Ελλήνων  (1981)
Θεόφιλος (1987)
Ο κλοιός   (1987) [Νίκος Κερμί]  
Guilt (2009)  [γιατρός]

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ


Κατίνα Παξινού
Η Κατίνα Παξινού υπήρξε η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός που κατάφερε να σταθεί στο Χόλιγουντ και μάλιστα με δικούς της όρους, να διαπρέψει θεατρικά και κινηματογραφικά στην Ευρώπη, να ξεχωρίσει ως τραγωδός παγκοσμίου βεληνεκούς. Γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1900 στον Πειραιά ως Αικατερίνη Κωνσταντοπούλου.  Σπούδασε στο Ωδείο της Γενεύης, καθώς και σε σχολές του Βερολίνου και της Βιέννης. Πρωτοεμφανίστηκε στη Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ως ηθοποιός του λυρικού θεάτρου, στην όπερα «Αδελφή Βεατρίκη» του Δημήτρη Μητρόπουλου. Το 1928, εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο πρόζας ως μέλος του θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη, παίζοντας στο έργο του Ανρί Μπατάιγ «Γυμνή Γυναίκα». Το 1931, προσχωρεί μαζί με τον Αλέξη Μινωτή, στον Συνεταιρικό Θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, που παρουσιάζει σημαντικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως: «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο' Νιλ, «Ο Πατέρας του Αυγούστου» του Στρίντμπεργκ, «Ο θείος Βάνιας» του Τσέχωφ. Από το 1932 έως το 1940, εμφανίζεται στο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμηνεύει ρόλους που την καταξιώνουν ως κορυφαία ηθοποιό της ελληνικής σκηνής. Με τη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου θα εμφανιστεί στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο, ερμηνεύοντας το ρόλο της Ηλέκτρας στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, την Γερτρούδη στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, την Κυρία Άλβινγκ στους «Βρικόλακες» του Ίψεν. Την περίοδο του πολέμου εγκαθίσταται στις ΗΠΑ, όπου εμφανίζεται στο θέατρο Μπρόντγουεϊ και ερμηνεύει σπουδαίους ρόλους στον κινηματογράφο, με τους οποίους κερδίζει τη διεθνή αναγνώριση. Το 1950 επιστρέφει στην Ελλάδα και εμφανίζεται πάλι μαζί με τον Αλέξη Μινωτή στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, με το οποίο περιοδεύει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ξαναπαίζει στη Νέα Υόρκη στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, έργο που επαναλαμβάνει στην Αθήνα στο Θέατρο Κοτοπούλη. Μετά το 1957, εμφανίζεται μόνιμα στη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας έργα του αρχαίου Θεάτρου και του σύγχρονου διεθνούς ρεπερτορίου. Ανάμεσα σ' αυτά, η «Εκάβη», η «Μήδεια», οι «Φοίνισσες» και οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, ο «Πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Η επίσκεψις της γηραιάς κυρίας» του Ντίρενματ, «Το Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα» του Ο' Νιλ, «Η τρελή του Σαγιό» του Ζαν Ζιροντού, ο «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ. Το 1968 η Κατίνα Παξινού και ο Αλέξης Μινωτής, συγκροτούν θίασο που εμφανίζεται στο Θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης, και στο Θέατρο «Διάνα» της οδού Ιπποκράτους. Στο «Σινεάκ», το κινηματοθέατρο που αργότερα θα μετονομαστεί σε «Θέατρο Παξινού», παίζει στα έργα «Η Ήρα και το παγώνι» του Σον Ο' Κέιζι, «Οι παλαιστές» του Στρατή Καρρά, οι «Βρικόλακες» του Ίψεν, «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, ενώ την περίοδο 1971 - 1972 ερμηνεύει στο Θέατρο «Πάνθεον», την τελευταία μεγάλη επιτυχία της, ως «Μάνα Κουράγιο» στο ομώνυμο έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ. Στις κινηματογραφικές επιλογές της υπήρξε εκλεκτική, εξ ου και οι μόλις 11 ταινίες της. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με τον Όρσον Γουέλς («Ο κύριος Αρκάντον», 1955), τον Λουκίνο Βισκόντι («Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του», 1960) και φυσικά τον Σαμ Γουντ της «Καμπάνας», όπου έπαιξε τη δυναμική αντάρτισσα του ισπανικού εμφυλίου που μπορούσε να προβλέπει το μέλλον. Για την ερμηνεία της στο έργο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», της απενεμήθη το 1944 το βραβείο Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, ενώ το 1949 τιμήθηκε με το Βραβείο Κοκτώ στο Φεστιβάλ Μπιάριτς για την ερμηνεία της στην ταινία «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». Εκτός από τις αξέχαστες ερμηνείες της στο Θέατρο και τον κινηματογράφο, η Κατίνα Παξινού έκανε μεταφράσεις θεατρικών έργων του Ευγένιου Ο' Νιλ και έγραψε τη μουσική για την παράσταση «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη το 1933 και σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή το 1952. Παρασημοφορήθηκε με τον Χρυσό Ανώτερο Ταξιάρχη Γεωργίου Α' και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη της Δυτικής Γερμανίας. Τιμήθηκε ακόμη με τον τίτλο της Αξιωματούχου Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας και με το Βραβείο «Ιζαμπέλλα Ντ' Εστέ». Είχε εγγονό τον επίσης ηθοποιό, Αλέξανδρο Αντωνόπουλο. Πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου του 1973.
Φιλμογραφία
Το νησί της Αφροδίτης (1965)[Λαμπρινή]
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/