ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ

Γιάννης (Νταλ) Δαλιανίδης 
 Από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου 1923 και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή του Παιδικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης σε ηλικία μόλις 8 ετών. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στη σχολή Muslinger στη Βιέννη. Αρχικά επιδόθηκε επί το πλείστον στο μουσικό θέατρο ως χορευτής, χορογράφος και ηθοποιός με το συντομογραφικό ψευδώνυμο "Νταλ". Μέχρι το 1957 εμφανίστηκε σε πολλές επιθεωρήσεις στο θέατρο Περοκέ, ενώ παράλληλα είχε αρχίσει να γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο, όπου επίσης εμφανίστηκε ως ηθοποιός. Ο κλάδος αυτός τον απορρόφησε τελικά ολοκληρωτικά, αφού ξεκινώντας ως βοηθός σκηνοθέτη, στη συνέχεια το 1959 κάνει την πρώτη του σκηνοθετική επιτυχία με την ταινία "Μουσίτσα". Ακολούθησαν 77 ταινίες, οι περισσότερες με την Φίνος Φιλμ  στην οποία ήταν ο παραγωγικότερος σκηνοθέτης και με την οποία έγραψε χρυσές σελίδες επιτυχιών, γράφοντας πολλές φορές ο ίδιος και τα σενάριά τους. Ήταν δημιουργικότατος, ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές του θεάτρου και του κινηματογράφου και ήταν αυτός που καθιέρωσε το είδος των κινηματογραφικών μιούζικαλ ("Μερικοί το προτιμούν κρύο"-1962, "Κάτι να καίη"-1964, "Κορίτσια για φίλημα"-1965 και πολλά άλλα).
Εργάστηκε ως σκηνοθέτης και στο θέατρο, ξεκινώντας το 1970 με το "Μαριχουάνα... στοπ" που μετέφερε και στον κινηματογράφο την επόμενη χρονιά.. Από το 1974 ασχολήθηκε και στην τηλεόραση, πάλι ως συγγραφέας και σκηνοθέτης, δημιουργώντας πασίγνωστες επιτυχημένες σειρές όπως το "Λούνα Πάρκ", το "Ρετιρέ", το "Τρίτο Στεφάνι" κ.α., που παίζονται επανειλημένα επί σειρά ετών. Κατά τη δεκαετία του '80 σκηνοθέτησε και περίπου 15 βιντεοταινίες ("Ο μαφιόζος", "Μπανάνες", "Οι συνένοχοι" κ.α.).
Πέθανε στον Πειραιά στις 16-10-2010.
Από την φιλμογραφία του ως ηθοποιού δεν θα παραλείψουμε τις "cameo" εμφaνίσεις του, κάτι που συνήθιζε και ο μεγάλος ομόλογός του Αλέκος Σακελλάριος: Σύντομοι δηλαδή μικροί ρόλοι και οιονεί τυχαία περάσματα μπροστά από τον κινηματογραφικό φακό.
Φιλμογραφία
Δύο κόσμοι  (1949)   [Σταύρος, γιός σπιτονοικοκύρη]
Τα κοθώνια του συντάγματος  (1956)
Τρία παιδιά Βολιώτικα  (1957)    [Γιώργος]
Ο Μιμίκος και η Μαίρη  (1958)   [Ανδρέας]
Οι καυγατζήδες  (1958)  
Η μουσίτσα (1959)[στο αυτοκινητικό ατύχημα]   
Ζητείται ψεύτης (1961)[περαστικός]
Κατήφορος (1961)[στο δικαστήριο]
Ο ατσίδας (1962)
Ένα κορίτσι για δυο (1963)[στο κλαμπ]
Η ψεύτρα (1963)[περαστικός]
Η χαρτοπαίχτρα (1964)[στο αστυνομικό τμήμα]
Κάτι να καίει (1964)[περαστικός με τον Κώστα Χατζηχρήστο]
Οι κληρονόμοι  (1964)  [Cameo στο αυτοκινητιστικό επεισόδιο]
Φωνάζει ο κλέφτης (1965)[Cameo στην ταβέρνα]
Το παρελθόν μιας γυναίκας (1968)
Όλγα αγάπη μου  (1968)    [Cameo στο μπαρ με τον Φ. Γεωργίτση]
Ξύπνα Βασίλη (1969)[διερχόμενος]
Μια ελληνίδα στο χαρέμι (1970)[στην τελετή επιστροφής της Βλαχοπούλου]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ http://ellinikoskinimatografos.gr/

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Γιώργος Παπαδόπουλος
Φιλμογραφία
Δώστε τα χέρια (1971)[παιδί]

ΜΑΡΙΑ ΡΑΚΙΝΤΖΗ





Μαρία Ρακιντζή.
Κομπάρσα. Είχε μικρασιατική καταγωγή. Έμενε στη πλατεία του Υμητού. Το 1973 είχε ρόλο που μιλούσε στο σίριαλ ''Επικίνδυνα βήματα''. Πέθανε το 1989. Τη βρήκαμε σε 40 ταινίες.
Φιλμογραφία (δεν είναι από κάποιο site)
Ένας άντρας με συνείδηση (1969)[ένορκος]
Η κραυγή μιας αθώας (1969)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1969)[επιβάτης αεροπλάνου]
Ξύπνα καημένε Περικλή (1969)[καλεσμένη στο γάμο και πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969)[γειτόνισσα]
Αγάπησα έναν αλήτη (1969)[πελάτισσα κέντρου διασκεδάσεως]
Η σφραγίδα του Θεού (1969)[στο γλέντι]
Αγωνία (1969)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Το λεβεντόπαιδο (1969)[γειτόνισσα]
Η αρχόντισσα της κουζίνας (1969)[πελάτισσα εστιατορίου και φίλαθλος στο γήπεδο]
Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα (1970)[στη παρέλαση]
Ο Σταύρος είναι πονηρός (1970)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ένα αστείο κορίτσι (1970)[θεατής στο τσίρκο]
Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η θεία μου η χίπισσα (1970)[επιβάτης αεροπλάνου]
Η βαρώνη και ο Προκόπης (1970)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο Σταύρος είναι πονηρός (1970)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (1970)[στο γάμο]
Οι 3 ψεύτες (1970)[καρναβαλιστής]
Η περιπτερού (1970)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Το παιδί της μαμάς (1970)[καλεσμένη στο γάμο]
Της ζήλειας τα καμώματα (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ένας υπέροχος άνθρωπος (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Μια νταντά και τέζα όλοι (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Μια γυναίκα, μια αγάπη, μια ζωή (1971)[παίζει χαρτιά]
Αγάπησα έναν αλήτη (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης/ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ''ΠΙΣΤΑΣ'']
Η κόρη του ήλιου (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Τα ομορφόπαιδα (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Απ΄τ΄αλώνια στα σαλόνια (1972)[επιβάτης τρένου]
Μια μάνα κατηγορείται (1972)[καθαρίστρια)]ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Δικτάτωρ καλεί Θανάση (1973)[καλεσμένη]
Ιωάννης ο βίαιος (1973)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Ο αισιόδοξος (1973)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973)[στο νεκροταφείο]
Η Μαρία της σιωπής (1973)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Εσμέ η Τουρκοπούλα (1974)[κάτοικος χωριού]
Μπουζάνκα αλά ελληνικά (1975)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

ΝΑΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Νανά Νικολάου
Ηθοποιός, σκηνοθέτης και στιχουργός. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1969.
Φιλμογραφία
Η προεδρίνα (1972)
Ατρείδες (1979)

ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΝΙΚΟΥ

Μαρία Μπονίκου
Γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1954 και απεβίωσε στις 4 Ιουνίου 2022. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πειραικού Συνδέσμου. Έλαβε μέρος σε πάρα πολλές μεταγλωτισμένες σειρές, όπως ''Οικογένεια Γουόλτονς'', ''Το μικρό σπίτι στο λιβάδι'' κλπ/ Έλαβε μέρος σε πολλές θεατρικές επιθεωρήσεις και έργα πρόζας. Σύζυγός της ήταν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνος Βενιέρης (1947 - 2020).
Ημερομηνία γέννησηςΣπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Έλαβε μέρος σε πάρα πολλές μεταγλωτισμένες  σειρές όπως ''Οικογένεια Γουόλτονς'', ''Το μικρό σπίτι στο λιβάδι'' κλπ. Σύζυγος της ο Μάνος Βενιέρης. Έμενε μόνιμα στην Αίγινα.
Φιλμογραφία
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971)
Η προεδρίνα (1972)[Φρόσω]
Στην Πόλη αγαπηθήκαμε (1972)
Αγάπη μου Ουά-Ουά (1974)
Όλοι θα ζήσουμε (1974)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/MariaMponikou

ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΣΩΤΗΡΑΚΗ

Ιουλιέτα Σωτηράκη
Φιλμογραφία
Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953) [Λένα Βουράκη]
Άνεμος του μίσους (1954)[Νάντια]

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ


Σοφία Βέμπο
Η Έφη Μπέμπο, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Τσαριτσάνη του νομού Λάρισας και κατόπιν στο Βόλο, όπου οι γονείς της εργάστηκαν ως καπνεργάτες. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ' ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι της. Τρία χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα, όπου προσελήφθη από τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο «Κεντρικόν», προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 1933». Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρία Columbia, ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια της εποχής και λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της η καταξίωση δεν άργησε να έρθει. Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 ανέλαβε την εμψύχωση των ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο με πατριωτικά και σατυρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις που προσάρμοζαν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα. Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχιζε να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Έγινε σύμβολο του έθνους, ταύτισε το όνομά της με το αλβανικό έπος και χαρακτηρίστηκε «Τραγουδίστρια της Νίκης». Το 1949 απέκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο. Σε μια εποχή που θέατρα έκλειναν και μετατρέπονταν σε κινηματογράφους, η Βέμπο επανέφερε την επιθεώρηση, ανεβάζοντας έργα που διατήρησαν ζωντανή την παράδοση της λαϊκής σάτιρας και καθιέρωσαν τους μεγάλους κωμικούς μας. Ταυτόχρονα, έβαλε τα θεμέλια μιας καινούριας εποχής για το ελληνικό τραγούδι, λανσάροντας το «αρχοντορεμπέτικο». Όλα αυτά τα χρόνια, η Σοφία Βέμπο διατηρούσε δεσμό με τον συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο, με τον οποίο παντρεύτηκε τελικά το 1957. Το 1959 πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική ταινία «Στουρνάρα 288», όπου υποδύεται μια διάσημη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε από τους θαυμαστές της κι εργαζόταν ως καθηγήτρια πιάνου. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της το 1955 στην κλασσική «Στέλλα» και το 1938 στην «Προσφυγοπούλα», όπου είχε κάνει και το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 άρχισε να αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας αποσύρθηκε οριστικά. Την περίοδο 1967-1974 συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τη βραδιά του ''Πολυτεχνείου'' άνοιξε το σπίτι της κι έκρυψε φοιτητές, τους οποίους αρνήθηκε να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της. Πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σ' ένα πάνδημο συλλαλητήριο.
Φιλμογραφία
Η προσφυγοπούλα (1938)[Σοφία]
Στέλλα (1955)[Μαρία]
Φτώχεια και αριστοκρατία/Στουρνάρα 288 (1959)[Τζένη Μπλανς]
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

Αφροδίτη Λαουτάρη
Η Αφροδίτη Λαουτάρη (1893-1975) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός του ελαφρού μουσικού θεάτρου.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1893. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στο μουσικό θέατρο του Παπαϊωάννου όπου δεν άργησαν να εκτιμηθούν η φωνή της και τα σκηνικά της χαρίσματα, αν και ήταν αυτοδίδακτη. Το 1915 ήδη αποτελούσε μία από τις πρωταγωνίστριες του εν λόγω θιάσου και από τότε επί σειρά ετών διακρίθηκε ως πρωταγωνίστρια σε πολλούς ρόλους έργων ελληνικής και ξένης μουσικής θεατρικής φιλολογίας. Υπήρξε ερμηνεύτρια της ελληνικής οπερέτας ειδικά στη δεκαετία του 1920. Αποσύρθηκε όμως γρήγορα από το θέατρο και υπήρξε αν όχι η πρώτη, τουλάχιστον από τις πρώτες εκφωνήτριες της ελληνικής ραδιοφωνίας το 1938 , όπου το όνομά της Αφροδίτης κυριαρχούσε. Συνέχισε ως εκφωνήτρια και μετά τον πόλεμο για μια ακόμη δεκαετία. Στο πρόσωπο της Αφροδίτης Λαουτάρη έμοιαζε αρκετά η Σοφία Βέμπο. Πέθανε το 1975.
Φιλμογραφία
Γκρεμισμένα όνειρα (1949)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ http://ola-ta-kala.blogspot.bg/
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

ΠΑΥΛΟΣ ΡΑΦΕΛΕΤΟΣ

Παύλος Ραφελέτος
Φιλμογραφία
Διαγωγή μηδέν (1949)     [Θοδωρής, καφετζής]
Ο μεθύστακας (1949)[ο απέναντι ταβερνιάρης]
Τα αρραβωνιάσματα (1950)[καπετάν Νικόλας]
Μαύρη γη (1952)[Γιάννακας] 
Ένας αλήτης με καρδιά (1952)[καπετάνιος στο καίκι-πήρε τον Πελοπίδα για δεύτερο] 
Άγγελος με χειροπέδες (1952)[πελάτης - αγοραστής σπιτιού]
Μπροστά στο θεό (1953)
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)
Κυριακάτικοι ήρωες (1956)[μέλος Ανωτάτου Ποδοσφαιρικού Συμβουλίου]
Κυνηγώντας τον έρωτα (1956)   [ιδιοκτήτης οικοδομής] 
Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο (1957)[ιδιοκτήτης ρομβίας]
Χαρούμενοι αλήτες (1958)       [κυρ-Θανάσης, κρεοπώλης]
Μια ζωή την έχουμε (1958)[πελάτης τράπεζας]
Αδέκαροι ερωτευμένοι (1958)[κυρ Λεωνίδας, αφεντικό Αριστοτέλη στο ταξί] 
Η ζαβολιάρα (Τα θολά νερά) (1959)  [καπετάν-Στρατής]
Αντιγόνη (1961)   [χορός γερόντων]

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΙΚΑΡΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ



Ίκαρος Κανελλόπουλος
Ο Ίκαρος Κανελλόπουλος, κοινά γνωστός περισσότερο με το μικρό του όνομα, Ίκαρος, ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα. Καταγόταν από την Ηλεία όπου γεννήθηκε το 1920. Ξεκίνησε ως κονφερασιέ, παρουσιάζοντας καλλιτεχνικά προγράμματα σε κέντρα διασκέδασης. Εργάστηκε επίσης ως παρουσιαστής στο ραδιόφωνο. Αλλά εκεί που διέπρεψε ήταν στην παρουσίαση τηλεοπτικών παιχνιδιών, ήδη από τα πρώτα βήματα της μικρής οθόνης την δεκαετία του '70. Συνέδεσε το όνομά του με δημοφιλείς παραγωγές όπως το "Βρές το και πάρ'το", "Οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως", "Σοφό πλυντήριο", "Μήπως γνωρίζετε;"
Μια άλλη αγαπημένη του ενασχόληση ήταν το αυτοκίνητο, όπου εκτός από πολλές ενημερωτικές παραγωγές, ήταν παρουσιαστής σε αγώνες αυτοκινήτων και μάλιστα διοργανωτής, παρών σχεδόν πάντα στις εκκινήσεις του Ράλλυ Ακρόπολις. Ήταν ο ιδρυτής της Αγωνιστικής Λέσχης Αυτοκινήτου.
Ασχολήθηκε επίσης ως στιχουργός και έγραψε πολλά τραγούδια για την επιθεώρηση. 
Πέθανε στην Αθήνα το 1993.
Φιλμογραφία
Διαγωγή μηδέν (1949)

ΑΠΟ ΤΟ lefobserver.blogspot.com  
O Ίκαρος Κανελλόπουλος, ο γνωστός «ΙΚΑΡΟΣ», ο πρώτος παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιών στην ελληνική τηλεόραση. Ένας χαρισματικός παρουσιαστής που χειριζόταν άψογα την ελληνική γλώσσα και εμφανίστηκε στη τηλεόραση το 1966, δηλαδή με τη γέννησή της ενώ νωρίτερα εργαζόταν στο ραδιόφωνο. Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν ως παρουσιαστές τηλεπαιχνιδιών και οι Νίκος Μαστοράκης, Άλκης Στέας και πολύ αργότερα ο Χρήστος Οικονόμου. Εκείνα τα χρόνια χωρίς κανένα μέσο, χωρίς λεφτά, χωρίς φώτα, χωρίς μουσική, χωρίς πανέμορφα κορίτσια (που κρύβουν τις ατέλειες των σημερινών παρουσιαστών), με φτωχό ντεκόρ και δώρα για τους νικητές ένα λεξικό ή μια εγκυκλοπαίδεια (κι όχι εκατομμύρια), κρατούσε συντροφιά στους τηλεθεατές, σπάζοντας τα ρεκόρ τηλεθέασης με βοήθεια μόνο τις ικανότητές του, τις γνώσεις του, το ταλέντο του και την αγάπη του γι αυτό που έκανε. Παρουσίαζε τα τηλεπαιχνίδια, «Οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως», 'Βρες το και πάρ΄το'', «Σοφό πλυντήριο» και «Μήπως γνωρίζετε;» και κάποιες ενημερωτικές εκπομπές για το αυτοκίνητο (δυστυχώς δε θυμόμαστε άλλες). Ήταν λάτρης του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ήταν ιδρυτής το 1968 της Αγωνιστικής Λέσχης Αυτοκινήτου (Α.Λ.Α.), ενώ ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος όσον αφορά τις διοργανώσεις αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτων στην Ελλάδα (Ράλυ Ακρόπολις). Πέθανε στις 20 Μαρτίου 1993.Όσο κι αν ψάξαμε στο διαδίκτυο και στα βιβλία που αφορούν τη τηλεόραση, δε βρήκαμε πουθενά το παραμικρό (εκτός από τη φωτογραφία στα αριστερά με τη Γεωργία Βασιλειάδου) για τον Ίκαρο Κανελλόπουλο. Μόνο ότι κάποιος με το όνομά του, είχε γράψει τους στίχους το 1947 σε ένα τραγούδι (Είσαι κορίτσι…νάϋλον) Για τους σημερινούς παρουσιαστές βρήκαμε μέχρι και πως λένε τα σκυλάκια τους........

Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Γεράσιμο Μαυροκέφαλο (Καθηγητή Αγγλικών) ανιψιό του «Ίκαρου» που ανταποκρίθηκε στη παράκλησή μας, για κάποιο βιογραφικό του παρουσιαστή και σας παραθέτουμε τα στοιχεία που είχε τη καλοσύνη να μας στείλει: 
Ο Ίκαρος καταγόταν από την Ηλεία, και ήταν ξάδελφος του Θανάση Κανελλόπουλου, του πολιτικού. Γεννήθηκε τη δεκαετία του’ 20 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Πετράλωνα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λευτέρης - Ίκαρος. Ο αδελφός του λεγόταν Δαίδαλος. Είχε και μια αδελφή, τη Μήτση (Δήμητρα). Πέθανε το Μάρτιο του 1993, σε πολύ ευτυχισμένη στιγμή( γλεντούσε με αγαπημένους φίλους του). Δεν είχε παιδιά, και μεγάλωσε τα ανίψια του σαν δικά του παιδιά. Έκανε αυτές τις εκπομπές στην τηλεόραση, όπως και στο ραδιόφωνο(σε πολλές από αυτές είχε σα συμπαρουσιάστρια την εξαιρετική και πανέμορφη Ρένα Καπιτσαλά). Είχε όντως πολύ μεγάλες γνώσεις, και προσπαθούσε να τις αυξάνει. Οι δουλειές του εξ άλλου τον υποχρέωναν να έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο (ξεκίνησε ως κονφερανσιέ, παρουσιαστής προγραμμάτων δηλαδή σε νυχτερινά κέντρα), πράγμα που του άρεσε και το επεδίωκε. Καυστικός ιδιαίτερα, αλλά φυσικά ευγενής, προσηνής και κοινωνικός. Είχε μεγάλο πάθος με το αυτοκίνητο και με την σωστή οδήγηση. Έκανε πολλές εκκινήσεις του ράλυ Ακρόπολις, και την δεκαετία του 50, έτρεχε με δικά του αυτοκίνητα. Από το 70 και μετά ήταν συνεργάτης της ΕΛΠΑ. Έγραψε τρία τραγούδια και έγραψε μουσική σε άλλο ένα.. Ήταν γνώστης της μουσικής. Ήταν φανατικός με τον Τσιφόρο.Όταν πέθανε στην αρχή (όπως συνήθως) η γυναίκα του δεχόταν συχνές επισκέψεις από φίλους, αλλά στο τέλος τον/την ξέχασαν όλοι.....

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ανδρέας Παντόπουλος 
Γεννήθηκε το 1903. Ήταν γόνος θεατρικής οικογένειας, γιός των επίσης ηθοποιών Ευάγγελου και Αικατερίνης Παντοπούλου. Ξεκίνησε τις εμφανίσεις πολύ νέος, ήδη από το 1920. Συνεργάστηκε με πολλoύς θιάσους από το 1924 μέχρι το 1957: Το "Θίασο των Νέων" στο Παγκράτι, με την Ελένη Χαλκούση και τον Κ. Μουσούρη, τον Μάνο Κατράκη, τον Τίμο Βιτσιώρη, τον Μιχάλη Νικολόπουλο, με την αδελφή του οποίου παντρεύτηκε, κ.α.. Το 1929 ίδρυσε το θίασο "Οι Νέοι" στο θέατρο Παγκρατίου. Αργότερα συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο σε έργα Σαίξπηρ, με τον θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου και το θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ το 1943 εμφανίστηκε στη σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης. Έκλεισε τις εμφανίσεις του το 1957 με τον Μάνο Κατράκη και τους άλλους παλιούς συνεργάτες του στους "Νέους" και απεβίωσε το 1959.
Φιλμογραφία 
Χαμένοι άγγελοι (1948)     [πάρεδρος δικαστηρίου]
Το στραβόξυλο (1952)    [Δημήτρης Αλεξόπουλος]
Τα τρία μωρά (1955)    [καφετζής Μέμος]
Πιάσαμε την καλή (1955)  [μουρντάρης εργοδότης]
Τα κοθώνια του συντάγματος (1956)
Ο πειρασμός (1957) [Αργύρης]
Συγχώρεσε με παιδί μου (1957)
Τα μαναβάκια (1957)    [κύριος Μενέλαος]
Γαλήνη (1958)

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΛΕΜΟΣ

Αδαμάντιος Λεμός 
Ο Αδαμάντιος Λεμός γεννήθηκε στη Χίο το 1916. Μετά τις θεατρικές σπουδές του έπαιξε σε μεγάλους θιάσους (Κοτοπούλη, Κατερίνας, «Θυμελικός Θίασος» Λίνου Καρζή, «Θέατρο Τέχνης» Κ. Κουν). Το 1940, με άλλους νέους συναδέλφους του, στήνει θέατρο στα προσφυγικά της Δραπετσώνας και το 1941 στην υποβαθμισμένη περιοχή «Νανά», της λεωφόρου Βουλιαγμένης. Στην Κατοχή έδρασε από τις γραμμές του ΕΑΜ. Βρέθηκε στην Αίγυπτο, όπου έπαιζε θέατρο για τον αιγυπτιώτικο ελληνισμό, πρώτα με κρατικό στρατιωτικό συγκρότημα, και μετά με δικό του θίασο (1942-1944). Στα 1944-1946 πρωτοστατεί για τη δημιουργία του πρώτου επαγγελματικού κυπριακού θεάτρου, του «Προμηθέα». Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε από την κυπριακή πολιτεία.
Μετά την απελευθέρωση δημιούργησε το «Θίασο Λεμού», που υπήρξε σημαντικός σταθμός στην καριέρα του. Ανάμεσα στους δημιουργούς που πρωτοεμφάνισε ο θίασός του από το 1947 έως το 1950 ήταν οι συγγραφείς Ι. Καμπανέλλης, Ν. Περγιάλης, Γ. Σταύρου, Σ. Πατατζής, Α. Γαλανός, Κ. Πρετεντέρης, κ.ά., ο μουσουργός Αρ. Κουνάδης, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, ηθοποιοί.
Ο Λεμός έδωσε και παραστάσεις ανοιχτού, χωρίς σκηνή, θεάτρου με μορφή λαϊκού πανηγυριού σε πλατείες και ανοιχτούς χώρους, σε νησιά και πόλεις της Ελλάδας. Η πρώτη παράσταση του είδους δόθηκε στο Αρχαίο Θέατρο Αργους, με τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» (1952), με τη συνεργασία του νεοσύστατου τότε χορευτικού συγκροτήματος «Λαϊκών χορών και τραγουδιών» της Δόρας Στράτου, που την παρακολούθησαν 8.000 θεατές.
Για τη συνολική προσφορά του στο νεοελληνικό έργο και την ποιοτική θεατρική αποκέντρωση (πρωτοπαρουσίασε 28 νεοελληνικά έργα, κυρίως στο θέατρο «Διονύσια» στην Καλλιθέα) τον τίμησε η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Αργότερα πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου δημιουργεί το «Ελληνικό Θέατρο Αμερικής». Από το 1957 έως το 1967 περιόδευε με παραστάσεις στις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ και στον Καναδά, όπου υπήρχε πλήθος Ελλήνων. Από σκηνής, στη Ν. Υόρκη, στις 21 Απριλίου του 1967, εκφράστηκε κατά της δικτατορίας, με αποτέλεσμα την καταστροφή του θιάσου.
Με τη μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα και οργανώνει θεατρικό εργαστήρι στην Ηλιούπολη, αποσπώντας το πρώτο βραβείο της πόλεως των Αθηνών, στους πανελλήνιους αγώνες πειραματικού θεάτρου το 1986. Ακολούθησαν διάφορες σκηνοθετικές συνεργασίες του. Απεβίωσε στις 12 Ιουνίου 2006.
Φιλμογραφία
Χαμένοι άγγελοι (1948)   [γιατρός]
Ο άνεμος του μίσους (1954)[καπετάν Γιώργης]
Όνειρο σε άσπρο φόντο (1996)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.rizospastis.gr/

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

ΚΑΙΤΗ ΑΣΠΡΕΑ

Καίτη Ασπρέα
Η Καίτη Ασπρέα-Σαγιά,  γεννήθηκε το 1916 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου Ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα το 1941 με τον θίασο της Κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη) όπου παρέμεινε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Από το 1945 συμμετέχει στο θίασο "Ενωμένοι Καλλιτέχνες" και στη συνέχεια το 1949 στο θίασο Αδ. Λεμού. Το 1957 συνεργάζεται με το θίασο Βίλμας Κύρου αλλά σύντομα εγκαταλείπει τις εμφανίσεις της αναλαμβάνοντας μόνιμη διοικητική θέση στο τότε ΕΙΡ. Έχει εκεί μακρόχρονη και πλούσια προσφορά στις ραδιοφωνικές θεατρικές παραγωγές. Ήταν σύζυγος του διακεκριμένου ηθοποιού Τίτου Βανδή, με τον οποίο πρωταγωνίστησαν μαζί στην ταινία "Το κλειδί της ευτυχίας" (1953) και απέκτησαν μια κόρη την Τίτα, αλλά ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ.
Τηλεοπτικά εμφανίστηκε το 1973 στο σήριαλ "Αλέξης ο μικρός ήρωας". Πέθανε το 1977.
Φιλμογραφία
Μαντάμ Σουσού    (1948)
Δύο κόσμοι    (1949) [χαρτοπαίκτρια/μάρτυς] 
Το κλειδί της ευτυχίας  (1953) [Σιόρα Μαριέττα]