ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

ΜΑΙΡΗ ΧΟΜΠΙΤΗ

Μαίρη ( Μαρία) Χομπίτη
Φιλμογραφία
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)

Κόσμος και κοσμάκης (1964) [Τζούλια Καρτελή]
Ένας ντελικανής (1963) [κόρη δήμαρχου]
Το αγρίμι (1960)
Λύγκος ο λεβέντης (1959)

ΜΑΝΟΣ ΒΕΝΙΕΡΗΣ


Μάνος Βενιέρης
Γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1947. Σπούδασε στις Δραματικές Σχολές του Ωδείου Αθηνών και του Πειραϊκού Συνδέσμου. Τριάντα χρόνια στο χώρο του θεάτρου σαν συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Δίδαξε στη δραματική σχολή της Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα, Ιστορία Θεάτρου, Δραματολογία και Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Είχε γράψει πολλά θεατρικά έργα για παιδιά που παίχτηκαν στο θέατρο και στο κρατικό ραδιόφωνο. Βραβεύτηκε το 1983 στον Κρατικό Διαγωνισμό Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού, για το θεατρικό έργο "Σκέπασε Μάνα Σκέπασε". Το έργο έχει τυπωθεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Δωδώνη. Ακόμη, βράβευση και έκδοση του θεατρικού Μονόπρακτου "Οι Παλιατσούρες", από τις εκδόσεις Κάλβος, το 1970. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά, γράφοντας χρονογράφημα και εύθυμα διηγήματα. Σύζυγός του ήταν η Μαρία Μπονίκου. Έμενε μόνιμα στην Αίγινα.Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020.
Φιλμογραφία
Ο τελευταίος τίμιος Ρωμιός (1989) [αστυφύλακας]
Ραντεβού με το θάνατο (1989)
Ο τσαρλατάνος (1973) 
Οι πολεμιστές της ειρήνης (1973) [Ελπιδάκης]
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972)
Οι σατανάδες της νύχτας (1972)
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.biblionet.gr/

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΕΝΤΟΥΡΑΤΟΣ

Ανδρέας Βεντουράτος
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας από τη Σμύρνη όπου γεννήθηκε το 1921. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δραματική τέχνη στη σχολή του Κάρολου Κουν-αποφοίτησε το 1944-  και στη Γαλλία. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ως εκφωνητής, συγγραφέας πολλών εκπομπών και ραδιοσκηνοθέτης. Έγραψε ποιήματα που δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και θεατρικά έργα που μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο όπως "Κωνσταντίνος Παλαιολόγος" και άλλα. Συμμετείχε σε εννέα κινηματογραφικές ταινίες.
Φιλμογραφία
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Ο τελευταίος των κομιτατζήδων (1970)
ΟΧΙ (1969)
Άγιος Νεκτάριος ο προστάτης των φτωχών (1969)
Η επιστροφή της Μήδειας (1968)
Στα σύνορα της προδοσίας (1968)

Μιας πεντάρας νειάτα (1967)
Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα (1963) [Παύλος]
Ο θείος από τον Καναδά (1959)

ΤΙΤΟΣ ΒΑΝΔΗΣ

Τίτος Βανδής
Ο σημαντικός έλληνας ηθοποιός Τίτος Βανδής γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου  1917 στο Νέο Φάληρο. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στην Καβάλα. Σπούδασε στο Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1934, με το έργο «Ιούδας» του Σ. Μελά στο Εθνικό Θέατρο. Μεγάλοι σταθμοί στην καριέρα του ήταν οι συνεργασίες με τον Μ. Κουνελάκη το 1938, με την Μ. Κοτοπούλη το 1940 και με το θίασο Κ. Ανδρεάδη την περίοδο 1941-1943.
Το 1946 δημιούργησε τον πρώτο δικό του θίασο, που περιόδευσε σε αρκετές πόλεις στην Ελλάδα, ενώ την περίοδο 1951-1956 ξαναπάτησε στο σανίδι του Θεάτρου Κοτοπούλη. Ακολούθησε μία πορεία με συμμετοχές στο ΚΘΒΕ, την Αθηναϊκή Σκηνή κι ένα νέο δικό του θίασο το 1964.
Τον Ιούνιο του 1965 έφυγε μετανάστης στις Η.Π.Α. και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη αρχικά, όπου κατόπιν έκανε μία δεύτερη, ακόμα μεγαλύτερη, καριέρα με συμμετοχές στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Μεγάλες επιτυχίες του στις Η.Π.Α. ήταν οι συμμετοχές του στα έργα «Ίλια Ντάρλινγκ» στο Μπροντγουέι αλλά και σε ταινίες στο Hollywood όπως «Youngs Doctors in love», «The Betsy», «Top Kapi», «Hawai 5-0», «Manmix» και πολλές ακόμα. Ενδιάμεσα ήρθε στην Ελλάδα για κάποιες εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο, με αξιοπρόσεκτη την παρουσία του στο έργο «Λυσσασμένη Γάτα» και άλλα.
Ο Τίτος Βανδής ήταν αυτοδημιούργητος και μέσα από τις κακουχίες της ζωής έμαθε να αγωνίζεται σκληρά για τη ζωή και τις ιδέες του. Έτσι ήταν αναπόφευκτο να είναι ένα πρόσωπο έντονο πολιτικοποιημένο, ενώ ανέπτυξε και αντιστασιακή δράση. Συνδικαλιστής, με έντονη δράση στο χώρο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, προσπάθησε για τη βελτίωση συνθηκών εργασίας και πρόνοιας για νέους και απόμαχους ηθοποιούς.
Ασχολήθηκε και με τις μεταφράσεις θεατρικών έργων, ενώ δίδασκε ως καθηγητής στο Κολέγιο της Santa Monica στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Παράλληλα ίδρυσε μαζί με το Γ. Θεοδοσιάδη τη Δραματική Σχολή Αθηνών, όπου και δίδαξε. Έγραψε ένα και μοναδικό βιβλίο, το «Κουβέντα με τους φίλους μου», που χαρακτηρίστηκε ως αυτοεξομολόγηση. Πήρε δύο βραβεία το 1962 και το 1983 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία και τον Α’ αντρικό ρόλο αντίστοιχα. Είχε κάνει 4 γάμους με ηθοποιούς. Ο πρώτος με την Καίτη Ασπρέα με τον οποία απέκτησε μια κόρη, ο δεύτερος με την Αλέκα Παίζη, ο τρίτος με την Μαρία Αλκαίου κι ο τέταρτος με τη Μπέτη Βαλάση.
Πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου του 2003.
Φιλμογραφία
Το αθώο σώμα (1997)
Fletch lives - Ο ρεπόρτερ με τα χίλια πρόσωπα επιστρέφει (1989) [Θείος Κακάκης]
Τα χρόνια της θύελλας (1984) [ιερέας]
Προσοχή, κίνδυνος!  (1983) [Σιδέρης]
Ο φαλακρός μαθητής (1979) ["Βεζούβιος" Καρατάμπανος]
Oh, God! (1977) [επίσκοπος Μάρκος]
The Other Side of Midnight - Η άλλη πλευρά του μεσονυκτίου (1977) [πρόεδρος του συμβουλίου]
Ο Εξορκιστής (1973) [Θείος του Karras]
Τα Πάντα Γύρω από το Σεξ (1972) [Milos Stavros]
Όχι,.. κύριε Τζόνσον (1965) [Τίτος]
Τοπ-Καπί (1964) [Harback]
Απαγωγή (1964) [Στεργίου]
Η Κύπρος στις φλόγες (1964)
Ο τελευταίος πειρασμός (1964) [Καλομοίρης]
Πολιορκία (1963) [Στέλιος]
Συνέβη στην Αθήνα (1962) [o πατέρας του Σπυρίδων]
Η κατάρα της μάνας / Η υπόσχεση (1961) [Βάγιας Λιάκουρας]
Ποτέ την Κυριακή (1960) [Γιώργος]
Έγκλημα στα παρασκήνια (1960) [Γιώργος Μπέκας]
Πόθοι στα στάχια (1960) [Γιάννης Τσάκας]
Το ποτάμι (1960)
Αγνές ψυχές (1960)

Το ραντεβού της Κυριακής (1960) [Λουκάς Χρυσοστόμου]
Αστέρω (1959) [Μήτρος]
Μηδέν πέντε (1958)
Οι Παράνομοι (1958) [Κοσμάς]
Το παιδί του δρόμου (1957) [Γιώργης] 

Το κορίτσι της φτωχογειτονιάς (1957) [Γιώργης]
Γυναίκες δίχως άντρες (1954) [Λουκάς]
Το κλειδί της ευτυχίας (1953) [Νικόλας]

ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

ΤΑΚΗΣ ΒΟΥΛΑΛΑΣ

Τάκης (Κωνσταντίνος) Βουλαλάς
Βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου, από το 1963 έως το 1997 (είχε παίξει σε πάνω από 124 παραστάσεις στην πρώτη κρατική μας σκηνή), εδώ και μία δεκαετία απείχε από το θέατρο.
Τελευταία του παράσταση στο Εθνικό ήταν στο έργο του Ιονέσκο «Ρινόκερος» στον ρόλο του Παπιγιόν (1997). Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο «Ο εχθρός του λαού» σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας (1999).
Γεννημένος το 1935 στην Αθήνα, ο Σαράντης-Κωνσταντίνος Βουλαλάς αποφοίτησε το 1963 από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρώτος του σημαντικός ρόλος την επόμενη χρονιά ως Αγγελος Κυρίου στο έργο «Χριστός Πάσχων». Εκτοτε έπαιξε σε όλα τα είδη του δραματολογίου, ελληνικού και ξένου, στις παραγωγές του Εθνικού.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες: «Ο Ηλιος του θανάτου», «Παύλος Μελάς», «Το αίμα των αγαλμάτων», «Τα χρώματα της Ιριδας». Πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ανάμεσά τους και οι: «Επικίνδυνα βήματα», «Ο άγνωστος πόλεμος», «Τζων Αυλακιώτης», «Ελισάβετ Μαρτινέγκου», κ.ά. Πέθανε το πρωί στις 20 Απριλίου 2012 από καρδιακή προσβολή.
Φιλμογραφία
Αθώος ή ένοχος; (1989)
Ελπίδα (1985)
Άννα Κρίστι (1982)
Το αίμα των αγαλμάτων (1981)
Ο ήλιος του θανάτου (1978)
Τα χρώματα της ίριδος (1974)
Παύλος Μελάς (1974)
Το φαράγγι της Σαμαριάς (1971)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ

Δημήτρης Ποταμίτης
Ο Δημήτρης Ποταμίτης, του Σωκράτη, (1945-2003) ήταν Κύπριος ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου τον Μάρτιο του 1945.
Η μητέρα του, Αμαρυλλίς Παπαδοπούλου, ήταν φιλόλογος, γυμνασιάρχης, και είχε ανεβάσει με τους μαθητές της πολλές αρχαίες τραγωδίες.
Ο Δ. Ποταμίτης αποφοίτησε από το γυμνάσιο της Αμμοχώστου και ήρθε στην Ελλάδα το 1962.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγχρόνως στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με δασκάλους τον Άγγελο Τερζάκη και την Κατίνα Παξινού. 
Την πρώτη του θεατρική εμφάνιση την έκανε με το Εθνικό στην Επίδαυρο, ως «Εύμηλος» στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη, δίπλα στην Παξινού και τον Κωτσόπουλο. 
Αμέσως μετά συνεργάστηκε με το Μάνο Κατράκη και την Έλσα Βεργή για 2-3 χρόνια στα έργα "Χορός του Θανάτου", και "Χωριστά Τραπέζια". 
Έπειτα άρχισε η 5χρονη συνεργασία του με το Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού στα έργα «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπρεχτ, «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» του Λόρκα, «Αδελφοί Καραμαζώφ» (διασκευή από το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι - ο Ποταμίτης έπαιζε τον Αλιόσα), «Αχ, μπαμπά! Καημένε μπαμπά...» του Κόπιτ, "Αρχοντοχωριάτης" του Μολιέρου, "Κοριός" του Μαγιακόφσκι.
Από πολύ νωρίς άρχισε η ενασχόλησή του με την ποίηση: «Συμπόσιο» 1964, «Κυπριάδα», «Δολοφονία των Αγγέλων» 1967, «Ο άλλος Δημήτριος» 1970, «Ένα δένδρο που νομίζει πως είναι πουλί» 1973 «Το αρχαίο σαξόφωνο», «Τα πυρηνικά ποιήματα» και «Η αεροσυνοδός με τα βαμμένα νύχια». 
Ποιήματά του, αλλά και δοκίμια και μελέτες έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά και μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά και ιταλικά.
Ως σκηνοθέτης συνεργάσθηκε : με το Εθνικό Θέατρο στη «Φάρμα των ζώων» (θέατρο "Ρεξ"), στην παράσταση «Καμπαρέ» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σε θερινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο στον Πειραιά, στο «Αρμένικο φεγγάρι» (θερινό θέατρο "Σμαρούλα")καθώς και στο "Όσα παίρνει ο άνεμος" με το θίασο Μαρίας Αλιφέρη-Άγγελου Αντωνόπουλου, στο θέατρο "Μινώα".
Τον Νοέμβριο του 2002 το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως ανέφερε ο ίδιος αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους. 
Κουρασμένος, απογοητευμένος, χωρίς επιχορήγηση και άρρωστος ο Ποταμίτης ανέστειλε τη λειτουργία του θεάτρου κυκλοφορώντας ένα "μανιφέστο" όπου έγραφε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα". 
«Το "Θέατρο Ερευνας" θα επανέλθει όταν η Μυθολογία ξαναδώσει τη θέση της στην Ιστορία», έγραφε τότε.
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 2003 στο Νοσοκομείο «Μεταξά» (Πειραιά) μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια (καρκίνο κατά ορισμένες πηγές, AIDS κατά άλλες). Το θέατρο περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Ζωγράφου και μετονομάστηκε «Θέατρο Δημήτρη Ποταμίτη».
Φιλμογραφία
Ολοκαύτωμα (1971)
Γεύση από έρωτα (1966)[Αντώνης]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΦΙΑΣ

Γρηγόρης Βαφιάς
Γεννήθηκε στην Άρτα το 1918, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Την περίοδο της Κατοχής έλαβε μέρος στην Αντίσταση με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ όπου πήρε το δίπλωμα του καθηγητή Φυσικών το 1945. Το 1946 γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε με άριστα και τιμητική διάκριση το 1949. Προσελήφθη αμέσως στο Εθνικό Θέατρο ως ηθοποιός και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως καθηγητής Ορθοφωνίας.  Στην διάρκεια του επαγγελματικού του βίου δίδαξε στις Δραματικές Σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Κωστή Μιχαηλίδη. Το 1960 ίδρυσε, μαζί με τη σύζυγό του, Λίνα Κρασσά-Βαφιά, Δραματική Σχολή, που λειτούργησε έως το 1977. Στη συνέχεια προσελήφθη ως καθηγητής Υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου διετέλεσε και διευθυντής της, πριν αποσυρθεί τα τελευταία χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα του.  Μαθητές του υπήρξαν αρκετοί από τους γνωστούς και λαμπρότερους ηθοποιούς του θεάτρου μας. Ερμήνευσε πάμπολλους ρόλους από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο και έλαβε μέρος σε όλα τα Φεστιβάλ Αρχαίας Τραγωδίας και Κωμωδίας με το Εθνικό Θέατρο τόσο στην Ελλάδα όσο και σε περιοδείες στο εξωτερικό, όπου απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές. Πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα: Κρέων στην Αντιγόνη, Ρήσος στην ομώνυμη τραγωδία, Αγαμέμνων στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Κύκλωπας, Αργκάν στον Κατά Φαντασίαν Ασθενή και Αλκι στο Μισάνθρωπο του Μολιέρου, Δον Μάρτσιο στο Καφενείο του Γκολντόνι, Θησέας στον Οιδίποδα επί Κολωνώ κ.ά. Εκτός από το Εθνικό Θέατρο, συνεργάστηκε με τους θιάσους Κατερίνας, Αννας Συνοδινού, Έλσας Βεργή, Αλέκου Αλεξανδράκη, Νίκου Χατζίσκου, Κωστή Μιχαηλίδη, Αλέξη Μινωτή. Υπήρξε μία από τις ωραιότερες φωνές του θεάτρου με πολλές αφηγήσεις στο ραδιόφωνο.  Το 1969 του απονεμήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το έργο του Οι Πίθηκοι, που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, και το 1979 έπαινος για το έργο του Ο Τροχός, το οποίο εξέδωσε μαζί με το Τερλ και την ποιητική συλλογή Αν Δεν το 2003. Εμφανίστηκε σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ αυτών στις Νησί των Γενναίων, Μπουμπουλίνα, Γενναίοι του Βορρά, Παπαφλέσσας, Όχι, Ένας Νομοταγής Πολίτης κ.ά. Το σενάριό του με τίτλο Ραντεβού στη Βενετία έγινε κινηματογραφική ταινία. Από το 1997 ζούσε στην Άρτα, όπου σκηνοθέτησε και ανέβασε αρκετά θεατρικά έργα του νεοελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Πέθανε στις 10 Αυγούστου 2007.
Φιλμογραφία
Αντίο Βερολίνο (1994) [πατέρας Άλεξ]
Ο Στόχος (1983)
Ο ζιγκολό της Αθήνας (1982)
Οι κομάντος με τα μανούλια (1982)
Σατανάδες στα σχολεία (1982)
Το φράγμα (1982)
Πάμε για... καφέ;! (1981) [Αριστομένης Πειναλέων]
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)
Τα παιδιά της πιάτσας (1979)
Η βαλίτσα του παπά (1978)
Τελευταία πτήση (1978)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974) [Πάτροκλος]
Παύλος Μελάς (1974)
Θέμα συνειδήσεως (1973)
Αιχμάλωτοι του μίσους (1972) [έμπορος όπλων]
Με φόβο και πάθος (1972)
Οργισμένη γενιά (1972)
Έρωτας και προδοσία (1972)
Δώστε τα χέρια (1971)
Εσχάτη προδοσία (1971)
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 (1971)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) 
Οι τρεις ψεύτες (1970)
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Φουκαράδες και λεφτάδες (1970) [Γεράσιμος Καρανίκας] Αδυναμίες (1969)
Η οργή του αδικημένου (1969) [Γεράσιμος Κορτέσης]
ΟΧΙ (1969)
Σ`έχω πάντα στην καρδιά μου (1967)
Ραντεβού στη Βενετία (1960)
Το νησί των γενναίων (1959)
Μπουμπουλίνα (1959)
ΑΠΟ ΤΟ http://news.in.gr/

ΑΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ



Αλίκη Γεωργούλη
Η ηθοποιός Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1931 και πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου 1995. Έπαιξε στο σινεμά δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη (σύζυγός της από το 1956 έως το 1965) κ.ά. Μέχρι λίγο καιρό πριν πεθάνει, έπαιζε στο θέατρο «Αποθήκη» στου Ψυρή. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη, στο νεκροταφείο Ζωγράφου. Γιος της είναι ο φωτογράφος Γιώργος Καλφαμανώλης.. 
Φιλμογραφία
Κάποιος που να ζει (1990)
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Ρόζα (1982) [η πασιονάρια]
Μελόδραμα (1980)
Οι κυνηγοί (1977) [η γυναίκα του εκδότη]
Ο θίασος (1975) [μητέρα Ηλέκτρας]
Σατανικές ερωμένες (1974) [Ρέα]
Θρίαμβος (1962) [Νταίζη Ευφραίμογλου]
Συνοικία το "όνειρο" (1961) [Στεφανία (Έφη)]

Έγκλημα στα παρασκήνια (1960) [Μαίρη Λαμπρινού]
Είμαι αθώος (1960)
Ο Ηλίας του 16ου (1959) [Τασία Μπέρμπερη του Παντελή]
Το αγοροκόριτσο (1959) [Τζένη]
Το νησί των γενναίων (1959) [Μαρία]
Ο δρόμος με τις ακακίες (1954)
Εύα (1953) [Άννα]

ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Αλέκος Αναστασιάδης
Φιλμογραφία
Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (1953)
Το κλειδί της ευτυχίας (1953)[σιορ Γερασιμάκης Ντελαφρέπα, πατέρας του Παγή]
Ο Φαταούλας (1952)[Αριστείδης Καράμπαμπας, αδελφός Φανούρη]
Ο πύργος των ιπποτών (1952) [Αριστείδης Καπούλης]
Μια νύχτα στον Παράδεισο (1951) [Τρύφων Δαμιανός]
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951) [Σπύρος Νταβίρας]
Ο μεθύστακας (1950)


ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΝΙΚΑ

Καίτη Παπανίκα
Γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1942. Αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, όπου διδάχτηκε το θέατρο από σπουδαίους δασκάλους: Κατίνα Παξινού, Άννα Συνοδινού, Θάνο Κωτσόπουλο, Δημήτρη Μυράτ, Λυκούργο Καλλέργη, Ελένη Χαλκούση, Αλέξη Σολωμό κά. Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη, παίρνει μέρος σε Φεστιβάλ Απαγγελίας Ποίησης στο Παρίσι, όπου βραβεύεται και κηρύσσεται Επίτιμος Δημότης Παρισιού. Τελειώνοντας τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρωταγωνιστεί δίπλα στο Βασίλη Διαμαντόπουλο και τη Μαρία Αλκαίου στα έργα: Μια Γυναίκα χωρίς σημασία του Όσκαρ Ουάιλντ, Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια του Κασσόνα, Τίνος είναι ο Μπίμπης του Λετράζ, Το έμπα και το έβγα του Κόσμου, των Β. Γκούφα και Β. Ανδρεόπουλου, Αθάνατη Πολυαγαπημένη του Γ. Ρούσσου, και το 1966 δίπλα στο Μάνο Κατράκη στα έργα Καπετάν Μιχάλης του Ν. Καζαντζάκη και Ο άνθρωπος-αυτό το παράξενο ζώο του Α. Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Μ. Κατράκη. Από κει και πέρα συνεργάζεται με πολύ σπουδαίους ηθοποιούς, σε σημαντικά έργα ελλήνων και ξένων συγγραφέων, υπογεγραμμένα από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη των Τσιφόρου-Βασιλειάδη σε σκηνοθεσία Δημ. Νικολαϊδη, Δώδεκα μήνες καλοκαίρι σε σκηνοθεσία Κ. Μιχαηλίδη, Εδώ Ντόιτσε Βέλλε των Πυθαγόρα-Φιλιππούλη σε σκηνοθεσία Δημ. Νικολαΐδη, Αχ αυτή η γυναίκα μου των Βασιλειάδη-Νικολαΐδη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Παπανικολάου, Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται σε σκηνοθεσία Κ. Ασημακόπουλου, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, σε σκηνοθεσία Δ. Νικολαΐδη, La mama του Αντρέ Ρουσέλ, Χαμάμ Γυναικών σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, Τριαντάφυλλο στο στήθος του Τένεσσι Ουίλλιαμς σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, Η κυρία του Κυρίου των Τσιφόρου-Βασιλειάδη, Καινούργια σελίδα του Νηλ Σάιμον σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, Κραυγή γυναικών-Αποσπάσματα ελληνικής Τραγωδίας και μουσικών θεατρικών δρώμενων, σε σκηνοθεσία Βασ. Μπουντούρη, Μήδεια του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Ν. Παροίκου στο Ηρώδειο και σε Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, Η νύχτα της Άλωσης με το Ηπειρώτικο Θέατρο σε Φεστιβάλ της Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Θ Ζήκα, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του Θ. Ζήκα σε σκηνοθεσία Θ. Ζήκα, Συγγνώμη μαμά του Γ. Βασιλειάδη.Έκανε περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πήρε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ «Η Νύχτα των Ποιητών», με αποσπάσματα από μονολόγους Αρχαίας Τραγωδίας (Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη) με τίτλο Τις δε Βίος, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, στη Σαρδηνία, όπου και τιμήθηκε με το Πρώτο Θεατρικό Βραβείο Ερμηνείας. Παίρνει μέρος σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Παραθέτουμε ενδεικτικά: Μας κρύβουν τον ήλιο, σκηνοθεσία Θ. Σαντάς, Χωρίσαμε ένα δειλινό, σκηνοθεσία Γ. Πετρίδης, Ο μπαμπάς μου ο Τεντυ μπόυς, σκηνοθεσία Χρ Κυριακόπουλος, Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη, Η θυσία μιας γυναίκας, σκηνοθεσία Τασόπουλου, Ένας τρελος τρελος αεροπειρατής, σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη, Τα σύνορα της προδοσίας, σκηνοθεσία Δ. Δαδήρα, Ένας υπέροχος άνθρωπος, σκηνοθεσία Τζακ Κρίστιαν, Ο αετός των σκλαβωμένων, σκηνοθεσία Τεγόπουλος, Με τη λάμψη στα μάτια, σκηνοθεσία Π. Γλυκοφρύδη, Παύλος Μελάς, σκηνοθεσία Φ. Φυλαχτού, Άντε γεια (Α΄βραβείο γυναικείας ερμηνείας), σκηνοθεσία Γ. Τσεμπερόπουλου, Κτήμα Αρμονία, σκηνοθεσία Ν. Σπανού, Τεστοστερόνη, σκηνοθεσία Γ. Πανουσόπουλου, κά.Στην τηλεόραση πρωταγωνιστεί σε πολλές σειρές: Ένα υπέροχο ζευγάρι, σκηνοθεσία Π. Βασιλειάδη, Κεκλεισμένων των θυρών, του Θ. Σαντά, Πατούχας του Κονδυλάκη, σκηνοθεσία Αλέξη Δαμιανού, Εκείνες κι εγώ, του Αλ. Σακελλάριου, Ανατολικός Άνεμος του Θ. Σκρουμπέλου, σκηνοθεσία Μ. Ρετσίλα, Όταν ήμουν δάσκαλος, του Κονδυλάκη, σκηνοθεσία Γ. Μυλωνά, Ψίθυροι καρδιάς, του Μανούσου Μανουσάκη, κ. ά.Θέατρο στην τηλεόραση έκανε: Τρισεύγενη σκηνοθεσία Γρ. Γρηγορίου, Μονόπρακτα του Τσέχωφ και Μονόπρακτα του Λόρκα σε σκηνοθεσία Μ. Λυγίζου, Μήδεια του Ευριπίδη, σκηνοθεσία Ν. Παροίκου.Στο ραδιόφωνο έπαιξε σε πλήθος θεατρικά έργα στην εκπομπή Θέατρο στο Ραδιόφωνο, και έλαβε μέρος σε πολλές εκπομπές.
Ήταν επί 17 χρόνια παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Θόδωρο Κατσαδράμη με τον οποίο απέκτησε έναν γιο. Πέθανε στις 12 Ιουνίου 2017 μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Φιλμογραφία
Κάτω από το μακιγιάζ σου (2009) [παλιά σταρ του σινεμά]
Τεστοστερόνη (2004)
Τρία πουλάκια κάθονται (2003)
Κτήμα Αρμονία (2002) 

Άντε γεια (1991)
Μια γυναικάρα στα μπουζούκια (1985) [Μαργαρίτα]
Μια παπαδιά στα μπουζούκια (1983) [Μαργαρίτα]
Είσαι στην ΕΟΚ... μάθε για την ΕΟΚ (1981) [Μαργαρίτα]
Ο τελευταίος... άντρας (1981) [Λούλα Χαρισιάδη-Πρίνου]
Το ξένο είναι πιο γλυκό (1981) [Ελένη Δεληπάνου]
Αγώνας χωρίς τέλος (1979)
Παύλος Μελάς (1974)
Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής (1973) [Μυρτώ Σγουρού-Δρακάκη]
Στα δίχτυα της αράχνης (1973)
Επιχείρησις Κράιπε ο τάφος του Γ`Ράιχ (1972)
Ο αντιφασίστας (1972) [Νίκη]
Για μια χούφτα τουρίστριες (1971) [Ελέν Φουρώ]
Ένας υπέροχος άνθρωπος (1971) [Μαρίνα]
Η ζαβολιάρα (1971) [Μαρίνα Βαρδάκα]
Ο δρόμος των ηρώων (1971)
Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης (1970) [Άννα]
Ο αετός των σκλαβωμένων (1970) [Μαρία]
Ένας άνδρας με συνείδηση (1969) [Καίτη]
Η θυσία μιας γυναίκας (1969) [Στέλλα] 

Η αρχόντισσα του λιμανιού (1969) [Δώρα Αναστασιάδη]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα!.. (1969) [Κρίστι (Χριστίνα) Λούνα]
Ο πρόσφυγας (1969) [Φανή Κόνιαλη]
Στον ίλιγγο της ζωής (1969) [Άννα]
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Ελένη]
Μια Ιταλίδα απ' τη Κυψέλη (1968) [Ρενέ]
Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι (1968)
Στα σύνορα της προδοσίας (1968) [Ελένη]
Όλγα αγάπη μου (1968) [Καίτη Αθανασιάδου]
Πολύ αργά για δάκρυα (1968) [Βέτα Μενάνδρου]
Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων (1967)
Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967) [Ρίτα Αρμπούζη]
Με τη λάμψη στα μάτια (1966) [Μαρία]
Χωρίσαμε ένα δειλινό (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966) [Ρένα Παπαδοπούλου]
Οι Ασυνείδητοι (1966) [Άννα]
Φτωχολογιά (1965) [Καίτη]
 
Αμφιβολίες (1964) [Ζανέτ]
Ο ανήφορος (1964) [Μαρίνα]
Μας κρύβουν τον ήλιο (1963) [Μαρία Ρόδα]

ΑΠΟ ΤΟ http://www.theatrikitehni.gr/ 

ΚΙΜΩΝ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Κίμων Δημόπουλος
Γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Ηθοποιός και καλλιτεχνικός διευθυντής. Υπήρξε σύζυγος της Κατερίνας Γιουλάκη από το 1969 έως το θάνατό του το 2005 με την οποία απέκτησε μια κόρη. Το 1968 εγκατέλειψε το θέατρο και άνοιξε γραφείο ταξιδίων.
Φιλμογραφία
Ο Μικές παντρεύεται (1968) [Σόλων]
Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967)
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)[Υπάρχει μια σκηνή, όπου είναι γιατρός σε μια κλινική και του τηλεφωνούν, ότι θέλουν αίμα για ένα τροχαίο που έγινε. Αντί να ενδιαφερθεί και να απαντήσει, αυτός ατάραχος μιλούσε με κάποια στο τηλέφωνο, κρατώντας ένα λουλούδι. Έγινε χαμός από τις διαμαρτυρίες του Ιατρικού συλλόγου)
Εκείνος κι εκείνη (1966)
Οι καταφρονεμένοι (1965)
Δις διευθυντής (1964) [Γιάγκος Κοσμίδης]

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΟΥΛΑΚΗ

Κατερίνα Γιουλάκη
Η Κατερίνα Γιουλάκη (πραγματικό όνομα: Αικατερίνη Γιουβαρλάκη) είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Έγινε γνωστή κυρίως από κωμικούς ρόλους στον κινηματογράφο και κατόπιν στην τηλεόραση.
Γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την πρώτη της εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι την πραγματοποίησε το 1959 με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου με το έργο " Η κυρία του κυρίου " . Αξίζει να επισημανθεί η εμφάνισή της στην τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με τη σειρά Η κοκορόμυαλη, στα μέσα της δεκαετίας του ' 80 με το Η Κυρία μας και την περίοδο 1990 - 1992 στο Ρετιρέ του Γιάννη Δαλιανίδη. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996) για την προσφορά της στην ελληνική κωμωδία. Ήταν σύζυγος του επίσης ηθοποιού Κίμωνα Δημόπουλου με τον οποίο απέκτησε μια κόρη και θεία του Φώτη Σεργουλόπουλου. 
Φιλμογραφία
Ο διαχειριστής (2009) [Βιολέτα Λάμπρου]
Για όλα φταίνε τα θηλυκά (1986) [Μπέμπα]
Θηλυκό θηριοτροφείο (1984) [Μαράτου]
Λαλάκης ο εισαγόμενος (1984) [Λούλα]
Το παίζω... και πολύ άντρας! (1983) [Μπάρμπαρα]
Ρεπό (1982) [υπάλληλος τελωνείου]
Οι κομάντος με τα μανούλια (1982)
Πάτερ Γκομένιος (1982) [Ζωζώ]
Άγριες κότες (1981)
Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980)
Γυναίκες στα όπλα (1979) [Ματίνα Καραζάχου]
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973) [Τασία]
Αγάπησα μια... πολυθρόνα (1971) [Ζέτα]
Για μια χούφτα τουρίστριες (1971) [Τίνα /δήμαρχος]
Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971) [Ιζαμπέλα Μαρινέρι]
Ο κατεργάρης (1971) [Τούλα Βαρνή]
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971) [Θοδώρα/Ντόρα Μόρρου]
Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970) [Αρετή]
Ο Θανάσης η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα (1970) [Άννα]
Οι τέσσερις άσοι (1970)
Το στραβόξυλο (1969) [Ουρανία Μαρουλή] 
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) [Καίτη Σαλταπήδα]
Για μια τρύπια δραχμή (1968)
Μια Ιταλίδα απ' τη Κυψέλη (1968) [Τούλα Σπανού]
Ο σατράπης (1968) [Μαρκέλα Ντούρου]
Ο σπαγγοραμένος (1967) [Βέτα Σκουντρή]
Αχ!.. και νάμουν άντρας (1966) [Βάσω]
Ο παπατρέχας (1966) [Αλεξάνδρα Λαγού]
Ό,τι λάμπει είναι χρυσός (1966) [Ειρήνη Τέμπογλου]
Οι κυρίες της αυλής (1966) [Παρασκευή]
Άλλος... για το εκατομμύριο! (1964) [Λουλού]
Ο θαλασσόλυκος!.. (1964) [Νόρα Σγουρού]
Οι κληρονόμοι (1964) [Ρούλα]
7 μέρες ψέματα (1963)
Αυτό το κάτι άλλο! (1963) [Πόπη Πεναρή]
Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) [Κατίνα]
Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης (1963) [μαμά Γιαννάκη]
Το τυχερό πανταλόνι (1963) [σύζυγος Βαγγέλη]
Η υπέροχη οπτασία (1962)
Ο χρυσός και ο τενεκές (1962) [Τούλα]
Οι γαμπροί της ευτυχίας (1962) [Σόφη]
Το πιθάρι (1962) [Βάσω]
Δουλέψτε για να φάτε / Χαραμοφάηδες (1961) [Αμαλία]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ

Αλίκη Βουγιουκλάκη
Η «εθνική σταρ της Ελλάδος» γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 (άλλες πηγές αναφέρει το 1933) στο Μαρούσι. Τρεις μέρες αργότερα αρρώστησε με πνευμονία και αμέσως οι γονείς της φώναξαν ιερέα να τη βαφτίσει. Το όνομα που της έδωσαν: Αλίκη - Σταματίνα. Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά. Στην κατοχή ο πατέρας της δολοφονήθηκε (υπηρετούσε ως Νομάρχης Αρκαδίας και σφαγιάστηκε από την Ο.Π.Λ.Α.) και η μητέρας της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη.Από μικρή η Αλίκη λάτρευε τη Μαίρη Πίκφορντ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο διαφάνηκε από τα παιδικά της ακόμα χρόνια, πρωταγωνιστώντας στις περισσότερες σχολικές θεατρικές παραστάσεις.
Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, κρυφά από την οικογένειά της, καθώς το επάγγελμα του ηθοποιού εθεωρείτο ντροπή την εποχή εκείνη. Το 1953, όντας στο δεύτερο έτος της σχολής, της ανατέθηκε ο μικρός ρόλος της Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου, ενώ τον ίδιο χρόνο πήρε και το ρόλο της Ολυμπίας στις «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρη Μπόγρη.
Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή κι ενώ επέστρεφε από τις διακοπές της, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Για να παίξει στο έργο χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια από τη σχολή της, έχοντας στη διάθεσή της μόνο τρία μερόνυχτα για να προετοιμαστεί και να μάθει το 
ρόλο. Η Ιουλιέτα της μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα σεξπηρικής ερμηνείας, κοινό και κριτικοί, όμως, χειροκρότησαν την προσπάθειά της.
Ακολουθεί η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία «Το Ποντικάκι», η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστας Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκροτεί τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο» κ.α. Στο μεταξύ, γνωρίζεται με το 
Φιλοποίμενα Φίνο, συνεργάζεται με την εταιρεία του, τη «Φίνος Φιλμ», και μαζί κάνουν πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχωρίζουν: «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Διακοπές στην Αίγινα», «Έρωτας στους αμμόλοφους», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η ψεύτρα» κ.α.
Οι ρόλοι της, κατά κανόνα της χαριτωμένης σκανδαλιάρας κοπέλας, είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και εξασφάλισαν στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα. Με τον ρόλο της στη «Μανταλένα» κέρδισε το βραβείο του Α' Γυναικείου Ρόλου, το 1960, στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Η «Υπολοχαγός Νατάσσα» θεωρείται η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ και οι δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν στη Βουγιουκλάκη.
Η συνάντησή της το 1959 στα κινηματογραφικά πλατό της ταινίας 
«Αστέρω» με τον 
Δημήτρη Παπαμιχαήλ αποτέλεσε απαρχή της ιστορίας του διασημότερου ζευγαριού στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη. Ωστόσο, ο θυελλώδης γάμος τους δεν κράτησε πολύ… Διαλύθηκε, έπειτα από δικαστικές μάχες, στις 5 Ιουλίου του 1975 (είχαν χωρίσει από το 1974). Εκτός από τις δεκάδες ταινίες που γύρισαν μαζί, από το 1964 έως το 1974 συνεργάσθηκαν σε θίασο που συνέστησαν οι δυο τους. Μία από τις πολλές θεατρικές επιτυχίες τους ήταν στο έργο του Μπέρναρ Σο «Ωραία μου κυρία». Έκανε ακόμη έναν γάμο που έμεινε κρυφός το 1982, με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη που κράτησε ως το 1993.Τον γάμο τον ήξεραν τα 5-6 άτομα που ήταν παρόντα, ενώ δεν τον γνώριζαν ούτε τα αδέλφια της Αντώνης και Τάκης.
Μετά την παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στο θέατρο, ενώ ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Μεγάλες θεατρικές επιτυχίες ήταν το «Καμπαρέ», «Εβίτα», «Ωραία μου κυρία», «Πέπσι», «Λυσιστράτη». Η θεατρική της παρουσία έκλεισε το 1996 με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας» των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας. Λίγο αργότερα, οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο καλπάζουσας μορφής. Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, στις 
23 Ιουλίου 1996, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον ελληνισμό.

Φιλμογραφία
Κατάσκοπος Νέλλη (1981) [Νέλλη Βαϊλάνου]
Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! (1980) [Έλενα Ντάβαρη]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [Μαρία Γεραλή]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) [Αλίκη Μπαρούζου]
Η κόρη του ήλιου (1971) [Μάγια Βαλή]
Σ' αγαπώ (1971) [Μαρίνα]
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Χριστίνα]
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) [Νατάσσα Αρσένη («Δήμητρα Αρμάγου»)]
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) [Μυρτώ Θεοδώρου - Καρατάσου]
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969) [Κατερινιώ Φουρτουνάκη (Σήφης Αυτουνάκης)]
Η αγάπη μας (1968) [Μαρίνα ...-Ραζέλου]
Η αρχόντισα κι ο αλήτης (1968) [Ρένα Κατσαρού / Πίπης]
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) [Μαργαρίτα]
Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967) [Νίνα]
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) [Κατερίνα]
Διπλοπεννιές (1966) [Μαρίνα]
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) [Λίζα «Σωτήρης» Δέλβη]
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) [Κατερίνα Πιερή]
Η σωφερίνα (1964) [Μαίρη Διαμαντίδου]
Ο παράς και ο φουκαράς (1964) [Βουγιουκλάκη]
Το δόλωμα (1964) [Καίτη]
Siralardaki Heyecanlar (1963)
Αλίκη - Aliki my Love (1963) [Αλίκη]
Η ψεύτρα (1963) [Μαίρη Δεληπέτρου (Άννα)]
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) [Λίζα Πετροβασίλη - Παπαδοπούλου]
Το ταξίδι (1962) [Μαρίνα Δανιηλίδου]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) [Αλίκη]
Η Λίζα και η άλλη (1961) [Μίτση (Δήμητρα) Γαβρήλογλου /Λίζα Φραγκούδη]
Μανταλένα (1960) [Μανταλένα Χαρίδημου]
Το κλωτσοσκούφι (1960) [Μαίρη Γεωργαντά /Κλωτσοσκούφι]
Η ζαβολιάρα (1959) [Λενιώ]
Αστέρω (1959) [Αστερω]
Ερωτικές Ιστορίες (1959) [Μαρίτσα]
Η μουσίτσα (1959) [Αλίκη Πετροπούλου]
Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο (1959) [Λίζα Παπασταύρου]Διακοπές στην Αίγινα (1958) [Αλίκη]
Έρωτας στους αμμολόφους (1958) [Άννα]
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) [Μαίρη Βέμπερ]
Χαρούμενοι αλήτες (1958) [Αννούλα]
Μαρία Πενταγιώτισσα (1957) [Μαρία Πενταγιώτισσα]
Κορίτσι με τα παραμύθια (1956) [Αγνή]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Κρυστάλλω]
Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954) [Κρινούλα - «ποντικάκι»]
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

ΣΟΦΙΑ ΝΤΑΒΟΥ

Σοφία (Φίτσα) Ντάβου
Γεννήθηκε το 1920 και γράφτηκε στο ΣΕΗ το 1938. Ερμήνευσε τη Τζεμιλέ στο πολεμικό Χρονικό (των Ασημακόπούλου-Σπυρόπουλου, σε μουσική Ι. Ριτσιάρδη) «Από την Αλβανία στο Ρίμινι», με τον Θίασο Κυρ. Μαυρέα-Β. Αυλωνίτη (Θέατρο «Απόλλων»). Αργότερα, συνεργάστηκε με τον ίδιο Θίασο στο Θέατρο «Λυρικόν» (με συνθιασάρχες τους Μ. Φιλιππίδη-Ορ. Μακρή-Μίμη Κοκκίνη). Το 1948 εμφανίστηκε στο «Μαξίμ» (σημερινό Θέατρο «Αλίκης») με τον Θίασο Β. Μεσολογγίτη-Β. Αυλωνίτη και την περίοδο 1950-51 συνεργάστηκε με τον Θίασο των Παρ. Οικονόμου-Λ. Σκορδούλη-Τ. Κάσση στο Θέατρο «Λευκού Πύργου» Θεσ/νίκης. Στη συνέχεια, πήρε μέρος σε επιθεώρηση του Μ. Τραϊφόρου στο Θέατρο «Βέμπο». Αργότερα, το 1960, εμφανίστηκε στην επιθεώρηση του Γ. Γιαννακόπουλου «Κάθε καρυδιάς καρύδι» (Θέατρο «Μετροπόλιταν»). Πήρε μέρος και στην τηλεοπτική σειρά «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Κ. Φέρρη (από το μυθιστόρημα του Άγγ. Τερζάκη). Υπήρξε στενή φίλη της Ρένας Βλαχοπούλου.Ο ηθοποιός Γιώργος Βογιατζής είναι ανηψιός της.
Πέθανε στις 2 Αυγούστου 2009.
Φιλμογραφία
Η παριζιάνα (1969)
Η Σμυρνιά (1969)
Η ζηλιάρα (1968)
Φωνάζει ο κλέφτης (1965) [Τασία]
Αμαρτίες γονέων (1963)
Κορίτσια της Αθήνας (1961)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

ΗΛΙΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ

Ηλίας Καπετανίδης
Γεννήθηκε το 1941 και αποσύρθηκε νωρίς από την υποκριτική, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Πέθανε το 2001.
Φιλμογραφία
Μάνια (1985)
Άγρια οικογένεια (1979)
The two faces of love / Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972) [Ρωμανίδης]
Ο κύριος σταθμάρχης (1972)
Αγάπησα μια... πολυθρόνα (1971)[φίλος Βουτσά]
Η ταξιτζού (1970) [πελάτης ταξί]
Γυναίκες πολυτελείας (1970)
Χριστινιώ: Ο θρύλος μιας αγάπης (1970) [Λουκάς]
Μια ζωή χωρίς αγάπη (1970)
Γύρω μας γκρεμίστηκαν όλα (1970) 
Για την τιμή και για τον έρωτα (1969)
Ο γίγας της Κυψέλης (1969)
Καινούργια μέρα χάραξε (1969)
Το φθινόπωρο μιας καρδιάς (1969)
Ο τζαναμπέτης (1969)
Όταν η πόλις πεθαίνη (1969)
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)
Ψυχραιμία Ναπολέων (1968)
Ο τρελλός τάχει 400 (1968) [γιατρός φρενοκομείου]
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967)[υπάλληλος ξενοδοχείου]
Ησαία χόρευε (1966)[στο περιστατικό με τον Γκιωνάκη]

ΕΛΕΝΑ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Έλενα Ναθαναήλ
Η Έλενα Ναθαναήλ ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1947 στη Νέα Φιλαδέλφεια, τότε φτωχό προάστιο των Αθηνών. Το επώνυμο "Ναθαναήλ" ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη.
Σε μία τηλεοπτική συνέντευξή της στις 9 Φεβρουαρίου του 2004 στον Γρηγόρη Αρναούτογλου ("Όμορφος κόσμος το πρωί") δήλωσε ότι είχε καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, ενώ από την πλευρά της μητέρας της είχε καταγωγή από τη Μάνη.
Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Κάτι να 
καίει (1963) στην ηλικία των 16 ετών. Στη Γερμανία συμμετείχε στο φιλμ του Ραλφ Τίλε "Το αίμα των Βέλσουγκ". Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έκανε καριέρα στο θέατρο και το σινεμά. To 1968 βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία Ραντεβού με μία άγνωστη. Για αρκετά χρόνια πριν το θάνατο της είχε αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα, κάνοντας μόνο επιλεκτικές εμφανίσεις. Η τελευταία της υποκριτική εμφάνιση έγινε λίγο πριν το θάνατο της, στην τηλεοπτική σειρά του Mega Channel Γοργόνες.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, παρ’ όλο που το 1973 απέκτησε μια κόρη με τον επιχειρηματία Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα – Μαρία, η οποία είναι 
δημοσιογράφος. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον επί 29 χρόνια σύντροφο της ζωής της, βετεράνο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Τάσο Μητρόπουλο, κατοικούσε στην Εύβοια δηλώνοντας ότι ήταν αγρότισσα και ασχολούταν με την παραγωγή του κρασιού.
Χτυπημένη από καρκίνο του πνεύμονα απεβίωσε στις 4 Μαρτίου του 2008 το απόγευμα, ενώ η κηδεία της έγινε το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου του 2008 στο νεκροταφείο της Νέας Φιλαδέλφειας στον Κόκκινο Μύλο.

Φιλμογραφία
Στη σκιά του Λέμυ Κώσιον (2002) [Αντιγόνη]
Black out (1998) [Μητέρα του Χρίστου]
Παταγωνία (1998)
Απουσίες (1987) [μητέρα]
Οι "Πόντιοι" (1986)
Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι... (1982) [Αννίτα]
Παγίδα στην Ελλάδα (1982)
Είσαι στην ΕΟΚ... μάθε για την ΕΟΚ (1981)
Ένας κοντός θα μας σώσει! (1981) [Φλώρα Αποστόλου]
Η πολιτσμάνα (1981) [Σίλβια Νάκου]
Ο Ποδόγυρος (1980) [δημοσιογράφος]
Ζήτημα ζωής και θανάτου (1973) [Όλγα Πλατή-Μαρά]
Ο αισιόδοξος (1973) [Μαίρη Σαράντη]
Αναζήτησις... (1972) [Έλενα Χρυσού]
Αντάρτες των πόλεων (1972) [Άννα Παπαδήμα]
Εθελοντής στον έρωτα (1971) [Μίρκα]
Εκείνο το καλοκαίρι... (1971) [Εκείνη]
Η πρόκληση (1970) [Ειρήνη]
Ξύπνα Βασίλη (1969) [Ντίνα Βασιλάκη-Αποστόλου]
Το λεβεντόπαιδο (1969) [Κατερίνα Αθανασίου]
Επιχείρηση Απόλλων (1968) [Ελένη]
Κατάσκοποι στο Σαρωνικό (1968) 

Ραντεβου με μια άγνωστη (1968) [Χριστινα]
Ο 13ος (1967) [Μαρία]
Ο δραπέτης (1967) [Κατερίνα] 

Έρωτας στην καυτή άμμο (1966) [Κατερίνα]
Ντάμα σπαθί (1966) [Έλενα]
Ο φόβος (1966) [Άννα Κανάλη]
Κάτι να καίει (1964) [Τζένη Πετρίδη]

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ


ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ

Γιώργος Παπαζήσης
Ο Γιώργος Παπαζήσης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3Μαρτίου 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Ελληνικού Ωδείου» και στη Μουσική Σχολή του Μ. Θεοφανίδη. Το 1961 έκανε ντεμπούτο στη σκηνή με το έργο των Τσιφόρου – Βασιλειάδη «Τα Κοκόρια των Δώδεκα». Γρήγορα καθιερώθηκε και διακρίθηκε στο μουσικό θέατρο. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1962 με την ταινία «Τέρμα τα Δίφραγκα». Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 36 ταινίες, κυρίως κωμωδίες και ειδικεύτηκε στο ρόλο του καλοκάγαθου Κρητικού με το όνομα Μανωλιός. Ήταν παντρεμένος για πάνω από 30 χρόνια με την ηθοποιό Τιτίκα Στασινοπούλου με την οποία απέκτησε έναν γιο. Πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018.
Φιλμογραφία
Η προεδρίνα (1972) [Ιπποκράτης]
Ο αντιφασίστας (1972)Αέρα,αέρα,αέρα (1972)
Υβ! Υβ! (1972) [Μανωλιός Υβάκης]
Ερωτιάρης του γλυκού νερού (1972) [Μανωλιός]
Αγάπησα μια... πολυθρόνα (1971) [Τριαντάφυλλος]
Ένα αγόρι... αλλοιώτικο απ' τ' άλλα (1971) [Σωτήρης Βαρδαλιάς]
Η εφοπλιστίνα (1971) [Πέτρος]
Καταναλωτική κοινωνία (1971)
Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971) [Μανωλιός]
Ο Μανωλιός στην Ευρώπη (1971) [Μανωλιός]
Ο φαφλατάς (1971) [Μανώλης]
Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971) [Μανωλιός Πετυχάκης]
Έμπαινε Μανωλιό (1970) [Μανωλιός]
Η ταξιτζού (1970) [Μανωλιός]
Να`τανε το 13, να `πεφτε σ`εμάς (1970)
Οι τρεις ψεύτες (1970)
Ο ακτύπητος κτυπήθηκε (1970) [Γιάγκος Πιτσιλής]
Φουκαράδες και λεφτάδες (1970) [Θόδωρος]
Η οργή του αδικημένου (1969)
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1969)
3 τρελοί για δέσιμο (1969) [Μανώλης]
Ο θαυματοποιός (1969)
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969) [αστυνομικός]
Ο Στρατής παραστράτησε (1969) [τσαγκάρης]
Η αγάπη μας (1968) [καφετζής]
Ο παλιάτσος (1968) [Στέλιος]
Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
Η ζηλιάρα (1968) [Ρούσσος Κατσανεβάκης]
Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968) [Μιχαλιός Πετρακάκης]
Νυμφίος ανύμφευτος (1967) [ταξιτζής]
Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967) [χρυσοχόος]
Φως... νερό... τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (1966) [Μανώλης Μακροπαλουκάκης]
Τέρμα τα δίφραγκα (1962)[βραδύγλωσσος περιπτεράς]

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Μελίνα Μερκούρη
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Ήταν η αγαπημένη εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη.
Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού (1943-46) και έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή το 1944. Ως πρωταγωνίστρια καθιερώθηκε το 1949 με το ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Με το ρόλο, όμως, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960), αλλά και τη θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη, η Μελίνα Μερκούρη απέκτησε πλέον διεθνή φήμη.
Το 1965 παντρεύτηκε τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν, ο οποίος και τη σκηνοθέτησε στις ταινίες «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «Φαίδρα» (1962), «Τοπκαπί» (1964) και «A Dream of Passion» (1978).
Η Μελίνα Μερκούρη πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας από το εξωτερικό όπου βρισκόταν. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας γύρισε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. Εκλέχθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.
Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να έρθει το θέατρο στην επαρχία, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».
Το άστρο της Μελίνας έσβησε στις 6 Μαρτίου του 1994.
Φιλμογραφία
Στέλλα (1955) [Στέλλα]
Ποτέ την Κυριακή (1960) [Ίλια]
Φαίδρα  (1962)
Τραγούδια της φωτιάς (1975)
Κραυγή γυναικών  (1978)
ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

ΤΑΣΟΣ ΡΑΜΣΗΣ

Τάσος Ραμσής
Ηθοποιός,  σκηνοθέτης και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στη Βέροια το 1940.
Σπούδασε  στην  Ιταλία  στη  Σχολή  του  Σιάρωφ  που  ήταν  μαθητής  του  Στανισλάβσκι.
(ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΑΚΑΔΗΜΙΑ  ΘΕΑΤΡΟΥ)
Έγραψε:
Θεατρικά  Έργα
''Μαθήματα κατ΄οίκον''-''Θάρθει κι΄η σειρά σου''-''Ο Θαυματοποιός''-''Ο δικός μας άνθρωπος''
''Δωδεκαήμερο  σον  Πόντο''-''Ο Γοτσιαμάνο θελ μικρέσα''.
Παιδικά  Θεατρικά
Διασκευές από μύθους  του Αισώπου:''Ο γεωργός και τα παιδιά του''-''Ο Φιλάργυρος''-''Ο Λύκος,
η Αλεπού και το Λιοντάρι''-''Λύκοι και Πρόβατα''-''Οι Ταξιδιώτες  και η Αρκούδα''.
Πρωτότυπα: ''Στα χρόνια της  Σκλαβιάς''-''Τα ματογυάλια''-''Μια ζωή σαν όνειρο'' διασκευή.
Κινηματογραφικά Σενάρια
''Ο  Έρως  χρόνια  δεν  κοιτά''
Τηλεοπτικά  Κείμενα
''Ο  Μανώλης  ο  Ντελμπεντέρης''(διασκευή)-''Παροιμιώδης λόγοι''(τηλεπαιχνίδι)
''Ποτά και κρασιά  της  Ελλάδας''(ντοκιμαντέρ)
Λογοτεχνία
Ποίηση: Συλλογή ποιημάτων
Διήγημα: ''Ο βασιληάς  των δρόμων''
Μυθιστορήματα:''Η Ραψωδία των Ανέμων''-''Περιμένοντας τη μεγάλη μέρα''
Φιλμογραφία
Πέτρινα  χρόνια (1980)
Ελευθέριος  Βενιζέλος 1910-1927(1980)
Ο άνθρωπος  με  το  γαρύφαλλο (1980)
Η  δαιμονισμένη (1985)
Ένα  τανκς....στο  κρεββάτι  μου (1975)
Στα  δίχτυα  του  τρόμου (1975)
Ισιδώρα (1975)
Επικίνδυνη νύχτα (1974)
Ο γιος  μου  ο Στέφανος (1974)
Η Κόμισσα  της  Κέρκυρας (1972)
Ο εχθρός  του  λαού (1972)
Καυτή  εκδίκηση (1972)
Ο κύριος  σταθμάρχης (1972)
Ο  Ιπποκράτης  και  η δημοκρατία (1972)
Ένας  ξένοιαστος  παλαβιάρης (1971)
Ζούσα  μοναχός  χωρίς  αγάπη (1971)
Η  κόρη  του  ήλιου (1971)
Οι  αμαρτωλοί (1971)
Γιακουμής  μια  ρωμέικη  καρδιά (1970)
Για  την  τιμή  και  τον  έρωτα  (1969)
Ένας  άνδρας  με  συνείδηση (1969)
Αρπαγή (1969)
Ραντεβού  στον  αέρα (1966)
ΑΠΟ ΤΟ http://tasosramsis.weebly.com/

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ

Σταύρος Τορνές
Ο Σταύρος Τορνές αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση Έλληνα κινηματογραφιστή. Γεννήθηκε στο Γαλάτσι το 1932 και πέθανε στις 26 Ιουλίου 1988, αφήνοντας ανολοκλήρωτο ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό έργο.
Σπούδασε κινηματογράφο στη σχολή Ιωαννίδη το 1957. Αρχίζει να δουλεύει στον κινηματογράφο κάνοντας διάφορες δουλειές. Δουλεύει και ως βοηθός σκηνοθέτη αλλά και ως ηθοποιός. Το 1967 σκηνοθετεί μαζί με τον Κώστα Σφήκα την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, "Θηραϊκός όρθρος". Αμέσως μετά εγκαταλείπει την Ελλάδα λόγω δικτατορίας και πηγαίνει στην Ιταλία. Στην Ιταλία ο Τορνές ασχολείται δραστήρια με ότι έχει σχέση με τον κινηματογράφο. Παίζει σε πολλές ταινίες, γράφει σενάρια, συμμετέχει σε πολλές καλλιτεχνικές κινήσεις. Το 1973 επισκέπτεται κρυφά την Ελλάδα και γυρίζει ένα μικρό ντοκιμαντέρ, το "Φοιτητές", γύρω από την αντιδικτατορική δράση των φοιτητών στην Ελλάδα.
Για ένα διάστημα ασχολείται με την ζωγραφική πριν τον κερδίσει ολοκληρωτικά η σκηνοθεσία. Οι πρώτες του ταινίες παρόλο προκαλούν μεγάλη αίσθηση, εξορίζονται απο το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζουν όμως τα βραβεία των κριτικών.
Ταινία με την ταινία, ο Τορνές γίνεται θρύλος για το κινηματογραφόφιλο κοινό και τη νέα γενιά των δημιουργών. Παρόλη τη χλεύη που αντιμετώπισε σε πολλές περιπτώσεις, οι ταινίες του αποκτούν θαυμαστές σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε αυτό συνετέλεσε η πρωτότυπη κινηματογραφική του γλώσσα και ότι η ανάγκη του για καλλιτεχνική έκφραση τον κάνει να γυρνάει τις ταινίες του με τεράστιο προσωπικό κόστος και με ελάχιστα χρήματα και μέσα. Δυστυχώς έφυγε πάνω στην πιο ώριμη περίοδο του στα 56 του χρόνια. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Ηρώ Κυριακάκη.

ΦιλμογραφίαΤο μπλόκο (1965)
Ουρανός (1962)
Κατηγορούμενος ο έρως (1962)
Διαβόλου κάλτσα (1961)[αστυνομικός]
Στέγνωσαν τα δάκρυά μας (1961) 
Το σπίτι της ηδονής (1961)
Το μυστικό του κόκκινου μανδύα (1960)[Παντέλας]
Το μεγάλο κόλπο (1960)[Νίκος] 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/stavros.tornes/
ΑΠΟ ΤΟ http://www.cinemainfo.gr

ΦΛΩΡΕΤΑ ΖΑΝΝΑ

Φλωρέτα Ζάννα
Η Φλωρέττα Ζάννα ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1936 (άλλη πηγή αναφέρει το 1933)στον Άγιο Νικόλαο Μεσσηνίας. Το πραγματικό της όνομα είναι Στυλιανέα (ή Ανθή ή Ανθούλα). Υπήρξε δεύτερη σύζυγος του σκηνοθέτη Ντίνου Δημόπουλου, από το 1960 έως το 2003, μέχρι το θάνατο του τελευταίου. Διατηρούσε ρόλους σε πολλές ταινίες του και μαζί απέκτησαν μια κόρη την Μυρτώ Δημοπούλου. Βάφτισε την δεύτερη κόρη του Ντίνου Ηλιόπουλου, τη Χίλντα. Πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 2019.
Φιλμογραφία
Αγάπη και αίμα (1968) [Φωτεινή]
Η αρχόντισα κι ο αλήτης (1968) [Αννέτα]
Οι κυρίες της αυλής (1966) [Μελίτα Κομνηνού]
Κοινωνία ώρα μηδέν (1966) [κυρία Συρίγου]
Κατηγορώ τους ανθρώπους (1965) [Σοφία Ρούσσου]
Ο τελευταίος πειρασμός (1964) [Λένα Καλομοίρη]
Αμόκ (1963) [Σάρα]
Όταν λείπει η γάτα! (1962) [Άννα Ζέμπερη]
Αμαρυλλίς (Το Κορίτσι της Αγάπης) (1959) [Αμαρυλλίς]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ