ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΕΙΛΗΝΟΣ

Βαγγέλης Σειληνός
Τον Βαγγέλη Σειληνό (πραγματικό όνομα Βαγγέλης Βασιλάτος)θα τον θυμόμαστε πάντα (είναι, βλέπετε, η δύναμη των κινηματογραφικών εικόνων) σαν έναν τρισχαριτωμένο, αεικίνητο, οργισμένο νέο που χόρευε σαν θεός στις παλιές καλές ελληνικές ταινίες. Πότε με παρτενέρ την Ελένη Προκοπίου, πότε με παρτενέρ τη Μαρία Ιωαννίδου, η οποία υπήρξε και πρώτη σύντροφος της ζωής του, ο Βαγγέλης Σειληνός δεν χόρευε μόνο, αλλά και έπαιζε με το ίδιο κέφι και μπρίο. Σαν να ήταν γεννημένος για τέτοιου είδους θεάματα, που σκηνοθετούσε κυρίως ο Γιάννης Δαλιανίδης («Γοργόνες και μάγκες», «Μια Eλληνίδα στο χαρέμι», «Παριζιάνα», «Γυμνοί στο δρόμο» κ.ά).
Ομως ο νεαρός χορευτής, που είχε γεννηθεί το 1936 στην Αίγινα και πρωτοβγήκε στο θέατρο το 1954, είχε κάνει καλές σπουδές χορού δίπλα στη Ραλού Μάνου (είχε χορέψει και στο Ελληνικό Χορόδραμα), τον Αγγελο Γριμάνη, τον Μανώλη Καστρινό. Στο χώρο του θεάματος μπήκε με φόρα, θέλοντας να κατακτήσει και να διακριθεί σε κάθε τομέα του. Και τα κατάφερε και ως χορευτής, και ως χορογράφος και ως ηθοποιός. Ξεκίνησε ως χορευτής και ηθοποιός στην επιθεώρηση και το 1962 μπήκε και στον κινηματογράφο. Μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες γύρισε κατά την τριετία 1965-76 («Ο αδελφός μου ο λόρδος», «Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας» κ.ά). Εμεινε, όμως, δεμένος πάνω από όλα με το σανίδι. Ακόμα κι όταν σταμάτησε να χορεύει, δούλευε ασταμάτητα σκηνοθετώντας και χορογραφώντας επιθεωρήσεις και μουσικές παραστάσεις στα εμπορικά και γκλάμορους θέατρα της λ. Αλεξάνδρας και της παραλίας, αλλά και δίνοντας τη φλόγα, την πείρα και το ταλέντο του σε εντελώς διαφορετικά θεάματα, από το Εθνικό μέχρι τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα.
Aπό τις πιο ξεχωριστές δουλειές του είναι οι χορογραφίες του «Πλούτου» του Αριστοφάνη που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο ο Σταμάτης Φασουλής το καλοκαίρι του 1994, με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Γιώργο Αρμένη, οι χορογραφίες του στους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου, που ανέβασε ο Κώστας Τσιάνος ως μιούζικαλ στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας το 1993, αλλά και η σκηνοθεσία και η χορογραφία της παράστασης «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» με τον Γιώργο Πιατά (1996), που παρουσιάστηκε από την Μπάνια Λούκα και το Βελιγράδι μέχρι κάθε γωνιά της χώρας μας. Οι τελευταίες παραστάσεις που έφεραν την υπογραφή του ήταν η επιθεώρηση, πέρυσι το καλοκαίρι στο «Αλσος»,
«Τα παραμύθια του...Χάλι μας»
με τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Σταύρο Παράβα, αλλά και μια παράσταση του φετινού χειμώνα
στο θέατρο «Αλίκη», πάλι με τον Σωτήρη Μουστάκα: «Το κλουβί με τις τρελές». Ο Bαγγέλης Σειληνός άφησε δύο παιδιά, τα οποία απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του, με την οποία είχαν μαζί σχολή χορού στα Ιλίσια. Πέθανε στις 2 Μαίου 1998 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατά τη διάρκεια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς (είχε υποβληθεί και στο παρελθόν σε ανάλογη εγχείρηση) και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Φιλμογραφία
Εγκλημα στο Καβούρι (1974) [Μάικ]
Μαριχουάνα stop! (1971)
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) [Βαγγέλης]
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970) [Πάνος]
Γυμνοί στο δρόμο (1969) [Χρήστος]
Ο αλύγιστος (1968)
Η παριζιάνα (1969) [Βαγγέλης]
Γοργόνες και μάγκες (1968) [Νικόλας]
Ο ψεύτης (1968) [Πέτρος Τρανός]
Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας (1967)
Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ (1966) [Λάκης Πετρόπουλος]
Παράνομοι πόθοι (1966)
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) [Ανέστης]
Και οι... 14 ήταν υπέροχοι! (1965)
Δίψα για ζωή (1964) [Κώστας]
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964) [Αμπντουλάχ]
Αυτό το κάτι άλλο! (1963) [Στάθης Καλπάκης]
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει... (1963) [Παύλος Ναϊδάκης]
Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
Οργή (1962) [Νικήτας]
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)
Η θεία απ`το Σικάγο (1957)[στη πλαζ]